Ματωμένη Λονδρέζικη Βροχή (Κεφάλαιο 14)

13 Μαίου 2019

Τις επόμενες ημέρες δε φάνηκε η μητέρα της Γιόχανσον για να μας μιλήσει. Έτσι η ίδια θα παρέμεινε υπό κράτηση. Είχαμε επιβεβαιώσει όλα τα άλλοθι, εκτός του Κεν. Εγώ προθυμοποιήθηκα να κοιτάξω το αρχείο από τις κάμερες που έχει στο σπίτι του, που θα αποδείξουν πως βρισκόταν εκεί όλο το βράδυ.

Ο Κεν και εγώ επικοινωνούσαμε καθημερινά με μηνύματα και τηλέφωνα, αλλά λόγω του ότι έτρεχε μόνος του όλες τις παραγγελίες, δεν είχε αρκετό χρόνο για να μιλήσουμε. Εγώ μαζί με τη Ραφαέλλα τρέχαμε για να κλείσουμε καινούργια γαμήλια τούρτα και για τις τελευταίες λεπτομέρειες που έπρεπε να διευθετηθούν πριν τις δεκαεπτά του μήνα που ήταν ο γάμος.

Σήμερα το απόγευμα αποφάσισα επιτέλους να πάω να δω το υλικό από τις κάμερες αλλά και τον Κεν... Οδήγησα ως το Λάιμ-Χάουζ ενθουσιασμένη. Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή, ώσπου έφτασα έξω από την πόρτα του. Για λίγο ένιωσα σαν να πάγωσαν όλα. Δίστασα να χτυπήσω το κουδούνι, λες και κάτι με προειδοποιούσε να μην το κάνω... Αγνοώντας το ένστικτό μου, πάτησα το κουμπί και σχεδόν αμέσως άνοιξε η πόρτα. «Καλησπέρα, Πέιτζ» είπε με ένα λάγνο χαμόγελο. «Αστυνόμος, παρακαλώ. Ήρθα ως εδώ να δω το αρχείο της κάμερας» είπα σοβαρά και ξεροκατάπια. «Μόνο για αυτό ήρθατε, αστυνόμε; Ας είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας». « Όχι, εντάξει. Όχι μόνο για αυτό...» ανταποκρίθηκα και τον κοίταξα από πάνω ως κάτω.

Η μαύρη αμάνικη μπλούζα που φορούσε άφηνε σε κοινή θέα τα καλογυμνασμένα του χέρια και το κολλητό τζιν έγραφε υπέροχα στα σμιλευμένα του πόδια. Κράτησα με δυσκολία τον εαυτό μου να μην αναστενάξει. Μπήκα μέσα στο διαμέρισμά του. Είχε ένα γραφείο με υπολογιστή. Εκεί με οδήγησε να καθήσω, ώστε να δω όσα κατέγραψαν οι κάμερες το βράδυ που σκοτώθηκε ο Τζόρτζ. Άνοιξα το αρχείο που έπρεπε και έβλεπα σε γρήγορο ρυθμό το βίντεο. Στις δώδεκα και τριάντα δύο μπήκε από την εξώπορτα. Μετά πήγε ως το υπνοδωμάτιο, άλλαξε ρούχα και έπεσε για ύπνο. Η κάμερα κατέγραφε και τη νύχτα. Φαινόταν καθαρά ο Κεν να κοιμάται. Το έβαλα σε υψηλή ταχύτητα για να τελειώσει γρήγορα. Στις επτά παρά είκοσι σηκώθηκε και ετοιμάστηκε για τη δουλειά και στις επτά και πέντε έφυγε από την εξώπορτα. Οπότε, δεν θα μπορούσε να είναι εκείνος ο δολοφόνος. Αμέσως αισθάνθηκα ανακούφιση.

Έκλεισα το αρχείο και πήγαμε στο σαλόνι. Μου πρόσφερε ένα χυμό πορτοκάλι, ενώ εκείνος είχε ένα ποτήρι νερό. «Ευχαριστώ που συνεργάστηκες και με άφησες να δω το βίντεο». «Εγώ ευχαριστώ, αστυνόμε, που με πίστεψες εξ αρχής και με εμπιστεύθηκες, ώστε να έρθεις εδώ να αποδείξεις την αθωότητά μου» δήλωσε και κάθισε δίπλα μου. «Λέγε με Πέιτζ τώρα... Τελείωσε η δουλειά μου ως αστυνομικός» δήλωσα και τον κοίταξα με έντονο λάγνο βλέμμα. Μου χαμογέλασε και με πλησίασε αφήνοντας το ποτήρι του με το νερό στο τραπεζάκι που βρισκόταν μπροστά μας.

Άρχισε να με φιλάει στο στόμα και να χαϊδεύει το πρόσωπό μου. Εγώ ένιωσα μια ορμή μέσα μου και ανταπέδωσα τα χάδια στο πρόσωπο. Κοιτούσε μέσα στα καστανά μου μάτια, καθώς κατέβαζε το χέρι του στο λαιμό μου. Ταξίδεψε το φιλί του εκεί και επέστρεψε στα χείλη μου. Εγώ αναστέναξα από το πάθος μου και άρχισα να ανασηκώνω την μπλούζα του. «Νομίζω, πρέπει να απαλλαγούμε από αυτά τα περιττά ρούχα και τη στολή... τι λες;» ψιθύρισε στο αυτί μου και έβγαλε την μπλούζα του, επιτρέποντας μου να θαυμάσω το γυμνασμένο του σώμα. Χάιδεψα με το χέρι μου το στέρνο του και του έγνεψα καταφατικά. Εκείνος κατέβασε το χέρι μου στο παντελόνι του, για να νιώσω πως είναι έτοιμος να με κάνει δική του. Τράβηξα το χέρι μου δαγκώνοντας τα χείλη μου και άρχισα να αφαιρώ τη στολή μου. Όταν μείναμε μόνο με τα εσώρουχα με πήρε στην αγκαλιά του και με οδήγησε στη κρεβατοκάμαρά του. Με ακούμπησε στο κρεβάτι προσεκτικά και άνοιξε το συρτάρι για να πάρει τις απαραίτητες προφυλάξεις. Εγώ είχα μείνει χωρίς αναπνοή χαζεύοντας για κάποια δευτερόλεπτα το γυμνό κορμί του. Ένιωσα πως ήθελα να τον κάνω δικό μου τόσο έντονα, που όταν με αγκάλιασε άρχισα να τον φιλάω με πάθος στο στόμα και μετά στο λαιμό. Φίλησε το στήθος μου και μου έβγαλε τα εσώρουχα. Καθώς με κοίταζε πλέον εντελώς γυμνή, άρχισε να με χαϊδεύει αισθησιακά πηγαίνοντας το χέρι του όλο και πιο χαμηλά μέχρι που έφτασε στο ευαίσθητο σημείο μου. «Είσαι φωτιά, μωρό μου... » ψέλλισε και άρχισε να με χαϊδεύει πιο έντονα. «Σε θέλω τώρα...» του είπα με βαθιά ερωτική φωνή και άρχισε να μου δίνεται.

Τα ζεστά κορμιά μας τυλίγονταν και ενωνόντουσαν ανάμεσα σε αναστεναγμούς πόθου και ευχαρίστησης. Φιλιά και χάδια ταξίδευαν στο κορμί μου και εγώ ανταπέδιδα απόλυτα δοσμένη στη στιγμή. Με μισόκλειστα μάτια και πλατύ χαμόγελο ένιωθα το ζεστό του σώμα να κερδίζει το δικό μου. Το αποκορύφωμα τον έκανε να βγάλει κραυγή απόλαυσης και ζαλισμένος από ηδονή ξάπλωσε δίπλα μου. «Καπνίζεις;» ρώτησε καθώς έβγαλε ένα Τζον Πλέιερ κόκκινο από το συρτάρι δίπλα του. «Όχι, καθόλου» αποκρίθηκα. Με φίλησε παθιασμένα και άρχισε να καπνίζει. «Πέρασε η ώρα» είπε, καθώς έσβησε το τσιγάρο του. «Καλύτερα να πηγαίνω σιγά σιγά». «Θα τα ξαναπούμε;» ρώτησα διστακτικά. «Εννοείται, κοριτσάρα μου, είσαι δική μου τώρα» απάντησε με αυτάρεσκο χαμόγελο και με φίλησε παρατεταμένα. Σηκωθήκαμε, ντυθήκαμε και με συνόδευσε ως το αμάξι μου. Αισθανόμουν κάπως περίεργα, όταν μπήκα στο αμάξι, παρ’ όλο που είχα περάσει όμορφα δίπλα του. Κάτι δε μου άρεσε...Δέσποινα Τ.