Η μάχη του έρωτα (Κεφάλαιο 17)

Έστριψε στην γωνία που οδηγούσε στην έπαυλη. Δεν είχε πολύ χρόνο στην διάθεσή της. Οι πόρτες άνοιξαν διάπλατα και η Χριστίνα έψαξε με τα μάτια της να εντοπίσει τους φρουρούς. Δεν είχε ιδέα πως θα κατάφερνε να κλέψει τις κάμερες από εκείνη τη νύχτα! Ήθελε να τον δείρει γι’ αυτή του την φαινή ιδέα να του πάει το βίντεο αλλά ίσως το μυαλό του Ντίνου να έπαιρνε διαφορετικές στροφές, απ’ ότι το δικό της. Ίσως η ματιά του έπιανε κάτι. Ποτέ δεν ήσουν σίγουρος με τον Ντίνο!

        Βγήκε από το αυτοκίνητο και πλησίασε στην κεντρική είσοδο όπου βρισκόταν τέσσερις από τους άντρες της ασφάλειας. Τους χαμογέλασε διάπλατα μέχρι να σκαρφιστεί κάτι το δαιμόνιο μυαλό της.
        «Καλημέρα σας κυρία Ξένια», της ανταπέδωσαν το χαμόγελο καρφώνοντας το βλέμμα τους στο πλούσιο μπούστο της.
        «Καλημέρα σου Λεωνίδα. Πως πάει εδώ;» έκανε την ερώτησή της προσπαθώντας να βρει πάτημα να τους διώξει.
        «Ησυχία»
        «Θέλω να εξετάσετε καλά το μέρος γύρω – γύρω. Πρέπει να προστατέψουμε κι τους εργαζόμενους εδώ»
        «Έχετε κάποια ιδιαίτερη πληροφορία;» ο Λεωνίδας συνοφρυώθηκε μιας κι η θέση του δεν ήταν να περιφέρεται άσκοπα γύρω από την έπαυλη.
        «Η μοναδική πληροφορία που έχω και που θα έπρεπε να σας κάνει να ντρέπεστε είναι ότι κάποιος άγνωστος κατάφερε να μπει ανενόχλητος στην έπαυλη και να πυροβολήσει τον κύριο Μέγα. Μήπως θέλεις να το συζητήσουμε εκτενέστερα αυτό το θέμα Λεωνίδα; Δεν νομίζω να σε συμφέρει», του έδειξε με το χέρι της τον δρόμο που οδηγούσε γύρω από το σπίτι εκνευρισμένη με την αντίδρασή του. «Αφήστε μου μόνο ένα όπλο για προστασία», τους διέταξε και ο Λεωνίδας έβγαλε το δικό του.
        «Ξέρετε να το χρησιμοποιείτε;»
        «Θα είμαι καλά! Θα καθίσω εγώ εδώ μέχρι να γυρίσετε, αλλά προσέξτε μην αργήσετε πάνω από είκοσι λεπτά. Έχω κι άλλες δουλειές!» τους είπε δήθεν πειραγμένη που θα αναγκαζόταν να καλύψει την κενή θέση.
        Μόλις βεβαιώθηκε ότι είχαν ξεμακρύνει αρκετά, έβαλε να αντιγράψει το βίντεο. Αν την έπαιρναν χαμπάρι οι από πάνω της γι’ αυτήν της την κίνηση, θα την είχαν ξηλώσει το επόμενο δευτερόλεπτο. Δεν μπορούσε όμως να αγνοήσει το αστυνομικό δαιμόνιο του Ντίνου, που δεν άφηνε ήσυχη ούτε την σκιά του. Πέρα από την δουλειά που του είχε ανατεθεί να παίξει τον ρόλο του δολώματος, ήταν μυστικός αστυνομικός και μάλιστα ένας από τους πιο πετυχημένους στην δουλειά του. Έπρεπε να ξεκαθαρίσει το τοπίο για το ποιος ήταν εχθρός κι ποιος φίλος σε αυτή την υπόθεση που βρωμούσε από μακριά.
        Η Χριστίνα αν και νέα στο σώμα της αστυνομίας είχε μάθει πολύ καλά να μην εμπιστεύεται ούτε την σκιά της, πόσο μάλλον συναδέλφους. Τον μοναδικό που μπορούσε να εμπιστεύεται είναι ο Ντίνος, ο οποίος της είχε φερθεί σαν αδελφός στα δύσκολα. Εξάλλου δεν μπορούσε να αγνοήσει την αυθεντικότητα που τον χαρακτήριζε.
        Χαμογέλασε ευχαριστημένη με τον εαυτό της για την σκέψη της να στείλει την Νεφέλη στο νοσοκομείο και ήταν ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί για να μάθει τι ειπώθηκε μεταξύ τους. Είχε δει το βλέμμα του Ντίνου πως ξέντυνε στην κυριολεξία την κοπέλα και μετά από τόσα χρόνια στενής φιλίας είχε μάθει πότε ο έρωτας του χτυπούσε την πόρτα. Ποτέ στην ουσία δεν τον είχε δει ερωτευμένο, μόνο έτοιμο για περιπετειούλες της μιας βραδιάς. Αυτή την φορά όμως ήταν διαφορετικά. Τα μάτια του έλαμπαν μόνο στην προφορά του ονόματος της και μιας κι του χρωστούσε αρκετά, σκέφτηκε να του την στείλει για λίγη ώρα να του κάνει παρέα. Ήλπισε μόνο να μην τους έβρισκε σε κατάσταση ακατάλληλη για ανηλίκους, τουλάχιστον όχι την συγκεκριμένη στιγμή.
        Πήρε μια βαθιά θεατρινίστικη ανάσα και προσπάθησε να φανεί ταραγμένη. Άνοιξε τον ασύρματο στην συχνότητα των φρουρών και μόλις ήταν έτοιμη, τους κάλεσε.
        «Γυρίστε όλοι στις βάσεις σας! Κάποιος πέρασε πολλές φορές με μια μαύρη μερσεντές! Παρακαλώ όλοι κάτω, τώρα!» έκλεισε τον ασύρματο και χαμογέλασε για το θάρρος της να πει ένα τέτοιο ψέμα.
        Οι φρουροί την βρήκαν σε κατάσταση σοκ. Κάτι τους ψέλλιζε για κάποιο αμάξι. Της έδωσαν νερό και αφού πέρασαν αρκετά λεπτά έδειξε να συνέρχεται. Τους ευχαρίστησε και έφυγε προς το αμάξι της για να πάει στο νοσοκομείο.
        «Μεγάλη η χάρη σου φιλαράκι», μουρμούριζε μέσα από τα δόντια της, ενώ χτυπούσε ρυθμικά τα δάχτυλα της στο τιμόνι.
        Έκοψε δρόμο για να φτάσει πιο γρήγορα. Πέρασε αρκετά φανάρια με κόκκινο ελπίζοντας να μην την σταματήσουν οι αγαπημένοι της συνάδελφοι. Έφτασε μέσα σε λίγη ώρα στο νοσοκομείο και ανέβηκε φουριόζα στο δωμάτιο του Ντίνου. Χαιρέτησε φιλικά τους φρουρούς και χτύπησε την πόρτα διακριτικά.
        «Περάστε», άκουσε την βραχνή φωνή του Ντίνου.
        Για μια στιγμή ένοιωσε τύψεις που τους διέκοπτε και δεν τους άφησε λίγη ώρα παραπάνω να γνωριστούν. Τους χαιρέτησε χαμογελώντας και πλησίασε προς τον Ντίνο.
        «Πως είστε σήμερα κύριε Μέγα;» ρώτησε τυπικά ενώ έριχνε μια ματιά στον ορό του.
        «Πονάω», κλαψούρισε σαν μικρό παιδί και έκανε την Χριστίνα να ξεσπάσει σε γέλια.
        «Νεφέλη μου, μπορείς να φέρεις ένα μπουκαλάκι νερό από κάτω;» της απεύθυνε τον λόγο και η Νεφέλη τινάχτηκε σαν ελατήριο από την θέση της.
        Έφυγε η Νεφέλη και βρήκε την ευκαιρία η Χριστίνα να στριμώξει τον Ντίνο.
        «Τι ύφος είναι αυτό ρε ερωτοχτυπημένο;»
        «Αν σου πω, υπόσχεσαι να το πάρεις μαζί σου στον τάφο;»
        «Σε έχω προδώσει πολλές φορές;»
        «Την φίλησα»    
        «Που;»
        «Στο μέτωπο, ρουφηχτά – ρουφηχτά», την πείραξε και ξέσπασαν σε γέλια. «Γι’ αυτό την έδιωξες;»
        «Εμ, δεν έπρεπε να μάθω τις εξελίξεις;»
        «Ξέρω ότι είναι λάθος αυτό, αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ. Από την πρώτη στιγμή που την συνάντησα, περίμενα αυτή την στιγμή», της απολογήθηκε και η Χριστίνα του χάρισε ένα στραβό χαμόγελο.
        «Σου δίνω την άδεια να παίξεις για λίγες μέρες ακόμα. Μόλις αναρρώσεις θα πρέπει να σοβαρευτείς», ήξερε πως θα το μετάνιωνε αλλά έτσι όπως τον έβλεπε να λιώνει στην παρουσία της Νεφέλης δεν μπορούσε να του το στερήσει. «Και πως σκέφτεσαι να την απομακρύνεις μετά;»
        «Μπορείς να μην μου το χαλάς;»
        «Σε συμβουλεύω να αρκεστείς σε αυτό το φιλί», τον συμβούλεψε όσο πιο γλυκά μπορούσε. «Πρέπει να βρεις το κουράγιο να περιμένεις μέχρι να τελειώσει όλη αυτή η παράσταση. Καταλαβαίνεις τι θα γίνει αν μαθευτεί πως είσαι ερωτευμένος με ένα κοριτσάκι;»
        «Ξέρω…»
        «Θα την μπλέξεις σε μια ιστορία που δεν θα έπρεπε καν να πάρει μέρος. Θα βάλεις την ζωή της σε κίνδυνο. Εγώ σου την έφερα εδώ, αλλά να θυμάσαι πως πρέπει να βάλεις φρένο»
        «Είναι σκέτο αγρίμι», της είπε με ένα χαμόγελο να στολίζει το πρόσωπό του. «Στο θέμα μας τώρα, τι κατάφερες;»
        «Αφού μου δώσεις συγχαρητήρια, εδώ είναι! Ορίστε!» του πέταξε το cd.
        Ίσα που πρόλαβε να το βάλει κάτω από το μαξιλάρι του, πριν μπει η Νεφέλη στο δωμάτιο. Άφησε το μπουκάλι με το νερό πάνω στο τραπεζάκι.
        «Πάντα τόσο πρόθυμη είσαι;» την ρώτησε η Χριστίνα περίεργη να μάθει περισσότερα για την γυναίκα που κατάφερε να τρελάνει μόνο με την παρουσία της τον Ντίνο.
        «Οι φίλοι μου με λένε ξινή», της απάντησε με χαμόγελο. «Είναι ανάλογα το τι έχω να αντιμετωπίσω. Εδώ όμως δουλεύω»
        «Έχεις δίκιο. Και που έμενες πριν Νεφέλη;» ήταν η μοναδική που δεν είχε συμπληρώσει πολλά στοιχεία για την προηγούμενη ζωή της.
        «Έμενα με την φίλη μου, όπως σας είχα πει και στην συνέντευξη»
        «Οι γονείς σου;» την ρώτησε ο Ντίνος απορημένος.
        «Θα προτιμούσα να μην το συζητήσω κύριε Μέγα»
«Ναι, αλλά είσαι η μοναδική που δεν έχεις αναφέρει καμιά πληροφορία σχετικά με την οικογένειά σου», επέμεινε.
«Αν σας ενοχλεί τότε θα υποβάλω την παραίτησή μου», του απάντησε τυπικά και βγήκε έξω από το δωμάτιο.
        Η Χριστίνα την ακολούθησε καταλαβαίνοντας πως κάτι την είχε πειράξει. Την βρήκε να κάθεται με δακρυσμένα μάτια σε μια καρέκλα και να κοιτάει τριγύρω τους φρουρούς.
        «Είπαμε κάτι που σε πείραξε;»
        «Όχι απλά δεν θέλω να μιλάω για τους γονείς μου»
        «Το σέβομαι αλλά ο κύριος Μέγας θέλει να συνεργάζεται με ανθρώπους που ξέρει λίγα πράγματα για το παρελθόν τους»
        «Το ίδιο κάνει και στα προσωπικά του;» της ξέφυγε τσατισμένη.
        «Δεν το γνωρίζω αυτό γλυκιά μου, αλλά δεν φαντάστηκε πως θα σε πείραζε τόσο πολύ αυτή η ερώτηση. Επίσης εσύ είσαι υπάλληλός του, όχι ερωμένη του, σωστά;» ρώτησε πονηρά η Χριστίνα προσπαθώντας να την κάνει να μιλήσει. «Ο Κύριος Μέγας σπάνια τα μπερδεύει αυτά μεταξύ τους»
        «Φαντάζομαι πως πρώτα φιλάει και μετά ρωτάει για το τζάκι του καθενός ε;»
        «Νεφέλη, δεν θέλω να επέμβω αλλά αν θελήσεις να μου πεις κάτι συγκεκριμένο μπορείς να με εμπιστευτείς», της χάιδεψε τα μαλλιά και σηκώθηκε να φύγουν.


Βασιλική Κυργιαφίνη