Η παράκληση της κας Χάντσον: Μια ιστορία του Σέρλοκ Χολμς, του Γιώργου Γεράσιμου Μαντζιώκα

Πολλές από τις περιπέτειες του καλού μου φίλου Σέρλοκ Χολμς αναπαύονται εδώ και χρόνια στο προσωπικό μου αρχείο. Κάποιες από αυτές σκοπεύω, ίσως και σύντομα, να τις δημοσιεύσω ώστε όλοι να γνωρίσουν τα κατορθώματα του μεγαλύτερου ντεντέκτιβ του καιρού μας.

Υπάρχουν όμως και αρκετές υποθέσεις που ανέλαβε ο φίλος μου οι οποίες είναι καταδικασμένες να μείνουν για πάντα στην αφάνεια. Για να μην παρεξηγηθούν οι προθέσεις μου, οφείλω να διευκρινίσω ότι καμία από αυτές τις υποθέσεις δεν συγκεντρώνει χαρακτηριστικά που θα την έκαναν ακατάλληλη για δημοσίευση

O λόγος που δεν επιχειρώ να τις δημοσιεύσω είναι γιατί είναι τετριμμένες, απλοϊκές και αρκετά συνηθισμένες, ώστε δεν θα καταφέρουν να ρίξουν φως στην πολύπλευρη ιδιοφυία του Σέρλοκ.  

Παρά όλα αυτά μια από αυτές τις ιστορίες αποφάσισα να σας παρουσιάσω σήμερα. Μια υπόθεση που αρχικά την είχα αρχειοθετήσει με την ονομασία, «Η υπόθεση του επενδυτή φάντασμα», αλλά τελικά επέλεξα να της δώσω τον τίτλο που διαβάζετε στην κεφαλή της σελίδας. Αν και ομολογούμενος ο τίτλος που επέλεξα, είναι πολύ λιγότερο «πιασάρικος» όπως τον χαρακτήρισε o Georges Newnes εκδότης της «The Strand», παρόλα αυτά επέμενα και τελικά ο αξιοσέβαστος κύριος Newnes δέχτηκε η παρούσα ιστορία να κυκλοφορήσει υπό αυτόν τον τίτλο.

Προσωπικά ο λόγος, που επέμενα η συγκεκριμένη ιστορία να έχει το όνομα της κυρίας Χάντσον, δεν διαφέρει από την αιτία, που με οδήγησε να αναζητήσω την συγκεκριμένη υπόθεση στο αρχείο μου, παρότι έχουν περάσει ήδη τρία χρόνια, από τότε που ασχολήθηκε μαζί της ο Σέρλοκ. Ο λόγος είναι η εκδημία της κας Χάντσον, η οποία μολύνθηκε στην τελευταία επιδημία οστρακιάς και έχασε την ζωή της στην μάχη με την ασθένεια, ακολουθώντας τον αγαπημένο της σύζυγο ο οποίος την περίμενε υπομονετικά όλα αυτά τα χρόνια.

Ματωμένη Λονδρέζικη Βροχή (Κεφάλαιο 30)

Αρχηγέ πιστεύω είναι στιγμή να αποσυρθώ εντελώς από το σώμα μιας και είμαι θύμα σε αυτή την υπόθεση. Πρέπει να προστατευτώ άμεσα και βέβαια η οικογένεια μου» δήλωσα στεναχωρημένη. «Τι εννοείς θύμα;» «Αρχηγέ κάποιος με κάλεσε και με απείλησε να μην συνεχίσω να ψάχνω την υπόθεση» δήλωσα. «Δεν πρόκειται να σε πειράξει κανένας Πέιτζ» με διέκοψε. «Επιπλέον στο σπίτι του Νικ βρήκαμε φωτογραφίες δικές μου. Επιπλέον βρήκαμε όπλα κάλυκες και ναρκωτικά» του αποκάλυψα.

«Σε γνωρίζει;» «Όχι δεν τον έχω ξανά δει αλλά με παρακολουθεί σίγουρα. Υπάρχουν φωτογραφίες σε πολύ προσωπικές στιγμές και δικές μου και από τα δύο κορίτσια που βρέθηκαν νεκρά, την Τζούλια και την Κέισι. Νομίζω είμαι το επόμενο θύμα και τα δύο κορίτσια πρέπει να τα βρούμε να τα προστατέψουμε».

«Θα τον βρούμε αυτόν τον Νικ και θα μάθουμε τι συμβαίνει δεν θα σε πειράξει. Καλύτερα να μείνεις εδώ μην φύγεις. Είσαι πιο ασφαλής στο αστυνομικό τμήμα» είπε ο αρχηγός. «Θέλω με την άδεια σας να ανακρίνω τον Κεν. Ξέρω ότι εφόσον έχω εμπλοκή στην υπόθεση δεν πρέπει να αναμειχθώ. Πρέπει να μάθω αν γνωρίζετε με τον Νικ και γιατί έχει στα χέρια του τέτοιες φωτογραφίες. Ας είναι έστω σαν επίσκεψη. Μόνο σας παρακαλώ πρέπει να του μιλήσω» παρακάλεσα.

«Θα πας αλλά όχι μόνη σου. Πες στη Μάριον να είναι στο πλευρό σου» πρότεινε. Έγνεψα καταφατικά και πήγα να την βρω στο γραφείο. «Θέλω τη στήριξη σου για ακόμα μια φορά Μάριον. Νιώθω άβολα με τον Κεν μετά από όσα έγιναν θα με βοηθήσεις;» είπα στη Μάριον αφού της εξήγησα τι συμβαίνει.

Ματωμένη Λονδρέζικη Βροχή (Κεφάλαιο 29)

Στο τέλος του διαδρόμου υπήρχε η τελευταία πόρτα. Η πόρτα οδηγούσε στην κουζίνα η οποία φαινόταν παρατημένη, καθώς είχε πεταμένες συσκευασίες φαγητών σε διάφορα σημεία. Όλα τα παράθυρα ήταν κλειστά και μια έντονη μυρωδιά κανέλας διαπερνούσε τον χώρο.

Ο Νικ ήταν άφαντος. Ψάξαμε κάθε σπιθαμή του σπιτιού για να βρούμε ό,τι θα μπορούσε να μας φανεί χρήσιμο. Μέσα στην ντουλάπα του εντοπίσαμε φωτογραφίες της Τζούλια και της Κέισι σε διάφορες στιγμές. Φαινόταν σαν να ήταν από κρυφό φωτογράφο που της παρακολουθεί. Επιπλέον βρήκαμε γυμνές φωτογραφίες και διακρίνεται και ο Κεν μαζί τους. Μα είναι δυνατόν να γνωρίζει αυτά τα κορίτσια;

Τα κομμάτια του παζλ από τις υποθέσεις άρχισαν να μπλέκονται μεταξύ Υπήρχαν φωτογραφίες και από δύο άγνωστα σε εμένα κορίτσια. Νόμιζα όμως ότι είχαμε βρει όλα όσα έκρυβε η ντουλάπα. Όμως βρήκαμε κάτι στο τελευταίο συρτάρι που δεν το φανταζόμουν.

Δικές μου φωτογραφίες ενώ οδηγώ. Φωτογραφία μου μαζί με τον Κεν ενώ τρώμε στο εστιατόριο του Τίτο, καθώς και από την ερωτική μας συνεύρεση. Οι συνάδελφοι μου απομακρύνθηκαν από τις φωτογραφίες σε ένδειξη σεβασμού στο πρόσωπο μου. Δεν ήθελαν να με κάνουν να αισθανθώ άβολα.

Εγώ ένιωθα ότι ήθελε να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Με κατέκλυσε ο φόβος  και η ανασφάλεια. Τα λόγια από εκείνο το μυστηριώδες τηλεφώνημα γυρνούσαν ξανά και ξανά στο μυαλό μου

Ματωμένη Λονδρέζικη Βροχή (Κεφάλαιο 28)

Ο Νικ Θάντερσον δήλωσε πως είχε ερωτικές σχέσεις με την Κεισι και ότι έλειπε εκτός Αγγλίας αυτό το διάστημα καθώς πήγε για διακοπές στην Κολομβία. « Έχουμε το DNA του ίσως αν μπορούμε να αναλύσουμε από όσα έχουμε στην αποθήκη από την Τζούλια να έχουμε ταυτοποίηση» πρότεινα και αμέσως βάλαμε μπρος την έρευνα να τον συνδέσουμε και με τις δύο δολοφονίες.

«Το άλλοθι του ισχύει έχουμε εισιτήρια για Κολομβία τις μέρες που είχε εξαφανιστεί η Κέισι» μας ανέφερε ο συνάδελφος μας ο Στιούαρτ. «Μα δεν μπορεί δεν το πιστεύω ότι είναι αθώος και θα το αποδείξω» δήλωσα αποφασιστικά. «Η αεροπορική εταιρεία μας επιβεβαίωσε ότι ήταν μέσα στο αεροπλάνο δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι παραπάνω» ανέφερε η Μάριον. Αφέθηκε ελεύθερος μετά από αρκετή ώρα χωρίς να έχει την σύμφωνη γνώμη μας. Είχε ατράνταχτο άλλοθι και βρισκόταν μάλιστα και πολύ μακριά.

Δύο μέρες αργότερα κατάφερα να βρω δικό του DNA και στην Τζούλια. «Αυτό δεν μπορεί να το εξηγήσει με τίποτα» είπα στον αρχηγό και εκείνος μου έδωσε εντολή να τον πιάσουμε και να τον καταδικάσουμε για διπλή δολοφονία.

Έψαξα αμέσως στον υπολογιστή μου όσα μπορούσα να βρω για αυτόν τον άνθρωπο ώστε να τον εντοπίσουμε ξανά γρήγορα. «Τα στοιχεία μας έδειξαν ότι μένει στην οδό Θορν. Επιπλέον είδαμε ότι είχε συχνές συναλλαγές με κάρτα στο πορτογαλικό εστιατόριο Δε θρι Λάιονς  (Τα τρία λιοντάρια), σε ένα μαγαζί με ποτά που λέγεται Κάντον Άρμς και βέβαια  στο ζαχαροπλαστείο του Τζορτζ Ρόμπινσον» ανέφερα στον αρχηγό.

Ματωμένη Λονδρέζικη Βροχή (Κεφάλαιο 27)

Κοιτάζω κατάματα τον Νικ στο δωμάτιο ανάκρισης. Έχω έρθει προετοιμασμένη. Αν αυτός είναι ο ένοχος δεν πρόκειται να τον φοβηθώ ούτε να τον αφήσω να μου κάνει κακό.

Τον ρώτησα, του φώναξα, τον έβρισα. Του έδειξα  το πτώμα ξανά και ξανά για να τον κάνω να μιλήσει. «Πες μου ποιος το έκανε αυτό; Ποιος σε έβαλε να το κάνεις;  Σκότωσες και την Κεισι και την Τζούλια εσύ όλα εσύ έτσι δεν είναι;».

Ήθελα να τον κάνω να σπάσει. Εκείνος αμίλητος κοιτούσε με απάθεια τις φωτογραφίες και μου έλεγε δεν μιλάω θέλω τον δικηγόρο μου τώρα.

Επέμεινα. Έδειχνα την Κέισι και την Τζούλια ταυτόχρονα. « Το δικηγόρο μου το δικηγόρο μου το δικηγόρο μου» χτυπιόταν στην αίθουσα. Σταμάτησα για λίγο πήρα μερικές ανάσες. «Σε παρακαλώ πες μας τα πάντα, όσα ξέρεις. Αν ευθύνεται κάποιος άλλος θα γλυτώσεις. Αν πάλι το έκανες εσύ πάλι μπορούμε να κάνουμε έναν συμβιβασμό να έχεις λιγότερη ποινή. Δεν καταλαβαίνεις ότι σε έχουν στριμώχνει με το DNA;».

«Τίποτα δεν έκανα. Δεν γνωρίζω τίποτα» απάντησε. «Ακόμα και αν δεν το παραδεχτείς όλα θα ανακαλύψουμε έτσι κι αλλιώς. Ακόμα κι αν δεν μιλήσεις θα μάθω την αλήθεια» δήλωσα.

«Τίποτα δεν έχω να πω» επέμεινε και χτυπιόταν. Χτύπησε η πόρτα. Ήταν ο Πολ με τον δικηγόρο του κρατούμενου. Ήταν ο Χεφέλφιγκερ Χανς, ο ίδιος που είχε έρθει για εκείνα τα παιδιά που έκαναν εμπρησμό στο σούπερ μάρκετ.

Ματωμένη Λονδρέζικη Βροχή (Κεφάλαιο 26)

Βάλαμε λυτούς και δεμένους για να μάθουμε πού βρίσκεται η Κέισι. Φοβήθηκα ότι έχει την κατάλληλη της Τζούλια... Ίσως κρύβεται... Ίσως αυτή η μυστηριώδης γυναίκα να την βρήκε, να της έκανε κακό. Μπορεί εκείνοι οι τύποι με το μαύρο Άκτρος.

Οδήγησα  προς το σπίτι της γρήγορα. Έπρεπε να δω με τα ίδια μου το μάτια τους γονείς της, να τους μιλήσω. Να δω αν υπήρχε κάποιος μάρτυρας στην περιοχή ο Τόμας μαζί  με κάποιους άλλους με ακολούθησε. «Χτενίσαμε όλη την περιοχή. Δεν ξέρω που αλλού να ρωτήσουμε» είπε στεναχωρημένος. Μάταια ψάχναμε να βρούμε την κοπέλα μέχρι αργά τη νύχτα κανένας μάρτυρας. Λίγο πριν φύγουμε το τηλέφωνό μου  χτύπησε ξανά. Άγνωστος αριθμός. Απάντησα  και από την άλλη πλευρά άκουσα μια μυστηριώδη φωνή να μου λέει «Μην συνεχίσεις να ψάχνεις αλλιώς θα βρεθείς και εσύ σαν την Τζούλια»

Χλώμιασα… «Ποιος ήταν; Γιατί  έγινες άσπρη;» με ρώτησε ο Τόμας. «Κάποιος με απειλεί για να σταματήσω την έρευνα» είπα ξέπνοα. « Θα κάνουμε άρση των τηλεφώνων να βρούμε ίσως από πού έγινε το τηλεφώνημα Πέιτζ. Μην φοβάσαι  κανένας δεν θα σε πειράξει» απάντησε αποφασιστικά. Ώρες μετά δεν μπορούσαμε να βρούμε άκρη. Το τηλέφωνο ήταν πολύ σύντομο και από τηλέφωνο ενδεχομένως μίας χρήσης. «Δεν μπορούμε να βρούμε σε ποιον ανήκει. Λες να πρέπει να αποσυρθώ από την έρευνα;» αναρρωτήθηκα. Σίγουρα όμως με απειλούσε αυτός ο άνθρωπος. Θέλει το δικό μου κακό. «Είμαστε αστυνομικοί δεν πρόκειται να μας πειράξει κανένας» με καθησύχασε ο Τόμας αλλά εγώ άρχισα να φοβάμαι.

Ματωμένη Λονδρέζικη Βροχή (Κεφάλαιο 25)

Μετά την κηδεία είχα πολλές απορίες και άλυτες υποθέσεις που έπρεπε να τις βάλω σε σειρά. Μπορεί να με είχαν βγάλει από την υπόθεση των Λε Μπλανκ λόγω του Κεν όμως συνέχιζα να μαθαίνω στα κρυφά νέα και τώρα έμενε να μάθω τι συνέβη στην Τζούλια Γκάρντι.

Έπρεπε να ανακαλύψω τι συνέβη άμεσα και γι’αυτό ήθελα να μιλήσω με την καλύτερη της φίλη, Κέισι Τάιλερ, άμεσα σε ασφαλές σημείο. Κάποιον φοβόταν, ίσως εκείνη την γυναίκα που πήρε την Τζούλια από την καφετέρια στο Βάσσαλ. Ίσως να φοβόταν εκείνη τη Στέφανι που μας είχε πει ότι μιλούσαν συχνά…

«Βρήκα τη διεύθυνση της Κέισι και σε ποιο σχολείο πήγαιναν τα κορίτσια» είπα στον Τόμας «Μένει στην οδό Χάρλειφορντ 96Β. Πηγαίνει στο Λίλιαν Μπέιλις που είναι τεχνολογικό σχολείο στην οδό Κέσιγκτον». «Στο ίδιο σχολείο με τον Ντάνιελ, τον Ρίκι και την Έμιλη» ψιθύρισε ο Τόμας. Έμεινα να τον κοιτάω με ανοιχτό το στόμα. «Λες να γνωρίζονταν; Πρέπει να την ρωτήσω αμέσως. Ίσως κινδυνεύει» απάντησα με φόβο.

Τα παιδιά που είχαν προσαχθεί για την επίθεση στο σούπερ μάρκετ ήταν συμμαθητές τόσο με την δολοφονημένη Τζούλια όσο και με την Κεισι την κολλητή της. Απόψε κιόλας θα πάω να της μιλήσω στο σπίτι της. « Εσύ πήγαινε και εγώ ταυτόχρονα θα τρέξω τις διαδικασίες για να μάθω περισσότερα τόσο για τον Κεν από την ξαδέρφη του Ελίζ όσο και για τους δολοφόνους του ζαχαροπλάστη Τζορτζ Ρόμπινσον και του ζευγαριού Γκρέγκορι και Αντζέλικα Λε Μπλανκ» δήλωσε ο Τόμας. «Μην το κάνεις μόνος σου θα σε βοηθήσω και εγώ και η Μάριον» είπα και συμφώνησε.

Συνέντευξη με τον Αποστόλη Γιαννούλα

H ιστορία που θα σας διηγηθώ, ξεκινά με την ίδια τη δημιουργία του σύμπαντος και τον διαχωρισμό των δύο συνειδήσεων που το χαλιναγωγούν

Τη Σκοτεινή, αυτήν που ορίζεται από την άψυχη σιωπή και τους αέναους κύκλους του σκοπού, και τη Φωτεινή, εκείνη που εξελίχθηκε στην ίδια τη Θεά της Ζωής, δημιούργησε όλα τα πλάσματα και, παίρνοντας μορφή, επέλεξε να ζήσει ανάμεσά τους. Και στους καιρούς που ήρθαν, προσπαθώντας να δώσει στα πλάσματά της αιώνια ζωή, δημιούργησε άθελά της πανίσχυρους δαίμονες που διέφθειραν την ύπαρξη και έφεραν θάνατο και καταστροφή.

Όμως, ακόμα και τα πιο απαίσια τέρατα, ακόμα και οι πιο αιμοδιψείς τύραννοι που γεννήθηκαν από τα λάθη της, δε συγκρίνονται με την καταστροφή που μπορεί να φέρει ένας και μόνο άντρας. Ένας Ζεν-Σεν χωρίς παρελθόν, χαμένος στα δάση του νότου και που μέσα του φωλιάζει μια τρομερή κατάρα, ικανή να φέρει το τέλος κάθε ζωής, παντού.