Ματωμένη Λονδρέζικη Βροχή (Κεφάλαιο 29)

Στο τέλος του διαδρόμου υπήρχε η τελευταία πόρτα. Η πόρτα οδηγούσε στην κουζίνα η οποία φαινόταν παρατημένη, καθώς είχε πεταμένες συσκευασίες φαγητών σε διάφορα σημεία. Όλα τα παράθυρα ήταν κλειστά και μια έντονη μυρωδιά κανέλας διαπερνούσε τον χώρο.

Ο Νικ ήταν άφαντος. Ψάξαμε κάθε σπιθαμή του σπιτιού για να βρούμε ό,τι θα μπορούσε να μας φανεί χρήσιμο. Μέσα στην ντουλάπα του εντοπίσαμε φωτογραφίες της Τζούλια και της Κέισι σε διάφορες στιγμές. Φαινόταν σαν να ήταν από κρυφό φωτογράφο που της παρακολουθεί. Επιπλέον βρήκαμε γυμνές φωτογραφίες και διακρίνεται και ο Κεν μαζί τους. Μα είναι δυνατόν να γνωρίζει αυτά τα κορίτσια;

Τα κομμάτια του παζλ από τις υποθέσεις άρχισαν να μπλέκονται μεταξύ Υπήρχαν φωτογραφίες και από δύο άγνωστα σε εμένα κορίτσια. Νόμιζα όμως ότι είχαμε βρει όλα όσα έκρυβε η ντουλάπα. Όμως βρήκαμε κάτι στο τελευταίο συρτάρι που δεν το φανταζόμουν.

Δικές μου φωτογραφίες ενώ οδηγώ. Φωτογραφία μου μαζί με τον Κεν ενώ τρώμε στο εστιατόριο του Τίτο, καθώς και από την ερωτική μας συνεύρεση. Οι συνάδελφοι μου απομακρύνθηκαν από τις φωτογραφίες σε ένδειξη σεβασμού στο πρόσωπο μου. Δεν ήθελαν να με κάνουν να αισθανθώ άβολα.

Εγώ ένιωθα ότι ήθελε να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Με κατέκλυσε ο φόβος  και η ανασφάλεια. Τα λόγια από εκείνο το μυστηριώδες τηλεφώνημα γυρνούσαν ξανά και ξανά στο μυαλό μου

«Μην συνεχίσεις να ψάχνεις αλλιώς θα βρεθείς και εσύ σαν την Τζούλια».

Όλα μαύρισαν για λίγο και μετά βρέθηκα ξαπλωμένη με έναν άγνωστο άνδρα να προσπαθεί να με συνεφέρει. «Τι συνέβη; Ποιος είστε κύριε;» ρώτησα. Είμαι νοσηλευτής. Λέγομαι Άλαν. Χάσατε τις αισθήσεις σας και οι συνάδελφοι σας κάλεσαν ασθενοφόρο. Θα πρέπει να σας πάμε στο νοσοκομείο για εξετάσεις να δούμε τι σας συμβαίνει» δήλωσε. «Δεν χρειάζεται να πάμε πουθενά. Είμαι μια χαρά» ανταπέδωσα.

Τελικά γύρισα στο τμήμα με το περιπολικό, ενώ οι υπόλοιποι αστυνομικοί συνέχισαν να ψάχνουν στη γειτονιά για τον Νικ. Εγώ είχα μια περίεργη υπόθεση στα χέρια μου που με έβαζε στο κάδρο των υποψήφιων θυμάτων και έπρεπε να προστατευτώ άμεσα. Δεν μπορούσα όμως να καταλάβω πως ο δολοφόνος ήξερε για εμένα και τον Κεν. Τελικά έχουν κάποιον ενδιάμεσο κρίκο αυτές οι υποθέσεις;

Πήρα όλα τα στοιχεία και κατευθύνθηκα αργά με κατεβασμένο το κεφάλι στο γραφείο του αρχηγού. Χτύπησα την πόρτα διστακτικά. Εκείνος με δέχτηκε αλλά είχε μια απορία στην έκφραση του προσώπου. «Γιατί φαίνεσαι σαν βρεγμένη γάτα; Τι σου συμβαίνει Πέιτζ;» απόρησε με την στάση μου. «Έχω κάτι πολύ σημαντικό να σας αποκαλύψω αρχηγέ» είπα αφήνοντας τα στοιχεία μαζί με το σήμα και το όπλο μου…