Οταν μπηκα στο σπιτι του Τζει εκεινος ηρθε αμεσως κοντα μου και με πηρε μια σφιχτη αγκαλια. Ειχε ανησυχησει παρα πολυ και εγω ακομα βριζω τους αλλους που του το ειπαν. Ειχαμε μαζευτει ολοι μαζι και περιμεναμε μονο το ζευγος. Εννοω τον Ελιοτ και την Ρω.
"Φυσικα και θα μου το ελεγαν! Γιατι μωρη αγγουρο, δεν ηθελες να το μαθω?" παραπονεθηκε αμεσως και εκανα μια γκριματσα.
"Απλα δεν ηθελα να σε ανησυχησουν. Τοσο κακο ειναι?"
"Οχι, χαζη. Πες μου αν εισαι καλα τωρα. Αυτο με νοιαζει." ειπε σαν υπερπροστατευτηκος αδερφος και τον αγκαλιασα.
"Τωρα ειμαι καλυτερα. Τουλαχιστον ξερω οτι δεν θα με πειραξει." ειπα με ενα χαμογελο και ενιωσα δυο χερια να με αγκαλιαζουν απο πισω.
"Και δεν προκειται να σε πλησιασει ξανα." ειπε ο Αλεξ μεσα στα μαλλια μου και ειδα τον Τζει που μας κοιταζε με ενα υπουλο, εξεταστικο βλεμμα.
"Εσεις οι δυο, ειστε παλι μαζι?"
"Γιατι? Εγινε κατι πριγκιπεσσα?" τον ρωτησε ο Αλεξ και απο εκει που ηταν πολυ σοβαρος, ο Τζει, ξεσπασε σε γελια.
"Οχι, οχι κανενα! Μονο μη γκρεμισετε την πολη με τα καμωματα σας." γελασε και τον κοιταξα εκπληκτη. Καλα , σιγουρα δεν ημασταν και απο τα πιο νορμαλ ζευγαρια. Τα νευρα και η ξεροκεφαλια του Αλεξ μαζι με την κακοτυχια και τα νευρα τα δικα μου δεν ηταν καθολου καλος συνδιασμος αλλα τι να κανουμε. Με αγαπουσε και τον αγαπουσα παρολο που εγω δεν του το ειχα πει ουτε μια φορα. Καθισε εκεινος στη γωνια του καναπε και με τραβηξε να καθισω στα ποδια του. Τυλιξα τα χερια μου γυρω απο τον λαιμο του και υστερα αρχισαμε να μιλαμε με τα παιδια. Μου ειχε λειψει ολο το συγκροτημα. Φυσικα δεν παρελειψαν το παραμικρο σχολιο για το οτιδηποτε. Μαλιστα ο Ρικι τους ειχε πει για το πως πλακωσα τον Μαικ στις μπουνιες και ο Βινς συμφωνησε απολυτα. Εξαλλου εκεινος ειχε φαει ηδη δυο φορες ξυλο απο μενα. Δεν αργησαν να ερθουν και οι αλλοι δυο και ετσι ειχε ολοκληρωθει η παρεα. Παραγγειλαμε και φαγητο απ' εξω και περιμεναμε να ερθει.
"Λοιπον, νομιζω οτι ηρθε η ωρα να σας πω το λογο για τον οποιο μαζευτηκαμε εδω περα." μας ανακοινωσε ο Τζει και τον κοιταξα με περιεργεια. Δεν φαινοταν και τοσο καλα.
"Τι συμβαινει?"
"Περα το οτι ηθελα να γιορτασουμε που η καλη μου Αγγουρο ειναι καλα και γλιτωσε απο τον αλλον τον αχρειο ηθελα να κανω μια πολυ σημαντικη ανακοινωση. Οπως ολοι ξερετε τα πραγματα στην εταιρια τον τελευταιο καιρο δεν ειναι πολυ καλα. Το αφεντικο τα εχει παιξει και εχουν αρχισει και γινοντε πολυ ασχημα πραγματα. Καποιος απο τα στουντιο αφησε αρχεια να βγουν παραεξω και ακομα δεν μπορουμε να βρουμε ποιος. Επισης μου εκαναν μια πολυ καλη προταση απο μια αλλη εταιρια, αρκετα μεγαλυτερη απο την Gold Records και σκεφτομαι να την δεχτω."
Το πρωτο ατομο που σηκωθηκε για να τον συγχαρει ημουν εγω. Ηταν πολυ καλα τα νεα για εκεινον αν και στεναχωριομον που θα τον εχανα απο μανατζερ. Και παλι ομως θα ηταν εδω σαν φιλος μου.
"Βιαζεσαι να με ξεφορτωθεις Αγγουρο, ε?" γκρινιαξε αλλα χαμογελουσε.
"Οχι! Θελω να πω πως θα στεναχωρηθω που δεν θα σε εχω να με πριζεις σαν ατζεντης αλλα θα σε εχω σα φιλο οποτε δεν θα εχει διαφορα." ειπα και κατι τον εκανε να σκοτεινιασει.
"Ναι. Πανω σε αυτο. Το κατα ποσο θα με εχεις κοντα σου ειναι δυσκολο."
"Γιατι?"
"Γιατι η εταιρια που μου προτειναν συμβολαιο βρισκεται στην Νεα Υορκη." ειπε και ξαφνικα παγωσαμε ολοι. Κανενας μας δεν μιλουσε. Δεν το πιστευω οτι θα τον εχανα απο διπλα μου. Δεν ημασταν πολυ καιρο φιλοι αλλα μου ειχε σταθει τοσο πολυ και τον ενιωθα πολυ κοντα μου.
"Ελα, μη κανετε τετοια μουτρα. Δε φευγω και σε αλλο πλανητη. Θα ειμαι μονο εξι ωρες μακρια!" ειπε και τον κοιταξα στραβα.
"Μονο το λες αυτο? Αλλα ενταξει ειναι για το καλο της καριερας σου. Νομιζω πως πρεπει να δεχτεις." ειπε ο Ρικι και συμφωνησαμε και οι υπολοιποι. Εκεινη τη στιγμη χτυπησε το κουδουνι και ειχε ερθει το φαγητο. Ο Τζει ανοιξε και εγω σηκωθηκα για να βοηθησω με τα πιατα. Καθως ημουν στην κουζινα ηρθε για να φερει τις πιτσες και την ωρα που πηγαινα να παω τα πιατα μεσα με σταματησε.
"Μικρη, μπορω να σου πω?"
"Ναι, βεβαια." ειπα και τον πλησιασα.
"Να υποθεσω θα μεινεις μαζι με τον Αλεξ σημερα?" ειπε πονηρα και του εσκασα μια ψευτηκη μπουνια στο μπρατσο.
"Οχι. Ειδικα σημερα θελω να μεινω μαζι σου. Θα φυγεις και θα με αφησεις και εγω θα γυρναω με τον Αλεξ?"
"Δεν με πειραζει. Ετσι και αλλιως πιο αργα θα βγω με τον Ραιαν. Ειπε οτι ηθελε να μου μιλησει για κατι σημαντικο."
Οκ, ηταν η σειρα μου να τον κοιταξω πονηρα.
"Χαχα! Ωπα, και ραντεβουδακι. Δεν σου το ειχα."
"Σκασε." γελασε και υστερα με πηρε αγκαλια.
"Δεν ηθελα μονο αυτο να σου πω. Σκεφτομουν αν ηθελες να ερθεις μαζι μου." πεταξε και ξαφνικα σοβαρεψα.
"Εννοεις....στη Νεα Υορκη?"
"Ναι. Θα ειναι πολυ καλη ευκαιρια για την καριερα σου. Θα ειμαι σιγουρα ο ατζεντης σου ξανα και θα εχεις την ευκαιρια να γινεις διασημη. Θελω να το σκεφτεις καλα και να μου απαντησεις." ειπε και κοιταξα το κενο σκεπτομενη τα οσα μου ειπε. Νεα Υορκη. Με πλησιασε και εβαλε το χερι του προσεκτικα στον ωμο μου για να μη με ακουμπησει επανω στο τατουαζ.
"Ελα, μην αγχωνεσαι απο τωρα. Απολαυσε την βραδια και βλεπουμε. Εχουμε δεκα μερες διορια για να απαντησουμε." ειπε και μου εδειξε με ενα ζεστο χαμογελο. Κουνησα καταφατικα το κεφαλι και υστερα πηγαμε μεσα στο σαλονι.
Οι ωρες περνουσαν με πολυ φαγητο και γελιο. Βασικα οι αλλοι γελουσαν και συνεχως πειραζαν την Ρω για το οτι θα γινοταν μια μπαλιτσα σιγα σιγα. Εγω προσπαθουσα να συμμετασχω στην συζητηση αλλα δεν μπορουσα. Το μυαλο μου ηταν αλλου. Συγκεκριμενα στα λογια του Τζει.
Νεα Υορκη. Το ονειρο μου απο μικρη ηταν να φυγω απο αυτο το χαος και να ταξιδεψω σε ολο τον κοσμο αλλα τωρα που δινοταν η ευκαιρια δεν ηξερα τι να κανω. Εαν γινοταν αυτο πριν απο μερικους μηνες δε θα το σκεφτομουν καν αλλα τωρα? Σκεφτομαι οτι θα αφησω πισω μου ανθρωπους που αγαπαω και πιστευω οτι με αγαπανε και αυτοι. Την Ρω, τον Αλεξ, τα παιδια και τωρα αυτο το πιτσιρικι. Πφφ.. Ηταν πολυ δυσκολη σαν αποφαση. Κοιταξα τον Αλεξ που γελουσε με κατι που του ελεγαν τα παιδια και φαινοταν καλα. Ηθελα να του μιλησω για να μου πει και εκεινος την αποψη του και ισως επαιρνα πιο ευκολα μια αποφαση. Αλλα πως? Πως θα του το πω?
"Φυσικα και θα μου το ελεγαν! Γιατι μωρη αγγουρο, δεν ηθελες να το μαθω?" παραπονεθηκε αμεσως και εκανα μια γκριματσα.
"Απλα δεν ηθελα να σε ανησυχησουν. Τοσο κακο ειναι?"
"Οχι, χαζη. Πες μου αν εισαι καλα τωρα. Αυτο με νοιαζει." ειπε σαν υπερπροστατευτηκος αδερφος και τον αγκαλιασα.
"Τωρα ειμαι καλυτερα. Τουλαχιστον ξερω οτι δεν θα με πειραξει." ειπα με ενα χαμογελο και ενιωσα δυο χερια να με αγκαλιαζουν απο πισω.
"Και δεν προκειται να σε πλησιασει ξανα." ειπε ο Αλεξ μεσα στα μαλλια μου και ειδα τον Τζει που μας κοιταζε με ενα υπουλο, εξεταστικο βλεμμα.
"Εσεις οι δυο, ειστε παλι μαζι?"
"Γιατι? Εγινε κατι πριγκιπεσσα?" τον ρωτησε ο Αλεξ και απο εκει που ηταν πολυ σοβαρος, ο Τζει, ξεσπασε σε γελια.
"Οχι, οχι κανενα! Μονο μη γκρεμισετε την πολη με τα καμωματα σας." γελασε και τον κοιταξα εκπληκτη. Καλα , σιγουρα δεν ημασταν και απο τα πιο νορμαλ ζευγαρια. Τα νευρα και η ξεροκεφαλια του Αλεξ μαζι με την κακοτυχια και τα νευρα τα δικα μου δεν ηταν καθολου καλος συνδιασμος αλλα τι να κανουμε. Με αγαπουσε και τον αγαπουσα παρολο που εγω δεν του το ειχα πει ουτε μια φορα. Καθισε εκεινος στη γωνια του καναπε και με τραβηξε να καθισω στα ποδια του. Τυλιξα τα χερια μου γυρω απο τον λαιμο του και υστερα αρχισαμε να μιλαμε με τα παιδια. Μου ειχε λειψει ολο το συγκροτημα. Φυσικα δεν παρελειψαν το παραμικρο σχολιο για το οτιδηποτε. Μαλιστα ο Ρικι τους ειχε πει για το πως πλακωσα τον Μαικ στις μπουνιες και ο Βινς συμφωνησε απολυτα. Εξαλλου εκεινος ειχε φαει ηδη δυο φορες ξυλο απο μενα. Δεν αργησαν να ερθουν και οι αλλοι δυο και ετσι ειχε ολοκληρωθει η παρεα. Παραγγειλαμε και φαγητο απ' εξω και περιμεναμε να ερθει.
"Λοιπον, νομιζω οτι ηρθε η ωρα να σας πω το λογο για τον οποιο μαζευτηκαμε εδω περα." μας ανακοινωσε ο Τζει και τον κοιταξα με περιεργεια. Δεν φαινοταν και τοσο καλα.
"Τι συμβαινει?"
"Περα το οτι ηθελα να γιορτασουμε που η καλη μου Αγγουρο ειναι καλα και γλιτωσε απο τον αλλον τον αχρειο ηθελα να κανω μια πολυ σημαντικη ανακοινωση. Οπως ολοι ξερετε τα πραγματα στην εταιρια τον τελευταιο καιρο δεν ειναι πολυ καλα. Το αφεντικο τα εχει παιξει και εχουν αρχισει και γινοντε πολυ ασχημα πραγματα. Καποιος απο τα στουντιο αφησε αρχεια να βγουν παραεξω και ακομα δεν μπορουμε να βρουμε ποιος. Επισης μου εκαναν μια πολυ καλη προταση απο μια αλλη εταιρια, αρκετα μεγαλυτερη απο την Gold Records και σκεφτομαι να την δεχτω."
Το πρωτο ατομο που σηκωθηκε για να τον συγχαρει ημουν εγω. Ηταν πολυ καλα τα νεα για εκεινον αν και στεναχωριομον που θα τον εχανα απο μανατζερ. Και παλι ομως θα ηταν εδω σαν φιλος μου.
"Βιαζεσαι να με ξεφορτωθεις Αγγουρο, ε?" γκρινιαξε αλλα χαμογελουσε.
"Οχι! Θελω να πω πως θα στεναχωρηθω που δεν θα σε εχω να με πριζεις σαν ατζεντης αλλα θα σε εχω σα φιλο οποτε δεν θα εχει διαφορα." ειπα και κατι τον εκανε να σκοτεινιασει.
"Ναι. Πανω σε αυτο. Το κατα ποσο θα με εχεις κοντα σου ειναι δυσκολο."
"Γιατι?"
"Γιατι η εταιρια που μου προτειναν συμβολαιο βρισκεται στην Νεα Υορκη." ειπε και ξαφνικα παγωσαμε ολοι. Κανενας μας δεν μιλουσε. Δεν το πιστευω οτι θα τον εχανα απο διπλα μου. Δεν ημασταν πολυ καιρο φιλοι αλλα μου ειχε σταθει τοσο πολυ και τον ενιωθα πολυ κοντα μου.
"Ελα, μη κανετε τετοια μουτρα. Δε φευγω και σε αλλο πλανητη. Θα ειμαι μονο εξι ωρες μακρια!" ειπε και τον κοιταξα στραβα.
"Μονο το λες αυτο? Αλλα ενταξει ειναι για το καλο της καριερας σου. Νομιζω πως πρεπει να δεχτεις." ειπε ο Ρικι και συμφωνησαμε και οι υπολοιποι. Εκεινη τη στιγμη χτυπησε το κουδουνι και ειχε ερθει το φαγητο. Ο Τζει ανοιξε και εγω σηκωθηκα για να βοηθησω με τα πιατα. Καθως ημουν στην κουζινα ηρθε για να φερει τις πιτσες και την ωρα που πηγαινα να παω τα πιατα μεσα με σταματησε.
"Μικρη, μπορω να σου πω?"
"Ναι, βεβαια." ειπα και τον πλησιασα.
"Να υποθεσω θα μεινεις μαζι με τον Αλεξ σημερα?" ειπε πονηρα και του εσκασα μια ψευτηκη μπουνια στο μπρατσο.
"Οχι. Ειδικα σημερα θελω να μεινω μαζι σου. Θα φυγεις και θα με αφησεις και εγω θα γυρναω με τον Αλεξ?"
"Δεν με πειραζει. Ετσι και αλλιως πιο αργα θα βγω με τον Ραιαν. Ειπε οτι ηθελε να μου μιλησει για κατι σημαντικο."
Οκ, ηταν η σειρα μου να τον κοιταξω πονηρα.
"Χαχα! Ωπα, και ραντεβουδακι. Δεν σου το ειχα."
"Σκασε." γελασε και υστερα με πηρε αγκαλια.
"Δεν ηθελα μονο αυτο να σου πω. Σκεφτομουν αν ηθελες να ερθεις μαζι μου." πεταξε και ξαφνικα σοβαρεψα.
"Εννοεις....στη Νεα Υορκη?"
"Ναι. Θα ειναι πολυ καλη ευκαιρια για την καριερα σου. Θα ειμαι σιγουρα ο ατζεντης σου ξανα και θα εχεις την ευκαιρια να γινεις διασημη. Θελω να το σκεφτεις καλα και να μου απαντησεις." ειπε και κοιταξα το κενο σκεπτομενη τα οσα μου ειπε. Νεα Υορκη. Με πλησιασε και εβαλε το χερι του προσεκτικα στον ωμο μου για να μη με ακουμπησει επανω στο τατουαζ.
"Ελα, μην αγχωνεσαι απο τωρα. Απολαυσε την βραδια και βλεπουμε. Εχουμε δεκα μερες διορια για να απαντησουμε." ειπε και μου εδειξε με ενα ζεστο χαμογελο. Κουνησα καταφατικα το κεφαλι και υστερα πηγαμε μεσα στο σαλονι.
Οι ωρες περνουσαν με πολυ φαγητο και γελιο. Βασικα οι αλλοι γελουσαν και συνεχως πειραζαν την Ρω για το οτι θα γινοταν μια μπαλιτσα σιγα σιγα. Εγω προσπαθουσα να συμμετασχω στην συζητηση αλλα δεν μπορουσα. Το μυαλο μου ηταν αλλου. Συγκεκριμενα στα λογια του Τζει.
Νεα Υορκη. Το ονειρο μου απο μικρη ηταν να φυγω απο αυτο το χαος και να ταξιδεψω σε ολο τον κοσμο αλλα τωρα που δινοταν η ευκαιρια δεν ηξερα τι να κανω. Εαν γινοταν αυτο πριν απο μερικους μηνες δε θα το σκεφτομουν καν αλλα τωρα? Σκεφτομαι οτι θα αφησω πισω μου ανθρωπους που αγαπαω και πιστευω οτι με αγαπανε και αυτοι. Την Ρω, τον Αλεξ, τα παιδια και τωρα αυτο το πιτσιρικι. Πφφ.. Ηταν πολυ δυσκολη σαν αποφαση. Κοιταξα τον Αλεξ που γελουσε με κατι που του ελεγαν τα παιδια και φαινοταν καλα. Ηθελα να του μιλησω για να μου πει και εκεινος την αποψη του και ισως επαιρνα πιο ευκολα μια αποφαση. Αλλα πως? Πως θα του το πω?
Merian Shadows