Πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες - Χαρακτηριστικά και προβλήματα στη συγγραφή τους.

Ένα από τα βασικά πράγματα που μας προβληματίζουν όταν ξεκινάμε να γράψουμε μια ιστορία είναι ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας της ιστορίας μας.

Τι κάνει έναν χαρακτήρα πρωταγωνιστή; Γιατι να είναι αυτός ο πρωταγωνιστής μας και όχι κάποιος άλλος; Τι χαρακτηριστικά θα πρέπει να του δώσω ώστε να κερδίσει τους αναγνώστες;

Αυτά, και πολλά ακόμα ερωτήματα μας βασανίζουν. Ήρθε η ώρα λοιπόν να προσπαθήσουμε να τα λύσουμε.

Αρχικά, ο πρωταγωνιστής μας είναι αυτός που έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη μέσα στην ιστορία μας. Η ζωή του, είτε είναι μυστήρια, είτε φανταστική, είτε παραμυθένια, πρέπει να έχει ενδιαφέρον. Ο πρωταγωνιστής είναι ο ήρωας, την ιστορία του οποίου θέλουμε να πούμε. Και αυτή η ιστορία θα πρέπει να έχει πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα να δείξει. Αν το θέσουμε λίγο πιο ποιητικά, είναι αυτός που μεταφέρει την σκέψη μας στους αναγνώστες, ο ηθοποιός που υποδύεται τον ρόλο που του έχουμε δώσει εμείς με τη γραφή μας. Καλώς ή κακώς πρέπει να ξεχωρίζει μέσα στην ιστορία μας, λοιπόν.

Μερικές τεχνικές, λοιπόν, που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για τη δημιουργία ενός βασικού χαρακτήρα, είναι οι εξής:

Ο ήρωάς μας να έχει μια ιστορία να πει.

Κανένας χαρακτήρας δεν είναι το ίδιο ενδιαφέρον αν δεν έχει το κατάλληλο υπόβαθρο. Πρέπει η ιστορία να έχει χτιστεί πάνω στον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα μας, γιατι αλλιώς θα φαίνεται ότι απλά τον τοποθετήσαμε εκεί, και δεν θα ενσωματώνεται σε αυτήν. Εκτός από τη δημιουργία του χαρακτήρα, λοιπόν, δώστε ιδιαίτερη προσοχή στην ιστορία πίσω από αυτόν, στο παρελθόν και στο παρόν του.

Ο τρόπος σκέψης του να είναι ιδιαίτερος και να μπορεί να κάνει τον αναγνώστη να «κινηθεί» μαζί του.

Όπως είπαμε και παραπάνω, ο πρωταγωνιστής μας είναι αυτός που καθοδηγεί τους αναγνώστες μας και τους μεταφέρει την ιστορία που εμείς επιλέξαμε να τους πούμε. Γι’αυτό λοιπόν θα πρέπει να του δώσουμε τη δυνατότητα να το κάνει με έναν τρόπο που να μπορεί να αιχμαλωτίζει την σκέψη των αναγνωστών, και να τους παρουσιάζει με τέτοιο τρόπο τα γεγονότα, κατανοητό αλλά και ενδιαφέρον ταυτόχρονα.

Να σημειώσουμε εδώ, ότι μπορεί οι σκέψεις και οι πράξεις του χαρακτήρα  μας να μην συμβαδίζουν απόλυτα, και πολλές φορές να μας ξενίζουν οι πράξεις του. Ωστόσο αυτό είναι κάτι υπαρκτό, γίνεται στην καθημερινότητά μας – το κάνουμε όλοι, λίγο πολύ – οπότε δεν μας ενοχλεί να γίνεται στην ιστορία μας.

Να έχει ενδιαφέρον η ζωή αλλά και ο χαρακτήρας του.

Ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα που πρέπει να προσέξουμε στην ιστορία μας είναι να δώσουμε στον πρωταγωνιστή μας μια ενδιαφέρουσα ζωή, ένα υπόβαθρο που θα μπορεί να στηρίξει τον τωρινό του χαρακτήρα και που θα μπορεί να κεντρίσει την περιέργεια και το ενδιαφέρον του αναγνώστη.

Ο χαρακτήρας μας θα πρέπει να προσέξουμε να είναι άρτιος. Και με το άρτιος δεν εννοώ απαραίτητα σωστός. Πρέπει όμως να είναι μια προσωπικότητα που θα δίνεται ολοκληρωμένα στο κοινό, μαζί με τα βιώματά του, τις εμπειρίες του και τις σκέψεις του. Κανένας χαρακτήρας δεν είναι αδικαιολόγητα φτιαγμένος έτσι όπως είναι, επειδή ξυπνήσαμε μια μέρα και είπαμε να βάλουμε και έναν αλαζόνα μέσα στην ιστορία μας για παράδειγμα. Κάποια βιώματα τον έχουν οδηγήσει στο να είναι αυτός που δείχνουμε, οπότε και αυτό θα πρέπει να παρουσιαστεί αναλόγως, αν θέλουμε η ιστορία μας να είναι αληθοφανής.

Να μπορεί να κάνει τους αναγνώστες να ταυτιστούν μαζί του, αλλά και εσένα να θέλεις να τον γράψεις.

Το να κάνεις τους αναγνώστες να ταυτιστούν με τους ήρωές σου είναι από μόνο του ένα επίπονο ζήτημα. Για να πετύχουμε κάτι τέτοιο, θα πρέπει να δημιουργήσουμε, όπως είπα πιο πάνω, άρτιους και ολοκληρωμένους χαρακτήρες – και όχι απαραίτητα καλούς. Η αληθοφάνεια είναι ένα χαρακτηριστικό απαραίτητο, ακόμα και σε ιστορίες φαντασίας.

Το σημείο κλειδί για να πετύχουμε κάτι τέτοιο, είναι να μην κάνουμε τους χαρακτήρες μας εξωπραγματικούς, να τους σκεφτόμαστε σαν απλούς καθημερινούς ανθρώπους. Όσο κι αν θέλουμε, για παράδειγμα, να δημιουργήσουμε τον τέλειο άντρα, αυτόν που θα ερωτεύονταν όλες οι αναγνώστριες και που η καθεμιά θα ήθελε να έχει, δεν πρέπει να το κάνουμε. Κι αυτό γιατι ο τέλειος άντρας δεν υπάρχει. Κι αν υπάρχει, θα είναι ένας και πιθανότατα στην Βραζιλία ή την Αμερική, και προφανώς και οι αναγνώστες μας δεν θα τον έχουν συναντήσει. Είναι ωραίο να φαντάζεσαι τον τέλειο έρωτα, αλλά ακόμα και αν σου αρέσει εκείνη την ώρα να τον διαβάζεις, όταν θα κλείσεις το βιβλίο, κάτι θα κλοτσάει στο μυαλό σου και εν τέλει θα τον απορρίψεις, λέγοντας ότι κάτι τέτοια γίνονται μόνο στα βιβλία. Και εμείς οι συγγραφείς, συνήθως, θέλουμε με την ιστορία μας να περάσουμε τα μηνύματά μας στο κοινό, να τους αφήσουμε έστω και μια φράση αποτυπωμένη από το πόνημα που βγαίνει μέσα από την ψυχή και το μυαλό μας. Οπότε μια τέτοια «ακύρωση» δεν είναι θεμιτή.

Φτιάχνουμε λοιπόν, χαρακτήρες που θα μπορούσαν να υπάρχουν στην καθημερινότητά μας, που θα μπορούσαν να είναι φίλοι μας ή ακόμα και ένας άλλος εαυτός μας. Δεν υπερβάλουμε, ούτε στις ικανότητες, ούτε στην εξωτερική εμφάνιση, ούτε στις αντιδράσεις. Ένας λίγο πιο ιδιαίτερος χαρακτήρας, καλό θα είναι να υπάρχει μέσα στο βιβλίο, αλλά να είναι ένας, και να ξεχωρίζει. Αλλιώς θα γράψουμε ιστορία για τους Φανταστικούς Τέσσερις και τους Αβέντζερς, όπου ο ένας είναι καλύτερος και ομορφότερος από τον άλλον!

Όσον αφορά στον πρωταγωνιστή μας τώρα. Είναι λογικό και αποδεκτό, να είναι αυτός ο πιο ιδιαίτερος χαρακτήρας στην ιστορία μας. Γι’αυτό άλλωστε και διηγούμαστε τη δική του ιστορία και γι’αυτό έχουμε επιλέξει εκείνον για τον κορυφαίο ρόλο στον θίασό μας. Όμως και εδώ, «παν μέτρον άριστον».

Πάμε όμως να δούμε και μερικά άλλα θέματα γύρω από τους πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες μιας ιστορίας.

Αρχικά, υπάρχουν κατηγορίες πρωταγωνιστών, στις οποίες θα πρέπει να έχουμε καταλήξει πριν ξεκινήσουμε να γράφουμε την ιστορία μας. Για αρχή, το φύλο και η ηλικία. Αλλιώς χτίζουμε έναν άντρα ή μια γυναίκα, έναν χαρακτήρα που είναι στην εφηβεία και αλλιώς έναν χαρακτήρα ενήλικο. Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να τονίσω, ότι καλό θα είναι, να έχουμε υπόψη όλα τα χαρακτηριστικά της ηλικίας και της ωριμότητας που θα δώσουμε στον χαρακτήρα μας. Τι εννοώ; Καλώς η κακώς, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε όλοι τι ακριβώς γίνεται σε μια ηλικία στην οποία ακόμα δεν έχουμε φτάσει. Για παράδειγμα, εγώ είμαι 25 χρονών. Δεν μπορώ να γράψω με ευκολία για χαρακτήρες που είναι 40 χρονών, όπως και κάποιος που είναι 17 χρονών δεν μπορεί να γράψει για χαρακτήρες που βρίσκονται κοντά στη δική μου ηλικία. Γιατι πολύ απλά, δεν γνωρίζω ακόμα προσωπικά πως είναι να είσαι 40 χρονών. Τις περασμένες εποχές, όλοι μας λίγο πολύ τις θυμόμαστε, οπότε και μπορούμε να γράψουμε για ήρωες που βρίσκονται σε αυτές. Το επιχείρημά μου όμως εδώ, δεν είναι το να μην γράφει κανείς για ηλικίες στις οποίες δεν έχει φτάσει, αλλά αν το κάνει, να το κάνει προσεκτικά και με την ανάλογη έρευνα και δουλειά.

Επίσης, μια ιστορία μπορεί να μην έχει μόνο έναν πρωταγωνιστή, αλλά πολλά points of view. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί, γιατι δεν θέλουμε να έχουμε διαφορές στη σημαντικότητα των χαρακτήρων μας, κάποιοι να είναι πιο ενδιαφέροντες από κάποιους άλλους, καθώς έτσι χάνεται το χαρακτηριστικό του «πρωταγωνιστή» από τους ήρωές μας. Δουλεύουμε προσεκτικά τον κάθε ένα χαρακτήρα ξεχωριστά, σαν να ήταν μόνο αυτός ο πρωταγωνιστής μας, και προσπαθούμε να δέσουμε την ιστορία του με τις υπόλοιπες.

Τέλος, σημασία μεγάλη πρέπει να δώσουμε και στους χαρακτήρες που πλευρίζουν τον πρωταγωνιστή μας (στην περίπτωση που είναι ένας ειδικά).

Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι αυτοί που κάνουν τον πρωταγωνιστή μας αυτό που είναι και χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσαμε να δείξουμε τον χαρακτήρα του στο έπακρο. Οι διαπροσωπικές σχέσεις είναι και στην πραγματική ζωή μεγάλο κομμάτι της καθημερινότητάς μας, και αυτό θα πρέπει να δείξουμε και στο βιβλίο. Οπότε και οι δεύτεροι ήρωες θα πρέπει να είναι ολοκληρωμένες προσωπικότητες και να έχουν νόημα στην ιστορία μας. Δεν είναι καλό να χρησιμοποιούμε πολλούς «κομπάρσους» για να γεμίζουμε τα κενά στις σκηνές μας γιατι στο τέλος ο αναγνώστης θα μπερδευτεί με τα πολλά μη-χρήσιμα πρόσωπα και τα ονόματα και θα χάσουμε κι εμείς τον στόχο μας.

Και τώρα, όπως πάντα, ήρθε η ώρα για τις δικές σας ερωτήσεις.

Ένας πρωταγωνιστής πρέπει να έχει κυρίως "καλά" χαρακτηριστικά που τον κάνουν συμπαθητικό ή ακόμα και αν εμφανίσει λιγότερες ευαισθησίες, μπορεί να κάνει τους αναγνώστες να ταυτιστούν μαζί του; Ένας πρωταγωνιστής με χαρακτηριστικά villain είναι do ή don't για το βιβλίο κάποιου; (Eve Fry)

Φυσικά και ένας χαρακτήρας μπορεί να έχει «κακά» χαρακτηριστικά και να γίνει αγαπητός στο κοινό. Δεν χρειάζεται να αναφέρω παραδείγματα όπως τον Σέβερους Σνέηπ ή τον Λόκι για να σας πείσω. Το θέμα στην συγκεκριμένη περίπτωση, είναι να δώσεις το υπόβαθρο αυτού του κακού χαρακτήρα, να δικαιολογήσεις τις πράξεις και την ψυχολογία του. Έχει διαφορά αν κάποιος είναι κακός επειδή μεγάλωσε σαν ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο, με το να κλείστηκε στον εαυτό του και να έχει γίνει ένα εγωκεντρικό καθίκι επειδή μεγάλωσε στους δρόμους, χωρίς οικογένεια κλπ.

Ο αναγνώστης δίνει ευκαιρία στους χαρακτήρες, δεν καταδικάζει κανέναν, εκτός αν εσύ με τον τρόπο σου τον βάλεις να το κάνει. Εσύ κρατάς το μαχαίρι και το ψωμί, κόβεις και ράβεις την ιστορία και τους χαρακτήρες σου, οπότε είναι στο χέρι σου να κάνεις τον villain χαρακτήρα σου, συμπαθητικό και ενδιαφέροντα για το κοινό σου.

Ένα hint εδώ, είναι πολλοί οι αναγνώστες – κι εγώ μέσα σε αυτούς – που αρέσκονται περισσότερο να διαβάζουν καλοφτιαγμένους κακούς χαρακτήρες παρά καλούς.

Πώς μπορώ να κάνω έναν χαρακτήρα πιο πρωταγωνιστικό και δυναμικό, όταν ουσιαστικά είναι ένας απλός άνθρωπος σε ένα υπερφυσικό μυθιστόρημα; (Eve Dim)

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, θα πρέπει να πατήσεις πάνω σε αυτή την «αδυναμία» του χαρακτήρα σου, και να τονίσεις τα χαρακτηριστικά αυτά που τον κάνουν να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους δυνατούς χαρακτήρες του βιβλίου σου. Ένας άνθρωπος σε μια υπερφυσική ιστορία, ξεχωρίζει από μόνος του, είναι σαν τη μύγα μες το γάλα, και εκεί ακριβώς θα πρέπει να εστιάσεις. Δείξε την προσπάθεια που κάνει ο ήρωας να φτάσει στο επίπεδο των υπερφυσικών χαρακτήρων σου, δες το σαν να ήσουν εσύ στην θέση του και ξαφνικά βρισκόσουν στο υπερφυσικό περιβάλλον που δημιούργησες. Πως θα αντιδρούσες; Μπες στην θέση του, δικαιολόγησε τις πράξεις του και όλα θα βρουν τον δρόμο τους στην ιστορία σου. Δεν είναι απαραίτητο να είναι και ο ανθρώπινος χαρακτήρας δυναμικός. Μπορεί να είναι και λιγότερο ικανός και πιο ήπιος, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα χάσει το ενδιαφέρον και το ρόλο του μέσα στην ιστορία. Υποθέτω ότι έχει κι αυτός την χρησιμότητά του στην εξέλιξη, οπότε δώσ’ του τον χώρο που του αναλογεί και μην υποβαθμίζεις την σημασία του, τόσο στην ιστορία όσο και στο μυαλό σου.

Πες ότι σχεδιάζουμε έτσι έναν πρωταγωνιστή, ώστε να βγει από καλούπι anti-hero, να μην είναι ο ιδανικός ήρωας με τις αρετές και τους ανώτερους σκοπούς... Τι πρέπει να προσέξουμε ώστε ο καλός-κακός μας να μην γίνει μισητός αλλά να μην φτάσει και στο άλλο άκρο και γίνει μαλθακός; (Πόπη Λιάκου)

Στην συγκεκριμένη ερώτηση δεν μπορώ να απαντήσω κάτι πέρα από το να κρατάς το μέτρο. Ο ήρωας που έχει αυτά τα χαρακτηριστικά συνήθως ακροβατεί ανάμεσα στο καλό και το κακό σε κάθε του πράξη. Άλλοτε του βγαίνει το ένα και άλλοτε το άλλο.

Όπως είπα και πιο πάνω, ο κακός ήρωας έχει λόγο που είναι έτσι. Κάποια γεγονότα τον ώθησαν να γίνει αυτό που βλέπουν οι αναγνώστες και αυτά τα γεγονότα θα πρέπει και να δείξεις κάποια στιγμή σαν συγγραφέας. Καλό θα είναι αυτό να γίνεται όχι στην αρχή, έτσι ώστε να έχει προλάβει ο αναγνώστης να σχηματίσει μια γνώμη – καλή ή κακή – γι’ αυτόν τον χαρακτήρα.

Οι πράξεις του, θα πρέπει να είναι ναι μεν κακές, αλλά θα πρέπει να κρύβουν ένα ψήγμα καλοσύνης μέσα τους. Αυτή είναι μια λεπτή αντίθεση, την οποία θα πρέπει να προσπαθήσεις για να την επιτύχεις, και είναι το σημείο κλειδί για την επιτυχία της ιστορίας και του χαρακτήρα σου.

Τώρα, για να μην περάσεις στο άλλο άκρο, και να κινδυνεύσεις ο κακός σου χαρακτήρας να μην είναι τόσο κακός, θα πρέπει να προσέξεις το πως θα δώσεις αυτές τις πληροφορίες που είπαμε παραπάνω, όπως και το να τον βάλεις να κάνει καλές πράξεις πιο μετρημένα. Ο villain χαρακτήρας σου, θα πρέπει να έχει αδυναμίες, και να φέρεται πιο καλά μόνο σε ειδικές περιπτώσεις · απέναντι σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο για παράδειγμα, ή σε μια κατάσταση που τον αγγίζει κ.ο.κ.

Αν τον βάλεις να χάνει τα κακά χαρακτηριστικά του συχνά, τότε θα χάσει και την προσωπικότητά του.

Καλός ή κακός κύριος χαρακτήρας; Ποια μπορεί να είναι τα χαρακτηριστικά του ασχέτως της ιστορίας μας και πώς να μην τον επισκιάσουν οι δευτερεύοντες χαρακτήρες; (Νίκος Καρδαμπίκης)

Δεν υπάρχει αντικειμενικά αποδεκτή απάντηση στο αν θα πρέπει να βάλεις καλό ή κακό κύριο χαρακτήρα. Αυτό μπορεί να στο απαντήσει μόνο η ιστορία που έχεις στο μυαλό σου και αυτό που θέλεις να μεταφέρεις με αυτήν στο αναγνωστικό κοινό.

Τώρα, για να μην σου επισκιάσουν τον πρωταγωνιστή σου οι δευτερεύοντες χαρακτήρες, αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να μην τους κάνεις πιο ενδιαφέροντες από αυτόν και αν για κάποιο λόγο αυτό γίνεται μόνο του στην ιστορία σου, τότε μάλλον κάτι πρέπει να ξαναδείς. Ναι μεν είναι απαραίτητο να έχουμε ενδιαφέροντες δεύτερους χαρακτήρες, αλλά αυτοί δεν πρέπει να ξεπερνάνε τον βασικό μας, όχι σε δυνατότητες και σε χαρακτηριστικά – μπορεί να είναι σε πολλά καλύτεροι από αυτόν, πιο δυνατοί, πιο ώριμοι κλπ – αλλά δεν θα πρέπει να τραβάνε περισσότερο το ενδιαφέρον του αναγνώστη πάνω τους.

Ένας πρωταγωνιστής δείχνει ότι είναι ένας καλός χαρακτήρας και οι αναγνώστες πάντα τον συμπαθούν. Θα μπορούσαμε να κάνουμε τον βασικό μας  πρωταγωνιστή μισητό για την εξυπηρέτηση του βιβλίου; (Βασιλική Αυγέρου)

Αν η ιστορία σου το υποστηρίζει, φυσικά μπορείς και να κάνεις τον βασικό σου ήρωα μισητό. Αυτό που πρέπει να προσέξεις όμως, είναι να μην το παρακάνεις και οι αναγνώστες σου αποξενωθούν από αυτόν. Δηλαδή, είναι εντάξει αν ένας πρωταγωνιστής είναι σπαστικός και εκνευρίζει τόσο εσένα που τον γράφεις αλλά και όσους τον διαβάζουν, αλλά πάντα θα πρέπει να έχει χαρακτηριστικά με τα οποία θα μπορούν να ταυτιστούν. Κι εδώ το υπόβαθρο και η δικαιολόγηση των πράξεών του είναι υψίστης σημασίας.

Αλλά ναι, εν συντομία, μπορείς να κάνεις τον πρωταγωνιστικό σου χαρακτήρα όπως θέλεις εσύ. Δική σου είναι η ιστορία, και αν για κάποιο λόγο σου βγαίνει καλύτερα ο πρωταγωνιστής σου έτσι, τότε δεν πρέπει να πιεστείς να τον αλλάξεις για να ευχαριστήσεις το κοινό σου και να πας με την πεπατημένη. Το αυθεντικό και αυτό που βγαίνει από την ψυχή σου είναι και αυτό που στο τέλος θα αγγίξει τους αναγνώστες σου.

Και για να κλείσουμε το σημερινό μας άρθρο, ύστερα από αίτημα της Πόπης Λιάκου, σας παραθέτω μερικά στερεότυπα – καθιερωμένους χαρακτήρες (καλούπια).

Ο παντογνώστης ήρωας. Είναι αυτός που έχει ζήσει τα γεγονότα, γνωρίζει τον κόσμο και μας παραθέτει λεπτομερώς κάθε πληροφορία μέσω της αφήγησής του.

Ο αγνοών ήρωας. Αυτός που γνωρίζει μαζί με εμάς την ιστορία και τον κόσμο. Πολλές φορές έχει αμνησία, και οι μνήμες του παρελθόντος επεμβαίνουν στην παροντική ιστορία, για να μας δώσουν πληροφορίες τόσο για το τι είχε γίνει όσο και για τον χαρακτήρα του πρωταγωνιστή μας.

Ο δυναμικός χαρακτήρας. Είναι αυτός που ότι αναποδιά βρει μπροστά του, θα την αντιμετωπίσει με θάρρος χωρίς να διστάσει, ή ακόμα κι αν διστάσει δεν θα το δείξει. Είναι συνήθως αλαζόνας και κάποια στιγμή στην ιστορία την πατάει για τα καλά. Συναντάται κυρίως σε πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Ο αδέξιος χαρακτήρας. Πολλά παραδείγματα έχουμε γι’ αυτήν την κατηγορία, αλλά θα πούμε τα βασικά χαρακτηριστικά. Ο αδέξιος ήρωας είναι αυτός που για να καταφέρει κάτι θα περάσει μέσα από πολλές δοκιμασίες και θα το πετύχει με την εκατοστή φορά. Είναι όμως πεισματάρης και δεν δέχεται την ήττα. Κατά κύριο λόγο τον συναντάμε σε δευτερεύοντες χαρακτήρες που πλαισιώνουν τον βασικό μας ήρωα, αλλά αν τον δούμε σε πρωταγωνιστικό ρόλο, συνδυάζεται κυρίως με τον αγνοών ήρωα και τα αποτελέσματα είναι συνήθως κωμικοτραγικά.

Ο κακός ήρωας. Είπαμε πολλά πάνω σε αυτήν την κατηγορία, οπότε δεν χρειάζεται να το αναλύσω περεταίρω. Αν ο πρωταγωνιστής μας είναι κακός, τότε καλή μας τύχη να μην αποτύχουμε στην παρουσίασή του – πράγμα που δεν θα συμβεί μιας και διαβάσαμε το συγκεκριμένο άρθρο. Αν ο κακός μας είναι και ο κακός της ιστορίας, αυτός που πολεμάει τον πρωταγωνιστή μας, τότε και πάλι θέλει προσοχή μιας και θα πρέπει να δημιουργήσουμε έναν ισάξιο αντίπαλο. Αν ο αντίπαλος είναι κατώτερος του ήρωά μας, τότε πέφτει και η αξία του πρωταγωνιστή.

Ο αισιόδοξος / απαισιόδοξος χαρακτήρας. Είναι αυτοί οι χαρακτήρες που ότι και να γίνει είτε το αγνοούν λέγοντας ότι θα πάνε όλα καλά και κάθε εμπόδιο για καλό, είτε απελπίζονται με το παραμικρό, βρίσκονται στα όρια της κατάθλιψης και χρειάζονται ένα γερό χαστούκι από την ζωή για να συνέλθουν. Ο καθένας έχει τη χρησιμότητά του στην εκάστοτε ιστορία, αλλά καλό θα ήταν αυτά τα χαρακτηριστικά να τα ενσωματώσουμε σε ένα πρόσωπο και τα δύο. Άλλες φορές να είναι αισιόδοξο και άλλες όχι. Όπως ακριβώς και στην πραγματική ζωή.

Αυτά από εμένα για σήμερα. Ελπίζω να σας βοήθησα και θα σας δω στο επόμενό μου άρθρο.

Angelina S.