«’Ένοχος»
Να αγαπάς με πάθος και να μισείς με δύναμη.
Να βουτάς μες την θάλασσα των απόκρημνων απολαύσεων και
να κρατάς την ανάσα σου για πάντα.
Να ερωτευτείς κάτω από τον καυτό ήλιο
με κόκκινα ευωδιαστά τριαντάφυλλα και πάλλευκα κρίνα για στολίδια
ή σε κάποιο υγρό και κρύο σοκάκι να αφεθείς παράφορα
σε δύο χέρια, σε δύο μάτια γαλανά, σαν άλλη Ελένη σε κάποιον άλλον Πάρι.
Ακραιφνή να δοθείς στα παιδικά σου όνειρα, τα πάθη και τα ψέματα.
Να καείς και λίγο από την αποτυχία, έτσι για να μπορέσεις να συνεχίσεις.
Να προδώσεις και να προδοθείς.
Να ζήσεις εν τέλει.
Στο τέλος όμως, πάντα, με ύφος σοβαρό
να σηκώνεσαι μπρος στους ανθρώπους,
στα μάτια της επίκρισης, στα χείλη του φθόνου, της μιζέρια που ζέχνουν σήψη,
των παράλυτων ψυχών και των άδειων νοημάτων.
Να τους χαρίσεις το ποιο δροσερό χαμόγελο σου.
Και να δηλώσεις: «Ένοχος και υπεύθυνος»
Γιατί αυτό αυτό αποφαίνεται για σε στο τέλος η ζωή.
«’Ένοχος»
Ραφαήλ Μπελενιώτης