Κάθε φέτος να'ναι αλλιώς της Σωτηρίας Αγάπη

Πάντα με βοηθούσε η μουσική, με ταξίδευε, κάλυπτε τον κενό μου χώρο και χρόνο… Πλέον δεν τη μπορώ. Μου θυμίζει τα πάντα! Εσένα που με παράτησες, εσένα που δεν μου ζήτησες συγγνώμη στο λεωφορείο, τους φίλους που έφυγαν χωρίς αιτία και τους νέους που υποδέχτηκα από την αρχή.

Γαμώτο, η συνήθεια αποδεδειγμένα είναι ό,τι χειρότερο. Ξέρεις πως έχεις ένα χέρι να πιαστείς και την επομένη απλά δεν είναι κανείς εκεί να σε σηκώσει. Κι αφού είχες κάποιον για βοήθεια και στήριξη, ο οποίος πλέον δεν είναι στη ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ θέση, τώρα χρειάζεται να μάθεις ξανά από την αρχή να πατάς αποκλειστικά και μόνο στα δικά σου πόδια, να βασίζεσαι στις δικές σου δυνάμεις. Ο χρόνος που χρειάζεται να το θυμηθείς αυτό είναι κι ο χρόνος που τα πρόχειρα ράμματα από την πληγή τραβάνε πιο πολύ… κι εσύ δεν αντέχεις τον πόνο. Ο λόγος που σου είναι αβάσταχτος, είναι γιατί ο γνωστός ακροατής από την θέση του απουσιάζει κι εσύ τώρα δεν έχεις κάποιον να μοιραστείς τον πόνο σου για να διαιρεθεί και ψάχνεις σε εφήμερες γνωριμίες να καταλαγιάσεις την θύελλα που μαίνεται μέσα σου. Αναζητάς, σπαταλάς λίγο από τον χρόνο σου προσπαθώντας να βρεις εκείνο το κάτι που έχασες στο πρόσωπο κάποιου άλλου. Αλλά αυτό σε οδηγεί ξανά σε λάθη. Πρέπει να σκεφτείς πως για να έληξε – έστω και απότομα- αυτό που ζούσες σημαίνει ότι κάποια πράγματα έγιναν κι από τις δύο μεριές λάθος. Τώρα με την ηρεμία και τη μοναξιά σου πρέπει να καθίσετε κάτω, να ανοίξετε τους ασκούς του Αιόλου και να δεχτείς ό,τι σου αναλογεί.. με την προϋπόθεση να δεις που έσφαλες και να μην το επαναλάβεις στο μέλλον. Γιατί; Γιατί δεν πρέπει να επαναλαμβάνεις τα ίδια. Γιατί έτσι θα βρεις κάτι καλύτερο, πιο ενδιαφέρον. Κάτι που θα θεωρείς και θα σε θεωρεί δικό του. Φύγε από ό,τι σε καταπιέζει. Αναζήτησε ανθρώπους που έχουν να σου δώσουν κάτι, μη βαλτώνεις. Τρέξε.. το νέο έτος είναι προ των πυλών και πρέπει να σε βρει με τους καλύτερους οιωνούς..


Σωτηρία Αγάπη