Ποίηση Νίκος Ευαγγέλου

Αυτόν τον δρόμο διάλεξα εγώ.

Ενα δικό μου μονοπάτι να χαράξω.
Ας είναι δύσκολος και ζόρικος,θα ευκολύνει.
Ακόμη και δύσκολος να μείνει,θα βαδίζω.
Να περπατήσω μόνος και κάποια "δήθεν" να γκρεμίσω.
Να μην σας ενοχλώ.
...κι όποιον με ενοχλήσει, να πατήσω.
Εχει ο θεός δρόμο για τρελούς.
Για εκείνους τους κανονικούς τρελούς.
Εκείνους που χαμογελάνε πόνο και στον πόνο τους γελάνε.
Μα θέλω να είναι και απλός.
Ετσι ανθρώπινος εγώ θε να ξοδεύομαι.
Να κερνάω δύο ούζα σε κάποιον καφενέ,
σε ένα ξένο που γούσταρα την φάτσα του.
Να χορέψω κι έναν τσάμικο σε ένα πανηγύρι.
Να φοράω το καπέλο μου και να φεύγω όρθιος.
Με την συνείδηση στην τσέπη καθαρή,
να βάζω τα χέρια μέσα να την χαιδεύω και να θωρώ ορίζοντα δικό μου.
Να λέω ευχαριστώ και να το εννοώ.
Ετσί αλλιώτικος θα περπατώ εγώ.
Δεν είμαι εγώ από τους "στα'λεγα"
Είμαι από κείνους που.....
...Τα'λεγα και τα έκανα.


Νίκος Ευαγγέλου