Η νύχτα που ο παράδεισος έπεσε (Κεφάλαιο 31) - "Enough is enough"

Kyles POV
Εκείνο το φιλί με στοίχειωνε. Στοίχειωνε τον ύπνο μου, καθώς μονοπωλούσε τα όνειρά μου. Στοίχιωνε τον ξύπνιο μου, γιατί κάθε φορά που το βλέμμα μου ξέφευγε μπορούσα να ορκιστώ ότι την έβλεπα να στέκεται εκεί, με τα μεγάλα μάτια της να κοιτάζουν την ψυχή μου. Οι τέσσερις Αρχάγγελοι αγνοούσαν όλες τις εκκλήσεις μου για ακρόαση. Είχαν αρχίσει να με θεωρούν κουραστικό, καθώς επαναλάμβανα μονάχα ένα πράγμα. Το όνομά της. Και το γεγονός ότι έπρεπε να την απελευθερώσουμε από την Κόλαση, την ίδια που ο Μάμμωνας την είχε σύρει. Είχαν κουραστεί να ακούνε το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά. Ο Λίο, ένα βράδυ που με επισκέφτηκε στην κάμαρά μου, μου εμπιστεύτηκε ότι αυτή μου η εμμονή είχε κινήσει υποψίες στον Ζοφιήλ, ο οποίος ζητούσε ακρόαση για εμένα ξανά και ξανά με τον Μιχαήλ να του αρνείται κατηγορηματικά αυτό το δικαίωμα με τηνδικαιολογία ότι ήθελα χρόνο για να προετοιμαστώ για τα νέα μου καθήκοντα ως Αρχάγγελος. Βλαστήμησα χαμηλόφωνα. Πράγμα που έκανα όλο και πιο συχνά τελευταία.
Ο Μιχαήλ είχε ζητήσει να επισκεφτώ την κάμαρά του πολλά βράδια. Στεκόμουν απέναντι του αμίλητος υπό το βλέμμα του, ανώτερο και πιο έξυπνο από όσο θα επιθυμούσα.  Ο Γαβριήλ, που είχε καταλάβει την κατάσταση στην οποία βρισκόμουν, μου είχε δώσει ένα είδος φίλτρου μια από αυτές τις ατελείωτες βραδιές που ο Μιχαήλ με κοιτούσε με πονεμένο βλέμμα, ενώ ξερνούσε αίμα στην αγκαλιά του Ραφαήλ. Το δηλητήριο είχε πλέον εισχωρήσει για τα καλά στον οργανισμό του. Οι φλέβες του είχαν αρχίσει να χάνουν αυτό το φωσφορικό γαλάζιο χρώμα και το γκρι του όνυχα να κυριαρχεί πλέον. Τα μάτια του, θολά και κουρασμένα, δεν είχαν πια τη γνώριμη λάμψη τους, ενώ το χρώμα του νεφρίτη, άλλοτε βαθύ και σίγουρο, φαινόταν να έχει υποκύψει στο πέρασμα του χρόνου και να έχει χαθεί, αφήνοντας στη θέση μια αχνή απόχρωση της μέντας.
Ακόμα όμως και σε αυτήν την κατάσταση το κύρος του και η μεγαλοπρέπειά του σε άφηναν με το στόμα ανοιχτό. Ενώ εγώ...

NADIA