Μου αρεσει που ειπα οτι θα καθισω για λιγο και τελικα κατελειξα να ειμαι εκει πανω απο τεσσερις ωρες. Ειναι πολυ κακη επιρροη αυτη η μπαντα! Ολο το βραδυ πιναμε, γελουσαμε και φυσικα πειραζαμε ο ενας τον αλλον. Τα παιδια τα ειχα συμπαθησει παρα πολυ οπως και εκεινοι το ιδιο εδειχναν. Κανανε πολυ καλη παρεα και περα απο τα πειραγματα του Βινς δεν εκαναν τιποτα που θα με εκανε να νιωσω αβολα. Καλα ισως εφταιγε και λιγο το σημα κτητικοτητας που τους ειχε περασει ο Αλεξ αλλα και παλι δεν ξεπερνουσαν τα ορια. "Μου φαινεται Αλεξ πως περασε η μπογια σου. Θα σε διωξουμε και θα παρουμε την Καρ να ειναι μπροστα. Εχει και φωνη και κορμαρα πραγμα που σημαινει πως θα γινουμε διασημοι! Εισαι εκτος, φιλε!" αστειευτηκε ο Ρικι και ειχα φτασει σε σημειο να κραταω την κοιλια μου απο τα γελια. Εκεινος με σκουντηξε απαλα για να σταματησω αλλα δεν επιασε. Ισα ισα που γελασα παραπανω. Ομολογουμενος ειχα πιει και λιγο παραπανω εφοσον δεν οδηγουσα και απ' οτι καταλαβα αυτο τον πειραξε. Μολις ειχα τελειωσει το πεμπτο ποτηρι με την βοτκα και οταν ζητησα αλλο ενα με αγριοκοιταξε. Σηκωσα το ενα φρυδι και τον κοιταξα και εγω.
"Τι?"
"Σταματα να πινεις." ειπε καπως προστακτικα και συνεχισα να τον κοιταζω περιεργα. Υστερα απλα εκανα σα να μην τον ακουσα και συνεχισα το ποτο μου. Κοιταξα την ωρα στο κινητο μου και ειχε παει ηδη δυο μετα τα μεσανυκτα. Παει και το αυριανο μαθημα. Ηπια αλλη μια γερη γουλια και καθως πηγα να σηκωθω για να παω τουαλετα ζαλιστηκα και καθισα παλι στην καρεκλα. Μου ξεφυγε ενα γελακι και ειδα τον αλλον που εβραζε απο θυμο.
"Καποια ειναι χαλιααα!" ειπε χαρωπα ο Μαρσελ ο οποιος ηταν σε σχεδον χειροτερη κατασταση απο μενα. Γελασαμε ολοι μαζι εκτος απο τον αλλον τον μουτζουφλη. Τον κοιταξα και ηταν ετοιμος να εκραγει. Πηγα να παρω το ποτηρι και πριν προλαβω να κανω κινηση το ειχε αρπαξει και το απομακρυνε απο κοντα μου.
"Ει! Αυτο ειναι δικο μου!" παραπονεθηκα και με κεραυνοβολησε με ενα βλεμμα. Ξαφνικα σηκωθηκε αρπαξε το μπουφαν του και με κοιταξε σαν να περιμενε κατι.
"Τι?" ρωτησα μουτρωμενα και αφησε λεφτα επανω στο τραπεζι.
"Σηκω. Θα σε παω σπιτι."
"Οχι!"
"Καρολαιν, σηκω!" προσταξε και σταυρωσα τα χερια στο στηθος μου.
"Δεν παω πουθενα!" ειπα και απο το πουθενα εσκυψε και με αρπαξε στον ωμο του λες και ημουν τσουβαλι. Αρχισα να κοπανιεμαι και να φωναζω να με αφησει κατω αλλα εκανε λες και δεν ημουν εκει. Ειναι ηλιθιος!
"Ρικι φερε τα πραγματα της στο αμαξι μου." ειπε και ξεκινησε να περπαταει προς στην εξοδο. Ετσι οπως περπατουσε μου φαινοταν πως κουνιοταν υπερβολικα πολυ και μαζι με την γκρινια μου ηταν κακος συνδιασμος. Ενιωθα σα να θελω να κανω εμετο. Σταματησα να κουνιεμαι για να περιορισω την κινηση και απλα περιμενα μεχρι να βγουμε.
"Καληνυχτα Μπο." μουρμουρισα διχως να σηκωσω το κεφαλι μου και τον ακουσα να γελαει. Μολις με χτυπησε ο παγωμενος αερας ενιωσα καπως καλυτερα και οταν με αφησε κατω τον κοιταξα μουτρωμενη.
"Μη με κοιτας ετσι μικρη! Σου ειπα να σταματησεις και δε με ακουσες."
Το κωλοπαιδο κρατιοταν για να μην γελασει! Ειναι απιστευτος! Θα μου το πληρωνε αυτο. Εκεινη την στιγμη βγηκε και ο Ρικι με τα πραγματα μου και αφου μου αφησε ενα φιλι στο μαγουλο, με χαιρετησε και μπηκε μεσα. Εκεινος πηρε το τζακετ μου, με εβαλε να το φορεσω και με κουμπωσε. Ηταν επικινδυνα κοντα μου και υστερα απο τοσο αλκοολ δεν ειχα τρομερες αμυνες. Χαμογελουσε διχως να με κοιταει και αυτο με εκνευριζε.
"Τι?"
"Μπα, τωρα μου μιλας?" γελασε και πηγα να του χωσω μπουνια στο μπρατσο αλλα με απεφυγε.
"Μπες μεσα μικρη."
Εκανα οτι ειπε. Δεν ειχα και πολλες επιλογες αλλα και παλι ηθελα να γυρισω σπιτι μου για να κοιμηθω. Πεταξα την τσαντα στα πισω καθισματα και βολευτηκα στην θεση του συνοδηγου. Για την ακριβεια ειχα κουρνιασει και με το ζορι κρατιομουν για να μη με παρει ο υπνος. Δεν μιλουσαμε σε ολη την διαδρομη παρα μονο κρατουσε το χερι μου οπως οταν ηρθαμε.
Λιγο πριν φτασουμε σπιτι ξεκινησε να ψιχαλιζει παλι και σε πολυ λιγα δευτερα εγινε δυνατη βροχη. Εκεινος μειωσε ταχυτητα γιατι δεν φαινοταν σχεδον τιποτα εξω και οταν φτασαμε παρκαρε εξω απο το σπιτι. Γυρισα προς το μερος του με ενα νυσταγμενο βλεμμα και τον ειδα που ειχε αφαιρεθει και κοιτουσε εξω απο το παρμπριζ.
"Λεω να πηγαινω. Σ' ευχαριστω που με εφερες." ειπα ηρεμα και με κοιταξε καπως αφηρημενα.
"Δεν κανει τιποτα." ειπε με ενα αμυδρο χαμογελο.
"Καληνυχτα."
Δεν περιμενα να μου απαντησει και την ωρα που ανοιξα την πορτα και πηγα να βγω στη βροχη εκεινος με επιασε απο το χερι και με τραβηξε πισω. Κρατησε το προσωπο μου και με τα δυο του χερια και με κοιταξε βαθια μεσα στα ματια. Υστερα πλησιασε και μου εδωσε ενα μικρο φιλακι στην ακρη των χειλιων μου. Απομακρυνθηκε λιγο και ψιθυρισε πανω στα χειλη μου "καληνυχτα. Οταν με αφησε δεν αφησα ευκαιρια, αρπαξα την τσαντα μου και βγηκα εξω στην βροχη. Μεχρι να μπω κατω απο το υποστεγο της πιλωτης ειχα βραχει μεχρι το κοκαλο. Τοσο δυνατη ηταν η βροχη. Εβγαλα τα κλειδια απο την τσαντα μου μα οταν πηγα να ψαξω το κινητο μου για να φωτισω την κλειδαρια δεν ηταν πουθενα. Κοιταξα σε ολες μου τις τσεπες και σχεδον αδειασα την τσαντα αλλα δεν το βρηκα. Πρεπει να μου ειχε πεσει στο αμαξι. Γαμωτο. Καλα, λογικα θα το βρει και θα μου το δωσει αυριο. Προσπαθησα να βρω την κλειδαρια στα τυφλα αλλα το γεγονος οτι ημουν ακομα ζαλισμενη δεν βοηθουσε καθολου. Ετσι οπως παλευα στο σκοταδι ξαφνικα ακουσα εναν θορυβο απο πισω μου και πριν προλαβω να γυρισω να δω τι ηταν καποιος μου εκλεισε το στομα με το ενα χερι και με το αλλο με τραβηξε στο σκοτεινο μερος της πιλωτης. Τι στο καλο?
Merian