Ο Κρίστοφερ έβγαλε τη μάσκα με τη νεκροκεφαλή από το πρόσωπό του και κατέβασε την κουκούλα του δερμάτινου τζάκετ του. Επιτέλους, λίγος αέρας!
Κανονικά αυτό δε θα έπρεπε να το κάνει, ήταν ενάντια στους κανόνες, αλλά δεν μπορούσε να συγκρατήσει τον εαυτό του, μιας και η μάσκα ήταν αποπνικτική και αναγκαζόταν να τη φοράει για πολλές και συνεχόμενες ώρες.
Κάθισε στην άκρη του καναπέ, όσο του επέτρεπε, δηλαδή, το μεγάλο σπαθί που κουβαλούσε στην πλάτη του και το βλέμμα του πλανήθηκε έξω από το παράθυρο. Ο δρόμος ήταν εξίσου σκοτεινός με το διαμέρισμα της Χλόης, μιας και δεν είχαν ανάψει κανένα φως. Είχαν αρκεστεί στις λάμπες του δρόμου.
Επικρατούσε μία απόκοσμη σιωπή, η οποία μόνο καθησυχαστική δεν την έβρισκε ο νεαρός. Το αντίθετο, του τσίτωνε τα νεύρα. Αν είχε το πιάνο του εκεί, θα φρόντιζε να παίξει καμία απαλή μελωδία για να του φύγει η ένταση.
Κρις, σύνελθε! Είσαι στη μέση της βάρδιας! Μάλωσε τον εαυτό του και αναστέναξε. Θα έπαιζε στο πολυαγαπημένο του πιάνο όταν θα γυρνούσε στο σπίτι. Εκείνη τη στιγμή η προτεραιότητά του ήταν να προσέχει τη Χλόη που κοιμόταν στο διπλανό δωμάτιο.
Άραγε, μέσα από τις αναμνήσεις να είχε βρει πού ήταν κρυμμένο το Μαύρο Ρόδο;
Κι αν ναι, θα το έβρισκαν εκείνοι εγκαίρως πριν από την οργάνωση, τον στρατό και την αστυνομία;
Δεν ήξερε.
Σηκώθηκε απότομα, με όλες του τις αισθήσεις σε εγρήγορση όταν ένιωσε πως κάποιος προσπαθούσε να τους βρει, αλλά τα προστατευτικά τείχη της Χλόης ήτα πιο ισχυρά. Για να είναι, όμως, πιο σίγουρος, πρόσθεσε και τα δικά του. Είχε την αίσθηση πως τα πράγματα θα χειροτέρευαν από λεπτό σε λεπτό και το ένστικτό του βγήκε αληθινό όταν ο Μαξ προσπάθησε να τον πλησιάσει τηλεπαθητικά.
"Κρις, έχουμε πρόβλημα!", ανακοίνωσε ο Μαξ και ο φίλος του κατάφερε να διακρίνει την ανησυχία μπερδεμένη με ένα άλλο συναίσθημα στη φωνή του.
"Τι έγινε;"
"Πες μου πού βρίσκεσαι, σε παρακαλώ για να έρθω"
Ο Κρίστοφερ του έδωσε ακριβείς οδηγίες για το διαμέρισμα και φρόντισε να μπορέσει να περάσει ο Μαξ από τα προστατευτικά τείχη τόσο της Χλόης όσο και τα δικά του.
Ο Μαξ έκανε δέκα λεπτά για να βρει το μέρος και μέχρι να έρθει, ο Κρίστοφερ καθόταν σε αναμμένα κάρβουνα.
Αναρωτιόταν τι είχε συμβεί και για ποιο λόγο δεν είχε επικοινωνήσει μαζί τους ο Άγγελος, καθώς του είχε πει πως θα τον ενημέρωνε ο ίδιος μόλις κατάφερνε να ξεμπερδέψει.
Από τις σκέψεις του τον έβγαλε η φιγούρα του Μαξ, ο οποίος έκλεινε την πόρτα του μπαλκονιού πίσω του.
"Πού είναι ο Άγγελος; Τι έγινε με τη μάχη;", τον βομβάρδισε με ερωτήσεις ο νεαρός με τα μαύρα μαλλιά και ο φίλος του σήκωσε το χέρι του για να τον σταματήσει.
"Έχουμε πρόβλημα"
"Μαξ, δε βοηθάς μόνο με αυτή τη φράση!"
"Ο Λούκας", είπε λακωνικά και ο Κρίστοφερ σφίχτηκε.
"Τι έγινε με αυτό το απόβρασμα;"
"Εμφανίστηκε από το πουθενά και με έναν ρούνο κατάφερε να κάνει μαριονέτα του τον Άγγελο! Το κάθαρμα!"
Ο Κρίστοφερ έβρισε μέσα από τα δόντια του και άρχισε να τραβάει τα μαλλιά του. Κάτι χειρότερο δε θα μπορούσε να τους τύχει εκείνη τη στιγμή. "Αν έχει τον Άγγελο, τότε με τη δύναμή του θα βρει το Μαύρο Ρόδο σε λιγότερο από μερικές ωρες!"
Ήταν η σειρά του Μαξ να πετάξει δύο-τρεις βρισιές. "Αυτό σημαίνει πως θα αναζητήσει τη Χλόη, μιας και γνωρίζει ότι το ξίφος το έκρυψε εκείνη"
"Θα δυσκολευτεί να σπάσει τα προστατευτικά ξόρκια, δεδομένου ότι η κοπέλα χρησιμοποίησε το Σμαραγδένιο Δράκο, πράγμα που μας δίνει κάποιο προβάδισμα"
"Αλλά ακόμη κι έτσι, κινδυνεύει. Και όχι μόνο από τον Άγγελο ή τον Λούκας", συμπλήρωσε ο νεαρός με τα γαλανά μάτια. "Τα μέλη του Μαύρου Ρόδου είναι πιο αποφασισμένα από ποτέ"
"Τότε πρέπει να φύγουμε από εδώ. Να μετακινούμαστε συνέχεια και να ενημερώσουμε και τους άλλους", πρότεινε ο Κρίστοφερ.
"Τους έχω ειδοποιήσει ήδη", απάντησε ο Μαξ. "Και με το να φύγουμε από τώρα, το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να προδώσουμε την τοποθεσία μας"
Ο νεαρός έγνεψε καταφατικά, αναγνωρίζοντας πως ο φίλος του είχε δίκιο.
"Η Χλόη πού είναι;"
"Κοιμάται. Μετά την τελευταία ανάμνηση που είδε και την ενέργεια που χρησιμοποίησε για τα τείχη, είναι το μόνο φυσιολογικό πράγμα που μπορεί να κάνει"
"Τη χρειαζόμαστε για να μας βοηθήσει να αναιρέσουμε τη δύναμη του ρούνου, ο οποίος εξουσιάζει τον Άγγελο", είπε ο Μαξ.
"Ποιος ρούνος είναι τόσο δυνατός ώστε να εξουσιάζει ένα από τα δύο ρόδα;"
"Αν άκουσα καλά, το όνομά του είναι Μέριλ"
Ο Κρίστοφερ έφερε το χέρι του στο πιγούνι του και σκέφτηκε για μερικά δευτερόλεπτα πριν του έρθει η αναλαμπή. "Για μισό λεπτό, είπες πως ο ρούνος ονομάζεται Μέριλ;"
Το δεύτερο Φάντασμα έγνεψε καταφατικά. "Μα, αυτός είναι ο ρούνος που δημιούργησαν η Χλόη και η Ισμήνη, όπως μας είπε ο Άγγελος!"
"Και πώς στο καλό τον έμαθε ο Λούκας;"
"Δεν έχω ιδέα, πάντως η μόνη που μπορεί να βοηθήσει είναι η Χλόη", δήλωσε εκείνος και πέρασε τα δάχτυλά του ανάμεσα από τα μαλλιά του.
Στο επόμενο λεπτό, ο Κρίστοφερ ένιωσε την ενέργεια του Άγγελου και του Λούκας κοντά στο διαμέρισμα. "Είναι εδώ", σχολίασε απλά και φόρεσε τη μάσκα και την κουκούλα, ενώ ο Μαξ ήταν έτοιμος να τραβήξει το σπαθί του μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου αν προέκυπτε κάτι. Ο ίδιος κατευθύνθηκε προς το υπνοδωμάτιο της Χλόης με σκοπό να την ξυπνήσει. Δεν του έκανε καρδιά, αλλά έπρεπε. Την έπιασε από τον ώμο και την ταρακούνησε ελαφρά, λέγοντας ταυτόχρονα το όνομά της.
***
Είχε καιρό να κάνει ύπνο χωρίς όνειρα και πρωτίστως χωρίς εφιάλτες. Και τώρα κάποιος της τον χαλούσε. Την ταρακουνούσε και τη φώναζε. Η Χλόη δεν ήθελε να δώσει σημασία, αλλά βαθιά μέσα της ήξερε πως αν δε το έκανε θα το μετάνιωνε.
Μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες, κατάφερε να ανοίξει τα μάτια της και πετάχτηκε από το κρεβάτι τρομαγμένη στη θέα της νεκροκεφαλής. Θα τσίριζε, αλλά η παλάμη του νεαρού είχε μετακινηθεί εγκαίρως για να καλύψει το στόμα της. Όταν ένιωσε πως η κοπέλα είχε συνέλθει από το σοκ, την άφησε.
"Συγγνώμη που σου χαλάω την ξεκούραση, αλλά είναι επείγον", της είπε.
Η Χλόη, αφού άναψε το μικρό φωτιστικό που είχε στο κομοδίνο της, τον κοίταξε παραξενεμένη. "Τι έγινε;"
Η φωνή της ήταν βραχνή από τον ύπνο κι έτσι σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς την κουζίνα για ένα ποτήρι νερό.
"Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως ελπίζαμε στη μάχη", ανακοίνωσε το Φάντασμα με τα γαλανά μάτια.
"Εμφανίστηκε ένας παλιός μας εχθρός και πήρε τον Άγγελο"
"Ορίστε; Τι εννοείτε, τον πήρε; Πώς έγινε αυτό;"
Ο Κρίστοφερ πήγε να απαντήσει, αλλά τον έκοψε ο ήχος γυαλού που σπάει. Και οι τρεις γύρισαν προς την πηγή του ήχου και αντίκρισαν το τζάμι της μπαλκονόπορτας να έχει γίνει χίλια κομμάτια.
"Να πάρει! Μας βρήκαν πιο σύντομα απ'όσο υπολόγιζα αρχικά!", αναφώνησε ο Μαξ και έβγαλε το ιαπωνικό του σπαθί από το θηκάρι του.
Η Χλόη έφυγε σφαίρα πίσω στο δωμάτιό της και φόρεσε τα αρβυλάκια της.
"Χλόη, πού πας;", της φώναξε ο νεαρός με τα πράσινα μάτια, αλλά εκείνη δεν απάντησε.
Άνοιξε τη ντουλάπα της και έβγαλε μία ζώνη με μία δερμάτινη θήκη. Την άνοιξε και μέτρησε δύο από τις μαγικές της πένες και έναν μαρκαδόρο, της έφταναν και τις περίσσευαν. Έβγαλε τη μία πένα και την τοποθέτησε στα γρήγορα στη δεξιά της μπότα και πέρασε τη ζώνη γύρω από τη μέση της. Πάντα ήθελε να είναι προετοιμασμένη για τέτοιου είδους απρόοπτα.
Γύρισε και βρέθηκε αντιμέτωπη με ένα ζευγάρι βιολετί μάτια.
"Ποιος είσαι;"
"Μα, γιατί όλοι ρωτάνε πρώτα αυτό;", ρώτησε πιο πολύ τον εαυτό του ο νεαρός και σηκώθηκε από το κρεβάτι της κοπέλας.
"Περιμένω απάντηση"
"Με λένε Λούκας, αν επιθυμείς τόσο πολύ να μάθεις το όνομά μου και νομίζω πως έχεις καταλάβει για ποιο λόγο βρίσκομαι απόψε εδώ"
"Δε θέλει και πολύ μυαλό για να μαντέψει κανείς", κάγχασε η κοκκινομάλλα.
"Πού είναι;"
Η Χλόη κοίταξε εξεταστικά την παλάμη της, στο κέντρο της οποίας είχε σχηματιστεί ο ρούνος της αλήθειας. Ένα μειδίαμα χαράχτηκε στο πρόσωπό της και έκλεισε τη γροθιά της. "Ειδικότητα στους ρούνους, έτσι; Όχι και η καλύτερη αντίπαλος δύναμη για τις λέξεις μου"
Το βλέμμα του Λούκας σκοτείνιασε. Ο ρούνος του είχε σβηστεί με μία της κίνηση, ενώ ο Άγγελος είχε χρησιμοποιήσει ό,τι είχε και δεν είχε χωρίς αποτέλεσμα. "Ω, πρέπει να είσαι πολύ δυνατή"
"Κόψε τις μαλακίες και φύγε από εδώ μέσα πριν σε αναγκάσω!", του αντιγύρισε οργισμένη.
"Πρώτα το ξίφος"
"Λάθος άνθρωπο βρήκες!"
Του ξέφυγε ένα γελάκι. "Δε νομίζω. Αν δεν το είχες εσύ, ο Άγγελος δε θα με έφερνε εδώ εξαρχής"
Κλαγγές από σπαθιά αντήχησαν στα αυτιά τους και η κοπέλα έκανε να πάει να δει τι γινόταν, αλλά ο Λούκας πρόλαβε να σηκωθεί και να την εμποδίσει, μπαίνοντας μπροστά από την πόρτα. "Τελευταία φορά που σ'το ζητάω με ευγενικό τρόπο: πού έχεις κρύψει το Μαύρο Ρόδο;"
"Και να ήξερα, δεν υπήρχε περίπτωση να σου έλεγα!", απάντησε και άφησε να την τυλίξει μία σμαραγδένια αύρα ίσα ίσα για να δει την αντίδραση του νεαρού με τα βιολετί μάτια. Η αύρα, ωστόσο, δεν ήταν η κανονική δύναμη του Σμαραδγένιου Δράκου, αλλά μία παραίσθηση την οποία είχε δημιουργήσει η κοπέλα.
Εκείνος έβγαλε ένα επιφώνημα εντυπωσιασμού. "Απίστευτο, ακόμα και για παραίσθηση"
Η Χλόη τα 'χασε. Σταμάτησε ευθύς την παραίσθηση και χρησιμοποίησε την κανονική δύναμη του Δράκου.
Η ανάσα του Λούκας πιάστηκε στο λαιμό του.
"Τι έγινε; Σου έφαγε η γάτα τη γλώσσα;"
"Απλά εντυπωσιάστηκα, αυτό είναι όλο", απάντησε εκείνος. "Δεν περίμενα να βρεθώ αντιμέτωπος με το Σμαραγδένιο Δράκο"
"Σου δίνω τρία δευτερόλεπτα για να φύγεις οικειοθελώς από το σπίτι μου", τον προειδοποίησε.
"Αλλιώς, τι; Θα φροντίσεις να έχω την ίδια μοίρα με τον Χατζόπουλο;"
"Όχι, αλλά μπορώ να σου εγγυηθώ πως θα έχεις χειρότερη", του αντιγύρισε και με ένα κούνημα του κεφαλιού της, εκείνος είχε εκτοξευθεί στον απέναντι τοίχο.
"Δεν περίμενα κάτι λιγότερο από την αρχηγό της επίλεκτης ομάδας του Μαύρου Ρόδου"
"Διόρθωση: πρώην αρχηγός"
"Σιγά τη διαφορά!", ειρωνεύτηκε ο Λούκας και επιτέθηκε στην κοκκινομάλλα. Αντάλλαξαν μερικές μπουνιές και κλωτσιές στο μικρό χώρο, κάνοντάς τον άνω κάτω. Η Χλόη πρόσεξε πως ο νεαρός με τα βιολετί μάτια χρησιμοποιούσε τεχνικές των Φαντασμάτων και αυτό την έβαλε σε υποψίες σχετικά με το παρελθόν του. Οι κινήσεις του ήταν γρήγορες και αέρινες και στόχευε τα ζωτικά της σημεία, αλλά και η κοπέλα δεν πήγαινε πίσω. Για μια στιγμή θυμήθηκε τις μέρες που πάλευε κάθε μέρα, ένιωθε την ίδια έκρηξη της αδρεναλίνης που ένιωθε και τότε, μόνο που τώρα όλα ήταν διαφορετικά.
Ο αντίπαλός της το απολάμβανε όλο αυτό και δε χρησιμοποιούσε τις δυνάμεις του, μιας και η Χλόη είχε φροντίσει να μην μπορεί να τις ενεργοποιήσει εντός του διαμερίσματος.
Λίγο ακόμα και δε θα άντεχε, διότι χρειαζόταν ύπνο, τον οποίο δεν την άφησαν να έχει. Έστειλε για ακόμη μία φορά τον Λούκας πάνω στον τοίχο κι εκείνος άφησε ένα βογκητό πόνου να του ξεφύγει. Η κοπέλα βρήκε την ευκαιρία που χρειαζόταν και παίρνοντας φόρα, με ένα άλμα βρέθηκε να κάνει βουτιά στο κενό. Ναι, είχε πηδήξει πάνω από τα κάγκελα του μπαλκονιού της.
"Δράκε!", ψιθύρισε και το γιγαντιαίο ερπετό εμφανίστηκε και η κοπέλα γαντζώθηκε πάνω του.
Την άφησε στην άσφαλτο, μπροστά από την πολυκατοικία κι εκείνη κρύφτηκε στην πυλωτή. Άφησε να της ξεφύγει η ανάσα που κρατούσε ως εκείνη τη στιγμή, μαζί με έναν αναστεναγμό.
"Χλόη!", αναφώνησε μία γνώριμη φωνή μέσα στο κεφάλι της. "Πού βρίσκεσαι; Είσαι καλά;"
Αφού κατάλαβε πως η φωνή ανήκε στο Φάντασμα με τα πράσινα μάτια, ηρέμησε κάπως.
"Είμαι στην είσοδο της πολυκατοικίας", απάντησε απλά.
"Έρχομαι", δήλωσε εκείνος λακωνικά και διέκοψε τη σύνδεση.
Μέσα στα επόμενα δύο λεπτά βρισκόταν κι αυτός στην είσοδο της πολυκατοικίας, δίπλα στη Χλόη.
"Φεύγουμε"
Η κοπέλα έγνεψε καταφατικά και τον ακολούθησε.
"Τι έγινε, ακριβώς, εκεί πάνω;", ρώτησε η Χλόη χαμηλόφωνα.
"Αυτό που θέλαμε να αποφύγουμε πάση θυσία. Να μας βρει ο Λούκας με τον Άγγελο"
"Νόμιζα πως ο Άγγελος ήταν με το μέρος μας!", είπε σαστισμένη. Για τον Λούκας θα ρωτούσε αργότερα και πώς εκείνος γνώριζε για το περιστατικό με τον Χατζόπουλο.
"Ναι, εδώ είναι που μπαίνει στη μέση η δύναμη του Λούκας με τους ρούνους"
Έστριψαν σε μία διασταύρωση δεξιά και συνέχισαν ευθεία με γρήγορο βηματισμό. Λίγο ακόμα και θα έτρεχαν. Σταμάτησαν επιτόπου στη θέα μία κοπέλας από τη στρατιωτική ακαδημία με καστανά μακριά σπαστά μαλλιά και μελί μάτια. Ήταν ψηλή και αδύνατη, με ένα μειδίαμα ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της. Το Φάντασμα τράβηξε σε κλάσματα του δευτερολέπτου το φαρδύ σπαθί που είχε στην πλάτη του.
"Και είχα την ελπίδα πως θα παλέψω με την περιβόητη Χλόη Βαμβοπούλου! Δε συναντάς κάθε μέρα ένα από τα καλύτερα μέλη του Μαύρου Ρόδου των τελευταίων ετών", αναφώνησε η κοπέλα και εμφάνισε τη λόγχη της.
"Δυστυχώς, η επιθυμία σου δε θα πραγματοποιηθεί", απάντησε ο Κρίστοφερ, ενώ τηλεπαθητικά έλεγε στη Χλόη να φύγει από εκεί. Και αυτή ήταν η μοναδική φορά που η κοπέλα άκουσε τη συμβουλή κάποιου και έφυγε οικειοθελώς πριν ξεσπάσει η μάχη.
Κανονικά αυτό δε θα έπρεπε να το κάνει, ήταν ενάντια στους κανόνες, αλλά δεν μπορούσε να συγκρατήσει τον εαυτό του, μιας και η μάσκα ήταν αποπνικτική και αναγκαζόταν να τη φοράει για πολλές και συνεχόμενες ώρες.
Κάθισε στην άκρη του καναπέ, όσο του επέτρεπε, δηλαδή, το μεγάλο σπαθί που κουβαλούσε στην πλάτη του και το βλέμμα του πλανήθηκε έξω από το παράθυρο. Ο δρόμος ήταν εξίσου σκοτεινός με το διαμέρισμα της Χλόης, μιας και δεν είχαν ανάψει κανένα φως. Είχαν αρκεστεί στις λάμπες του δρόμου.
Επικρατούσε μία απόκοσμη σιωπή, η οποία μόνο καθησυχαστική δεν την έβρισκε ο νεαρός. Το αντίθετο, του τσίτωνε τα νεύρα. Αν είχε το πιάνο του εκεί, θα φρόντιζε να παίξει καμία απαλή μελωδία για να του φύγει η ένταση.
Κρις, σύνελθε! Είσαι στη μέση της βάρδιας! Μάλωσε τον εαυτό του και αναστέναξε. Θα έπαιζε στο πολυαγαπημένο του πιάνο όταν θα γυρνούσε στο σπίτι. Εκείνη τη στιγμή η προτεραιότητά του ήταν να προσέχει τη Χλόη που κοιμόταν στο διπλανό δωμάτιο.
Άραγε, μέσα από τις αναμνήσεις να είχε βρει πού ήταν κρυμμένο το Μαύρο Ρόδο;
Κι αν ναι, θα το έβρισκαν εκείνοι εγκαίρως πριν από την οργάνωση, τον στρατό και την αστυνομία;
Δεν ήξερε.
Σηκώθηκε απότομα, με όλες του τις αισθήσεις σε εγρήγορση όταν ένιωσε πως κάποιος προσπαθούσε να τους βρει, αλλά τα προστατευτικά τείχη της Χλόης ήτα πιο ισχυρά. Για να είναι, όμως, πιο σίγουρος, πρόσθεσε και τα δικά του. Είχε την αίσθηση πως τα πράγματα θα χειροτέρευαν από λεπτό σε λεπτό και το ένστικτό του βγήκε αληθινό όταν ο Μαξ προσπάθησε να τον πλησιάσει τηλεπαθητικά.
"Κρις, έχουμε πρόβλημα!", ανακοίνωσε ο Μαξ και ο φίλος του κατάφερε να διακρίνει την ανησυχία μπερδεμένη με ένα άλλο συναίσθημα στη φωνή του.
"Τι έγινε;"
"Πες μου πού βρίσκεσαι, σε παρακαλώ για να έρθω"
Ο Κρίστοφερ του έδωσε ακριβείς οδηγίες για το διαμέρισμα και φρόντισε να μπορέσει να περάσει ο Μαξ από τα προστατευτικά τείχη τόσο της Χλόης όσο και τα δικά του.
Ο Μαξ έκανε δέκα λεπτά για να βρει το μέρος και μέχρι να έρθει, ο Κρίστοφερ καθόταν σε αναμμένα κάρβουνα.
Αναρωτιόταν τι είχε συμβεί και για ποιο λόγο δεν είχε επικοινωνήσει μαζί τους ο Άγγελος, καθώς του είχε πει πως θα τον ενημέρωνε ο ίδιος μόλις κατάφερνε να ξεμπερδέψει.
Από τις σκέψεις του τον έβγαλε η φιγούρα του Μαξ, ο οποίος έκλεινε την πόρτα του μπαλκονιού πίσω του.
"Πού είναι ο Άγγελος; Τι έγινε με τη μάχη;", τον βομβάρδισε με ερωτήσεις ο νεαρός με τα μαύρα μαλλιά και ο φίλος του σήκωσε το χέρι του για να τον σταματήσει.
"Έχουμε πρόβλημα"
"Μαξ, δε βοηθάς μόνο με αυτή τη φράση!"
"Ο Λούκας", είπε λακωνικά και ο Κρίστοφερ σφίχτηκε.
"Τι έγινε με αυτό το απόβρασμα;"
"Εμφανίστηκε από το πουθενά και με έναν ρούνο κατάφερε να κάνει μαριονέτα του τον Άγγελο! Το κάθαρμα!"
Ο Κρίστοφερ έβρισε μέσα από τα δόντια του και άρχισε να τραβάει τα μαλλιά του. Κάτι χειρότερο δε θα μπορούσε να τους τύχει εκείνη τη στιγμή. "Αν έχει τον Άγγελο, τότε με τη δύναμή του θα βρει το Μαύρο Ρόδο σε λιγότερο από μερικές ωρες!"
Ήταν η σειρά του Μαξ να πετάξει δύο-τρεις βρισιές. "Αυτό σημαίνει πως θα αναζητήσει τη Χλόη, μιας και γνωρίζει ότι το ξίφος το έκρυψε εκείνη"
"Θα δυσκολευτεί να σπάσει τα προστατευτικά ξόρκια, δεδομένου ότι η κοπέλα χρησιμοποίησε το Σμαραγδένιο Δράκο, πράγμα που μας δίνει κάποιο προβάδισμα"
"Αλλά ακόμη κι έτσι, κινδυνεύει. Και όχι μόνο από τον Άγγελο ή τον Λούκας", συμπλήρωσε ο νεαρός με τα γαλανά μάτια. "Τα μέλη του Μαύρου Ρόδου είναι πιο αποφασισμένα από ποτέ"
"Τότε πρέπει να φύγουμε από εδώ. Να μετακινούμαστε συνέχεια και να ενημερώσουμε και τους άλλους", πρότεινε ο Κρίστοφερ.
"Τους έχω ειδοποιήσει ήδη", απάντησε ο Μαξ. "Και με το να φύγουμε από τώρα, το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να προδώσουμε την τοποθεσία μας"
Ο νεαρός έγνεψε καταφατικά, αναγνωρίζοντας πως ο φίλος του είχε δίκιο.
"Η Χλόη πού είναι;"
"Κοιμάται. Μετά την τελευταία ανάμνηση που είδε και την ενέργεια που χρησιμοποίησε για τα τείχη, είναι το μόνο φυσιολογικό πράγμα που μπορεί να κάνει"
"Τη χρειαζόμαστε για να μας βοηθήσει να αναιρέσουμε τη δύναμη του ρούνου, ο οποίος εξουσιάζει τον Άγγελο", είπε ο Μαξ.
"Ποιος ρούνος είναι τόσο δυνατός ώστε να εξουσιάζει ένα από τα δύο ρόδα;"
"Αν άκουσα καλά, το όνομά του είναι Μέριλ"
Ο Κρίστοφερ έφερε το χέρι του στο πιγούνι του και σκέφτηκε για μερικά δευτερόλεπτα πριν του έρθει η αναλαμπή. "Για μισό λεπτό, είπες πως ο ρούνος ονομάζεται Μέριλ;"
Το δεύτερο Φάντασμα έγνεψε καταφατικά. "Μα, αυτός είναι ο ρούνος που δημιούργησαν η Χλόη και η Ισμήνη, όπως μας είπε ο Άγγελος!"
"Και πώς στο καλό τον έμαθε ο Λούκας;"
"Δεν έχω ιδέα, πάντως η μόνη που μπορεί να βοηθήσει είναι η Χλόη", δήλωσε εκείνος και πέρασε τα δάχτυλά του ανάμεσα από τα μαλλιά του.
Στο επόμενο λεπτό, ο Κρίστοφερ ένιωσε την ενέργεια του Άγγελου και του Λούκας κοντά στο διαμέρισμα. "Είναι εδώ", σχολίασε απλά και φόρεσε τη μάσκα και την κουκούλα, ενώ ο Μαξ ήταν έτοιμος να τραβήξει το σπαθί του μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου αν προέκυπτε κάτι. Ο ίδιος κατευθύνθηκε προς το υπνοδωμάτιο της Χλόης με σκοπό να την ξυπνήσει. Δεν του έκανε καρδιά, αλλά έπρεπε. Την έπιασε από τον ώμο και την ταρακούνησε ελαφρά, λέγοντας ταυτόχρονα το όνομά της.
***
Είχε καιρό να κάνει ύπνο χωρίς όνειρα και πρωτίστως χωρίς εφιάλτες. Και τώρα κάποιος της τον χαλούσε. Την ταρακουνούσε και τη φώναζε. Η Χλόη δεν ήθελε να δώσει σημασία, αλλά βαθιά μέσα της ήξερε πως αν δε το έκανε θα το μετάνιωνε.
Μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες, κατάφερε να ανοίξει τα μάτια της και πετάχτηκε από το κρεβάτι τρομαγμένη στη θέα της νεκροκεφαλής. Θα τσίριζε, αλλά η παλάμη του νεαρού είχε μετακινηθεί εγκαίρως για να καλύψει το στόμα της. Όταν ένιωσε πως η κοπέλα είχε συνέλθει από το σοκ, την άφησε.
"Συγγνώμη που σου χαλάω την ξεκούραση, αλλά είναι επείγον", της είπε.
Η Χλόη, αφού άναψε το μικρό φωτιστικό που είχε στο κομοδίνο της, τον κοίταξε παραξενεμένη. "Τι έγινε;"
Η φωνή της ήταν βραχνή από τον ύπνο κι έτσι σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς την κουζίνα για ένα ποτήρι νερό.
"Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως ελπίζαμε στη μάχη", ανακοίνωσε το Φάντασμα με τα γαλανά μάτια.
"Εμφανίστηκε ένας παλιός μας εχθρός και πήρε τον Άγγελο"
"Ορίστε; Τι εννοείτε, τον πήρε; Πώς έγινε αυτό;"
Ο Κρίστοφερ πήγε να απαντήσει, αλλά τον έκοψε ο ήχος γυαλού που σπάει. Και οι τρεις γύρισαν προς την πηγή του ήχου και αντίκρισαν το τζάμι της μπαλκονόπορτας να έχει γίνει χίλια κομμάτια.
"Να πάρει! Μας βρήκαν πιο σύντομα απ'όσο υπολόγιζα αρχικά!", αναφώνησε ο Μαξ και έβγαλε το ιαπωνικό του σπαθί από το θηκάρι του.
Η Χλόη έφυγε σφαίρα πίσω στο δωμάτιό της και φόρεσε τα αρβυλάκια της.
"Χλόη, πού πας;", της φώναξε ο νεαρός με τα πράσινα μάτια, αλλά εκείνη δεν απάντησε.
Άνοιξε τη ντουλάπα της και έβγαλε μία ζώνη με μία δερμάτινη θήκη. Την άνοιξε και μέτρησε δύο από τις μαγικές της πένες και έναν μαρκαδόρο, της έφταναν και τις περίσσευαν. Έβγαλε τη μία πένα και την τοποθέτησε στα γρήγορα στη δεξιά της μπότα και πέρασε τη ζώνη γύρω από τη μέση της. Πάντα ήθελε να είναι προετοιμασμένη για τέτοιου είδους απρόοπτα.
Γύρισε και βρέθηκε αντιμέτωπη με ένα ζευγάρι βιολετί μάτια.
"Ποιος είσαι;"
"Μα, γιατί όλοι ρωτάνε πρώτα αυτό;", ρώτησε πιο πολύ τον εαυτό του ο νεαρός και σηκώθηκε από το κρεβάτι της κοπέλας.
"Περιμένω απάντηση"
"Με λένε Λούκας, αν επιθυμείς τόσο πολύ να μάθεις το όνομά μου και νομίζω πως έχεις καταλάβει για ποιο λόγο βρίσκομαι απόψε εδώ"
"Δε θέλει και πολύ μυαλό για να μαντέψει κανείς", κάγχασε η κοκκινομάλλα.
"Πού είναι;"
Η Χλόη κοίταξε εξεταστικά την παλάμη της, στο κέντρο της οποίας είχε σχηματιστεί ο ρούνος της αλήθειας. Ένα μειδίαμα χαράχτηκε στο πρόσωπό της και έκλεισε τη γροθιά της. "Ειδικότητα στους ρούνους, έτσι; Όχι και η καλύτερη αντίπαλος δύναμη για τις λέξεις μου"
Το βλέμμα του Λούκας σκοτείνιασε. Ο ρούνος του είχε σβηστεί με μία της κίνηση, ενώ ο Άγγελος είχε χρησιμοποιήσει ό,τι είχε και δεν είχε χωρίς αποτέλεσμα. "Ω, πρέπει να είσαι πολύ δυνατή"
"Κόψε τις μαλακίες και φύγε από εδώ μέσα πριν σε αναγκάσω!", του αντιγύρισε οργισμένη.
"Πρώτα το ξίφος"
"Λάθος άνθρωπο βρήκες!"
Του ξέφυγε ένα γελάκι. "Δε νομίζω. Αν δεν το είχες εσύ, ο Άγγελος δε θα με έφερνε εδώ εξαρχής"
Κλαγγές από σπαθιά αντήχησαν στα αυτιά τους και η κοπέλα έκανε να πάει να δει τι γινόταν, αλλά ο Λούκας πρόλαβε να σηκωθεί και να την εμποδίσει, μπαίνοντας μπροστά από την πόρτα. "Τελευταία φορά που σ'το ζητάω με ευγενικό τρόπο: πού έχεις κρύψει το Μαύρο Ρόδο;"
"Και να ήξερα, δεν υπήρχε περίπτωση να σου έλεγα!", απάντησε και άφησε να την τυλίξει μία σμαραγδένια αύρα ίσα ίσα για να δει την αντίδραση του νεαρού με τα βιολετί μάτια. Η αύρα, ωστόσο, δεν ήταν η κανονική δύναμη του Σμαραδγένιου Δράκου, αλλά μία παραίσθηση την οποία είχε δημιουργήσει η κοπέλα.
Εκείνος έβγαλε ένα επιφώνημα εντυπωσιασμού. "Απίστευτο, ακόμα και για παραίσθηση"
Η Χλόη τα 'χασε. Σταμάτησε ευθύς την παραίσθηση και χρησιμοποίησε την κανονική δύναμη του Δράκου.
Η ανάσα του Λούκας πιάστηκε στο λαιμό του.
"Τι έγινε; Σου έφαγε η γάτα τη γλώσσα;"
"Απλά εντυπωσιάστηκα, αυτό είναι όλο", απάντησε εκείνος. "Δεν περίμενα να βρεθώ αντιμέτωπος με το Σμαραγδένιο Δράκο"
"Σου δίνω τρία δευτερόλεπτα για να φύγεις οικειοθελώς από το σπίτι μου", τον προειδοποίησε.
"Αλλιώς, τι; Θα φροντίσεις να έχω την ίδια μοίρα με τον Χατζόπουλο;"
"Όχι, αλλά μπορώ να σου εγγυηθώ πως θα έχεις χειρότερη", του αντιγύρισε και με ένα κούνημα του κεφαλιού της, εκείνος είχε εκτοξευθεί στον απέναντι τοίχο.
"Δεν περίμενα κάτι λιγότερο από την αρχηγό της επίλεκτης ομάδας του Μαύρου Ρόδου"
"Διόρθωση: πρώην αρχηγός"
"Σιγά τη διαφορά!", ειρωνεύτηκε ο Λούκας και επιτέθηκε στην κοκκινομάλλα. Αντάλλαξαν μερικές μπουνιές και κλωτσιές στο μικρό χώρο, κάνοντάς τον άνω κάτω. Η Χλόη πρόσεξε πως ο νεαρός με τα βιολετί μάτια χρησιμοποιούσε τεχνικές των Φαντασμάτων και αυτό την έβαλε σε υποψίες σχετικά με το παρελθόν του. Οι κινήσεις του ήταν γρήγορες και αέρινες και στόχευε τα ζωτικά της σημεία, αλλά και η κοπέλα δεν πήγαινε πίσω. Για μια στιγμή θυμήθηκε τις μέρες που πάλευε κάθε μέρα, ένιωθε την ίδια έκρηξη της αδρεναλίνης που ένιωθε και τότε, μόνο που τώρα όλα ήταν διαφορετικά.
Ο αντίπαλός της το απολάμβανε όλο αυτό και δε χρησιμοποιούσε τις δυνάμεις του, μιας και η Χλόη είχε φροντίσει να μην μπορεί να τις ενεργοποιήσει εντός του διαμερίσματος.
Λίγο ακόμα και δε θα άντεχε, διότι χρειαζόταν ύπνο, τον οποίο δεν την άφησαν να έχει. Έστειλε για ακόμη μία φορά τον Λούκας πάνω στον τοίχο κι εκείνος άφησε ένα βογκητό πόνου να του ξεφύγει. Η κοπέλα βρήκε την ευκαιρία που χρειαζόταν και παίρνοντας φόρα, με ένα άλμα βρέθηκε να κάνει βουτιά στο κενό. Ναι, είχε πηδήξει πάνω από τα κάγκελα του μπαλκονιού της.
"Δράκε!", ψιθύρισε και το γιγαντιαίο ερπετό εμφανίστηκε και η κοπέλα γαντζώθηκε πάνω του.
Την άφησε στην άσφαλτο, μπροστά από την πολυκατοικία κι εκείνη κρύφτηκε στην πυλωτή. Άφησε να της ξεφύγει η ανάσα που κρατούσε ως εκείνη τη στιγμή, μαζί με έναν αναστεναγμό.
"Χλόη!", αναφώνησε μία γνώριμη φωνή μέσα στο κεφάλι της. "Πού βρίσκεσαι; Είσαι καλά;"
Αφού κατάλαβε πως η φωνή ανήκε στο Φάντασμα με τα πράσινα μάτια, ηρέμησε κάπως.
"Είμαι στην είσοδο της πολυκατοικίας", απάντησε απλά.
"Έρχομαι", δήλωσε εκείνος λακωνικά και διέκοψε τη σύνδεση.
Μέσα στα επόμενα δύο λεπτά βρισκόταν κι αυτός στην είσοδο της πολυκατοικίας, δίπλα στη Χλόη.
"Φεύγουμε"
Η κοπέλα έγνεψε καταφατικά και τον ακολούθησε.
"Τι έγινε, ακριβώς, εκεί πάνω;", ρώτησε η Χλόη χαμηλόφωνα.
"Αυτό που θέλαμε να αποφύγουμε πάση θυσία. Να μας βρει ο Λούκας με τον Άγγελο"
"Νόμιζα πως ο Άγγελος ήταν με το μέρος μας!", είπε σαστισμένη. Για τον Λούκας θα ρωτούσε αργότερα και πώς εκείνος γνώριζε για το περιστατικό με τον Χατζόπουλο.
"Ναι, εδώ είναι που μπαίνει στη μέση η δύναμη του Λούκας με τους ρούνους"
Έστριψαν σε μία διασταύρωση δεξιά και συνέχισαν ευθεία με γρήγορο βηματισμό. Λίγο ακόμα και θα έτρεχαν. Σταμάτησαν επιτόπου στη θέα μία κοπέλας από τη στρατιωτική ακαδημία με καστανά μακριά σπαστά μαλλιά και μελί μάτια. Ήταν ψηλή και αδύνατη, με ένα μειδίαμα ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της. Το Φάντασμα τράβηξε σε κλάσματα του δευτερολέπτου το φαρδύ σπαθί που είχε στην πλάτη του.
"Και είχα την ελπίδα πως θα παλέψω με την περιβόητη Χλόη Βαμβοπούλου! Δε συναντάς κάθε μέρα ένα από τα καλύτερα μέλη του Μαύρου Ρόδου των τελευταίων ετών", αναφώνησε η κοπέλα και εμφάνισε τη λόγχη της.
"Δυστυχώς, η επιθυμία σου δε θα πραγματοποιηθεί", απάντησε ο Κρίστοφερ, ενώ τηλεπαθητικά έλεγε στη Χλόη να φύγει από εκεί. Και αυτή ήταν η μοναδική φορά που η κοπέλα άκουσε τη συμβουλή κάποιου και έφυγε οικειοθελώς πριν ξεσπάσει η μάχη.
Ξανθίππη Γιωτοπούλου