Συνέντευξη με την Κυριακή Γκιόκα


Η Ελπίδα είναι μια νεαρή κοπέλα που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην επαρχία με μεγάλες δυσκολίες. Σπούδασε και δούλεψε στην Αθήνα ως νοσηλεύτρια και με τον πενιχρό μισθό της βοηθάει οικονομικά τους γονείς της. Έχει κάτω του μετρίου εμφάνιση μα έχει μια μεγάλη καρδιά.
Κάθε πρωί ξεκινώντας για την δουλειά της παίρνει το τρένο από τον σταθμό Κάτω Πατήσια. Εκεί συνάντησε για πρώτη φορά τον Χρήστο, ένα πολύ γοητευτικό άντρα που όπως λέει και η ίδια «είναι σαν να έχει ξεπροβάλλει από αφίσα διαφήμισης καλλυντικών»
Τον ερωτεύεται κεραυνοβόλα και ξεκινάει ένας μονόπλευρος πλατωνικός έρωτας που μετρά πολλά χρόνια. Μαθαίνει τα πάντα για εκείνον και τρυπώνει κρυφά στην ζωή του.
Ξέρει καλά πως ένας τέλειος άντρας όπως αυτός, ποτέ δεν θα την κοιτούσε σαν γυναίκα, μα ελπίζει και συνεχίζει να τον αγαπά, όταν ξαφνικά παύουν να συναντιούνται.
Η προϊσταμένη του νοσοκομείου που εργάζεται, ξέροντας τις οικονομικές της δυσκολίες της προτείνει για δεύτερη εργασία να αναλάβει ως αποκλειστική νοσοκόμα την φροντίδα του γιου της καλύτερης της φίλης, που είναι σε καταστολή.
Η Ελπίδα έρχεται αντιμέτωπη με ένα τρομερό παιχνίδι της μοίρας. Ο άντρας που επρόκειτο να φροντίσει ήταν ο αγαπημένος της, ο πλατωνικός της έρωτας, ο Χρήστος.
Αναλαμβάνει δίχως δεύτερη σκέψη και με μόνη της έγνοια να καλυτερέψει την υγεία του. Παρότι οι γιατροί του δίνουν πολύ λίγες ελπίδες, εκείνη βάζει σκοπό στην ζωή της να τον ξυπνήσει από αυτόν τον επιθανάτιο λήθαργο.
Ένας αγώνας ξεκινά, μια συνεχής πάλη φέρνοντας αντιμέτωπους πρωταγωνιστές τα συναισθήματα του Χρήστου ενάντια στην εμφάνιση της Ελπίδας. Τότε εκείνη αποφασίζει να ακολουθήσει το δρόμο του πεπρωμένου της και να περπατήσει πάνω στα ίχνη που της χάραξε το Μοιραίο Κάρμα της…




Η Κυριακή Γκιόκα γεννήθηκε και κατοικεί στη πόλη, προστάτιδα της θεάς Δήμητρας, την Ελευσίνα. Σπούδασε σχέδιο μόδας, «Mondelist Fashion Designer.» Στη Πέμπτη δημοτικού, ο δάσκαλος της μέσα από τις εκθέσεις, διάκρινε το ταλέντο της στη γραφή. Για εκείνη, τα διηγήματα είναι το καταφύγιο της. Ένα όχημα για να δραπετεύει και να εισχωρεί στο δικό της κόσμο. Εκεί συναντάει τους πρωταγωνιστές της, αφηγώντας της τις ιστορίες τους. Με πλοηγό τη φαντασία, τα ταξίδια ανά τον κόσμο που έχει πραγματοποιήσει η ίδια. Μέχρι τώρα, έχει γράψει πολλά διηγήματα που καρτερικά περιμένουν να γίνουν βιβλία, για να ταξιδέψουν και άλλους ανθρώπους στον κόσμο του έρωτα, του πάθους, του μοιραίου και της πραγματικής αγάπης. Ο Έρωτας στην Κορέα είναι το πρώτο της βιβλίο.


1. Πες μας δυο λόγια για το βιβλίο σου.

Η Ελπίδα είναι μια νεαρή κοπέλα που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην επαρχία με μεγάλες δυσκολίες. Σπούδασε και δούλεψε στην Αθήνα ως νοσηλεύτρια και με τον πενιχρό μισθό της βοηθάει οικονομικά τους γονείς της. Έχει κάτω του μετρίου εμφάνιση, μα έχει μια μεγάλη καρδιά.
Κάθε πρωί ξεκινώντας για την δουλειά της παίρνει το τρένο από τον σταθμό Κάτω Πατήσια. Εκεί συνάντησε για πρώτη φορά τον Χρήστο, έναν πολύ γοητευτικό άντρα που όπως λέει και η ίδια «είναι σαν να έχει ξεπροβάλλει από αφίσα διαφήμισης καλλυντικών»
Τον ερωτεύεται κεραυνοβόλα και ξεκινάει ένας μονόπλευρος πλατωνικός έρωτας που μετρά πολλά χρόνια. Μαθαίνει τα πάντα για εκείνον και τρυπώνει κρυφά στην ζωή του.
Ξέρει καλά πως ένας τέλειος άντρας όπως αυτός ποτέ δεν θα την κοιτούσε σαν γυναίκα, μα ελπίζει και συνεχίζει να τον αγαπά, όταν ξαφνικά παύουν να συναντιούνται.
Η προϊσταμένη του νοσοκομείου που εργάζεται, ξέροντας τις οικονομικές της δυσκολίες της προτείνει για δεύτερη εργασία να αναλάβει ως αποκλειστική νοσοκόμα την φροντίδα του γιου της καλύτερης της φίλης, που είναι σε καταστολή.
Η Ελπίδα έρχεται αντιμέτωπη με ένα τρομερό παιχνίδι της μοίρας. Ο άντρας που επρόκειτο να φροντίσει ήταν ο αγαπημένος της, ο πλατωνικός της έρωτας, ο Χρήστος.
Αναλαμβάνει δίχως δεύτερη σκέψη και με μόνη της έγνοια να καλυτερέψει την υγεία του. Παρότι οι γιατροί τού δίνουν πολύ λίγες ελπίδες, εκείνη βάζει σκοπό στην ζωή της να τον ξυπνήσει από αυτόν τον επιθανάτιο λήθαργο.
Ένας αγώνας ξεκινά, μια συνεχής πάλη, φέρνοντας αντιμέτωπους πρωταγωνιστές τα συναισθήματα του Χρήστου ενάντια στην εμφάνιση της Ελπίδας. Τότε εκείνη αποφασίζει να ακολουθήσει το δρόμο του πεπρωμένου της και να περπατήσει πάνω στα ίχνη που της χάραξε το Μοιραίο Κάρμα της…


2. Ποια είναι η κυριότερη πηγή έμπνευσής σου και τι σε έκανε να ξεκινήσεις τη συγκεκριμένη ιστορία;

Η έμπνευση για αυτή την ιστορία ήρθε ξαφνικά, αφού μελετούσα το πόσο οι σύγχρονοι άνθρωποι δίνουν βάση-σημασία στην εξωτερική εμφάνιση του ανθρώπου περιορίζοντας τον εσωτερικό εαυτό του. Η δύναμη της αγάπης δεν αναφέρεται σχεδόν πουθενά και κατά ένα τρόπο ενδυναμώνει αυτή η εποχή το «Εγώ», που το ταΐζει με ύλη.
Εν τέλει αυτή η απαρχή του βιβλίο ήρθε μετά από μεγάλο εσωτερικό πόνο για την «αγάπη» που διαφθείρεται, εκπορνεύεται, μασκαρεύεται και παραπλανάται και τέλος δολοφονείται στον βωμό τής αφάνειας, αφού ο σύγχρονος άνθρωπος δεν μπορεί με ανιδιοτέλεια να αγαπήσει ακόμη και τον ίδιο του τον εαυτό.


3. Αν μπορούσες, τι συμβουλή θα έδινες στον εαυτό σου όταν ξεκίνησες να γράφεις;

Δεν θα τον συμβούλευα τίποτα. Η γραφή ως προς εμένα είναι ο προσωπικός μου ψυχολόγος. Δεν γράφω ξέροντας πως αυτά που γράφω θα γίνουν βιβλία. Γράφω για να καθαρίσω και έπειτα να εμπεδώσω τις πληροφορίες που μου χαρίστηκαν. Εικόνες, βιώματα, αφηγήσεις ανθρώπων που ήρθαν στην ζωή μου, όχι μάταια, αφού πήραν αργότερα μέρος στο θίασο του εαυτού μου και ενσαρκώθηκαν ως ήρωες στα βιβλία μου.


4. Τι λογοτεχνικό είδος σού αρέσει να διαβάζεις και ποιο προτιμάς όταν γράφεις;

Διαβάζω όλα τα είδη, άλλα προτιμώ τα μυθιστορήματα, τις νουβέλες, ποίηση και τον τελευταίο καιρό διαβάζω ακόρεστα την λογοτεχνία της μαγείας και του μεταφυσικού.


5. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο σημαντικό σε μια ιστορία; Ο πρωταγωνιστής, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες ή ο ανταγωνιστής;

Το πιο σημαντικό σε μια ιστορία είναι και ο πρωταγωνιστής και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες άλλα και ο ανταγωνιστής, γιατί χωρίς όλους αυτούς δεν θα υπήρχε η ιστορία. Μια ιστορία συνήθως έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον όταν υπάρχουν όλοι. Όχι πως δεν υπάρχουν ιστορίες που έχουν μόνο ένα πρόσωπο και μάλιστα μπορεί και να είναι ευτυχισμένες. Κατά την γνώμη μου σημασία έχει η ιστορία και αυτό που θέλει να αφηγηθεί. Αν το αναγνωστικό κοινό ταυτιστεί και μπορεί να εισχωρήσει μέσα της και ταξιδέψει στις λέξεις της. Και το πιο σημαντικό από όλα που προσπαθώ και εγώ να περιέχω στις δίκες μου ιστορίες είναι αν η ιστορία έχει δίδαγμα και μάλιστα αν το δίδαγμα βοηθήσει στην αυτοβελτίωσης του εαυτού μας τότε για μένα η ιστορία είναι πετυχημένη! 


6. Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να γράφεις;

Από τότε που έμαθα να γράφω! Όμως στην πέμπτη δημοτικού ο τότε δάσκαλος μου Γεώργιος Σκανδάλης ανακάλυψε την έφεση στην γραφή μέσα από τις εκθέσεις μου. Και για να απαντησω στην ερώτηση σας γύρω στα 9 με 10 χρονών.


7. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο κρίσιμο για την επίτευξη ενός καλού βιβλίου; Η ικανότητα γραφής, η φαντασία ή η σκληρή δουλειά;

Η ικανότητα γραφής χωρίς φαντασία είναι ένα σώμα χωρίς κεφάλι, άρα δεν υφίσταται. Κατά εμένα η φαντασία είναι αλληλένδετη με την ικανότητα γραφής. Τώρα η σκληρή δουλεία δεν έχει σε τίποτα να κάνει με την επίτευξη βιβλίου. Γιατί αν δουλεύεις σκληρά την γραφή σου αλλά δεν έχεις φαντασία και «χάρισμα» για γραφή τότε δεν μπορείς να πας πουθενά. Μπορείς όμως από την σκληρή δουλειά να γραφείς ένα επιστημονικό βιβλίο ή μια μελέτη. Αλλά θαρρώ πως, αν δεν έχεις τα δυο πρώτα, δεν θα έχεις ένα πετυχημένο συλλογικό έργο. Συνοψίζοντας, ικανότητα γραφής, που το λέω «χάρισμα» και φαντασία: αυτά τα δυο χρειάζεσαι.


8. Γιατί γράφεις;

Γράφω γιατί αυτό είναι το χάρισμά μου. Και χάρισμα σημαίνει δώρο. Μου χαρίστηκε αυτό το δώρο που είναι έμφυτο. Πολλές φορές γράφω και νιώθω πως εκείνη την χρονική στιγμή είμαι κάπου αλλού σε έναν άλλον κόσμο δικό μου σε μια άλλη διάσταση. Εκεί συναντώ τα πρόσωπα – τους πρωταγωνιστές των βιβλίων μου και μου αφηγούνται τις ιστορίες τους. Γιατί γράφω; γιατί δεν μπορώ να πάψω ποτέ να μην γράφω!


9. Πρότεινε ένα βιβλίο που θεωρείς ότι πρέπει να διαβάσει κάθε συγγραφέας και ένα κάθε αναγνώστης.

Πολύ δύσκολη ερώτηση. Δεν μπορώ να προτείνω μόνο ένα! Σίγουρα όμως θα μπορώ να προτείνω μια συγγραφέα που μιλάει στην καρδία μου. Μάρω Βαμβουνάκη! Όλα τα βιβλία της είναι θεσπέσια! ("Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο", "Η μοναξιά είναι από χώμα", "Σιωπάς για να ακούγεσαι", "Παλιάτσος" και η Άνιμα", "Το χρονικό μιας μοιχείας", "Η κραταιά αγάπη", "Τα πράγματα που ζουν από το χαμό") Τόσα και τόσα βιβλία! Λατρεύω τη Μάρω Βαμβουνάκη, γιατί όλα τα βιβλία της έχουν κάτι πολύ σημαντικό για να σου πουν που μετά από την ανάγνωση τους μόνο καλύτερο μπορούν  να σε κάνουν!  


10. Τι πρέπει να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;

Υπάρχουν πολλές ιστορίες που περιμένουν καρτερικά να ενσαρκωθούν σε βιβλία και να μπορέσουν να ταξιδέψουν τους ανθρώπους στον κόσμο της φαντασίας, της αγάπης και του  κάρματος.
Επίσης, θα ήθελα στον μέλλον να γράψω και κάποιο βιβλίο μεταφυσικής που σπουδάζω εδώ και αρκετό καιρό, για να μπορέσει ο κόσμος να κατανοήσει κάποια πράγματα που μένουν στο σκοτάδι ως τώρα και σίγουρα διαβάζοντας θα του ανοιχτεί μια νέα πύλη στην γνώση καλυτερεύοντας του την ζωή.


11. Πώς μπορούν να επικοινωνήσουν οι αναγνώστες μαζί σου;

Προς το παρών μπορούν να επικοινωνήσουν μέσο του προσωπικού μου προφίλ στο facebook.




Ευχαριστούμε πολύ την Κυριακή Γκιόκα, για τη συνέντευξη που μας παραχώρησε και της ευχόμαστε τα καλύτερα για το μέλλον.

Αν το βιβλίο της σας κίνησε το ενδιαφέρον, πάρτε μέρος στην κλήρωση του Moonlight Tales και κερδίστε 1 αντίτυπο του «Μοιράιο Κάρμα», πατώντας εδώ.