«Δεν καταλαβαίνω γιατί χαμογελάτε» λέει ειρωνικά ο στρατηγός κοιτώντας τον Αλφ βαθιά μέσα στα μάτια. Η Έλενα, όταν τον ακούει να μιλάει έτσι στον βασιλιά μέσα στο ίδιο του το παλάτι, θορυβείται και ανησυχεί για το τι θα γίνει στη συνέχεια.
«Από όσο θυμάμαι, κύριε, έχετε έρθει στο παλάτι μου, στο σπίτι μου, που γύρω του υπάρχουν εκατοντάδες στρατιώτες, ακόμα και πολίτες, οι οποίοι θα έδιναν και τη ζωή τους για να κάνουν ό,τι τους πω. Αν ήμουν στη θέση σας, θα πρόσεχα καλά τα λόγια μου» απαντάει ο Αλφ χρησιμοποιώντας τον ίδιο τόνο. «Είμαι ο βασιλιάς ενός ολόκληρου έθνους, μιας πανίσχυρης αυτοκρατορίας, και δε θα επιτρέψω σε κανέναν – ούτε φυσικά και στην πολύτιμη πριγκίπισσά σου - να μου μιλήσει με ειρωνικό ύφος και να νομίζει ότι εγώ είμαι ένας ηλίθιος που θα ανεχτεί να του μιλούν σαν να είναι κατώτερος. Για αυτό σας συνιστώ να περιμένετε να σκεφτώ, χωρίς να με διακόπτετε. Επίσης, είναι δικαίωμα μου να γελάω όποτε θέλω εγώ, χωρίς φυσικά να χρειάζεται να πάρω την άδειά σου ή την άδεια κάποιου άλλου. Έγινα κατανοητός;»
Ο στρατηγός φοβάται. Όχι τόσο για τη ζωή του, αλλά περισσότερο γιατί μπορεί με τα λόγια του να κατέστρεψε ακόμη και αυτή τη μικρή ελπίδα που είχε για μια προσωρινή ειρήνη. Η Έλενα αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της, γιατί ξέρει πως αν αφήσει τον στρατηγό να μιλάει, σε λίγη ώρα θα βρεθούν και οι δύο καταδικασμένοι σε θάνατο ή κλεισμένοι σε κάποια φυλακή του παλατιού.
«Συγχωρέστε τον. Δεν καταλαβαίνω ώρες ώρες ούτε εγώ γιατί φέρεται με τόση αγένεια στους ανωτέρους του. Μάλλον θα ήθελε πολύ να βρισκόταν στη θέση σας. Επειδή όμως εγώ ήρθα ως εδώ για να συζητήσω το μέλλον της χώρας μου, θα ήθελα να τον αγνοήσετε και να μιλάτε μόνο σ’ εμένα από εδώ και πέρα. Περιμένω να ακούσω την απάντησή σας». Ο στρατηγός κοιτάει στα μάτια την Έλενα καθώς μιλάει. Δεν μπορεί να καταλάβει πως μέσα σε μια φτωχή και σχεδόν νεκρή κοπέλα κρυβόταν τελικά μια τόσο δυναμική και σκληρή γυναίκα.
«Εγώ να δεχτώ αυτό που μου ζητάτε, αλλά εμένα ποιος θα μου εγγυηθεί πως μόλις φύγει αυτός ο άνθρωπος, δε θα πάει στην Ελλάδα για να φέρει στρατό, για να μου χαλάσει την ηρεμία και να κηρύξει έναν νέο πόλεμο;» λέει ο Αλφ στην πριγκίπισσα Ειρήνη.
«Σας είπα και πριν, εγώ είμαι ό,τι πιο σημαντικό έχει η Ελλάδα αυτή τη στιγμή και σας υπόσχομαι ότι ο λαός μου δε θα κάνει καμία απειλητική ενέργεια προς τη χώρα σας όσο διαρκεί η συμφωνία ειρήνης» αποκρίνεται η Έλενα αλλά βλέπει στο πρόσωπό του ότι δεν πείστηκε. Αναπνέει βαθιά για να ηρεμήσει και παίρνει μια απόφαση που τα αλλάζει όλα.
«Για να αποδείξω ότι σας λέω την αλήθεια, σας δίνω όρκο αίματος. Θα θυσιάσω έναν άνθρωπο με υψηλό αξίωμα που ζει στη χώρα μου. Αυτό θα το κάνω μόνο αν μου επιτρέψετε να γράψω ένα γράμμα που θα εξηγεί στους πολίτες μου ποιος θα πάρει το αξίωμα αυτό». Ο στρατηγός κοιτάει τώρα πια την Έλενα με ανοιχτά τα μάτια. Κανένας δεν της έδωσε τέτοιο δικαίωμα, αλλά δεν μπορεί να μιλήσει και να την αποτρέψει τώρα, γιατί αν της φέρει αντίρρηση, ο Αλφ θα καταλάβει ότι τον κοροϊδεύουν.
«Έξοχα! Πιστεύω θα τα πάμε πολύ καλά εμείς οι δύο, πριγκίπισσα. Περιμένω να μου πεις ποιος θα θυσιαστεί και εγώ θα σου υπογράψω το χαρτί για ειρήνη».
«Θα θυσιάσω τον στρατηγό» λέει αποφασιστικά η Έλενα, κοιτώντας τον τώρα πια καταδικασμένο άντρα που κάθεται ακριβώς δίπλα της. Ο στρατηγός σηκώνεται όρθιος και αρχίζει να φωνάζει. Είναι έτοιμος να αποκαλύψει τα πάντα στον Αλφ, αλλά, πριν προλάβει να μιλήσει, η Έλενα σηκώνεται όρθια και με το δεξί της χέρι του ρίχνει ένα χαστούκι με τόση δύναμη που αυτός πέφτει κάτω.
«Παρακαλώ, δώστε μου ένα χαρτί για να γράψω αυτό το γράμμα. Πρέπει να τους ενημερώσω για την απόφασή μου. Μετά μπορείτε να σκοτώσετε τον στρατηγό».
Ο Αλφ πρώτη φορά στη ζωή του βλέπει μια τόσο δυναμική γυναίκα και χωρίς να το σκεφτεί κάνει ακριβώς αυτό που του είπε. Της δίνει μια χρυσή πένα, μελάνι και χαρτί και τότε η Έλενα κάθεται κάτω και αρχίζει να γράφει στα ελληνικά, για να μην μπορέσει ο Αλφ να καταλάβει.
«Ελληνικέ λαέ,
νιώθω μεγάλη υποχρέωση απέναντι σε εσάς. Έτσι, για τη σωτηρία σας, πήρα μια απόφαση για να σιγουρέψω ότι θα έχετε ειρήνη για όσο περισσότερο διάστημα γίνεται. Έδωσα εντολή θανάτου για τον στρατηγό. Το ξέρω ότι δεν έχω αυτό το δικαίωμα, αλλά ήταν ο μόνος τρόπος για να πειστεί ο Άγγλος βασιλιάς.
Θέλω να ψηφίσετε έναν νέο και ικανό στρατηγό. Μόλις γίνει αυτό, παρακαλώ ενημερώστε με με ένα γράμμα το οποίο θα έχει γράψει ο ίδιος ο νέος στρατηγός, για να αρχίσω να σας λέω για τα σχέδια που έχει ο Άγγλος βασιλιάς και για ό,τι άλλο μαθαίνω.
Χίλια συγγνώμη για τον θάνατο του στρατηγού,
Έλενα» γράφει γρήγορα την επιστολή προς τον ελληνικό λαό, ενώ ο Αλφ διατάζει τους φρουρούς του για να ετοιμάσουν τον στρατηγό για τη θυσία. Ο Αλφ παίρνει στα χέρια του το γράμμα της Έλενας και το δίνει σε κάποιον, για να το στείλει κατευθείαν στην Ελλάδα. Αμέσως μετά συνοδεύει τη νεαρή πριγκίπισσα στην αυλή του παλατιού, από όπου θα παρακολουθήσουν τον αποκεφαλισμό του στρατηγού.
Δύο μαυροφορεμένοι άντρες συνοδεύουν τον τώρα ντυμένο στα άσπρα στρατηγό, ο οποίος τους αντιστέκεται μάταια, γιατί τώρα πια βρίσκεται στο κέντρο της αυλής και οι άντρες του τοποθετούν το κεφάλι πάνω σε ένα μαρμάρινο σκαμπό. Ένας εύσωμος άντρας ντυμένος στα κόκκινα έρχεται και κάθεται αριστερά από τον άντρα που βρίσκεται πάνω στο μάρμαρο. Σηκώνει ψηλά το ξίφος του και περιμένει την εντολή της Έλενας - στη συγκεκριμένη περίπτωση της πριγκίπισσας Ειρήνης. Όταν το χέρι της νεαρής πριγκίπισσας του δίνει σήμα, το ξίφος του πέφτει με δύναμη πάνω στον λαιμό του στρατηγό, κάνοντας έναν ενοχλητικό ήχο καθώς διαχωρίζει το κεφάλι από το σώμα και χτυπάει πάνω στο μάρμαρο. Ο Αλφ χαρούμενος δίνει το χέρι του στην Έλενα και της λέει:
«Ένα καλύτερο μέλλον για τις χώρες μας έρχεται! Χαίρομαι που πήρες τη σωστή απόφαση» αφήνει το χέρι της και της δίνει έναν χαρτί που πάνω βρίσκεται η υπογραφή του. Η σύμβαση λέει πως η ειρήνη ανάμεσα στην Αγγλία και την Ελλάδα θα κρατήσει για πέντε χρόνια.
Γιάννης Θεοδωρόπουλος