In
the embrace of November's breath, Ismini Aspioti's journey unfolds.
From Corfu's shores to Athens' streets, she explores the realms of Early
Childhood Education. Yet, beyond academia, she seeks truths in the language of
the heart.
Guided by creativity, Ismini delves into seminars on writing, child profiling, and psychoeducational audiology. But it's within literature and poetry that she finds solace—each word a star guiding her path.
Through her poetry, discover echoes of your own journey—a tale of love, longing, and boundless possibility.
Με λένε Ισμήνη Ασπιώτη, είμαι 25 χρονών, κατάγομαι από την Κέρκυρα και τον τελευταίο χρόνο ζω στο Έσποο της Φινλανδίας. Είμαι νηπιαγωγός και εργάζομαι στον χώρο της προσχολικής εκπαίδευσης, όπου επιδιώκω καθημερινά να καλλιεργώ ένα περιβάλλον που ενισχύει τη μάθηση μέσα από το παιχνίδι, τη δημιουργικότητα και τη συναισθηματική ανάπτυξη. Πιστεύω βαθιά ότι ο σεβασμός, η αυτονομία και η ενσυναίσθηση είναι θεμέλια για την εξέλιξη κάθε παιδιού.
Η αγάπη μου για τα βιβλία γεννήθηκε από πολύ μικρή ηλικία—σχεδόν από τη στιγμή που έμαθα να διαβάζω. Ξεκίνησα να γράφω στα 13 μου, όταν μια σχολική άσκηση έγινε το πρώτο μου βήμα προς τη συγγραφή. Από τότε, η γραφή αποτελεί για μένα έναν τρόπο εσωτερικής έκφρασης, διαλόγου με τον εαυτό μου και επεξεργασίας συναισθημάτων.
Το πρώτο μου βιβλίο, From Corfu to Pangrati, είναι διαθέσιμο στα αγγλικά μέσω της Amazon και σηματοδοτεί την αρχή ενός λογοτεχνικού ταξιδιού:
👉 Δες το βιβλίο στο Amazon
1. Πες μας δυο λόγια για το βιβλίο σου.
Το βιβλίο μου είναι μια ποιητική συλλογή βασισμένη σε προσωπικές εμπειρίες. Τα πρώτα ποιήματα τα έγραψα σε ηλικία 14 ετών, ενώ στις επόμενες σελίδες παραθέτω έργα που δημιουργήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται, θα έλεγα, για μια προσωπική ανασκόπηση του εαυτού μου και για το πρώτο βήμα στο να παρουσιάσω όσα, στο παρελθόν, κάποιοι έκριναν ως ακατάλληλα για ένα ευρύτερο αναγνωστικό κοινό.
2. Ποια είναι η κυριότερη πηγή έμπνευσής σου και τι σε έκανε να ξεκινήσεις τη συγκεκριμένη ιστορία;
Πρόκειται για μια ποιητική συλλογή· συνεπώς, δεν έχει μια συνεχόμενη ροή, μια αρχή, μέση και τέλος, όπως θα είχε μια αφήγηση. Εδώ, η αρχή βρίσκεται στην πρώτη ανάσα της ανάγνωσης και το τέλος στην τελευταία λέξη κάθε ποιήματος.
Κυριότερη πηγή έμπνευσής μου υπήρξαν τα προσωπικά μου βιώματα — οι καθημερινές συνθήκες που βίωνα, ο τρόπος σκέψης μου. Αυτό που με ώθησε να γράψω το βιβλίο ήταν η εσωτερική ανάγκη για έκφραση και έκθεση. Η ποίηση, άλλωστε, είναι μια τέχνη που γεννιέται για να μοιράζεται. Με την ίδια ανάγκη και επιθυμία, θέλησα να ολοκληρώσω και να εκδώσω αυτό το κομμάτι του εαυτού μου: αυτή την προσωπική μου συλλογή.
3. Αν μπορούσες, τι συμβουλή θα έδινες στον εαυτό σου όταν ξεκίνησες να γράφεις;
Η συμβουλή που θα έδινα στον νεαρό εαυτό μου, όταν ξεκίνησα να γράφω, είναι πως πέρα από τον αυθορμητισμό, αξίζει πολλές φορές να σκεφτούμε ότι ένα βιβλίο που μοιράζεται, χρειάζεται – εκτός από προσωπική ανασκόπηση – και μια κοινωνική ματιά. Κάτι που να μπορεί να αφήσει ένα αποτύπωμα στον αναγνώστη· να τον αγγίξει, να του πει κάτι ουσιαστικό. Ίσως κάτι που να σχετίζεται με ένα ευρύτερο κοινωνικό φαινόμενο, πέρα από τις αμιγώς προσωπικές μου εμπειρίες.
4. Τι λογοτεχνικό είδος σού αρέσει να διαβάζεις και ποιο προτιμάς όταν γράφεις;
Όταν ήμουν μικρή, η μητέρα μου είχε ένα πάθος και μια μεγάλη αγάπη για τα βιβλία, την οποία μου μετέδωσε από πολύ νωρίς. Σε κάθε γωνιά του σπιτιού υπήρχαν βιβλία, έντυπα, ένθετα, εφημερίδες, εγκυκλοπαίδειες, περιοδικά και, φυσικά, παραμύθια.
Ξεκίνησα αγαπώντας τα παραμύθια, τη λογοτεχνία και την πεζογραφία. Η αγάπη μου ξεκίνησε από εκεί — από ιστορίες που σου δημιουργούν εικόνες και σε ταξιδεύουν. Όταν γράφω, δυσκολεύομαι να δημιουργήσω εικόνες· αυτό που μου βγαίνει είναι το συναίσθημα. Αγαπώ να νιώθει ο αναγνώστης μου συναισθήματα, να διαβάζει κάτι που τον βάζει σε σκέψεις, σε αναστοχασμούς, σε θεραπεία ψυχής.
5. Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να γράφεις;
Ξεκίνησα να γράφω σε ηλικία 13 ετών. Πρέπει να ήταν μια άσκηση στο Γυμνάσιο — μας ζητήθηκε να δημιουργήσουμε μια μικρή ιστορία. Θυμάμαι πως μου άρεσε τόσο το αποτέλεσμα, που τύπωσα την πρώτη μου ιστορία σε ένα βιβλιοπωλείο. Τη φύλαξα σαν θησαυρό.
Έλεγα σε όλους πως είμαι συγγραφέας — είχα γράψει βιβλίο! Από εκείνη τη στιγμή, ένιωσα τη δύναμη του λόγου να με τραβά κοντά της. Μου άρεσε, με λογοτεχνικό ύφος, να περιγράφω συνθήκες και γεγονότα που συνέβαιναν γύρω μου, με τρόπο που να χωρά ψυχή.
Έπειτα, ήρθαν τα ποιήματα. Μικρά στιχάκια που γεννιούνταν αβίαστα, σαν ανάσες, και κοσμούσαν τις ταπετσαρίες του δωματίου μου — λέξεις, φράσεις, συναισθήματα, κρεμασμένα στον τοίχο σαν να ζητούσαν να μείνουν. Κάπως έτσι γράφτηκε το πρώτο μου ποίημα.
6. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο κρίσιμο για την επίτευξη ενός καλού βιβλίου; Η ικανότητα γραφής, η φαντασία ή η σκληρή δουλειά;
Δυσκολεύομαι να επιλέξω μόνο ένα… Η αλήθεια είναι πως δεν μπορείς να γράψεις, αν δεν διαθέτεις μια έμφυτη ικανότητα στη γραφή. Από την άλλη, η φαντασία είναι θεμέλιος λίθος της δημιουργικότητας. Για μένα, τα δύο πάνε μαζί – αλληλοσυμπληρώνονται.
Κι έπειτα, όλοι οι στόχοι που θέτουμε στη ζωή μας έχουν ανάγκη έναν κοινό κανόνα: τη σκληρή δουλειά. Δεν μπορώ να διαλέξω ποιο στοιχείο υπερισχύει, γιατί μέσα μου νιώθω πως όλα αυτά συνδέονται. Γίνονται ένα…΄΄ταλέντο και φαντασία γεννούν τη σπίθα· η σκληρή δουλειά κρατάει τη φωτιά ζωντανή΄΄.
7. Γιατί γράφεις;
Γράφοντας, ανοίγομαι. Μοιράζομαι τα συναισθήματά μου με τον εαυτό μου. Είναι ένας τρόπος επικοινωνίας με το υποσυνείδητο — μια αθόρυβη, αλλά δυνατή συνομιλία. Η γραφή γίνεται ο καθρέφτης μου: μια στιγμή ενσυνειδητότητας, ένας χώρος όπου μπορώ να συζητήσω με τις σκέψεις μου, να τις φωτίσω και να τις καταλάβω.
Γράφω γιατί έτσι υπάρχω. Γιατί στις λέξεις μου βρίσκω κομμάτια του εαυτού μου που αλλιώς δε θα άκουγα ποτέ. Γράφω για να δώσω φωνή σε όσα δεν ειπώθηκαν, για να μεταμορφώσω το βίωμα σε κάτι κοινό – σε κάτι που μπορεί, ίσως, να αγγίξει και κάποιον άλλο.
Δεν γράφω για να δείξω. Γράφω για να νιώσω. Για να μάθω ποια είμαι κάθε φορά που κάθομαι απέναντι από τη λευκή σελίδα.
8. Πρότεινε ένα βιβλίο που θεωρείς ότι πρέπει να διαβάσει κάθε συγγραφέας και ένα κάθε αναγνώστης.
Ένα βιβλίο που θεωρώ ότι πρέπει να διαβάσει κάθε συγγραφέας είναι ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ Ο, του Σελ Σιλβερστάιν. Παραθέτω μια σύντομη περίληψη του βιβλίου:
«Το κομμάτι που λείπει καθόταν μοναχό του περιμένοντας κάποιον να έρθει και να το πάει κάπου. . .». Ο μύθος της αναζήτησης και της ολοκλήρωσης που έχει συγκινήσει αναγνώστες κάθε ηλικίας. Όλοι μας ψάχνουμε την ολοκλήρωση μέσα από την αγάπη. Το ταξίδι είναι συνάμα πραγματικό και μεταφορικό, το τέλος αναμενόμενο, αλλά με μια συγκινητική μεταφορική διάσταση. Την ολοκλήρωση και την αγάπη θα τα βρούμε πρώτα μέσα μας.
Ένα μικρό βιβλίο με λέξεις λιτές, σχεδόν παιδικές, μα η
σιωπή ανάμεσά τους είναι γεμάτη.
Μιλά για την αναζήτηση· για εκείνη την εσωτερική δίψα που νομίζουμε πως θα
ξεδιψάσει μόνο όταν βρούμε το "άλλο μας μισό".
Όμως το ταξίδι μάς μαθαίνει πως η πληρότητα δεν έρχεται απ’ έξω. Έρχεται όταν
πάψουμε να περιμένουμε να μας συμπληρώσουν·
έρχεται όταν μάθουμε να κυλούμε, ακόμη κι αν δεν είμαστε τέλειοι κύκλοι.
Και κάθε συγγραφέας, που γράφει για να συναντήσει τον εαυτό του και τον κόσμο, αξίζει να διαβάσει αυτή τη σπουδή στην απλότητα — ένα παραμύθι που λέει αλήθειες πολύ πιο μεγάλες από τις λέξεις του.
Σε κάθε αναγνώστη που ψάχνει το αόρατο νήμα που ενώνει την αγάπη με τον χρόνο, που αναζητά να καταλάβει τι σημαίνει «ανήκω», προτείνω το διαχρονικό ταξίδι του «Μικρού Πρίγκιπα» του Antoine de Saint-Exupéry.
Φαινομενικά ένα παραμύθι για παιδιά, μα βαθιά μια ωδή στην καρδιά του ανθρώπου — εκεί όπου οι σκιές παίρνουν μορφή και τα μάτια βλέπουν μόνο το φως που κρύβεται πίσω από το προφανές.
Ένα βιβλίο που δεν διαβάζεται απλώς, αλλά αγγίζει την ψυχή, σαν καθρέφτης που αντανακλά το παιδί που ήμασταν, το παιδί που ακόμα κατοικεί μέσα μας, προσκαλώντας μας να το θυμηθούμε ξανά και ξανά, σε κάθε σταυροδρόμι της ζωής.
Και σε όσους περιπλανώνται στα μονοπάτια των ονείρων τους, με καρδιά ανοιχτή και ψυχή γεμάτη θάρρος, προτείνω τον Αλχημιστή του Paulo Coelho.
Μια παραβολή για το ταξίδι που δεν έχει χάρτη, όπου το μόνο φως είναι αυτό που ανάβει μέσα μας.
Μας υπενθυμίζει πως το μεγαλύτερο ταξίδι δεν είναι στα άστρα, αλλά στον ίδιο μας τον εαυτό, εκεί όπου η σοφία και η αγάπη συναντιούνται.
Ένα φως που οδηγεί κάθε αναγνώστη, όταν το σκοτάδι τον τυλίγει και η καρδιά του αναζητά νόημα.
9. Τι πρέπει να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;
Σίγουρα το δεύτερο μου βιβλίο, το οποίο θα συνεχίσει να εξερευνά την ανθρώπινη ψυχή μέσα από τη λογοτεχνία και την ποίηση. Επίσης, εργάζομαι πάνω στην επόμενη ποιητική μου συλλογή στα ελληνικά, που θα εκδοθεί σε συνεργασία με έναν εκδοτικό οίκο.
Πιθανότατα στο μέλλον θα δοκιμάσω να γράψω και παιδικά παραμύθια, καθώς η αγάπη μου για τα βιβλία και τη λογοτεχνία με ωθεί να εξερευνώ διαφορετικές μορφές αφήγησης.
Στο μέλλον θέλω να συνεχίσω να μοιράζομαι ιστορίες και συναισθήματα που αγγίζουν τον αναγνώστη, να εξελίσσω τη φωνή μου και να προσεγγίζω νέα είδη και μορφές γραφής. Η έμπνευσή μου αντλείται από την καθημερινότητα, τη φύση, τις ανθρώπινες σχέσεις και την ψυχή, και θέλω να μεταφέρω αυτή τη μαγεία στους αναγνώστες μου με αυθεντικότητα και τρυφερότητα.
Ελπίζω τα έργα μου να αποτελέσουν πηγή στοχασμού, παρηγοριάς και έμπνευσης για όσους τα διαβάζουν.
10. Πώς μπορούν να επικοινωνήσουν οι αναγνώστες μαζί σου;
Οι αναγνώστες μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μου μέσω των social media. Θα με βρείτε στο Instagram με το όνομα χρήστη poetiism.
Θα χαρώ πολύ να συζητήσουμε ή να απαντήσω σε ερωτήσεις τους.