Crown of blood (Κεφάλαιο 4)

Στην Αγγλία όλα πηγαίνουν όπως τα προγραμμάτισε ο βασιλιάς Άλφερντ, ο οποίος διατάζει τους καλύτερους στρατηγούς της χώρας να προετοιμάσουν σχέδια για κάθε πιθανή έκβαση του πολέμου. Ο βασιλιάς ξέρει πως ένας πόλεμος στα εδάφη της Αγγλίας θα είναι καταστροφικός, και για εκείνον και για τη χώρα του. Ωστόσο, η επιθυμία του να προστατεύσει τα εδάφη και τους πολίτες του δεν είναι ο μόνος λόγος για τις πράξεις του˙ θέλει επίσης να καλύψει τις φήμες που ακούγονται για αυτόν. Τον τελευταίο καιρό, από τότε που έκλεισε τα πενήντα του χρόνια, ακούγεται πως δεν του αρέσουν πια οι γυναίκες, αλλά τα άτομα του ίδιου φύλου. Ο κόσμος είναι αναστατωμένος, ειδικά από τη στιγμή που η είδηση αυτή επιβεβαιώνεται από έναν από τους εραστές του βασιλιά. Διάφορες απόψεις διατυπώνονται από τον λαό για τον βασιλιά τους. Υπάρχουν αυτοί που λένε ότι δεν είναι περίεργο και ότι δεν τους ενδιαφέρει τι κάνει ο βασιλιάς στην προσωπική του ζωή. Υπάρχουν όμως και οι άλλοι, οι οποίοι υπερισχύουν, που λένε πως ο βασιλιάς πρέπει να εκθρονιστεί και να του αφαιρεθούν όλες οι εξουσίες.

Όσοι Άγγλοι πιστεύουν ότι πρέπει να πέσει ο βασιλιάς από την εξουσία και στη θέση του να μπει κάποιος άλλος προετοιμάζουν εμφύλιο πόλεμο, σε περίπτωση που ο βασιλιάς δε δεχτεί να παραδώσει την εξουσία του με ήρεμο τρόπο. Ξέρουν βέβαια ότι αν πολεμήσουν εναντίον του βασιλιά, θα βρεθούν αντιμέτωποι με όλους αυτούς που δε θεωρούν ως αρνητικό τις διαφορετικές προτιμήσεις του και έτσι μεριμνούν για τα πάντα. Αποφασίζουν πως το ίδιο κιόλας βράδυ όλος ο λαός θα δει για τελευταία φορά τον βασιλιά του ζωντανό, να κάθεται στον δερμάτινο, στολισμένο με χρυσό, μαύρο θρόνο του. Μόλις ο θάνατος του βασιλιά επισημοποιηθεί, και εφόσον ο βασιλιάς δεν έχει απόγονο ή διάδοχο, στη θέση του θα βάλουν ένα γέροντα ο οποίος θα έχει όλες τις εξουσίες στα χέρια του, μέχρι οι στρατιώτες να βρουν έναν νέο, καλύτερο διάδοχο, τον οποίο φυσικά θα εκπαιδεύσουν για να κυβερνάει το αγγλικό έθνος.

Όλες οι εφημερίδες έχουν το ίδιο θέμα εδώ και μέρες, με μόνη αλλαγή τον τίτλο της φυλλάδας που φτάνει στα χέρια των πολιτών. Οι εφημερίδες που είναι κατά του βασιλιά γράφουν μεταξύ άλλων: «Ο Θεός θα μας καταστρέψει με αυτόν για βασιλιά», «Ήρθε το τέλος του έθνους μας», «Ας δώσει κάποιος τέλος σε αυτόν» ενώ αυτές που είναι υπέρ του γράφουν: «Η καλύτερη επιλογή για βασιλιάς», «Η διαφορετικότητα βοηθάει τον λαό», «Το μόνο που δεν είναι λάθος είναι ο βασιλιάς μας». Το σχέδιο εξόντωσης του βασιλιά παραμένει κρυφό για τους υποστηρικτές του, οι οποίοι δεν έχουν τρόπο να γνωρίζουν πως τον θρόνο θα τον πάρει κάποιος άλλος, που δε θα ξέρουν τις προθέσεις του, τις μελλοντικές του πράξεις ή ακόμη και την καταλληλόλητά του για τον θρόνο.

Η νύχτα φαίνεται σαν να αργεί παραπάνω από το συνηθισμένο, αλλά όπως πάντα έρχεται και φέρνει μαζί της το φεγγάρι και τα άστρα που στολίζουν τον βραδινό ουρανό. Όλοι σιγά σιγά κατευθύνονται προς τα σπίτια τους, άλλοι γυρνώντας από τις δουλειές τους και άλλοι από την καθημερινή τους βόλτα. Τα φώτα του Λονδίνου ανάβουν το ένα μετά το άλλο, δίνοντας σε όσους βρίσκονται ακόμη στους δρόμους του την εντύπωση πως ζουν σε ένα παραμύθι. Τα ανάκτορα του Μπάκινγκχαμ φωτίζονται και το παλάτι φαίνεται σχεδόν εξωπραγματικό. Μέσα στο παλάτι, ο βασιλιάς κάθεται αμέριμνος στην τραπεζαρία και τρώει το δείπνο του, μιλώντας ταυτόχρονα με τον πρωθυπουργό της χώρας και τον σύμβουλό του. Προετοιμάζουν άλλη μια επίθεση στην Ελλάδα, αυτή τη φορά σαρωτική. Μετά την ολοκληρωτική καταστροφή της, τα ελληνικά εδάφη θα γίνουν επισήμως αγγλικά. Οι περιοχές θα ξαναχτιστούν με αγγλικό στυλ και ο βασιλιάς θα μπορέσει επιτέλους να χτίσει στο κέντρο της Αθήνας ένα νέο παλάτι. Το παλάτι «Άλφερντ ο Μέγας» όχι μόνο θα είναι ιδανικό για τις διακοπές του, αλλά θα θυμίζει σε όλες οι επόμενες γενιές για πάντα ποιος ήταν ο καλύτερος βασιλιάς που υπήρξε ποτέ στην αγγλική εξουσία.

Ο βασιλιάς είναι χαρούμενος που όλοι συμφωνούν μαζί του σχετικά με τις απόψεις του για το μέλλον του αγγλικού αλλά και του ελληνικού λαού. Το χαμόγελο του πλαταίνει όσο σκέφτεται πως θα γίνει ακόμα πιο φημισμένος, όχι μόνο στην εποχή του, αλλά και μετέπειτα, σε όσες εποχές ακολουθήσουν. Όλα είναι σχεδιασμένα, όλα εκτός από τον θάνατό του τελικά, μιας και κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει πότε ή πώς θα πεθάνει. Ίσως η μοίρα του να ήταν γραμμένη από τη μέρα που γεννήθηκε, ίσως ο θεός αποφάσισε τότε πως αυτός ο άνθρωπος θα πεθάνει, όχι από βαθιά γεράματα, ούτε από κάποια θανατηφόρα αρρώστια, αλλά από το χέρι του ίδιου του του λαού, που τόσα χρόνια προστατεύει όσο περισσότερο μπορεί.

Όταν τελειώνει το φαγητό του, κάνει νόημα να σερβιριστεί το γλυκό. Οι σερβιτόροι μπαίνουν από την πόρτα της τραπεζαρίας και φέρνουν τρία είδη γλυκών, τα οποία οι παρευρισκόμενοι δοκιμάζουν προτού αποφασίσουν ποιο θα επιλέξουν. Ο βασιλιάς προτιμάει το μάνγκο με επικάλυψη μους σοκολάτας, ο πρωθυπουργός επιλέγει παγωτό και ο σύμβουλος παίρνει το κέικ. Η ατμόσφαιρα που επικρατεί είναι χαλαρή, μιας και οι συζητήσεις περί πολιτικής σταματούν και ακούγονται μόνο μελωδίες από πιάνο και βιολί. Όταν το γλυκό του βασιλιά τελειώνει, σηκώνεται από το τραπέζι, αποχαιρετά τους δύο καλεσμένους του και κατευθύνεται προς την κρεβατοκάμαρά του.

Ο τρόπος διασκέδασής του δεν αργεί να καταφθάσει˙ ένα νεαρό αγόρι έρχεται στο δωμάτιό του, όπως το απαίτησε. Όταν ο νεαρός φτάνει έξω από το δωμάτιο, χτυπάει την πόρτα και με την εντολή του βασιλιά μπαίνει μέσα. Το αγόρι τρέμει, πράγμα που φαίνεται περίεργο στον βασιλιά. Ξέρει πως όσοι έρχονται στην κάμαρά του θέλουν να τον ευχαριστήσουν για να έχουν την εύνοιά του. Τόσα χρόνια, πρώτη φορά βλέπει κάποιον να έχει τόσο πολύ άγχος για αυτά που πρόκειται να ακολουθήσουν. Ο βασιλιάς κατευθύνεται προς τον νεαρό και πάει να τον φιλήσει αλλά, πριν προλάβει, ο νεαρός του καρφώνει ένα μαχαίρι στην καρδιά. Δεν προλαβαίνει καν να φωνάξει τη φρουρά του πριν πεθάνει από αιμορραγία. Ο νεαρός ανασαίνει βαθιά, ανακτά την ψυχραιμία του και ξεκινά να σκουπίζει τα αίματα από το πάτωμα. Βάζει τον βασιλιά στο κρεβάτι και μετά από λίγη ώρα βγαίνει από το δωμάτιο και λέει στους φρουρούς πως ο βασιλιάς ζήτησε να μην τον ενοχλήσει κανείς.

Το πρωί οι φρουροί παρατηρούν πως ο βασιλιάς αργεί να βγει από το δωμάτιό του, πράγμα πολύ περίεργο μιας και ο βασιλιάς κάθε μέρα ξυπνάει γύρω στις οκτώ με εννέα και τώρα η ώρα είναι δέκα και δεν ξύπνησε ακόμη. Με το αίσθημα του φόβου να κάνει την εμφάνισή του, μπαίνουν στο δωμάτιο και βλέπουν τον βασιλιά ξαπλωμένο στο κρεβάτι του. Ένας από τους φρουρούς πηγαίνει διστακτικά κοντά για να ελέγξει τον καρδιακό σφυγμό, όμως πριν το κάνει, βλέπει τα άλλοτε λευκά σεντόνια κατακόκκινα από το αίμα. Ξεσκεπάζει με γρήγορες κινήσεις τον βασιλιά και διαπιστώνει πως ο χθεσινός επισκέπτης του τον μαχαίρωσε θανάσιμα και τους κορόιδεψε, για να μην μπουν στο δωμάτιο αφότου βγήκε.

Όλες οι εφημερίδες αλλάζουν τους τίτλους τους και το θέμα τους είναι ο θάνατος του βασιλιά. Αυτοί που έβαλαν τον νεαρό να σκοτώσει τον βασιλιά χαίρονται, ενώ οι άλλοι που ήταν υπέρ του βασιλιά ορκίζονται να σκοτώσουν αυτόν που το έκανε, πράγμα ανέφικτο, μιας και δε γνωρίζουν καν ποιος μπήκε χθες στο δωμάτιο του νεκρού πλέον βασιλιά.




Γιάννης Θεοδωρόπουλος