Ποίηση Vasoula Sklavounou Tauriel
Όμορφέ μου δαίμονα
Πόνος ...
μαρτυρικός γεμάτος αίμα και δάκρυ ...
Ανεξιχνίαστο ,απροσπέλαστο ,
Το βαθύ εκστατικό σκοτάδι της ψυχής ....
Βράδια αξημέρωτα ,
Απέραντα, ανυπόταχτα το νου μου ταξιδεύουν ...
Καρφωμένη με τα δικά σου αόρατα καρφιά...
Που αλυσίδες μοιάζουν....
Υποτάσσεις και αναμοχλεύεις την σκέψη μου...
Στοιχειώνεις τα όνειρα μου...
Υφαίνεις μνήμες του μυαλού που θέλω να ξεχάσω ....
Το όνομα σου να εξορκίσω...
Την φωνή σου να διαγράψω....
Την παρουσία σου που σαν σκιά....
Μεταμορφώνεται στο βαθύ σκοτάδι της νύχτας....
Που στοιχειώνει ...
Την ημέρα και την νύχτα μου....
Την καρδιά μου...
Την ψυχή μου...
Το κορμί μου..
Την αγκαλιά μου ...
Το μυαλό μου...
Ματαιοπονώ όμως ....
Πως θα μπορούσα να αντισταθώ στον όμορφο δαίμονα...
Του μυαλού μου....
Που μου έχει υποτάξει όλα μου τα σ αγαπώ ...
Και το όνομα του γράφουν...
Vasoula Sklavounou Tauriel