Νομιζω οτι καπως ετσι ειναι οταν παθαινει καποιος εγκεφαλικο. Ταυτοχρονα με καρδιακη συγκοπη. Ενιωσα τη γη κατω απο τα ποδια μου να φευγει, και το σωμα μου να αφηνει τον ματαιο τουτο κοσμο.
Οταν ο Γιωργος αντιληφθηκε την παρουσια μου, σηκωσε τα ματια του απο το πανακριβο κινητο-ταμπλετ του και τα καρφωσε πανω μου. Το εγκεφαλικο ερχοταν, το ενιωθα.. Ο αερας λιγοστευε απο τα πνευμονια μου και η καρδια μου χτυπουσε σαν τρελη.
Προσπαθησα μετα βιας να χαμογελασω αλλα το μονο που καταφερα ηταν μια αμιδρη συσπαση στο κατω χειλος μου. Ο αντρας απεναντι μου φαινοταν χαλαρος, και με το ανετο στυλακι που τον χατακτηριζε παντα με κοιταξε απο πανω μεχρι κατω, τσεκαροντας με απο την κορφη μεχρι τα νυχια. Ενας χρονος εχει 48 εβδομαδες.. Τα δυο χρονια.. Συν τις εξτρα φορες.. Μιλαμε για πανω απο 100 μερες τις οποιες ειχαμε κανει σεξ. Ο Γιωργος ηταν απο τους λιγους πελατες μου που διατηρουσα τοσο καιρο σχεσεις. Με τους περισσοτερους εφτανα το πολυ εναν χρονο.. Ειτε εκεινοι ξεκοβαν, ειτε εγω.. Με τον συγκεκριμενο ομως ηταν αλλιως. Και δεν περιμενα ποτε οτι θα ηταν επικινδυνος για την αποκαλυψη της κρυφης μου ζωης. Οι πιθανοτητες να με αναγνωρισει ηταν παρα πολλες.
"Καλησπερα" ειπε επισημα ο Γιωργος αφου σηκωθηκε απο τη θεση του και παρετεινε το χερι του προς το μερος μου.
"Καλησπερα." ειπα προσπαθοντας να ανακτησω την αυτοκυριαρχια μου και να θυμηθω τους τροπους μου.
"Ειμαι η.."
"Ξερω ξερω.." με διεκοψε στελνοντας τους χτυπους της καρδιας μου ταξιδι στον Αρη.
"Ειστε η κυρια Αλεξανδρή. Με εχει ενημερωσει ο συνεργατης μου. Δυστυχως του ετυχε κατι επειγον και δεν θα μας συνοδευσει στο γευμα. Γι'αυτο ηρθα εγω στη θεση του. Γιωργος Δημητριου."
Το οτι θα μου συστηνόταν ξανα δεν το περιμενα ποτε. Ευτυχως η μεταμφιεση μου ηταν αρκετα πετυχημενη και δεν με ειχε αναγνωρισει.. Προς το παρον. Οσο πιο πολυ εμενα εκει, τοσο περισσοτερο διακινδυνευα τη θεση μου.
"Χαρηκα κυριε Δημητριου" ειπα προσπαθοντας να αλλαξω καπως τη φωνη μου για πιο σιγουρα αποτελεσματα.
Οταν ο Γιωργος αντιληφθηκε την παρουσια μου, σηκωσε τα ματια του απο το πανακριβο κινητο-ταμπλετ του και τα καρφωσε πανω μου. Το εγκεφαλικο ερχοταν, το ενιωθα.. Ο αερας λιγοστευε απο τα πνευμονια μου και η καρδια μου χτυπουσε σαν τρελη.
Προσπαθησα μετα βιας να χαμογελασω αλλα το μονο που καταφερα ηταν μια αμιδρη συσπαση στο κατω χειλος μου. Ο αντρας απεναντι μου φαινοταν χαλαρος, και με το ανετο στυλακι που τον χατακτηριζε παντα με κοιταξε απο πανω μεχρι κατω, τσεκαροντας με απο την κορφη μεχρι τα νυχια. Ενας χρονος εχει 48 εβδομαδες.. Τα δυο χρονια.. Συν τις εξτρα φορες.. Μιλαμε για πανω απο 100 μερες τις οποιες ειχαμε κανει σεξ. Ο Γιωργος ηταν απο τους λιγους πελατες μου που διατηρουσα τοσο καιρο σχεσεις. Με τους περισσοτερους εφτανα το πολυ εναν χρονο.. Ειτε εκεινοι ξεκοβαν, ειτε εγω.. Με τον συγκεκριμενο ομως ηταν αλλιως. Και δεν περιμενα ποτε οτι θα ηταν επικινδυνος για την αποκαλυψη της κρυφης μου ζωης. Οι πιθανοτητες να με αναγνωρισει ηταν παρα πολλες.
"Καλησπερα" ειπε επισημα ο Γιωργος αφου σηκωθηκε απο τη θεση του και παρετεινε το χερι του προς το μερος μου.
"Καλησπερα." ειπα προσπαθοντας να ανακτησω την αυτοκυριαρχια μου και να θυμηθω τους τροπους μου.
"Ειμαι η.."
"Ξερω ξερω.." με διεκοψε στελνοντας τους χτυπους της καρδιας μου ταξιδι στον Αρη.
"Ειστε η κυρια Αλεξανδρή. Με εχει ενημερωσει ο συνεργατης μου. Δυστυχως του ετυχε κατι επειγον και δεν θα μας συνοδευσει στο γευμα. Γι'αυτο ηρθα εγω στη θεση του. Γιωργος Δημητριου."
Το οτι θα μου συστηνόταν ξανα δεν το περιμενα ποτε. Ευτυχως η μεταμφιεση μου ηταν αρκετα πετυχημενη και δεν με ειχε αναγνωρισει.. Προς το παρον. Οσο πιο πολυ εμενα εκει, τοσο περισσοτερο διακινδυνευα τη θεση μου.
"Χαρηκα κυριε Δημητριου" ειπα προσπαθοντας να αλλαξω καπως τη φωνη μου για πιο σιγουρα αποτελεσματα.
"Ας αναβαλουμε λοιπον το γευμα για οταν θα μπορει και ο κυριος Ελευθεριαδης."
Σηκωθηκα απο την καρεκλα μου κι εκανα να φυγω.
"Μα καθίστε" ειπε ο Γιωργος γρηγορα για να με προλαβει. "Το γευμα θα γινει οπως ηταν κανονισμενο, απλα θα συζητησετε μαζι μου τις λεπτομερειες. Ειμαι πληρως ενημερωμενος."
Οχι, οχι. Αυτο δεν μπορουσε να γινει.
"Συγγνωμη κυριε Δημητριου" ειπα με κοφτο τονο "εγω ηρθα αυτοπροσωπως στο ραντεβου μου. Αν ο κυριος Ελευθεριαδης δεν μπορει να καταδεχτει να ριξει τα μουτρα του και να ερθει ο ιδιος παρα μονο να στελνει τους βοηθους του, τοτε δεν θελω να κανουμε καμια συμφωνια."
Δεν αξιζε να του μιλησω ετσι αλλα δεν μπορουσα να το διακινδυνευσω περισσοτερο. Απο στιγμη σε στιγμη, μπορει να ελεγα κατι που να του θυμιζε τη Μαριαν.. Προτιμουσα να χασω δεκα συνεργασιες παρα να αποκαλυψω το μυστικο που εκρυβα τοσο καλα τοσα χρονια.
"Συγγνωμη κυρια Αλεξανδρη. Οπως σας ειπα, ειμαι συνεργατης του κι οχι βοηθος του. Στο κατω κατω, μπορειτε να δεχτειτε απλως να γευματισετε μαζι μου. Δεν θα μιλησουμε καθολου για δουλειες."
Μου χαμογελασε, με τον τροπο εκεινον που εκανε ολες τις κοπελες να λιωνουν για κεινον και που ενδομυχα ξετρελαινε κι εμενα, αν και δεν ηθελα να το παραδεχτω. Ο Γιωργος Δημητριου με φλερταρε. Ωστε δεν ημουν μονο εγω που χρησιμοποιουσα αυτου του ειδους τα οπλα μου. Χαμογελασα αυστηρα -ετσι κι αλλιως στον χωρο ειχα ανεκαθεν τη φημη της κακιασμενης- και του απαντησα την ωρα που επαιρνα το δερματινο κρεμ τσαντακι μου.
"Οσο..δελεαστικη κι αν ακουγεται η προταση σας, δεν μπορω να σας συνοδευσω. Με περιμενουν κι αλλες δουλειες.. Πιο σοβαρες."
Εφυγα απο το εστιατοριο αφηνοντας τον να με κοιταζει σχεδον με ανοιχτο το στομα. Αποκλειεται να του ειχε ξαναριξει καμια τετοια χυλοπιτα, και για να λεμε και την αληθεια, υπο αλλη περιπτωση ουτε κι εγω θα του εδινα, οποτε του ειχε ερθει απο εκει που δεν το περιμενε. Ενα κομματι μεσα μου, αυτο που υποστηριζε τις πραξεις των γυναικων εναντια στην κυριαρχια των ανδρων πανηγυριζε. Ομως μεσα μου, ηξερα οτι ο Γιωργος απειχε πολυ απο τους ναρκισιστες μεγαλοεπιχειρηματιες που συναναστρεφομουν. Ηταν προσγειωμενος και ηξερε καλα τι του γινοταν. Το οτι χρησιμοποιουσε τη γοητεια και την ομορφια του σαν οπλο ηταν απλως και μονο επειδη μπορουσε. Ανετα θα τα πηγαινε περιφημα αν αποφασιζε να ασχοληθει με το μοντελινγκ. Ειδικα με αυτα τα καλογραμμομενα χερια κ πλατη...
"Συνελθε" χαστουκισα νοερα τον εαυτο μου. "Χθες εκανες σεξ μαζι του, και τον εδιωξες κακην κακως! Τι θέλεις τωρα;" μου χτυπησε το υποσυνειδητο μου και ειχε δικιο. Δεν μπορουσα να πιστεψω ομως στην καλη μου τυχη, που δεν με αναγνωρισε. Εστριψα στη γωνια, δυο τετραγωνα πριν το μπαρ και παρκαρα το αυτοκινητο μου στο παρκινγκ του διαμερισματος που νοικιαζα κυριως γι’ αυτον τον λογο. Ναι, ξερω, τραγικο. Ηταν πεταμενα χρηματα, αλλα ηταν απαραιτητο για να μπορω να πηγαινοερχομαι χωρις να κινω υποψιες. Βγηκα απο το αυτοκινητο κι ανεβηκα στο διαμερισμα. Γδύθηκα γρηγορα κι εβαλα ενα μια μαυρη φορμα, ενα μπλε μπλουζακι και τα αθλητικα παπουτσια μου. Ελυσα τα μαλλια μου, ξεβαψα το πρωινο βαψιμο και επιδοθηκα να κανω το προσωπο μου πιο προκλητικο. Το μολυβι και το αιλαινερ ηταν καλοι μου φιλοι πια. Οταν εμεινα ικανοποιημενη απο το αποτελεσμα, εφυγα για το μαγαζι. Ηταν Παρασκευη, κι οπως παντα τετοια μερα καναμε μια μικρη συσκεψη το απογευμα, μετα προβες και στις 11 ξεκινουσε το προγραμμα, που λογω της ημερας κρατουσε μεχρι τις 3. Μετα ημασταν ελευθερες να τακτοποιησουμε τα ραντεβου μας και οσους πελατες χρυπουσαμε εκεινη την ημερα.
Οι αλλες δηλαδη.. Εγω δεν δεχομουν κανεναν χωρις ραντεβου, και κανεναν χωρις να τον εχω εγω η ιδια διαλεξει. Συνηθως καναμε μια αναγνωριστικη συναντηση την πρωτη φορα, στην οποια συζητουσαμε τους ορους μου και τα χρηματα, καθως και το προγραμμα που θα ειχαμε. Οι περισσοτεροι ηταν ηδη ενημερωμενοι απο πριν, εφοσον οπως ειπαμε, ηταν πολλοι αυτοι που ηθελαν αλλα λιγοι αυτοι που τελικα επαιρναν.
Ενας αλλος κανονας μου ηταν οτι δεν ξεπερνουσα τους δεκα πελατες. Με οσους πηγαινα, ειχαμε μια πιο ιδιαιτερη σχεση και βλεπομασταν συγκεκριμενες ωρες και μερες.. Και αυτο κρατουσε για καιρο.. οχι τοσο βεβαια οπως με τον Δημητριου..
Εβαλα την στολη μου, η οποια αποτελουνταν απο εναν μαυρο κορσε με κοκκινους φιογκους, μια ασορτι κοντη φουστα που στην ουσια δεν καλυπτε τιποτα, ενα brazil εσωρουχο κ τις μαυρες διχτυωτες καλτσες που εφταναν πανω απο το γονατο μου. Κοιταξα το αποτελεσμα στον καθρεφτη και εμεινα εμφανως ικανοποιημενη. Η συσκεψη ειχε παει οπως περιμενα, το αφεντικο ηταν πολυ ικανοποιημενο απο τις αποδοσεις μας και φυσικα δεν μου ειπε τιποτα για την ατακτη φυγη της προηγουμενης ημερας. Ανακουφιστηκα ιδιαιτερα που δεν εκανε νηξη στα καμωματα μου, μιας και, παρολο που οι επιχειρηματιες εκαναν ουρα να δουλεψουν μαζι μου, εγω δεν ηθελα να φυγω. Ο Ευθυμιου μπορει να ειχε τα σκαλωματα του αλλα ηταν εχεμυθος. Δεν του αφηνε βεβαια και πολλα περιθωρια το αυστηρο συμφωνητικο που ειχε υπογραψει στην αρχη της συνεργασιας μας, αλλα οπως και να ειχε το πραγμα δεν συνηθιζα να αλλαζω ευκολα συνεργατες. Οσοι λιγοτεροι εβλεπαν το προσωπο μου τοσο το καλυτερο.
Μολις τελειωσαμε την προβα, την ωρα που κατεβαινα λαχανιασμενη απο την σκηνη με πλησιασε η Τζένη, μια καινουρια που εκανε την πρωτη της προβα μαζι μας.
"Ουαου. Εισαι στ’αληθεια τελεια!" μου ειπε, εχοντας τον θαυμασμο του πενταχρονου στα ματια της.
"Ειχα ακουσει για σενα αλλα παντα νομιζα ότι ολα ηταν υπερβολες"
Χαμογελασα ευγενικα στη νεα μου συναδελφο.
"Ευχαριστω. Κι εσυ τα πηγες πολυ καλα για πρωτη μερα. Εχεις αγχος για μετα;" ρωτησα την ωρα που πηρα ενα μπουκαλακι νερο απο το ψυγειακι, το οποιο και ηπια λαιμαργα.
"Μονο για το χορευτικο κομματι.. Στο αλλο, ειμαι συνηθισμενη. Δουλευα σε οικο ανοχης μεχρι πριν δυο μηνες"
Διεκρινα ενα ψιγμα ντροπης στα ματια της, αναμεμειγμενο με τον θαυμασμο με τον οποιο κοιτουσε εμενα.
"Μη φοβασαι. Η χορογραφια ειναι ευκολη, αλλα και να τα χασεις μη νομιζεις θα το παρατηρησει κανεις."
Την χτυπησα με το χερι φιλικα στην πλατη.
"Θα τα πουμε μετα Τζενη. Χαρηκα."
Πηγα γρηγορα στο καμαρινι μου. το ρολοι που ειχα στον τοιχο μου με ενημερωνε οτι ειχα στη διαθεση μου μια ωρα μεχρι να αρχισει το προγραμμα. Ενα δυνατο γουργουρισμα στην κοιλια μου, μου υπενθυμισε οτι δεν ειχα φαει τιποτα ολη την ημερα κι ετσι βγηκα απο το δωματιο μου, ψαχνοντας καποιο απο τα κοριτσια να μου κανει τη χαρη και να παει να μου φερει κατι απ'εξω για να φαω. Δεν μπορουσα να βγω με τη μασκα, θα γινομουν ρεζιλι.
Τελικα την πληρωσε η Αλεξια, η οποια αναγκαστηκε να φυγει εφτα τετραγωνα μακρια για να βρει ανοιχτο σαντουιτσαδικο, αλλα την αποζημιωσα αφηνοντας της τα ρεστα απο το 50ευρω που της ειχα δωσει. Εκεινη γουρλωσε τα ματια και παρολο που αρνιοταν μεχρι τελευταια στιγμη να τα παρει, ημουν σιγουρη οτι μεσα της αναρωτιοταν ποσα περισσοτερα εβγαζα απο εκεινη.
Τα φωτα χαμηλωσαν. Η μουσικη εγινε αισθησιακη και ο κοσμος χειροκροτουσε στον ρυθμο της. Ηταν η ωρα να βγω. Στηθηκα στο κεντρο των παρασκηνιων και οι κουρτινες ανοιξαν. Οτι αγχος μπορει να ειχα, οτι σκεψη, οτι ανησυχια εγιναν καπνος μολις ειδα τον κοσμο να σφηριζει και να χειροκροτει. Ολη αυτη η προσμονη ηταν για μενα. Ενιωθα σαν μια συγχρονη Μαντονα που κανει τον κοσμο να παραλληρει. Μονο που για μενα ο κοσμος αποτελουνταν κατα κυριο λογο απο αντρες.
Πλησιασα τον στυλο με αργες θηλυκές κινησεις και αρχισα να στριφογυριζω. Το αθλητικο μου κορμι καθως και η χρόνια γυμμαστικη που εκανα, ταυτοχρονα με τις χορευτικες προβες, το εκαναν να φαινεται παιχνιδακι στα ματια μου. Επιανα το παγωμενο σιδερο και λικνιζομουν αισθησιακα, σκαρφαλωνα και επεφτα με φορα προς τα κατω, το αγκαλιαζα και τριβόμουν επιδεικτικά.. Και σε καθε μου κινηση το κοινο ανεβαινε ολο και περισσοτερο.
Στη μεση του νουμερου μου, μια πιτσιρικα που δουλευε στο μαγαζι ηρθε και μου ψιθυρησε στο αφτι κατι, το οποιο φυσικα και δεν ακουσα μεσα στην τοση φασαρια, αλλα ειδα που εδειχνε το δαχτυλο της. Αυτο γινοταν συνηθως καθε βραδυ.. Την ωρα που εγω χορευα, κατω γινοταν ενας μικρος πλειστηριασμός. Ο αντρας (μπορει και γυναικα βεβαια) που θα πληρωνε τα περισσοτερα, κερδιζε εναν προσωπικο χωρο.. Αυτο που λεμε στην πιατσα lap dance. Σε αυτές τις στιγμες το μαγαζι εβγαζε τεραστια ποσα μιας και κρατουσε το περισσοτερο ποσοστο.
Ακολουθησα το χερι της συναδελφου μου και ειδα εναν νεαρο ανδρα να καθεται στο πρωτο τραπεζι και να με κοιταζει με ενα αυταρεσκο χαμογελο. Τον πλησιασα διχως δισταγμο, κατεβηκα απο την πιστα και ανακαθισα πανω στα ποδια του. Αρχισα να λικνιζω το κορμι μου οπως μονο εγω ηξερα κι εκεινος ειχε τα χερια του στους γοφους μου. Τα ματια του ομως δεν ξεφυγαν απο τα δικα μου.. Δεν σταματησαν να με κοιταζουν λεπτο. Ο κοσμος γυρω μας χειροκροτουσε και σφυριζε χαρουμενα, αλλα ξαφνικα για μενα δεν υπηρχε τιποτα άλλο περα απο τα ματια του. Ειχα χαθει στο βαθυ γκριζογαλανο χρωμα τους και χωρις να το καταλαβω ειχαμε ερθει πολυ κοντα. Επικινδυνα κοντα.
Τραβηχτηκα αποτομα και ανεβηκα γρηγορα στην πιστα. Ημουν αρκετα αναστατωμενη απο το ολο συμβαν και δεν απεδωσα οσο ηθελα στο υπολοιπο νουμερο μου. Δεν φανηκε να το προσεχει και κανεις ομως.
***
Η Αθηνα ηταν παγωμενη παρολο που ηταν κατακαλοκαιρο. Η ετσι μου φαινοταν εμενα. Ελειπα μονο μερικες ωρες και ηδη μου φαινονταν αιωνας. Κατεβηκα στον σταθμο του τραινου και εψαχνα γυρω μου σαν χαμενη. Το χερι μου ειχε ηδη αρχισει να κουραζεται από το βαρος της βαλιτσας μου και γενικοτερα ειχα αρχισει να απελπιζομαι. Κάθισα στις θεσεις των επισκεπτων περιμενοντας να χαλαρωσει λιγο ο κοσμος και να ξεκαθαρισει το τοπιο. Ολοι γυρω μου, αντρες, γυναικες, παιδια με επνιγαν. Δεν ειχα συνηθισει σε τοσο γεματα μερη.
Ο κοσμος εφυγε, οι φωνες επαψαν, επεσε ησυχια. Κανεις δεν ειχε μεινει να με αναζηταει.
«Νομιζω ότι ηρθε η ωρα να απελπιστεις.» μου ψυθιρισε το υποσυνειδητο μου. Και ειχα ένα κακο προαισθημα ολες αυτές τις ωρες. Ο αγνωστος θειος από την Αθηνα ηταν αφαντος.
Αρχισα να αγχωνομαι. Τι θα εκανα μονη μου σε μια ξενη πολη, χωρις χρηματα και χωρις κανενα γνωστο; Η καρδια μου χτυπουσε σαν τρελη και δακρυα ειχαν αρχισει να γεμιζουν τα ματια μου.
Ωσπου ξαφνικα ενας νεαρος αντρας, σιγουρα κατω από τριαντα, κοντοσταθηκε μπροστα μου.
«Συγγνωμη που αργησα, αλλα με κρατησαν στη δουλεια.»
Μου χαμογελασε και τα γκριζογαλανα ματια του με κοιταξαν. Τα φοβομουν τα γκριζογαλανα ματια…
Angelina S.
Σηκωθηκα απο την καρεκλα μου κι εκανα να φυγω.
"Μα καθίστε" ειπε ο Γιωργος γρηγορα για να με προλαβει. "Το γευμα θα γινει οπως ηταν κανονισμενο, απλα θα συζητησετε μαζι μου τις λεπτομερειες. Ειμαι πληρως ενημερωμενος."
Οχι, οχι. Αυτο δεν μπορουσε να γινει.
"Συγγνωμη κυριε Δημητριου" ειπα με κοφτο τονο "εγω ηρθα αυτοπροσωπως στο ραντεβου μου. Αν ο κυριος Ελευθεριαδης δεν μπορει να καταδεχτει να ριξει τα μουτρα του και να ερθει ο ιδιος παρα μονο να στελνει τους βοηθους του, τοτε δεν θελω να κανουμε καμια συμφωνια."
Δεν αξιζε να του μιλησω ετσι αλλα δεν μπορουσα να το διακινδυνευσω περισσοτερο. Απο στιγμη σε στιγμη, μπορει να ελεγα κατι που να του θυμιζε τη Μαριαν.. Προτιμουσα να χασω δεκα συνεργασιες παρα να αποκαλυψω το μυστικο που εκρυβα τοσο καλα τοσα χρονια.
"Συγγνωμη κυρια Αλεξανδρη. Οπως σας ειπα, ειμαι συνεργατης του κι οχι βοηθος του. Στο κατω κατω, μπορειτε να δεχτειτε απλως να γευματισετε μαζι μου. Δεν θα μιλησουμε καθολου για δουλειες."
Μου χαμογελασε, με τον τροπο εκεινον που εκανε ολες τις κοπελες να λιωνουν για κεινον και που ενδομυχα ξετρελαινε κι εμενα, αν και δεν ηθελα να το παραδεχτω. Ο Γιωργος Δημητριου με φλερταρε. Ωστε δεν ημουν μονο εγω που χρησιμοποιουσα αυτου του ειδους τα οπλα μου. Χαμογελασα αυστηρα -ετσι κι αλλιως στον χωρο ειχα ανεκαθεν τη φημη της κακιασμενης- και του απαντησα την ωρα που επαιρνα το δερματινο κρεμ τσαντακι μου.
"Οσο..δελεαστικη κι αν ακουγεται η προταση σας, δεν μπορω να σας συνοδευσω. Με περιμενουν κι αλλες δουλειες.. Πιο σοβαρες."
Εφυγα απο το εστιατοριο αφηνοντας τον να με κοιταζει σχεδον με ανοιχτο το στομα. Αποκλειεται να του ειχε ξαναριξει καμια τετοια χυλοπιτα, και για να λεμε και την αληθεια, υπο αλλη περιπτωση ουτε κι εγω θα του εδινα, οποτε του ειχε ερθει απο εκει που δεν το περιμενε. Ενα κομματι μεσα μου, αυτο που υποστηριζε τις πραξεις των γυναικων εναντια στην κυριαρχια των ανδρων πανηγυριζε. Ομως μεσα μου, ηξερα οτι ο Γιωργος απειχε πολυ απο τους ναρκισιστες μεγαλοεπιχειρηματιες που συναναστρεφομουν. Ηταν προσγειωμενος και ηξερε καλα τι του γινοταν. Το οτι χρησιμοποιουσε τη γοητεια και την ομορφια του σαν οπλο ηταν απλως και μονο επειδη μπορουσε. Ανετα θα τα πηγαινε περιφημα αν αποφασιζε να ασχοληθει με το μοντελινγκ. Ειδικα με αυτα τα καλογραμμομενα χερια κ πλατη...
"Συνελθε" χαστουκισα νοερα τον εαυτο μου. "Χθες εκανες σεξ μαζι του, και τον εδιωξες κακην κακως! Τι θέλεις τωρα;" μου χτυπησε το υποσυνειδητο μου και ειχε δικιο. Δεν μπορουσα να πιστεψω ομως στην καλη μου τυχη, που δεν με αναγνωρισε. Εστριψα στη γωνια, δυο τετραγωνα πριν το μπαρ και παρκαρα το αυτοκινητο μου στο παρκινγκ του διαμερισματος που νοικιαζα κυριως γι’ αυτον τον λογο. Ναι, ξερω, τραγικο. Ηταν πεταμενα χρηματα, αλλα ηταν απαραιτητο για να μπορω να πηγαινοερχομαι χωρις να κινω υποψιες. Βγηκα απο το αυτοκινητο κι ανεβηκα στο διαμερισμα. Γδύθηκα γρηγορα κι εβαλα ενα μια μαυρη φορμα, ενα μπλε μπλουζακι και τα αθλητικα παπουτσια μου. Ελυσα τα μαλλια μου, ξεβαψα το πρωινο βαψιμο και επιδοθηκα να κανω το προσωπο μου πιο προκλητικο. Το μολυβι και το αιλαινερ ηταν καλοι μου φιλοι πια. Οταν εμεινα ικανοποιημενη απο το αποτελεσμα, εφυγα για το μαγαζι. Ηταν Παρασκευη, κι οπως παντα τετοια μερα καναμε μια μικρη συσκεψη το απογευμα, μετα προβες και στις 11 ξεκινουσε το προγραμμα, που λογω της ημερας κρατουσε μεχρι τις 3. Μετα ημασταν ελευθερες να τακτοποιησουμε τα ραντεβου μας και οσους πελατες χρυπουσαμε εκεινη την ημερα.
Οι αλλες δηλαδη.. Εγω δεν δεχομουν κανεναν χωρις ραντεβου, και κανεναν χωρις να τον εχω εγω η ιδια διαλεξει. Συνηθως καναμε μια αναγνωριστικη συναντηση την πρωτη φορα, στην οποια συζητουσαμε τους ορους μου και τα χρηματα, καθως και το προγραμμα που θα ειχαμε. Οι περισσοτεροι ηταν ηδη ενημερωμενοι απο πριν, εφοσον οπως ειπαμε, ηταν πολλοι αυτοι που ηθελαν αλλα λιγοι αυτοι που τελικα επαιρναν.
Ενας αλλος κανονας μου ηταν οτι δεν ξεπερνουσα τους δεκα πελατες. Με οσους πηγαινα, ειχαμε μια πιο ιδιαιτερη σχεση και βλεπομασταν συγκεκριμενες ωρες και μερες.. Και αυτο κρατουσε για καιρο.. οχι τοσο βεβαια οπως με τον Δημητριου..
Εβαλα την στολη μου, η οποια αποτελουνταν απο εναν μαυρο κορσε με κοκκινους φιογκους, μια ασορτι κοντη φουστα που στην ουσια δεν καλυπτε τιποτα, ενα brazil εσωρουχο κ τις μαυρες διχτυωτες καλτσες που εφταναν πανω απο το γονατο μου. Κοιταξα το αποτελεσμα στον καθρεφτη και εμεινα εμφανως ικανοποιημενη. Η συσκεψη ειχε παει οπως περιμενα, το αφεντικο ηταν πολυ ικανοποιημενο απο τις αποδοσεις μας και φυσικα δεν μου ειπε τιποτα για την ατακτη φυγη της προηγουμενης ημερας. Ανακουφιστηκα ιδιαιτερα που δεν εκανε νηξη στα καμωματα μου, μιας και, παρολο που οι επιχειρηματιες εκαναν ουρα να δουλεψουν μαζι μου, εγω δεν ηθελα να φυγω. Ο Ευθυμιου μπορει να ειχε τα σκαλωματα του αλλα ηταν εχεμυθος. Δεν του αφηνε βεβαια και πολλα περιθωρια το αυστηρο συμφωνητικο που ειχε υπογραψει στην αρχη της συνεργασιας μας, αλλα οπως και να ειχε το πραγμα δεν συνηθιζα να αλλαζω ευκολα συνεργατες. Οσοι λιγοτεροι εβλεπαν το προσωπο μου τοσο το καλυτερο.
Μολις τελειωσαμε την προβα, την ωρα που κατεβαινα λαχανιασμενη απο την σκηνη με πλησιασε η Τζένη, μια καινουρια που εκανε την πρωτη της προβα μαζι μας.
"Ουαου. Εισαι στ’αληθεια τελεια!" μου ειπε, εχοντας τον θαυμασμο του πενταχρονου στα ματια της.
"Ειχα ακουσει για σενα αλλα παντα νομιζα ότι ολα ηταν υπερβολες"
Χαμογελασα ευγενικα στη νεα μου συναδελφο.
"Ευχαριστω. Κι εσυ τα πηγες πολυ καλα για πρωτη μερα. Εχεις αγχος για μετα;" ρωτησα την ωρα που πηρα ενα μπουκαλακι νερο απο το ψυγειακι, το οποιο και ηπια λαιμαργα.
"Μονο για το χορευτικο κομματι.. Στο αλλο, ειμαι συνηθισμενη. Δουλευα σε οικο ανοχης μεχρι πριν δυο μηνες"
Διεκρινα ενα ψιγμα ντροπης στα ματια της, αναμεμειγμενο με τον θαυμασμο με τον οποιο κοιτουσε εμενα.
"Μη φοβασαι. Η χορογραφια ειναι ευκολη, αλλα και να τα χασεις μη νομιζεις θα το παρατηρησει κανεις."
Την χτυπησα με το χερι φιλικα στην πλατη.
"Θα τα πουμε μετα Τζενη. Χαρηκα."
Πηγα γρηγορα στο καμαρινι μου. το ρολοι που ειχα στον τοιχο μου με ενημερωνε οτι ειχα στη διαθεση μου μια ωρα μεχρι να αρχισει το προγραμμα. Ενα δυνατο γουργουρισμα στην κοιλια μου, μου υπενθυμισε οτι δεν ειχα φαει τιποτα ολη την ημερα κι ετσι βγηκα απο το δωματιο μου, ψαχνοντας καποιο απο τα κοριτσια να μου κανει τη χαρη και να παει να μου φερει κατι απ'εξω για να φαω. Δεν μπορουσα να βγω με τη μασκα, θα γινομουν ρεζιλι.
Τελικα την πληρωσε η Αλεξια, η οποια αναγκαστηκε να φυγει εφτα τετραγωνα μακρια για να βρει ανοιχτο σαντουιτσαδικο, αλλα την αποζημιωσα αφηνοντας της τα ρεστα απο το 50ευρω που της ειχα δωσει. Εκεινη γουρλωσε τα ματια και παρολο που αρνιοταν μεχρι τελευταια στιγμη να τα παρει, ημουν σιγουρη οτι μεσα της αναρωτιοταν ποσα περισσοτερα εβγαζα απο εκεινη.
Τα φωτα χαμηλωσαν. Η μουσικη εγινε αισθησιακη και ο κοσμος χειροκροτουσε στον ρυθμο της. Ηταν η ωρα να βγω. Στηθηκα στο κεντρο των παρασκηνιων και οι κουρτινες ανοιξαν. Οτι αγχος μπορει να ειχα, οτι σκεψη, οτι ανησυχια εγιναν καπνος μολις ειδα τον κοσμο να σφηριζει και να χειροκροτει. Ολη αυτη η προσμονη ηταν για μενα. Ενιωθα σαν μια συγχρονη Μαντονα που κανει τον κοσμο να παραλληρει. Μονο που για μενα ο κοσμος αποτελουνταν κατα κυριο λογο απο αντρες.
Πλησιασα τον στυλο με αργες θηλυκές κινησεις και αρχισα να στριφογυριζω. Το αθλητικο μου κορμι καθως και η χρόνια γυμμαστικη που εκανα, ταυτοχρονα με τις χορευτικες προβες, το εκαναν να φαινεται παιχνιδακι στα ματια μου. Επιανα το παγωμενο σιδερο και λικνιζομουν αισθησιακα, σκαρφαλωνα και επεφτα με φορα προς τα κατω, το αγκαλιαζα και τριβόμουν επιδεικτικά.. Και σε καθε μου κινηση το κοινο ανεβαινε ολο και περισσοτερο.
Στη μεση του νουμερου μου, μια πιτσιρικα που δουλευε στο μαγαζι ηρθε και μου ψιθυρησε στο αφτι κατι, το οποιο φυσικα και δεν ακουσα μεσα στην τοση φασαρια, αλλα ειδα που εδειχνε το δαχτυλο της. Αυτο γινοταν συνηθως καθε βραδυ.. Την ωρα που εγω χορευα, κατω γινοταν ενας μικρος πλειστηριασμός. Ο αντρας (μπορει και γυναικα βεβαια) που θα πληρωνε τα περισσοτερα, κερδιζε εναν προσωπικο χωρο.. Αυτο που λεμε στην πιατσα lap dance. Σε αυτές τις στιγμες το μαγαζι εβγαζε τεραστια ποσα μιας και κρατουσε το περισσοτερο ποσοστο.
Ακολουθησα το χερι της συναδελφου μου και ειδα εναν νεαρο ανδρα να καθεται στο πρωτο τραπεζι και να με κοιταζει με ενα αυταρεσκο χαμογελο. Τον πλησιασα διχως δισταγμο, κατεβηκα απο την πιστα και ανακαθισα πανω στα ποδια του. Αρχισα να λικνιζω το κορμι μου οπως μονο εγω ηξερα κι εκεινος ειχε τα χερια του στους γοφους μου. Τα ματια του ομως δεν ξεφυγαν απο τα δικα μου.. Δεν σταματησαν να με κοιταζουν λεπτο. Ο κοσμος γυρω μας χειροκροτουσε και σφυριζε χαρουμενα, αλλα ξαφνικα για μενα δεν υπηρχε τιποτα άλλο περα απο τα ματια του. Ειχα χαθει στο βαθυ γκριζογαλανο χρωμα τους και χωρις να το καταλαβω ειχαμε ερθει πολυ κοντα. Επικινδυνα κοντα.
Τραβηχτηκα αποτομα και ανεβηκα γρηγορα στην πιστα. Ημουν αρκετα αναστατωμενη απο το ολο συμβαν και δεν απεδωσα οσο ηθελα στο υπολοιπο νουμερο μου. Δεν φανηκε να το προσεχει και κανεις ομως.
***
Η Αθηνα ηταν παγωμενη παρολο που ηταν κατακαλοκαιρο. Η ετσι μου φαινοταν εμενα. Ελειπα μονο μερικες ωρες και ηδη μου φαινονταν αιωνας. Κατεβηκα στον σταθμο του τραινου και εψαχνα γυρω μου σαν χαμενη. Το χερι μου ειχε ηδη αρχισει να κουραζεται από το βαρος της βαλιτσας μου και γενικοτερα ειχα αρχισει να απελπιζομαι. Κάθισα στις θεσεις των επισκεπτων περιμενοντας να χαλαρωσει λιγο ο κοσμος και να ξεκαθαρισει το τοπιο. Ολοι γυρω μου, αντρες, γυναικες, παιδια με επνιγαν. Δεν ειχα συνηθισει σε τοσο γεματα μερη.
Ο κοσμος εφυγε, οι φωνες επαψαν, επεσε ησυχια. Κανεις δεν ειχε μεινει να με αναζηταει.
«Νομιζω ότι ηρθε η ωρα να απελπιστεις.» μου ψυθιρισε το υποσυνειδητο μου. Και ειχα ένα κακο προαισθημα ολες αυτές τις ωρες. Ο αγνωστος θειος από την Αθηνα ηταν αφαντος.
Αρχισα να αγχωνομαι. Τι θα εκανα μονη μου σε μια ξενη πολη, χωρις χρηματα και χωρις κανενα γνωστο; Η καρδια μου χτυπουσε σαν τρελη και δακρυα ειχαν αρχισει να γεμιζουν τα ματια μου.
Ωσπου ξαφνικα ενας νεαρος αντρας, σιγουρα κατω από τριαντα, κοντοσταθηκε μπροστα μου.
«Συγγνωμη που αργησα, αλλα με κρατησαν στη δουλεια.»
Μου χαμογελασε και τα γκριζογαλανα ματια του με κοιταξαν. Τα φοβομουν τα γκριζογαλανα ματια…
Angelina S.