Ποίηση Ραφαήλ Μπελενιώτης

Η ΣΤΙΓΜΗ.

Θα έρθει κάποια στιγμή που ο αγώνας θα μοιάζει αναίμακτος.
Θα έρθει κάποια ώρα που το όνειρο δεν θα είναι ουτοπία.
Θα έρθει μια στιγμή που τα μάτια μας θα αντικρίσουν την ψυχή μας.
Θα έρθει η ώρα που τα πουλιά θα περπατάνε στους δρόμους με ένα χαμόγελο.
Εκείνη την μέρα ο ήλιος δεν θα δύσει ξανά.
Η νύχτα θα λησμονηθεί από τους νεότερους.
Τα άστρα θα είναι η φαντασία μας και ο Γαλαξίας λογική μας.
Δαίμονες θα κάνουν παρέα με Αγγέλους.
Τα δάκρυα θα στεγνώσουν, θα στερέψουν.
Και όταν αυτή η στιγμή ‘ρθει. Μην φωνάξεις δυνατά και μην ζητωκραυγάσεις για
τίποτα.
Γιατί η στιγμή έτσι θα είναι:
Χωρίς λόγια μεγάλα και αγκαλιές.
Ασήμαντη σαν τον άνεμο.
Μετά από το κελάιδισμα ενός πουλιού, ή μια καλημέρα ενός γνωστού
Έτσι θα μοιάζει, σαν μια αμυγδαλιά που ανθίζει ή μια γάτα που νιαουρίζει στην
άκρη του δρόμου.


Ραφαήλ Μπελενιώτης