Όμως, ακόμα και τα πιο απαίσια τέρατα, ακόμα και οι πιο αιμοδιψείς τύραννοι που γεννήθηκαν από τα λάθη της, δε συγκρίνονται με την καταστροφή που μπορεί να φέρει ένας και μόνο άντρας. Ένας Ζεν-Σεν χωρίς παρελθόν, χαμένος στα δάση του νότου και που μέσα του φωλιάζει μια τρομερή κατάρα, ικανή να φέρει το τέλος κάθε ζωής, παντού.
Moonlight Tales
Συνέντευξη με τον Αποστόλη Γιαννούλα
Όμως, ακόμα και τα πιο απαίσια τέρατα, ακόμα και οι πιο αιμοδιψείς τύραννοι που γεννήθηκαν από τα λάθη της, δε συγκρίνονται με την καταστροφή που μπορεί να φέρει ένας και μόνο άντρας. Ένας Ζεν-Σεν χωρίς παρελθόν, χαμένος στα δάση του νότου και που μέσα του φωλιάζει μια τρομερή κατάρα, ικανή να φέρει το τέλος κάθε ζωής, παντού.
Συνέντευξη με τη Σουζάννα Άννα Καραχρήστου
Η
ποιητική συλλογή «Λευκός Καμβάς» αποτελείται από αυτοτελή ποιήματα ελεύθερου
στίχου που πηγάζουν από βιώματα της ίδιας της συγγραφέως. Η δομή των
περιεχομένων καθώς και οι συμβολισμοί στους οποίους στηρίζεται η βάση του
βιβλίου συνδέονται με το πνεύμα των ποιημάτων τα οποία επικοινωνούν με το
συναίσθημα του αναγνώστη. Όλοι και όλες, στην αρχή της ζωής μας, έχουμε έναν
λευκό καμβά που σταδιακά γεμίζει με τα χρώματα των ανθρώπων που μας
στιγματίζουν και των επιλογών που οι ίδιοι κάνουμε. Έτσι, δημιουργούμε ένα έργο
τέχνης γεμάτο χρώματα από ανθρώπους και στιγμές, το οποίο αντανακλά πιο καθαρά
από οτιδήποτε στο είδωλο του εαυτού μας. Η ποιητική συλλογή «Λευκός καμβάς» της
Καραχρήστου Σουζάννας Άννας κυκλοφόρησε με αυτοέκδοση τον Φεβρουάριο του 2024.
Παρουσίαση Βιβλίου - Αιχμάλωτοι
Παρουσίαση Βιβλίου - Ζήτα το!
Συνέντευξη με τημ Ελλάδα Κράλλη
Μια φορά και έναν καιρό όπως συνηθίζεται γράφτηκε ένα βιβλίο με συναισθήματα, σκέψεις, όνειρα και εφιάλτες. Οι κόσμοι είναι τόσοι πολλοί που οι άνθρωποι τους αγνοούν. Πλάσματα της φαντασίας που ίσως έχουν διαφορετική μορφή στα μάτια μας σε έναν άλλον τόπο ή χρόνο. Μέσα σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε υπάρχει και ένας άλλος κόσμος που δεν βλέπουμε και αυτός είναι των ονείρων. Νυχτερινές σκέψεις που προκαλούν άγχος και πόνο και μεταλλάσσονται σε ονειρικά πλάσματα ή εφιαλτικές μορφές. Μέσα από τα μάτια μας ανοίγει η δίοδος σε ονειρικά μονοπάτια ή εφιαλτικά παρελθόντα που το υποσυνείδητο καταγράφει και δυστυχώς ποτέ δεν ξεχνά. Ίσως μέσα από τα όνειρα να κρύβεται η αλήθεια της ύπαρξης μας. Πάντα υπάρχει όμως η εξήγηση στην ύπαρξη και στον τρόπο σκέψης του κάθε ανθρώπου. Πάντα υπάρχει εκείνη η αόρατη αλυσίδα που συνδέει τις ψυχές μέσω του νόμου της ανταπόδωσης. Είναι μια γέφυρα που ενώνει τα συναισθήματα μας από το παρελθόν για να συναντηθούν στο παρόν και να αντιμετωπίσουν το μέλλον. Μέσα από σκοτεινές διαμάχες γεμάτες δάκρυα, πόνο και συγκίνηση υλοποιήθηκε αυτό το βιβλίο. Όλες οι απαντήσεις στο τέλος φαίνονται στο Φως. Αυτό είναι το Ημερολόγιο Ονείρων.
Η γνώση των Ξωτικών (Κεφάλαιο 2: Το Όραμα)
«Δόξα να έχουν οι Θεοί! Σε βοήθησαν» είπε στον Έλνταρ.
«Δόξα να έχεις και εσύ Ιρίθιελ μου» απάντησε ο ξωτικός.
Η κοπέλα χαμογέλασε ταπεινά.
«Σκέφτομαι να πάω το απόγευμα στην λειτουργία του ναού μας για να ευχαριστήσω τους Θεούς που σε γιάτρεψαν αδερφέ μου. Θα ήθελες να έρθεις;» ρώτησε ο Φαλάελ τον Έλνταρ.
«Ναι!» απάντησε εκείνος.
«Και εγώ θα έρθω μαζί σας. Να συναντηθούμε στον ναό μόλις ο ήλιος χαθεί πίσω από τα βουνά» αποκρίθηκε η Ιρίθιελ.
«Εντάξει» είπαν τα δύο αδέρφια και η ξωτικιά αποχώρησε από το σπίτι.
Συνέντευξη με τη Βασιλική Παπαδοπούλου
Σε έναν κόσμο ομορφιάς δεν υπάρχουν κανόνες. Δεν υπάρχει λογική. Η Ρέινα άφησε τον εφιάλτη που έζησε στο παρελθόν να στοιχειώσει τη ζωή της. Κρύφτηκε στην αφάνεια και στην ανωνυμία σε έναν κόσμο γεμάτο όμορφες γυναίκες και δεν τόλμησε να δείξει τον πραγματικό της εαυτό. Ο Νίκολας είναι ο τέλειος άντρας. Τρανός επιχειρηματίας με τρομερή δύναμη και εξουσία στον κόσμο της ομορφιάς. Μια ματιά του θα είναι αρκετή να τους ενώσει και να τους κάνει εραστές. Όμως μια κακή κρίση του ενός στο παρελθόν θα τους επηρεάσει. Οι εχθροί τους θα κάνουν τα πάντα να τους χωρίσουν. Είναι ο έρωτας τους δυνατός και ισχυρός να τους κρατήσει μαζί για πάντα; Πόσα μπορεί να αντέξει ένας έρωτας όταν πλανιέται το άρωμα του πάθους;
Ποίηση Αναστασία Γεωργακοπούλου-Μπρουσα - Δε γυρεύω στεφάνι
στη θεατρικότητα ενός παγωμένου νυφικού.
Βάλσαμο ψυχής το διάβα μου,
στο μονοπάτι της ζωής σου.
Αδηφάγος συλλέκτης στιγμών
στα μύχια του έρωτά σου.
Κάθε βράδυ μαζί ξετυλίγουμε το κουβάρι,στα σκιρτήματα των πόθων.
Δε γυρεύω στεφάνι...
στις ρωγμές μιας ναυαγισμένης ηθικής.
Παραδίνω τα έγκατα της καρδιάς μου,
στους δικούς σου χτύπους.
Κι ας χάσω την ισορροπία των σκέψεών μου,
στα κύτταρα του κορμιού σου...
Στη φλόγα της
αέναης έκρηξης!