Έπρεπε να ανακαλύψω τι συνέβη άμεσα και γι’αυτό ήθελα να μιλήσω με την καλύτερη της φίλη, Κέισι Τάιλερ, άμεσα σε ασφαλές σημείο. Κάποιον φοβόταν, ίσως εκείνη την γυναίκα που πήρε την Τζούλια από την καφετέρια στο Βάσσαλ. Ίσως να φοβόταν εκείνη τη Στέφανι που μας είχε πει ότι μιλούσαν συχνά…
«Βρήκα τη διεύθυνση της Κέισι και σε ποιο σχολείο πήγαιναν τα κορίτσια» είπα στον Τόμας «Μένει στην οδό Χάρλειφορντ 96Β. Πηγαίνει στο Λίλιαν Μπέιλις που είναι τεχνολογικό σχολείο στην οδό Κέσιγκτον». «Στο ίδιο σχολείο με τον Ντάνιελ, τον Ρίκι και την Έμιλη» ψιθύρισε ο Τόμας. Έμεινα να τον κοιτάω με ανοιχτό το στόμα. «Λες να γνωρίζονταν; Πρέπει να την ρωτήσω αμέσως. Ίσως κινδυνεύει» απάντησα με φόβο.
Τα παιδιά που είχαν προσαχθεί για την επίθεση στο σούπερ μάρκετ ήταν συμμαθητές τόσο με την δολοφονημένη Τζούλια όσο και με την Κεισι την κολλητή της. Απόψε κιόλας θα πάω να της μιλήσω στο σπίτι της. « Εσύ πήγαινε και εγώ ταυτόχρονα θα τρέξω τις διαδικασίες για να μάθω περισσότερα τόσο για τον Κεν από την ξαδέρφη του Ελίζ όσο και για τους δολοφόνους του ζαχαροπλάστη Τζορτζ Ρόμπινσον και του ζευγαριού Γκρέγκορι και Αντζέλικα Λε Μπλανκ» δήλωσε ο Τόμας. «Μην το κάνεις μόνος σου θα σε βοηθήσω και εγώ και η Μάριον» είπα και συμφώνησε.
Το απόγευμα λοιπόν κατευθύνθηκα στο διαμέρισμα της Κέισι. Σε ένα μικρό, καφέ πλινθόκτιστο διαμέρισμα με σκούρα γκρι οροφή. Μέσα με το που έμπαινες αριστερά ήταν ένα μίνι μπαράκι με μια φυστίκι καρέκλα, δίπλα η τηλεόραση ακουμπούσε σε ένα έπιπλο με συρτάρια για αποθηκευτικό χώρο. Απέναντι από την πόρτα δίπλα ακριβώς από την τηλεόραση και κρεβατοκάμαρα σε παστέλ αποχρώσεις του μωβ με διπλό κρεββάτι και μια λευκή κουρτίνα ανοιχτή που λειτουργεί σαν διαχωριστικό. Από δεξιά ένας καφέ τριθέσιος καναπές κρεβάτι με ένα τραπεζάκι του καφέ σε φυστίκι χρώμα και δίπλα μια μικρή πόρτα που οδηγούσε στο μπάνιο.
Η Έμιλυ με περίμενε στον καναπέ ενώ οι γονείς της Σάνον και Άνταμ με υποδέχθηκαν.
Ήταν τρομοκρατημένη μαζεμένη μου μίλησε με δυσκολία για τα παιδικά της χρόνια για την γνωριμία της με την Τζούλια. «Τα άλλα παιδιά που βρέθηκαν να πετούν πράγματα και να βάζουν φωτιά στο σούπερ μάρκετ τα γνωρίζεις;» ρώτησα καθώς έγραφα όσα έλεγε. «Ποια παιδιά; Ποιο σούπερ μάρκετ δεν γνωρίζω τίποτα. « Ντάνιελ Κάρτερ Ρίκι Κάρτερ και Έμιλη Φόξιερς» αναφώνησα. Η Κέισι πανικόβλητη φώναζε «Δεν τους ξέρω δεν ξέρω κανέναν». Παρόλα αυτά έμαθα από την καθηγήτρια σου ότι είστε στην ίδια τάξη και σπάνια έρχονται στο μάθημα» μίλησα απότομα με ύφος ανακριτικό.
Η Κέισι έγινε άσπρη "Δεν τους γνωρίζω. Κανέναν… Μόνο για την Τζούλια θα σας πω» Όσο μιλούσε έτσι τόσο περισσότερο μπορούσα να καταλάβω ότι κατά δεν πήγαινε καλά. Κοιτούσε πότε τους γονείς που ήταν δίπλα της και πότε την εξώπορτα. Οι γονείς της απόρησαν με την στάση της καθώς εκείνη αρνήθηκε ξανά και ξανά να μιλήσει. «Μπορούμε να σε προστατέψουμε να μου μιλήσεις για όσα ξέρεις για να σε βοηθήσω» είπα στοργικά. Επέμενε και αναγκάστηκα να φύγω.
Τρεις μέρες αργότερα δεν μπορούσα να καταλήξω σε κάτι. Δεν μπορούσα να βρω αυτή τη μυστήρια γυναίκα που γνώριζε τη δολοφονημένη Τζούλια με ένα αμάξι μάρκας πεζό. Κάτι μου θύμιζε αυτό κάπου το είχα ξαναδεί… Τις σκέψεις μου τις διέκοψαν η Μάριον με τον Τόμας καθώς είχαν βρει ότι ο Ρόμπινσον αλλά και οι Λε Μπλανκ είχαν επαφές μεταξύ τους. «Ότι γνωρίζονται μου φαίνεται σχετικά περίεργο. Ο Ρόμπινσον έκρυβε ναρκωτικά στο σπίτι του. Λες να είχαν και οι Λε Μπλανκ ανάμειξη;» ρώτησα την Μάριον. «Όλοι δολοφονήθηκαν και μεταξύ τους έκαναν ανταλλαγές χρημάτων οπότε πιστεύω…»
Ένα τηλεφώνημα στο προσωπικό μου τηλέφωνο διατάραξε τη συζήτηση μας «Ήταν οι γονείς της Κέισι έλειπε ολόκληρη τη μέρα, δεν πήγε στο σχολείο και δεν ήξεραν που βρίσκεται. Δήλωσαν εξαφάνιση» ενημέρωσα τον Τόμας και την Μάριον.
Δέσποινα Τ.