Η Γιάννα γύρισε το κεφάλι της προς την πόρτα του σχεδιαστηρίου, απ’ όπου είχε ακουστεί η φωνή.
Η επιβλητική φιγούρα της Ελβίρας κυριαρχούσε στην είσοδο του τεράστιου υπόγειου χώρου, που η Γιάννα χρησιμοποιούσε για ατελιέ και στούντιο φωτογράφισης.
«Έχεις δουλειά, Γιάννα μου; Θα κάτσουμε εδώ ή να ανέβω να σε περιμένω επάνω;» ρώτησε χαμογελαστή η Ελβίρα.
«Καλησπέρα, κούκλα μου, ανέβα επάνω, πες στην Κατερίνα τι καφέ θες και έρχομαι να τα πούμε!» απάντησε η Γιάννα βάζοντας τις τελευταίες γραμμές στο σχέδιο που έφτιαχνε.
Είκοσι λεπτά αργότερα, οι δύο φίλες είχαν εξαντλήσει τα θέματα γενικού ενδιαφέροντος και κοινωνικής κριτικής.
Η Γιάννα ήξερε –όπως κάθε φορά που έπινε καφέ με τη φίλη της– ότι η συζήτηση θα έφτανε στη βαρετή σεξουαλική ζωή της Ελβίρας με τον σύζυγό της, τον Πέτρο. Χρόνια φίλες πια, διάβαζε στα μάτια της ψηλής, όπως την αποκαλούσαν, προφανώς λόγω ύψους, τι την απασχολούσε πραγματικά. Ο σύζυγός της, ο Πέτρος, ήταν πολύ καλό παιδί και... προικισμένο, αλλά –όπως και οι περισσότεροι άντρες– θεωρούσε το σεξ διαδικασία αντρικής ευχαρίστησης.
Ο Πέτρος, λοιπόν, ήταν ένα τυπικό δείγμα άντρα. Η Γιάννα, όμως, δεν ενδιαφερόταν για αυτό, αλλά για το τι έκανε η φίλη της για να το αλλάξει. Η Ελβίρα θεωρούσε εσφαλμένα πως η ομορφιά της και το πρεστίζ που της έδινε ο τίτλος στα καλλιστεία ήταν αρκετά, για να εξασφαλίσουν την ευτυχία και στο σεξ. Στην αρχή είχε καταφέρει να έχει τουλάχιστον αρκετό σεξ στον γάμο της – ασχέτως αν αυτό συνοδευόταν από οργασμούς ή όχι. Τώρα, με τρία χρόνια γάμου μόνο, το σεξ είχε πια αραιώσει και είχε εξελιχτεί σε τυπική διαδικασία.
Η Ελβίρα, με τη νοοτροπία που είχε, θεωρούσε αποκλειστικά υπεύθυνο για την κατάστασή τους τον Πέτρο. Δεν μπορούσε να δεχτεί ότι έφταιγε και εκείνη. Εκείνη ήταν όμορφη, απλά, εκνευριστικά όμορφη! Και πίστευε πως αυτό ήταν το δικό της χρέος σε σχέση με το σεξ και ότι ήταν αρκετό. Έπρεπε, λοιπόν, να καταλάβει ότι το παιχνίδι απαιτούσε αλλαγή ρόλων μεταξύ των συντρόφων. Η Γιάννα είχε επωμιστεί την ευθύνη να της το δείξει.
Οι τίτλοι, όπως και τα πτυχία και η ανωτερότητα σε μόρφωση ή κοινωνική θέση, γενικά οτιδήποτε χωρίζει τους δύο συντρόφους, πρέπει να μείνει έξω από το κρεβάτι τους. Αν δεν τσαλακώσεις τον εγωισμό σου, δεν μπορείς να γίνεις ευτυχισμένος. Δύο γυμνοί εραστές δεν έχουν τίτλους, είναι ίσοι και πρέπει να φέρονται ως ίσοι.
«Με τον Πέτρο πώς πάει, άλλαξε τίποτα;» τη ρώτησε απευθείας, για να αποφύγει περιττές στιγμές αμηχανίας
«Τι να αλλάξει, μωρέ; Δεν ξέρω πια τι άλλο να κάνω. Έχω κάνει τα πάντα! Έχει μια γυναίκα που για πάρτη της τραβάνε μαλακία ογδόντα χιλιάδες άντρες σε κάθε έκδοση, και αυτός με πηδάει σαν να είμαστε παντρεμένοι είκοσι χρόνια! Δεν αντέχω άλλο. Στα υπόλοιπα είμαστε μια χαρά, με προσέχει, με αγαπάει, μου δίνει τα πάντα. Εκτός...»
«Εκτός από το μόνο πράγμα στη ζωή που προσφέρει ευτυχία και δε χρειάζεται να το αγοράσεις, ε;» την πρόλαβε η Γιάννα, πριν ολοκληρώσει την πρότασή της.
«Ακριβώς! Τι κρίμα, είκοσι τρεις πόντοι και να μην ξέρει τι να τους κάνει, γαμώτο μου! Άλλαξε συζήτηση καλύτερα, σε παρακαλώ, αυτός δεν αλλάζει έτσι και αλλιώς. Στο κάτω κάτω, αν ήλπιζα ότι θα άλλαζε, δε θα ήμουν και εδώ σήμερα! Στο τηλέφωνο μου είπες ότι βρήκες αυτό που ζητάμε. Έτσι δεν είναι; Γι' αυτό δεν είμαι εδώ; Πες μου, λοιπόν, τα δικά σου. Κάτι έχει αλλάξει επάνω σου, σαν να λάμπεις. Είναι αυτό που μου είπες στο τηλέφωνο; Λέγε... Πες τα όλα».
«Εγώ...» ξεκίνησε διστακτικά η Γιάννα. «Εγώ κάτι βρήκα, ή μάλλον, για την ακρίβεια, εδώ και τρεις ημέρες έχω βρει ό,τι ήθελα πάντα!» της απάντησε τελικά, κοιτώντας τη χαμογελαστή.
Η Ελβίρα ήπιε μια γουλιά καφέ και κοίταξε τη φίλη της κατάματα, περιμένοντας ανυπόμονα τη συνέχεια.
«Έλα ρε! Στο τηλέφωνο δεν μπορούσαμε να πούμε πολλά. Λοιπόν! Πώς, πού, πότε, ποιος, και όχι απαραίτητα με αυτήν τη σειρά! Για να μιλάς έτσι για έναν άντρα πρέπει να είναι κάτι σπέσιαλ. Τα φτιάξατε; Πηδάει καλά; Πόσο τον έχει; Τι δουλειά κάνει; Τι αυτοκίνητο έχει; Είναι αναγνωρίσιμος; Πότε θα τον γνωρίσω; Τι–» Οι ερωτήσεις της Ελβίρας έπεφταν σε τέτοιο καταιγιστικό ρυθμό, που η Γιάννα αναγκάστηκε να της κλείσει το στόμα με το χέρι της.
Η τελευταία της ερώτηση χάθηκε μες στην ντελικάτη παλάμη της φίλης και ψυχολόγου της.
«Σσς... Ηρέμησε! Λοιπόν... Συγγνώμη που θα σε απογοητεύσω, Ελβίρα μου, αλλά στην αληθινή ζωή το ταλέντο το έχουν συνηθισμένοι άνθρωποι, με συνηθισμένες δουλειές, συνηθισμένη ομορφιά, ύψος μέγεθος και αυτοκίνητο.
»Αν ήταν ταινία, ο σκηνοθέτης, για να ενσαρκώσει κάποιον γεννημένο Ξεχωριστό, μάλλον θα διάλεγε τον Πίρς Μπρόσναν ή τον Μπράντ Πίτ. Αυτό όμως θα ήταν λανθασμένη προσέγγιση της αλήθειας. Στην αληθινή ζωή, οι Ξεχωριστοί είναι συνηθισμένοι άντρες που για λόγους παράξενους –ακόμα και για εμάς τις γυναίκες–διαφέρουν. Διαφέρουν στο ότι έχουν την ανωμαλία να ικανοποιούνται βλέποντας τις γυναίκες να ουρλιάζουν από ηδονή και όχι όταν τελειώνουν εκείνοι.
»Και για να σου απαντήσω: είναι νοστιμούλης και τόσο γλυκούλης, που μέχρι να ακουμπήσει το δέρμα του μαστίγιου στην κλειτορίδα σου, δε θα πίστευες ποτέ τι κίνκι πλάσμα είναι. Άσε... Άσε που θα σου αρέσει εσένα ειδικά περισσότερο. Δύο λέξεις θα σου πω: Τρίχες και στήθος!» απάντησε η Γιάννα γελώντας, γνωρίζοντας το φετίχ της φίλης της.
«Μη μου πεις! Πέτυχες λούτρινο;» ρώτησε η Ελβίρα και ξέσπασε σε γέλια.
«Λούτρινο;» ρώτησε η Γιάννα και ξέσπασε σε γέλια. «Ναι... Μπορείς να το πεις και έτσι! Θα τον δεις όπου να ‘ναι και θα μου πεις έτσι και αλλιώς. Έρχεται σε λίγο, σχολάει» συμπλήρωσε και ήπιε μια γουλιά από τον καφέ της.
«Σχολάει; Γιατί τι δουλειά κάνει και σχολάει δύο το μεσημέρι;» απόρησε η Ελβίρα.
«Θα δεις!» Η Γιάννα δεν είπε τίποτα άλλο, αφήνοντας μια αίσθηση μυστηρίου.
Η φωνή της Κατερίνας, που καλωσόριζε τον Γιώργο στην είσοδο, διέκοψε απότομα τη συζήτηση των δύο φίλων.
«Καλησπέρα, μωρό μου... Καλησπέρα σας!»
Ο Γιώργος εμφανίστηκε στην είσοδο της κουζίνας, φορώντας την υπηρεσιακή στολή. Στη μέση του κρεμόταν ένα ζευγάρι χειροπέδες και το πιστόλι του. Το όλο θέαμα έκανε την Ελβίρα να γουρλώσει τα μάτια της και να βήξει έκπληκτη, πνιγμένη από τον καφέ που έπινε.
«Ω, Θεέ μου...» η Ελβίρα γύρισε και κοίταξε τη χαμογελαστή Γιάννα απορημένη. «Είναι μπάτσος!» της είπε χαμηλόφωνα.
«Σώπα!» της απάντησε εκείνη χαμηλώνοντας ειρωνικά τη φωνή της.
Η Γιάννα σηκώθηκε από την καρέκλα της και αγκάλιασε σφιχτά τον Γιώργο φιλώντας τον παθιασμένα. Η Ελβίρα κόντευε να τρελαθεί με την πρωτόγνωρη –για τη Γιάννα που ήξερε– αντίδραση της φίλης της.
«Να σου γνωρίσω τη φίλη μου, την Ελβίρα... Από εδώ ο Γιώργος» έκανε η Γιάννα τις συστάσεις, αφήνοντας επίτηδες αδιευκρίνιστη τη σχέση της με τον Γιώργο.
«Ελβίρα Λιάρου, χαίρομαι πολύ!» είπε η Ελβίρα και σηκώθηκε από την καρέκλα, δείχνοντας τα υπέροχα μακριά πόδια της.
Πλησίασε τον Γιώργο και του άπλωσε όλο χάρη το χέρι για χειραψία. Ο Γιώργος χαμογέλασε, έπιασε απαλά το χέρι της και φίλησε τις αρθρώσεις στα δύο κεντρικά της δάχτυλα. Η Ελβίρα μειδίασε, γοητευμένη από την απροσδόκητη κίνησή του.
«Γιώργος Βενιέρης, χαίρομαι... Θα με συγχωρέσετε, όμως, είμαι σκονισμένος και ιδρωμένος. Πηγαίνω να κάνω ένα μπάνιο και θα τα πούμε σε λίγο, αν δε φύγετε» απάντησε ο Γιώργος με μια ευγενική και επαγγελματική φωνή.
Η Γιάννα τον είχε ήδη προετοιμάσει για τις συναντήσεις με τις πανέμορφες φίλες και πελάτισσές της.
Όλες τους είχαν συνηθίσει να είναι το επίκεντρο της προσοχής. Οι ενδείξεις υπερβολικού θαυμασμού από το αντρικό φύλο ήταν καθημερινή εικόνα και δεν τις συγκινούσαν πια. Για να ξεχωρίσει ο Γιώργος, έπρεπε να κρατήσει το στυλ: «Για εμένα όλες ίσες είστε», που έτσι και αλλιώς είχε από την πρώτη κιόλας φορά που συναντήθηκαν τα βλέμματά τους με τη Γιάννα πριν από τρεις μέρες.
Η Ελβίρα τον κοίταζε να φεύγει προς τον πρώτο όροφο δαγκώνοντας τα χείλη της. Αυτό το συνολάκι, της στολής με το πουκάμισο ανοιχτό στο στήθος και το υφάκι: «Χέστηκα για το ποια είσαι» της έκανε κάπως. Δεν ήταν σίγουρη αν της άρεσε ή αν απλώς ήταν περίεργη, πάντως δεν ήταν αδιάφορος. Αυτό το ήξερε μέσα της.
«Τι είναι τούτο, Γιάννα;» Η Ελβίρα πλησίασε τη Γιάννα κοιτάζοντάς τη γεμάτη απορία. «Τούτο το αρσενικό με τη στολή και τα πιστόλια ρωτάω. Θα το ξεκοκκαλίσεις μόνη σου ή θα αφήσεις τίποτα και για τις φίλες σου;» τη ρώτησε γελώντας πονηρά.
Η Γιάννα σήκωσε το κεφάλι, για να την κοιτάξει στα μάτια, αφού οι οκτάποντες γόβες, που φορούσε η Ελβίρα, δημιουργούσαν μια –ακόμα πιο αισθητή από το συνηθισμένο– διαφορά μεταξύ τους.
«Το αρσενικό ήρθε για έναν συναγερμό και... ξέμεινε! Όσο για την τελευταία ερώτησή σου, αν σου αρέσει έχει για όλες» της απάντησε η Γιάννα στο ίδιο στυλ «δεσποινίς διευθυντής» που τη ρώτησε και η Ελβίρα.
«Και τι το ξεχωριστό έχει και σε εντυπωσίασε; Υποθέτω, μιας και σε ξέρω, πως πρέπει να έχει κάτι πολύ εξαιρετικό, για να τον έχεις εδώ μέσα. Είκοσι πέντε πόντους μήπως;» τη ρώτησε εξακολουθώντας να χαμογελάει αμήχανα.
Η Γιάννα την κοίταξε απογοητευμένη. Είχαν μιλήσει τόσες φορές. Της είχε εξηγήσει τις θεωρίες των Ξεχωριστών. Της είχε δώσει τόσους οργασμούς μόνο με τα δάχτυλά της και η ψηλή το πρώτο που είχε σκεφτεί ως πιθανότητα ήταν το μέγεθος του οργάνου του;
«Καλά, ρε Ελβίρα, ακόμη με τα μεγέθη ασχολείσαι; Μόνη σου είπες πως ο Πέτρος την έχει είκοσι τρεις πόντους και δεν ξέρει τι να την κάνει. Ε... Αυτό έχει ο Γιώργος. Ξέρει πώς να κάνει τη σύντροφό του ευτυχισμένη. Το αν το πουλί του είναι τρεις ή τέσσερις πόντους μικρότερο, πόση σημασία πιστεύεις ότι έχει; Όπου και να κοιτάξεις εδώ μέσα το έχουμε κάνει. Τρεις μέρες τώρα δεν έχουμε σταματήσει να κάνουμε έρωτα και –το σημαντικότερο; – δε γουστάρει με τίποτα να τελειώσει, αν πρώτα δε σιγουρευτεί ότι εγώ στέγνωσα... Δε σου φτάνει αυτό; Τόσες φορές σε έκανα να τελειώσεις, χωρίς χάδια, χωρίς να βγάλουμε καν τα ρούχα μας. Μόνο με τα δάχτυλά μου. Ακόμη θες αποδείξεις για τη δύναμη των Ξεχωριστών; Και δεν τον έχω εδώ μέσα όπως το εννοείς, ψυλομύτα μου. Τον παρακάλεσα να μένει εδώ όποτε θέλει και για όσο θέλει!» διευκρίνισε ενοχλημένη.
Η Ελβίρα αντιλήφθηκε το εκνευρισμένο ύφος της Γιάννας και κατάλαβε πως είχε πει βλακεία.
«Μη θυμώνεις, κούκλα μου, δεν το σκέφτηκα καλά, αστείο ήταν» της είπε κατσουφιασμένη. «Σε ζηλεύω πάντως! Μακάρι να τα ήθελε και ο Πέτρος αυτά. Μακάρι να ενδιαφερόταν και για τη δική μου ικανοποίηση» είπε απογοητευμένη πριν ξανακαθίσει στην καρέκλα της.
Η Γιάννα κατάλαβε πως είχε έρθει η στιγμή για την οποία την προετοίμαζε τόση ώρα.
«Μη με ζηλεύεις! Σου είπα, αν θέλεις, μπορείς να τον έχεις. Είναι γεννημένος Ξεχωριστός. Και να ήθελα να τον έχω μόνο εγώ, δεν του φτάνω» απάντησε σοβαρά η Γιάννα.
Η Ελβίρα αντέδρασε ταραγμένη, μη γνωρίζοντας αν η φίλη της μιλούσε σοβαρά ή όχι.
«Τι εννοείς; Στ’ αλήθεια δε σε νοιάζει αν κάνω έρωτα μαζί του;» τη ρώτησε καχύποπτα.
«Δεν είναι το αγόρι μου και δε θα γίνει ποτέ. Μη με κάνεις να επαναλαμβάνομαι! Δεν είναι απλώς ένας άντρας, είναι γεννημένος Ξεχωριστός και σου έχω εξηγήσει πολλές φορές τι σημαίνει αυτό. Σου το είπα ήδη, τελειώνει όταν σιγουρευτεί πως εγώ έχω στεγνώσει. Δεν του φτάνω, λοιπόν.
»Και σίγουρα δε θα είχα ποτέ την πρόθεση να χαραμίσω έναν άντρα με τέτοια θέληση για σεξ, απλά για να έχω την ψευδαίσθηση μιας αποκλειστικής σχέσης μαζί του. Δεν τελειώνει σημαίνει ότι δεν κουράζεται. Μπορεί να κάνει έρωτα θεωρητικά όσες ώρες θέλει. Έχουμε συνηθίσει σε άντρες που κοπανιούνται σαν τα σέικερ από πάνω μας, τελειώνουν δύο τρεις φορές και ύστερα ροχαλίζουν δίπλα μας κουρασμένοι, ενώ εμείς δεν έχουμε καν αρχίσει. Αν οι άντρες ήταν σωστοί και έκαναν τις συντρόφους τους να τελειώνουν και εκείνες, η κούραση θα ήταν αμοιβαία και όλα θα ήταν τέλεια. Ο Γιώργος μπορεί να κάνει ακριβώς αυτό. Δεν τελειώνει, δεν κουράζεται, τόσο απλό είναι. Αν, λοιπόν, εσύ δε θελήσεις, υπάρχουν πάρα πολλές που γνωρίζω και θέλουν να γίνουν ευτυχισμένες και θα θελήσουν εκείνες» της εξήγησε η Γιάννα, καθώς είχε αρχίσει να χάνει την υπομονή της.
«Όχι... όχι… Δεν είπα αυτό. Απλώς νόμιζα πως μου κάνεις πλάκα» διαμαρτυρήθηκε η Ελβίρα.
Η Γιάννα την κοίταξε ακόμα πιο θυμωμένη.
«Εγώ! Πλάκα με το σεξ! Σε διαβεβαιώ πως είναι ένα από τα πράγματα για τα οποία δε θα έκανα ποτέ πλάκα» της απάντησε έντονα.
Η Ελβίρα δαγκώθηκε. Η Γιάννα τής είχε δώσει οργασμούς ξανά και ξανά. Θεωρητικά αλλά και πρακτικά, λοιπόν, τον Πέτρο τον είχε ήδη απατήσει έτσι και αλλιώς. Άλλο ήταν το πρόβλημά της.
«Ναι... Αλλά υπάρχει θέμα! Είναι άγνωστος. Ντρέπομαι!» της είπε μετά από ένα μικρό διάστημα εκκωφαντικής σιωπής.
«Το πρόβλημα με το ότι είναι άγνωστος λύνεται, χαρά μου. Το περίμενα και τα έχω σκεφτεί όλα. Πριν όμως αποφασίσεις, πρέπει να ξέρεις δύο πράγματα και μόνο αν τα δεχτείς θα συνεχίσουμε. Ο Γιώργος μπορεί να σου δώσει απόλυτους οργασμούς. Μαζί του μπορείς να κάνεις ό,τι δεν μπόρεσες με τον Πέτρο. Ό,τι φαντασιώθηκες από έφηβη και δεν τολμούσες να το ζητήσεις από κανένα αγόρι σου, γιατί θα σε έλεγε πουτάνα. Πουτάνες υπάρχουν μόνο στην ψυχή, Ελβιράκι. Στην κοινωνία που ζούμε, όσες τολμούν να ψάξουν για την ευτυχία, όσες δε συμβιβάζονται με τα πατροπαράδοτα στο σεξ βαφτίζονται νυμφομανείς. Χαλάνε την πιάτσα, βλέπεις. Το ερωτικό κατεστημένο είναι φτιαγμένο από άντρες για άντρες. Όπως ακριβώς και οι ταινίες πορνό.
»Είναι η μοναδική σου ευκαιρία να κάνεις έρωτα χωρίς όρια –εκτός από αυτά που θέτει η αξιοπρέπειά σας, φυσικά– χωρίς να σκέφτεσαι τίποτα, χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς να σε νοιάζει τίποτα.
»Αλλά...Υπάρχουν όροι! Όλα τα πράγματα στη ζωή έχουν ένα τίμημα! Λοιπόν: δε θα είστε ποτέ εραστές με την κατεστημένη έννοια που γνωρίζεις. Δε θα χαλάσεις την οικογένειά σου –ό,τι γίνεται εδώ μέσα είναι συμπληρωματικό του τι κάνεις με τον άντρα σου– για κανέναν λόγο, που θα σχετίζεται με το σεξ εδώ μέσα. Δε θα επιζητήσεις αποκλειστική σχέση με τον Γιώργο. Όσο και να σου αρέσει η ηδονή που θα νιώσεις μαζί του, δε θα ξεχάσεις ποτέ πως –εκτός σεξ– είναι κανονικός άνθρωπος. Έχει τα ίδια ελαττώματα με όλους μας. Άρα σε θέματα όπως σχέσεις συναισθήματα κ.λπ. μπορεί να είναι ολόιδιος με οποιονδήποτε συνηθισμένο άντρα γύρω μας. Αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι ο Πέτρος μπορεί να είναι καλύτερος από τον Γιώργο για σύντροφός σου. Εσύ η ίδια λες ότι σε προσέχει και σε αγαπάει. Μπορείς, λοιπόν, να τα έχεις όλα. Μην τα χαλάσεις όλα ζητώντας αποκλειστικότητες. Δεν μπορεί να ανήκει μόνο σε μία όσο θα είναι στο κύκλωμά μας.
»Αν γνωρίσει γυναίκα έξω από το κύκλωμα, τον αφήνουμε ήσυχο να συνεχίσει τη ζωή του, ούτε τηλέφωνα, ούτε τυχαίες συναντήσεις. Αυτό είναι το τίμημα και πίστεψέ με θα καταλάβεις αργότερα πόσο ακριβό είναι! Αυτή είναι η πρότασή μου, μωρό μου, σκέψου την και μου λες» κατέληξε την ανάλυσή της η Γιάννα και περίμενε τη φίλη της να σκεφτεί και να αποφασίσει αν ήθελε ή όχι να συμμετάσχει.
Η Ελβίρα δεν απάντησε αμέσως· ήταν πολύ μπερδεμένη. Ήθελε όσο τίποτα άλλο να νιώσει όλα αυτά που της έλεγε η Γιάννα, αλλά φοβόταν να το κάνει και μάλιστα με έναν άντρα που μόλις είχε γνωρίσει.
«Εντάξει... Αλλά... πώς θα γίνει;» τη ρώτησε διστακτικά αποφασίζοντας να της εμπιστευτεί την ικανοποίησή της.
Η Γιάννα την πλησίασε, έβαλε το χέρι της μέσα από το άνοιγμα του πουκαμίσου και άρχισε να χαϊδεύει το πλούσιο στήθος της φίλης της.
«Όσες φορές σε έκανα να τελειώσεις με τα δάχτυλά μου, μου ζητούσες πάντα να κάνουμε έρωτα...» της είπε δαγκώνοντας πρόστυχα τα χείλη της, καθώς τη χούφτωνε.
«Ναι... Με εσένα, δεν ξέρω... Μπορώ και ας είσαι γυναίκα, έχεις κάτι... δεν... δεν ξέρω. Το σκέφτομαι ότι το κάνουμε –τα βράδια στο κρεβάτι μου– και χαϊδεύομαι μόνη μου» τη διέκοψε η Ελβίρα αναστατωμένη και έκλεισε τα μάτια της απολαμβάνοντας το έμπειρο χάδι της φίλης της.
Η Γιάννα είχε περάσει εν τω μεταξύ την παλάμη της μέσα από το παντελόνι και έτριβε ανάλαφρα την κλειτορίδα της.
«Ωραία, λοιπόν, γυναικάρα μου, η ευχή σου θα πραγματοποιηθεί σήμερα. Αυτό που θέλω από εσένα είναι να μη σκέφτεσαι τίποτα. Από τώρα και για την επόμενη ώρα δε θέλω να σε ενδιαφέρει τι ξέρεις ή δεν ξέρεις. Θα ξεχάσεις ότι κάνεις έρωτα και με ποιους. Θα σε νοιάζει μόνο το πόσο όμορφα θα σε κάνουμε να αισθανθείς. Θα σου δώσουμε αυτό που νιώθεις αυτήν τη στιγμή στο πολλαπλάσιο. Για όσο διαρκέσει το σεξ, θα είμαστε τα πιο αήθη όντα που υπάρχουν στον πλανήτη και θα το χαρούμε απίστευτα. Σύμφωνοι;» τη ρώτησε χαμηλόφωνα –με μπάσα φωνή που έτρεμε ερεθιστικά– χωρίς να σταματήσει το παιχνίδι της.
Όχι, δεν είχε ανάψει τόσο πολύ. Η μπάσα φωνή ήταν μέρος ενός από τα βασικά μαθήματα της εκπαίδευσής της ως Ξεχωριστή. Ήταν το τέταρτο από τα στάδια της γυναικείας τεχνικής: S από το seduction. Αποπλάνηση. Τα υπόλοιπα μαθήματα αποδίδονταν για συντομία ως D. D. D., από τις λέξεις: distraction, deception και disorientation. Περισπασμός, εξαπάτηση και αποπροσανατολισμός.
«Εντάξει, αλλά του-τουλάχιστον τώρα... την πρώτη φορά εννοώ, δε θέλω να κά-νουμε κανονικό έ-έρωτα με τον μμμ... Δεν... Δεν μπορώ» της ζήτησε η Ελβίρα βαριανασαίνοντας σε κάθε της λέξη.
Η Γιάννα χαμογέλασε και δεν απάντησε. Της φαινόταν τελείως ηλίθιος ο ηθικός διαχωρισμός του στοματικού, που επέτρεπε η ψηλή να της κάνει ο άγνωστος, από το κοινό σεξ που ντρεπόταν. Αλλά αποφάσισε να μην την πιέσει περισσότερο. Ήδη αυτό που αποδεχόταν η Ελβίρα ήταν πάρα πολύ για μια συνηθισμένη.
Η Γιάννα πίστευε ότι τον σύντροφό σου τον απατάς ακόμα και όταν απλώς σκεφτείς να το κάνεις. Το αν θα μπει το αντρικό όργανο μέσα ή όχι λίγη σημασία είχε για εκείνη. Η απιστία βρισκόταν στη σκέψη και όχι στην πράξη. Η Ελβίρα είχε σκύψει, βάζοντας το κεφάλι της στον ώμο της Γιάννας και βογκούσε ηδονικά σε κάθε κίνηση των δαχτύλων της.
«Πάμε, κούκλα μου, ο Γιώργος θα έρθει σε λίγο» της απάντησε.
Άπλωσε το χέρι της και έπιασε αυτό της Ελβίρας, οδηγώντας την προς τον πρώτο όροφο.