Οι υποψίες για τη δολοφονία πέφτουν στην οικογένειά της. Έτσι, της απαγορεύεται κάθε συμμετοχή στην υπόθεση.
Τα βασικά στοιχεία από τον φάκελο του θύματος, που της παρέχει κρυφά ο επιθεωρητής Πίτερ Ρέντφορντ, την οδηγούν να χτίσει τις δικές της θεωρίες για το τι συνέβη.
Στην προσπάθειά της να αποδείξει την αθωότητα των αγαπημένων της προσώπων, ξεκινάει τη δική της ανεξάρτητη έρευνα, χωρίς να υπολογίζει κανέναν κίνδυνο.
Νέα στοιχεία που βγαίνουν στην επιφάνεια, αλλά και η απόπειρα δολοφονίας εναντίον ενός ντετέκτιβ που συμμετέχει στην υπόθεση περιπλέκουν την κατάσταση ακόμα περισσότερο…
Θα κατορθώσει η Λόρεν να εξιχνιάσει την υπόθεση, αλλά και να ξεδιαλύνει τα συναισθήματα που νιώθει για τον επιθεωρητή Ρέντφορντ;
Η Εύη Φρυγανά γεννήθηκε στη Χαλκίδα και σπουδάζει Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Η αγάπη της για τη συγγραφή την οδήγησε τον Αύγουστο του 2013 να ιδρύσει το λογοτεχνικό μπλογκ Moonlight Tales και το ενδιαφέρον της για ό,τι σχετίζεται με τις έρευνες ανθρωποκτονιών να παρακολουθήσει πολυάριθμα σεμινάρια εγκληματολογίας.
Ξεκίνησε να γράφει από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού και το 2016 εκδόθηκε το πρώτο της μυθιστόρημα.
1. Πες μας δυο λόγια για το βιβλίο σου.
Είναι η κλασική αστυνομική ιστορία: πτώμα ανακαλύπτεται, έρευνα διεξάγεται, ένοχος αποκαλύπτεται. Με τη μόνη διαφορά ότι ο ρόλος που η πρωταγωνίστρια είχε συνηθίσει έχει αλλάξει. Εκείνη βρίσκει το πτώμα στον κήπο του αδελφού της και γι’ αυτό δεν της επιτρέπεται να πάρει μέρος στις έρευνες. Από την άλλη όμως δεν μπορεί να καθίσει και με σταυρωμένα τα χέρια.
2. Ποια είναι η κυριότερη πηγή έμπνευσής σου και τι σε έκανε να ξεκινήσεις τη συγκεκριμένη ιστορία;
Κυριότερη πηγή έμπνευσης ανέκαθεν ήταν τα όνειρα. Μέχρι να ξεκινήσω αυτό το βιβλίο είχε περάσει ένα αρκετά μεγάλο διάστημα κατά το οποίο εμπνεόμουν από άλλα πράγματα, οπότε ήταν μία ευχάριστη αλλαγή το ότι μπόρεσα να γυρίσω για λίγο στα παλιά (και γνωστά). Δεν θυμάμαι ακριβώς τις λεπτομέρειες, αλλά ήταν ένας πολύ ανήσυχος ύπνος και το να γράψω μερικές σελίδες με το που ξύπνησα με ηρέμησε κάπως. Κάποιοι κάνουν γιόγκα, κάποιοι διαλογισμό…
3. Αν μπορούσες, τι συμβουλή θα έδινες στον εαυτό σου όταν ξεκίνησες να γράφεις;
Μη φρικάρεις, όλα θα πάρουν τον δρόμο τους. (Και μη νομίζεις πως ό,τι έγραψες είναι καταπληκτικό. Θα περάσει λίγος καιρός και θα συνειδητοποιήσεις ότι έχεις δουλειά μπροστά σου). Το τελευταίο δεν χάνει ποτέ την αξία του.
4. Τι λογοτεχνικό είδος σού αρέσει να διαβάζεις και ποιο προτιμάς όταν γράφεις;
Ξεκίνησα με μυθιστορήματα φαντασίας, πλέον όμως πιο πολύ αγοράζω ψυχολογικά θρίλερ. Ανέκαθεν είχα πρόβλημα με την κατηγοριοποίηση των ιστοριών μου -Ο Κήπος με τους Υάκινθους είναι το πρώτο μου βιβλίο, που μπορώ να πω με σιγουριά ότι είναι αστυνομικό-, όλες όμως πραγματεύονται το έγκλημα, οπότε crime fiction;
5. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο σημαντικό σε μια ιστορία; Ο πρωταγωνιστής, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες ή ο ανταγωνιστής;
Όταν αναγκαστείς να απαντήσεις τις ερωτήσεις που έγραψες είναι που καταλαβαίνεις πόσο ενοχλητικές είναι. Προφανώς και τα τρία είναι εξίσου σημαντικά, αν θέλεις να έχεις μία ισορροπημένη ιστορία (αλλά αυτή δεν είναι η απάντηση που ψάχνουμε). Θα πρέπει να δώσω ένα –μικρό- προβάδισμα στον πρωταγωνιστή. Στο κάτω κάτω σαν αναγνώστης (και σαν συγγραφέας) είσαι αναγκασμένος να τον ακολουθείς για εκατοντάδες σελίδες, οπότε αν ο πρωταγωνιστής είναι ενοχλητικός, κάνει τα πράγματα λίγο πιο δύσκολα για σένα.
6. Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να γράφεις;
Γράφω από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, αλλά στην πραγματικότητα ήταν ακόμα πιο νωρίς και δυστυχώς υπάρχουν αποδείξεις.
7. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο κρίσιμο για την επίτευξη ενός καλού βιβλίου; Η ικανότητα γραφής, η φαντασία ή η σκληρή δουλειά;
Άντε πάλι με αυτές τις ερωτήσεις. Καλή η φαντασία, αν μπορέσεις να την αξιοποιήσεις. Για να την αξιοποιήσεις χρειάζεσαι ικανότητες. Για να αποκτήσεις ικανότητες πρέπει να γράψεις πολύ, να σβήσεις πολύ, να ξαναγράψεις πολύ, να ξανασβήσεις πολύ, να μισήσεις τον εαυτό σου (πολύ) και να ξαναματαγράψεις πολύ. Μετά πρέπει να διορθώσεις κιόλας (μακράν το χειρότερο πράγμα, που αναγκάζεται να κάνει ένας συγγραφέας). Και μετά πάλι απ’ την αρχή. Το γεγονός ότι αγαπάς αυτό που κάνεις δεν αλλάζει τον βαθμό δυσκολίας τού όλου εγχειρήματος, απλώς σε κάνει να επιστρέφεις, παρότι το μίσος για τον εαυτό σου παραμένει.
8. Γιατί γράφεις;
Όπως, αρκετά δραματικά, ανέφερα παραπάνω, η συγγραφή είναι κάτι που αγαπάς. Και εγώ και ο κάθε συγγραφέας. Αν δεν την αγαπούσαμε, δεν θα περνούσαμε αμέτρητες ώρες πάνω από έναν υπολογιστή (για τους νεότερους), τετράδιο (για τους Νεάντερταλ) δημιουργώντας ανίατα ψυχολογικά προβλήματα στους εαυτούς μας. Πάντα πίστευα πως, όταν πρωτοξεκινάς, βρίσκεις τον εαυτό σου να γράφει πριν καλά καλά καταλάβεις τι κάνεις και μέχρι να το συνειδητοποιήσεις είναι αργά. Οπότε γράφω, γιατί η σχέση μου με τη συγγραφή είναι η επιτομή της τοξικής σχέσης: αέναη προσπάθεια αναβίωσης του χαμένου αισθήματος χαράς και ικανοποίησης μέσα από αίμα, δάκρυα, ιδρώτα και Σάκη Ρουβά.
9. Πρότεινε ένα βιβλίο που θεωρείς ότι πρέπει να διαβάσει κάθε συγγραφέας και ένα κάθε αναγνώστης.
Άμεσα θα πρέπει να γίνει συνεδρίαση των συντελεστών του Moonlight Tales (εμένα και της Σαλαλά) για αλλαγή των ερωτήσεων. Ποιος ξέρει; Έχω σε μεγάλη αγάπη για τη Γκίλιαν Φλιν, οπότε ας διαβάσουν όλοι, συγγραφείς και αναγνώστες, τα άπαντά της. Θα ικανοποιήσει και τις δύο ομάδες. Όσοι όντως το κάνουν εξαιτίας αυτής της συνέντευξης, ας μου στείλουν μήνυμα, θα χαρώ να το συζητήσουμε.
10. Τι πρέπει να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;
Αυτό το διάστημα τελειώνω -ελπίζω- ένα βιβλίο που ξεκίνησα το 2016 (πώς περνάνε τα χρόνια τι είναι αυτά που φορώ). Μοντέρνα εκδοχή των παλιών κλασικών whodunit με προσωρινό τίτλο «Δείπνο Δολοφόνων». Σίγουρα όμως θα πρέπει να περιμένετε το επόμενο βιβλίο της σειράς, «Ο Τοίχος με τις Γαρδένιες». Επίσης προσωρινός τίτλος, θα δούμε πώς θα πάει.
11. Πώς μπορούν να επικοινωνήσουν οι αναγνώστες μαζί σου;
Και πώς δεν μπορούν; Μέσω σελίδας και προφίλ στο Facebook, από το Instagram και, αν όλα τα άλλα αποτύχουν, υπάρχει διαθέσιμη φόρμα επικοινωνίας στο www.evifrigana.gr.
Όσοι διαβάσετε το βιβλίο και θέλετε να τα πούμε, μπορείτε να μου στείλετε μήνυμα. Όσοι θέλετε να τα πείτε μόνοι μας, μπορείτε να γράψετε τις κριτικές σας στο Goodreads και στο Bookfriends.
1. Πες μας δυο λόγια για το βιβλίο σου.
Είναι η κλασική αστυνομική ιστορία: πτώμα ανακαλύπτεται, έρευνα διεξάγεται, ένοχος αποκαλύπτεται. Με τη μόνη διαφορά ότι ο ρόλος που η πρωταγωνίστρια είχε συνηθίσει έχει αλλάξει. Εκείνη βρίσκει το πτώμα στον κήπο του αδελφού της και γι’ αυτό δεν της επιτρέπεται να πάρει μέρος στις έρευνες. Από την άλλη όμως δεν μπορεί να καθίσει και με σταυρωμένα τα χέρια.
2. Ποια είναι η κυριότερη πηγή έμπνευσής σου και τι σε έκανε να ξεκινήσεις τη συγκεκριμένη ιστορία;
Κυριότερη πηγή έμπνευσης ανέκαθεν ήταν τα όνειρα. Μέχρι να ξεκινήσω αυτό το βιβλίο είχε περάσει ένα αρκετά μεγάλο διάστημα κατά το οποίο εμπνεόμουν από άλλα πράγματα, οπότε ήταν μία ευχάριστη αλλαγή το ότι μπόρεσα να γυρίσω για λίγο στα παλιά (και γνωστά). Δεν θυμάμαι ακριβώς τις λεπτομέρειες, αλλά ήταν ένας πολύ ανήσυχος ύπνος και το να γράψω μερικές σελίδες με το που ξύπνησα με ηρέμησε κάπως. Κάποιοι κάνουν γιόγκα, κάποιοι διαλογισμό…
3. Αν μπορούσες, τι συμβουλή θα έδινες στον εαυτό σου όταν ξεκίνησες να γράφεις;
Μη φρικάρεις, όλα θα πάρουν τον δρόμο τους. (Και μη νομίζεις πως ό,τι έγραψες είναι καταπληκτικό. Θα περάσει λίγος καιρός και θα συνειδητοποιήσεις ότι έχεις δουλειά μπροστά σου). Το τελευταίο δεν χάνει ποτέ την αξία του.
4. Τι λογοτεχνικό είδος σού αρέσει να διαβάζεις και ποιο προτιμάς όταν γράφεις;
Ξεκίνησα με μυθιστορήματα φαντασίας, πλέον όμως πιο πολύ αγοράζω ψυχολογικά θρίλερ. Ανέκαθεν είχα πρόβλημα με την κατηγοριοποίηση των ιστοριών μου -Ο Κήπος με τους Υάκινθους είναι το πρώτο μου βιβλίο, που μπορώ να πω με σιγουριά ότι είναι αστυνομικό-, όλες όμως πραγματεύονται το έγκλημα, οπότε crime fiction;
5. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο σημαντικό σε μια ιστορία; Ο πρωταγωνιστής, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες ή ο ανταγωνιστής;
Όταν αναγκαστείς να απαντήσεις τις ερωτήσεις που έγραψες είναι που καταλαβαίνεις πόσο ενοχλητικές είναι. Προφανώς και τα τρία είναι εξίσου σημαντικά, αν θέλεις να έχεις μία ισορροπημένη ιστορία (αλλά αυτή δεν είναι η απάντηση που ψάχνουμε). Θα πρέπει να δώσω ένα –μικρό- προβάδισμα στον πρωταγωνιστή. Στο κάτω κάτω σαν αναγνώστης (και σαν συγγραφέας) είσαι αναγκασμένος να τον ακολουθείς για εκατοντάδες σελίδες, οπότε αν ο πρωταγωνιστής είναι ενοχλητικός, κάνει τα πράγματα λίγο πιο δύσκολα για σένα.
6. Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να γράφεις;
Γράφω από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, αλλά στην πραγματικότητα ήταν ακόμα πιο νωρίς και δυστυχώς υπάρχουν αποδείξεις.
7. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο κρίσιμο για την επίτευξη ενός καλού βιβλίου; Η ικανότητα γραφής, η φαντασία ή η σκληρή δουλειά;
Άντε πάλι με αυτές τις ερωτήσεις. Καλή η φαντασία, αν μπορέσεις να την αξιοποιήσεις. Για να την αξιοποιήσεις χρειάζεσαι ικανότητες. Για να αποκτήσεις ικανότητες πρέπει να γράψεις πολύ, να σβήσεις πολύ, να ξαναγράψεις πολύ, να ξανασβήσεις πολύ, να μισήσεις τον εαυτό σου (πολύ) και να ξαναματαγράψεις πολύ. Μετά πρέπει να διορθώσεις κιόλας (μακράν το χειρότερο πράγμα, που αναγκάζεται να κάνει ένας συγγραφέας). Και μετά πάλι απ’ την αρχή. Το γεγονός ότι αγαπάς αυτό που κάνεις δεν αλλάζει τον βαθμό δυσκολίας τού όλου εγχειρήματος, απλώς σε κάνει να επιστρέφεις, παρότι το μίσος για τον εαυτό σου παραμένει.
8. Γιατί γράφεις;
Όπως, αρκετά δραματικά, ανέφερα παραπάνω, η συγγραφή είναι κάτι που αγαπάς. Και εγώ και ο κάθε συγγραφέας. Αν δεν την αγαπούσαμε, δεν θα περνούσαμε αμέτρητες ώρες πάνω από έναν υπολογιστή (για τους νεότερους), τετράδιο (για τους Νεάντερταλ) δημιουργώντας ανίατα ψυχολογικά προβλήματα στους εαυτούς μας. Πάντα πίστευα πως, όταν πρωτοξεκινάς, βρίσκεις τον εαυτό σου να γράφει πριν καλά καλά καταλάβεις τι κάνεις και μέχρι να το συνειδητοποιήσεις είναι αργά. Οπότε γράφω, γιατί η σχέση μου με τη συγγραφή είναι η επιτομή της τοξικής σχέσης: αέναη προσπάθεια αναβίωσης του χαμένου αισθήματος χαράς και ικανοποίησης μέσα από αίμα, δάκρυα, ιδρώτα και Σάκη Ρουβά.
9. Πρότεινε ένα βιβλίο που θεωρείς ότι πρέπει να διαβάσει κάθε συγγραφέας και ένα κάθε αναγνώστης.
Άμεσα θα πρέπει να γίνει συνεδρίαση των συντελεστών του Moonlight Tales (εμένα και της Σαλαλά) για αλλαγή των ερωτήσεων. Ποιος ξέρει; Έχω σε μεγάλη αγάπη για τη Γκίλιαν Φλιν, οπότε ας διαβάσουν όλοι, συγγραφείς και αναγνώστες, τα άπαντά της. Θα ικανοποιήσει και τις δύο ομάδες. Όσοι όντως το κάνουν εξαιτίας αυτής της συνέντευξης, ας μου στείλουν μήνυμα, θα χαρώ να το συζητήσουμε.
10. Τι πρέπει να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;
Αυτό το διάστημα τελειώνω -ελπίζω- ένα βιβλίο που ξεκίνησα το 2016 (πώς περνάνε τα χρόνια τι είναι αυτά που φορώ). Μοντέρνα εκδοχή των παλιών κλασικών whodunit με προσωρινό τίτλο «Δείπνο Δολοφόνων». Σίγουρα όμως θα πρέπει να περιμένετε το επόμενο βιβλίο της σειράς, «Ο Τοίχος με τις Γαρδένιες». Επίσης προσωρινός τίτλος, θα δούμε πώς θα πάει.
11. Πώς μπορούν να επικοινωνήσουν οι αναγνώστες μαζί σου;
Και πώς δεν μπορούν; Μέσω σελίδας και προφίλ στο Facebook, από το Instagram και, αν όλα τα άλλα αποτύχουν, υπάρχει διαθέσιμη φόρμα επικοινωνίας στο www.evifrigana.gr.
Όσοι διαβάσετε το βιβλίο και θέλετε να τα πούμε, μπορείτε να μου στείλετε μήνυμα. Όσοι θέλετε να τα πείτε μόνοι μας, μπορείτε να γράψετε τις κριτικές σας στο Goodreads και στο Bookfriends.