«Η συγγραφή είναι εύκολη. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να διαγράψεις τις λάθος λέξεις» έλεγε ο Mark Twain και ως ένα βαθμό συμφωνώ.
Η συγγραφή δεν είναι δύσκολη
(εντάξει, ίσως και να είναι λίγο, αλλά δεν είναι ακατόρθωτη). Στην
πραγματικότητα, αυτό που είναι δύσκολο είναι να πάρεις την απόφαση να καθίσεις
κάτω, να ανοίξεις το λάπτοπ/υπολογιστή/τετράδιο/πάπυρο ή ό,τι σε βολεύει και να
γράψεις.
Με αυτό το άρθρο θα σε βοηθήσω να
οργανωθείς λίγο, τώρα στο ξεκίνημα, ώστε να γράψεις πιο παραγωγικά (και να μην
πελαγώσεις μετά από μια βδομάδα, όπου θα έχεις γράψεις καμιά δεκαριά σελίδες
και όχι ολόκληρο μυθιστόρημα).
1. 1. Διάλεξε στρατηγικά ποια ιδέα σου θα γίνει βιβλίο.
Αν είσαι σαν και εμένα, σου έρχονται κατά μέσο όρο 947.832 ιδέες τη μέρα, όσο τρως, μιλάς με τους φίλους σου, είσαι ξαπλωμένος/η στο κρεβάτι πριν κοιμηθείς, σκρολάρεις στα social media κ.α. Ποια όμως από αυτές τις ιδέες πρέπει να αποτυπωθεί στο χαρτί; Η απάντηση είναι η πιο επίμονη. Ένα πρωί, όσο έπινα το τσάι μου αμέριμνη, μου ήρθε μια ιδέα για μια ρομαντική ιστορία. Θα τους έβαζα να γνωριστούν σε ένα καφέ και να τσακωθούν για ένα μάφιν βατόμουρο. Το έγραψα (ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΓΡΑΦΕΤΕ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΣΑΣ. ΠΟΥΘΕΝΑ ΧΩΡΙΣ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ). Την επόμενη μέρα σκέφτηκα πως δεν ήθελα να τσακωθούν τελικά. Θα έβαζα τον φίλο μας να τα αγοράσει όλα, ως δικαιολογία για της μιλήσει. Την επόμενη μέρα σκέφτηκα πως ήθελα να μοιάζουν, πού μένουν, πόσο χρονών είναι. Άρχισα να χτίζω. Η ιδέα πήρε σάρκα και οστά, κλωθογύριζε στο μυαλό μου για μέρες. Τότε αποφάσισα να τη γράψω.
2. 2. Θέσε έναν ημερήσιο/εβδομαδιαίο στόχο λέξεων.
H ιδέα σου είναι έτοιμη, ξέρεις περίπου τι θες να γίνει. Το επόμενο βήμα είναι να αρχίσεις να το βάζεις στο χαρτί. Πρέπει λοιπόν, αφού συντάξεις ένα γρήγορο πλάνο (με βελάκια, σε παράγραφο, όπως σε βολεύει) να θέσεις ένα στόχο λέξεων. Δε χρειάζεται να είναι μεγάλος. 2.000-3.000 λέξεις την εβδομάδα, ειδικά αν δουλεύεις, σπουδάζεις κ.α. είναι ένας καλός αριθμός για να ξεκινήσεις. Στη συγγραφή, δε χρειάζεται να γράφεις πολύ, χρειάζεται να γράφεις συχνά. Μην αφήνεις το βιβλίο για δύο μήνες, μετά γράφεις 5 κεφάλαια, μετά το αφήνεις, το ξαναπιάνεις… Θα ξεχνάς τι έχει γίνει και στο τέλος θα μπερδευτούν όλα και στην επιμέλεια θα ανακαλύψεις πως τους έβαλες να ταξιδέψουν για την Κύπρο, μέσω Γαλλίας!
3. 3. Γράφε στο ίδιο μέρος
Ναι, είναι περίεργο, αλλά αποτελεσματικό. Και θα σου εξηγήσω τι εννοώ. Εγώ γράφω στο κρεβάτι μου, αλλά από την ανάποδη. Έχω ορίσει ένα χώρο που ο φωτισμός είναι κατάλληλος, ούτε πολύ φως ούτε λίγο, κοντά στο παράθυρο και με χώρο για το τσάι/καφέ/αλκοόλ (ανάλογα το κεφάλαιο). Όταν κάθομαι εκεί, αυτόματα μπαίνω σε mood συγγραφής κα όχι ύπνου. Μπορείς να διαλέξεις το γραφείο, το πάτωμα, την κουζίνα κλπ. Απόφυγε να διαλέξεις χώρο εκτός σπιτιού, γιατί πόσες φορές θα πας πια στην ίδια καφετέρια, στο συγκεκριμένο τραπέζι για να καθίσεις τρεις ώρες να γράψεις; (μια αλλαγή τοποθεσίας μια στο τόσο πάντως βοηθάει).
4. 4. Ζήτα βοήθεια
Δεν μπορώ να το τονίσω αυτό αρκετά. Ένα βιβλίο χρειάζεται αρχικά τίτλο, εξώφυλλο, επιμέλεια κλπ. Μίλησε με φίλους και γνωστούς. Κάποιος θα σε βοηθήσει με τον τίτλο (η μαμά μου), κάποιος με το εξώφυλλο (η θεία μου), κάποιος θα σε ξεμπλοκάρει (ο κολλητός μου), κάποιος θα κάνει την πρώτη ανάγνωση αφήνοντας σου ένα σωρό σημειώσεις και ιδέες (αυτή την περίοδο η Ράνια Ταλαδιανού). Κάποιος άλλος θα διαβάσει το κομμάτι και θα σου δώσει λίγη αυτοπεποίθηση παραπάνω με τον ενθουσιασμό του. Μη διστάζεις να ζητάς βοήθεια και να συζητάς τις ιδέες σου με φίλους και φίλες.
5. 5. Γράψε για εσένα
Μη σκοτίζεσαι για το αν η ιστορία σου θα αρέσει, θα ικανοποιήσει όλους τους αναγνώστες, θα γίνει το επόμενο best seller φαινόμενο κλπ. Γράψε κάτι που σου αρέσει εσένα να διαβάζεις. Γράψε κάτι με το οποίο παθιάζεσαι. Θα σου είναι πιο εύκολο να γράψεις, θα βάλεις περισσότερα στοιχεία από τον χαρακτήρα σου και τη ψυχή σου, και τότε είναι σίγουρο πως αυτό που θα γράψεις θα αρέσει.
6. 6. Κάνε έρευνα
Μην αφήσεις ποτέ τον αναγνώστη σου να σε πιάσει αδιάβαστο/η. Στη συγγραφή μας νοιάζει η αληθοφάνεια και όχι η αλήθεια, ναι, αλλά αν ας πούμε αποφασίσεις να γράψεις μια ιστορία στην Αθήνα, πρέπει να μπορείς να περιγράψεις την πραγματική Αθήνα. Αν θες να διαδραματίζεται στο εξωτερικό, άνοιξε τους χάρτες, ενημερώσου, διάβασε. Μοιράσου λεπτομέρειες της τοπικής ζωής που τη διαφοροποιούν από την ελληνική ας πούμε, ώστε να κερδίσεις την προσοχή του αναγνώστη. Προσπάθησε οι χαρακτήρες σου να ταιριάζουν με το μέρος όπου διαδραματίζονται όλα. Κάνε τον αναγνώστη να ζήσει μέσα στο μέρος που περιγράφεις, να μπορεί να «δει» μαζί με τους χαρακτήρες σου.
Έλενα Παπαδοπούλου