Χρονικές Παρεμβολές (Κεφάλαιο 4) Ρυθμίζοντας το μέλλον

Τη νύχτα εκείνη, προσπάθησαν να κοιμηθούν, αλλά μάταια. Ο Άρης, ξάπλωσε στο κρεβάτι του, ενώ ο Ανδρέας στο κρεβάτι τού σαλονιού. Είχαν και οι δύο πλάι τους από μία στοίβα χαρτιά, απ’ αυτά που τύπωσε ο εκτυπωτής, και διάβαζαν αχόρταγα. Όσο για τα τερματικά, συνέχιζαν όλη τη νύχτα να καταγράφουν τις πληροφορίες από το μέλλον.
Οι ημέρες περνούσαν ήσυχα, καθώς οι δύο φίλοι ταξινομούσαν, προγραμμάτιζαν, και διάβαζαν τις σελίδες που έβγαιναν από τον υπολογιστή. Όλες αυτές τις ημέρες, ο Ανδρέας είχε μετακομίσει στο σπίτι τού Άρη. Και οι δύο, είχαν επικαλεστεί λόγους υγείας, και έτσι μπορούσαν να παραμείνουν κλεισμένοι στο σπίτι, ακριβώς όπως είχαν κάνει στην άλλη εκδοχή τής ιστορίας τους. Έκαναν μόνο ό,τι τους έλεγε το πρόγραμμα που τους δόθηκε: Πού θα πηγαίνουν και τι θα αγοράζουν, πότε, ποιόν θα συναντούν και τι θα του λένε, ακόμα και πού θα τηλεφωνούν, και με ποιες λέξεις. Η έλλειψη οικογενειακών υποχρεώσεων, τους επέτρεπε πλήρη ελευθερία κινήσεων, χωρίς να δημιουργούν σοβαρές επιρροές στο περιβάλλον τους, και κατ’ επέκτασιν στην ιστορία.
Μετά το τηλεφώνημά τους για να ανακοινώσουν την επιτυχία τους σύμφωνα με το πρόγραμμα, η είδηση τής ανακάλυψης τών ταχυονίων, άρχισε να κάνει τον γύρο τού επιστημονικού κόσμου. Το τηλέφωνο τού Άρη, κουδούνιζε καθημερινά, με όλο και αυξανόμενο ρυθμό τις πρώτες μέρες. Επιστήμονες, δημοσιογράφοι και αρθρογράφοι, ζητούσαν καθημερινά συνέντευξη. Όμως, όλα τα ραντεβού, κλείστηκαν για τον Ιανουάριο, όπως ακριβώς έλεγε το πρόγραμμα. Ο μηνυτής τού μέλλοντος, τους είχε ενημερώσει, πως στην δική του εκδοχή, ανέβαλαν τα ραντεβού για τον Ιανουάριο, ελπίζοντας (αδίκως) πως θα επαναλάμβαναν την επιτυχία τους.
Στην πραγματικότητα, οι δύο επιστήμονες, γνώριζαν από πριν, όχι μόνο ποιοί θα τους τηλεφωνήσουν, αλλά επίσης, και τι θα τους πουν.
Σαν μέτρο τής επέμβασής τους στην ιστορία, ο μελλοντικός Άρης, τους έστειλε εφημερίδες και περιοδικά εκείνων τών ημερών τής εκδοχής του, ώστε να μπορούν να παρακολουθούν τον ρυθμό τής αλλαγής στην ιστορία, που είχαν προκαλέσει. Η σύγκριση αυτή, απέδειξε πως τις πρώτες μέρες, είχαν κατορθώσει να κρύψουν πολύ καλά από τον έξω κόσμο, το γεγονός ότι τα πράγματα μετά από την ανακάλυψή τους, θα ήταν πλέον διαφορετικά.
Τις πρώτες 6 ημέρες, οι εφημερίδες που λάβαιναν από το μέλλον, ήταν πανομοιότυπες μ’ εκείνες που αγόραζαν από τον περιπτερά. Την 7η όμως ημέρα, στις 22-12-1994, παρατηρήθηκε η πρώτη διαφοροποίηση, στο άρθρο ενός δημοσιογράφου. Είχε πλέον καταντήσει καθημερινή ρουτίνα το ξεφύλλισμα τών εφημερίδων, ώσπου εκείνη την ημέρα, ο Άρης φώναξε:
«Έλα να δεις Ανδρέα! άρχισε η διαφοροποίηση!»
 Ο Ανδρέας σηκώθηκε πίσω από κάτι στοίβες σελίδων, αραδιασμένες στο τραπέζι.
«Πού είναι;» ρώτησε.
Ο Άρης, του έδειξε το άρθρο, και το έβαλε πλάι στο αντίγραφο τού εκτυπωτή.
«Βλέπεις; και τα δύο άρθρα λένε τα ίδια πράγματα, αλλά με διαφορετικές λέξεις. Προφανώς, κάτι που είπαμε σε κάποιον, ή κάτι που κάναμε, δεν ήταν ακριβώς ίδιο με την άλλη εκδοχή τής ιστορίας, και αυτή η αλλαγή, οδήγησε σε διογκούμενες διαφοροποιήσεις, που έφθασαν στον δημοσιογράφο, επηρεάζοντας την σύνταξη τού άρθρου του». Είπε ο Ανδρέας.
«Μάλλον, αύριο θα πρέπει να έχουμε περισσότερες διαφοροποιήσεις». Πρόβλεψε ο Ανδρέας. Πράγματι, την επόμενη ημέρα, οι μισοί περίπου δημοσιογράφοι, χρησιμοποιούσαν διαφορετικές λέξεις στα άρθρα τους, και ακόμα και η κατάταξη τών γεγονότων στις στήλες, ήταν διαφορετική. Πάντοτε όμως, τα νέα ήταν τα ίδια, αν και με άλλα λόγια.
«Αναρωτιέμαι, γιατί δεν μας στέλνει όλες τις επόμενες εφημερίδες μαζεμένες, και μας τις στέλνει μια - μία;» αναρωτήθηκε ο Ανδρέας.
«Νομίζω ότι ξέρω! έτσι θα ενεργούσα κι εγώ στην θέση του, (και θα ήμουν στην θέση του σε 40 χρόνια)». απάντησε ο Άρης. «...Εάν μας έστελνε την σημερινή εφημερίδα πριν από τα γεγονότα, θα είχαμε ηθικό πρόβλημα. Κοίτα αυτόν τον φόνο! αν το γνωρίζαμε από πριν, θα μπορούσαμε να ειδοποιήσουμε το θύμα να σωθεί. Θα έπαιρνες εσύ την ευθύνη για τον θάνατό του; Τότε όμως, θα είχαμε δραστική αλλαγή τής ιστορίας, και αυτό πριν την 1η Ιανουαρίου».
«Γιατί άραγε θεωρεί την 1η Ιανουαρίου τόσο σημαντική;» συνέχισε να αναρωτιέται ο Ανδρέας.
«Υπομονή! θα μάθουμε σε μία εβδομάδα».
Στις 24 Δεκεμβρίου, όλα σχεδόν τα άρθρα, είχαν διαφορετικές προτάσεις, μερικά μάλιστα είχαν και περισσότερες πληροφορίες, είτε στην εφημερίδα τής μιας, είτε τής άλλης ιστορικής εκδοχής. Οι στήλες όμως, ήταν όλες διαφοροποιημένες. Σε αυτή την εφημερίδα, είχαν διαφορά και οι τίτλοι τής 1ης σελίδας.
Το εκπληκτικό όμως, συνέβη στην εφημερίδα με την ημερομηνία 27-12-1994. Εκεί, η μία είδηση, ήταν πολύ διαφορετική στις δύο εφημερίδες. Ο Άρης φώναξε τον Ανδρέα εσπευσμένα.
«Τρέχα γρήγορα να δεις!» είπε. «...Εδώ έχουμε μία σημαντική διαφορά!»
Ο Ανδρέας έτρεξε, και διάβασε την είδηση μιας ληστείας και στις δύο εφημερίδες.
«Βέβαια! οι αλλαγές επιταχύνονται! είπε ...Στη μία οι ληστές διέφυγαν τραυματίζοντας τον φύλακα τής τράπεζας, ενώ στη δεύτερη, πρόλαβε εκείνος να τραυματίσει και να συλλάβει έναν ληστή. Έχει και τ’ όνομά του!»
«Είναι φοβερό! γνωρίζουμε το όνομα τού ληστή που στη δική μας εκδοχή διέφυγε, επειδή τον συνέλαβαν σε κάποιον άλλο χωροχρόνο!»
«Και μάλιστα, υπεύθυνοι για την απόδρασή του είμαστε εμείς, που αλλάξαμε την ροή τών γεγονότων!» είπε ο Ανδρέας, τρέχοντας προς το τηλέφωνο.
«Πού τηλεφωνάς;» ρώτησε ο Άρης.
«Θα κάνω ένα ανώνυμο τηλεφώνημα στην αστυνομία, και θα τους πω το όνομα τού ληστή, για να επανορθώσω». απάντησε ο Ανδρέας.
«Μήπως δεν πρέπει;» ρώτησε ο Άρης.
«Όχι, σίγουρα όχι! είναι χειρότερη αλλαγή γεγονότων αν οι άνθρωποι αυτοί παραμείνουν ελεύθεροι. Τα τηλέφωνά μας είναι ακόμα αναλογικά, και δεν θα εντοπισθούμε». απάντησε με πεποίθηση ο Ανδρέας.
Καθώς ο Ανδρέας τηλεφωνούσε στην αστυνομία, ο Άρης πήρε ένα κομπιουτεράκι και υπολόγιζε.
«Τι υπολογίζεις;» ρώτησε ο Ανδρέας, μόλις άφησε το τηλέφωνο.
«Το ρυθμό αλλαγής τής ιστορίας!» απάντησε ο Άρης, και συνέχισε: «...Άκου έναν χονδρικό υπολογισμό! Εφ’ όσον κάθε τι που βλέπουμε, ακούμε ή αισθανόμαστε, μας προκαλεί διάφορες σκέψεις ή αντιδράσεις, κάθε φορά που συναντάμε κάποιον, αλλάζουμε τις σκέψεις ή τις αντιδράσεις του. Πόσους ανθρώπους συναντάει κάποιος κατά μέσον όρο κάθε μέρα; Ανάλογα με την εργασία του, με τον τόπο διαμονής του, και άλλους παράγοντες, ας πάρουμε κατά μέσον όρο: 100 ανθρώπους».
«Ένας άνθρωπος λοιπόν, και μόνο με την παρουσία του, αλλάζει τις ενέργειες, τις σκέψεις, άρα και το μέλλον 100 ανθρώπων καθημερινά. Ο κάθε ένας από αυτούς, συναντάει την επόμενη ημέρα, 100 άλλους ανθρώπους. Άρα, η αρχική αλλαγή, την κάθε ημέρα που περνάει, εκατονταπλασιάζεται. Έχουμε λοιπόν: Τέλος 1ης ημέρας, 100 επηρεασμένους ανθρώπους. Τέλος 2ης, 100 Χ 100 = 10.000 ανθρώπους. Το πρωί τής 4ης ημέρας, θα έχουμε: 10.000 Χ 100 = 1.000.000. Το πρωί τής 5ης, θα έχουμε: 100.000.000, και την 6η ημέρα, θα έχουμε: 10 δισεκατομμύρια. Κάθε 5 ημέρες λοιπόν, ένας άνθρωπος με τις ενέργειές του, επηρεάζει το μέλλον ενός πληθυσμού υπερδιπλάσιου τής γης. Εμείς βέβαια, το επιβραδύναμε αυτό, επειδή κρυφτήκαμε. Από τις ενδείξεις τής εφημερίδας λοιπόν, λογάριασα τα εξής: Εφ’ όσον η 1η διαφοροποίηση επηρέασε τον 1ο δημοσιογράφο στις 22 Δεκεμβρίου, πρέπει να επηρεάσαμε τον 1ο άνθρωπο, στις 19, ή στις 20 τού μηνός. Ως σήμερα, στις 27, είναι πάνω από 5 ημέρες. Έχουμε λοιπόν επηρεάσει ήδη τις ενέργειες τών περισσοτέρων ανθρώπων τού πλανήτη, εκτός ίσως από κάποιους ερημίτες. Προς το παρόν όμως, δεν πρέπει να είναι σοβαρές αυτές οι αλλαγές, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως αυτή η ληστεία. Άρα, 7 ημέρες μετά την πρώτη διαφοροποίηση, έχουμε μόνο μικροαλλαγές. Ακόμα και τα δυστυχήματα στην εφημερίδα, είναι τα ίδια. Μόνο οι φράσεις αλλάζουν.
«Βέβαια! Τα δυστυχήματα που είναι προϊόντα τυχαίων μικρών συμβάντων, θα είναι καλό μέτρο τής αλλαγής. Με αυτόν τον ρυθμό, ελπίζω πως ως την 1η Ιανουαρίου, δεν θα έχουμε και τόσο σοβαρές αλλαγές». ευχήθηκε ο Ανδρέας.
Όλες αυτές τις ημέρες, τα τερματικά, μετέδιδαν αδιάκοπα διάφορα στοιχεία: Ιστορικά, τεχνικά, επιστημονικά και βιογραφικά. Ολόκληρη η ιστορία τής επιστήμης και τής πολιτικής εκείνης τής εκδοχής, από το 1995 ως το 2036, καταγραφόταν αδιάκοπα, με κάθε δυνατή λεπτομέρεια. Κούτες ολόκληρες γέμισαν με κασέτες, και με δισκέτες γραμμένες με προγράμματα για ηλεκτρονικούς υπολογιστές συμβατικούς, και νευρωνικούς, που ούτε καν μπορούσε να φανταστεί ο Ανδρέας. Ηλεκτρονικά, φωτονικά και κβαντικά κυκλώματα, κατασκευές ρομπότ, διαστημοπλοίων, δορυφόρων, μίνι υπερυπολογιστών τσέπης, διαστημικών σταθμών και βάσεων, οχημάτων, αντιδραστήρων σύντηξης, και ενός πομπού ταχυονίων.
Καταπληκτικές ήταν οι πληροφορίες στους τομείς τής ιατρικής, τής φαρμακολογίας, τής βιολογίας, τής γενετικής, και τής χημείας. Υπήρχαν κατασκευές διαγνωστικών μηχανημάτων, και τεχνητών μελλών σώματος. Νέα υλικά, προτάσεις νέων εφαρμογών, ακόμα και ιπτάμενα οχήματα, εμπορικού ενδιαφέροντος. Απαραίτητη ήταν η αλοιφή ηλιοπροστασίας, από τα εγκαύματα, λόγω τής καταστροφής τού όζοντος σ’ εκείνη την μελλοντική εποχή.
Όλες οι κατακτήσεις τής ανθρωπότητας, όλος ο μόχθος τών επιστημόνων εκείνης τής εκδοχής τής ιστορίας, ήταν πλέον στα πόδια τους, έτσι, δωρεάν, χωρίς καμία απαίτηση από μέρους τού μελλοντικού δωρητή. Και το γελοίο, ήταν πως η αιτία αυτής τής γνώσης, η ανακάλυψη τών ταχυονίων, υπήρχε μόνο στα ψιλά τών εφημερίδων, και στις δύο εκδοχές τής ιστορίας.
Στις 28 τού μήνα, υπήρχε η πρώτη αλλαγή στη στήλη με τα δυστυχήματα. Η σύγκρουση κάποιου αυτοκινήτου ΙΧ που έφυγε από την πορεία του, έγινε με ένα άλλο αυτοκίνητο, και όχι με αυτό που έγραφε η εφημερίδα τής άλλης εκδοχής. Στη θέση τών νεκρών, ήταν γραμμένοι άλλοι άνθρωποι, μα ευτυχώς λιγότεροι.
«Ίσως κάποιο προσπέρασμα τους έφερε στη μοιραία θέση, και έσωσε τους άλλους». υπέθεσε ο Άρης.
«Ήδη επηρεάσαμε ζωές ανθρώπων. Τα πράγματα σοβαρεύουν!» είπε ο Ανδρέας.
«Πάντως, ελάχιστα άρθρα είναι τελείως διαφορετικά, και οι πολιτικοί λένε τα ίδια, με άλλες λέξεις...» παρατήρησε ο Άρης. «...Και όσον αφορά τους ξένους πολιτικούς, χρησιμοποιούν ακόμα σχεδόν τις ίδιες λέξεις, με λίγες μόνο εξαιρέσεις. Προφανώς, τα σύνορα επιβράδυναν τις αλλαγές σε άλλες χώρες».

Ως τις 30 Δεκεμβρίου, είχαν αλλάξει όλα σχεδόν τα δυστυχήματα, μα τα παγκόσμια γεγονότα ήταν ακόμα σταθερά. Μόνο ο αριθμός τών νεκρών σε κάποια πολεμική σύγκρουση τής Αφρικής ήταν διαφορετικός. Παρά όμως την όλο και επιταχυνόμενη διαφοροποίηση, η τελευταία ημέρα τής μετάδοσης, είχε ήδη φθάσει. Έτσι, μετά την εκτύπωση τής εφημερίδας τού Σαββάτου 31 Δεκεμβρίου 1994, ο υπολογιστής κατέγραψε την ένδειξη: Τέλος επιστημονικών πακέτων. Και μετά από κάποια ολιγόλεπτη διακοπή, φάνηκαν άλλα γράμματα: Αρχή τελικής εκπομπής. Πακέτο οικονομικού προγραμματισμού…


Χρόνης Πάροικος