Αγάπη από Πέτρα (Κεφάλαιο 30)

Αλεξ POV
Οταν ειδα αυτον τον γελοιο να την αγκαλιαζει τοσο εντονα και εκεινη απλα να το δεχεται θολωσε το μυαλο μου. Παρολο που ηξερα οτι εκεινη δεν προκειται να εκανε κατι εφοσον ηταν μαζι μου εκεινη την στιγμη μου ηταν τελειως αδιαφορο. Πλησιασα κοντα της και την τραβηξα με δυναμη μακρια. Ισως λιγο παραπανω απο οσο υπολογιζα. Ολα μετα εγιναν ανω κατω. Με βρηκε με την Λορεν στις τουαλετες και ο ηλιθιος αντι να κανω κατι για να την πλησιασω εμεινα εκει να την κοιταζω. Δεν της ειπα τιποτα και απλα εφυγε αφου μου εριξε ενα θυμωμενο βλεμμα. Τσακωθηκα με την Λορεν και την απειλησα πως αμα με ξαναπλησιαζε δεν ξερω και εγω τι θα εκανα και υστερα βγηκα εξω για να την βρω. Πηγα προς τα παιδια και φαινονταν ολοι αναστατωμενοι. Με πλησιασε ο Τζει και εδειχνε τοσο θυμωμενος που για μια στιγμη νομιζα οτι θα με χτυπουσε. Με πηγε καπου πιο απομερα για να μου μιλησει.
"Τι στο ΔΙΑΟΛΟ της εκανες?" ειπε αγρια και κοιταξα παλι γυρω μου.
"Που εχει παει? Πρεπει να της μιλησω."
"Εφυγε. Τι εγινε εκει περα? Γιατι σφαχτηκατε παλι?" με ρωτησε αυτη τη φορα λιγο πιο ηρεμα και αφου του εξηγησα τι εγινε ακριβως φαινοταν πιο θυμωμενος απο πριν αλλα και σκεπτικος ταυτοχρονα.
"Πως σου ηρθε και πιστεψες οτι θα εκανε κατι τετοιο η Καρολαιν? Και ποια ειναι αυτη η Λορεν?"
"Ειναι πολυ περιπλοκο για το ποια ειναι και τι θελει απο μενα αλλα δεν μπορω να σου πω τωρα. Πρεπει να βρω την Καρολαιν. Την πληγωσα παλι με την συμπεριφορα μου." ειπα και εγινα ακομα πιο νευρικος. Ενιωθα ασχημα. Που να ειχε παει?
"Δεν σε πιστευω ρε Αλεξ. Παλι πας να τα σκατωσεις με τις ιστοριες σου. Δυστυχως τωρα δεν γινεται να φυγουμε. Πρεπει να βγει το βιντεο, οι δημοσιογραφοι ειναι πολλοι και ψαχνουν το οτιδηποτε για να γραψουν κατι κακο. Χαμογελα και θα το κανονισω αργοτερα να φυγουμε καπως. Εχουμε ηδη αρχισει να την ψαχνουμε ολοι. Να ξερεις πως δεν ειμαι ο μοναδικος που εχει νευρα μαζι σου αυτη τη στιγμη." ειπε πιο ηρεμα και στο τελευταιο κοιταξα τους υπολοιπους. Ηταν ολοι με τα κινητα στο χερι και οταν με κοιταζαν ενιωθα λες και θα μου πεταγαν ομαδικως μαχαιρια. Τα ειχα κανει σκατα! Γαμωτο! Το μονο που εμενε να κανω ηταν υπομονη. Καθισα στον καναπε και ανοιξα το κινητο μου. Αρχισα να την καλω και εγω και μετα απο αρκετα χτυπηματα εβγαινε παντα ο τηλεφωνητης. Της αφησα αρκετα μηνυματα και συνεχισα να την καλω αλλα δεν απαντουσε. Ανησυχουσα πολυ. Τουλαχιστον ας απαντουσε στους αλλους οτι ειναι καλα και θα εβρισκα αλλη ευκαιρια να της μιλησω. Το μονο που ηθελα ηταν να ξερω που ειναι και οτι ηταν καλα γιατι ειχα ενα πολυ ασχημο συναισθημα και ηθελα τοσο πολυ να ειναι ψεματα.
Ουρλιαχτα πλυμμηρισαν τον χωρο και το πανι που ειχαν κατεβασει για να προβαλουν το βιντεο αρχισε να παιρνει διαφορα χρωματα. Ξεκινουσε η πρωτη προβολη. Για να δουμε ποιος θα κερδιζε τελικα. Εαν εχει ακομα σημασια.



Merian