Συνέντευξη με τον Βαγγέλη Γιαννίση


“Ο επιθεωρητής Άντερς Οικονομίδης αισθάνθηκε την κούραση να επιστρέφει ξανά και να καταβάλλει το σώμα του. Ξάπλωσε στο πάτωμα και έκλεισε τα μάτια του. Τρεις γυναίκες δολοφονήθηκαν από έναν άγνωστο, μια σκιά. Ένας μαθητής δολοφονήθηκε από τον Γιόχαν Λινέ, ενώ ο μόνος ζωντανός μάρτυρας που μπορεί να τον καταδικάσει φοβάται να καταθέσει. Ένας μεθυσμένος καρφώνει ένα σπασμένο μπουκάλι στην καρωτίδα μιας γυναίκας για μερικές κορόνες και στη συνέχεια κόβει το μισό αυτί ενός ανθρώπου που βρέθηκε στο λάθος μέρος τη λάθος ώρα. Ένας αστυνομικός εξαφανίζεται από προσώπου γης χωρίς να ειδοποιήσει κανέναν. Τι σκατά συμβαίνει στον κόσμο;”




Ένας οπλισμένος άντρας εισβάλλει ένα πρωινό στο πολυκατάστημα της περιοχής Μαριεμπέρι, σκοτώνοντας όποιον είχε την ατυχία να βρεθεί μπροστά του, και στη συνέχεια εξαφανίζεται. Η Αστυνομία του Έρεμπρο εξαπολύει ανθρωποκυνηγητό για τον εντοπισμό του και, πράγματι, ύστερα από μερικές ημέρες τον βρίσκει. Νεκρό. Η υπόθεση κλείνει και όλοι επιστρέφουν στην κανονική τους ζωή – όλοι εκτός από έναν.


Η ζωή του επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη έχει ανατραπεί. Έπειτα από μια έκρηξη θυμού, η καριέρα του παίρνει την κάτω βόλτα και η οικογένειά του διαλύεται. Οι εμμονές του τον στοιχειώνουν, αποτελούν ωστόσο τη μοναδική του ελπίδα για να λύσει την υπόθεση και ταυτόχρονα να σώσει την οικογένειά του από έναν αόρατο κίνδυνο.








Ο Βαγγέλης Γιαννίσης ζει μεταξύ Ελλάδας, Σουηδίας και ΗΠΑ. Ταξιδεύοντας με το τρένο από το Έρεμπρο προς τη Στοκχόλμη, συνάντησε τυχαία τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, αποφάσισε να αφηγείται τις ιστορίες του.







Συνέντευξη με τον Βαγγέλη Γιαννίση

1. Πες μας μερικά πράγματα για τον εαυτό σου, ώστε να δημιουργήσουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για σένα.

Αρχίζουμε από τα δύσκολα! Είμαι ο Βαγγέλης και είμαι καλά.  Βαδίζω προς τα πρώτα –άντα μου ψύχραιμα.  Κάποτε διάβαζα πιο γρήγορα κι από τη σκιά μου, τώρα δεν βρίσκω το χρόνο.  Έχω ακούσει πως φτιάχνω καλή shepherds pie, μισώ όσους κάνουν σπόιλερ στο Game of Thrones (και σε άλλες σειρές γενικότερα, αλλά μόνο για τα σπόιλερ του GoT υποστηρίζω θανατική ποινή) και πιστεύω ότι ο σκύλος του γείτονά μου έχει μεγαλύτερη αδυναμία σε εμένα από εκείνον.  Επίσης, είχα πάρει πρωτάθλημα στο Manager με τη Leicester πριν τον Ρανιέρι, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα. 


2. Το νέο σου βιβλίο με τίτλο «Το Κάστρο» κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό από τις εκδόσεις Διόπτρα. Μίλησέ μας γι’ αυτό.

Το Κάστρο ξεκινάει ένα χρόνο μετά από το τέλος του Μίσους. Βλέπουμε τον Άντερς σε μία κατάσταση διαφορετική από αυτή που τον αφήσαμε: η καριέρα του έχει πάρει την κάτω βόλτα και βρίσκεται σε διάσταση με τη γυναίκα του.  Λίγες ημέρες μετά την επαναφορά του στο Σώμα, ένας ένοπλος εισβάλλει σε ένα πολυκατάστημα, σκοτώνει εφτά άτομα, προτού εξαφανιστεί και στη συνέχεια βρίσκεται νεκρός στο αυτοκίνητό του.  Φυσικά, κάτι δεν πάει καλά στον Άντερς, που αρνείται να πιστέψει πως ο δράστης απλά αυτοκτόνησε και αρχίζει το σκάψιμο, προκειμένου να ανακαλύψει τις ρίζες μίας ιστορίας, η οποία βρίσκεται θαμμένη στο παρελθόν.

3. Έχεις εκδώσει μέχρι στιγμής δύο βιβλία με πρωταγωνιστή στον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη. Αποτελεί το ένα συνέχεια του άλλου ή, όπως συχνά συμβαίνει στην αστυνομική λογοτεχνία, δεν είναι απαραίτητο για τους αναγνώστες να τα διαβάσουν με την σειρά που δημοσιεύθηκαν;

Το Κάστρο συνεχίζει και συμπληρώνει το Μίσος.  Δεν είναι εάν stand-alone βιβλίο και ίσως κάποιοι αναγνώστες αισθανθούν λίγο αμήχανα εάν ξεκινήσουν με το Κάστρο, δίχως να διαβάσουν πρώτα το Μίσος. Σαν να βρίσκονται ξαφνικά στη μέση μιας παρέας, όπου όλοι οι υπόλοιποι γνωρίζονται, έχουν κοινά θέματα να συζητήσουν, ξέρουν τι γίνεται στην προσωπική ζωή τους.  Φυσικό είναι να μην αισθανθούν άνετα.

4. Ο Άντερς Οικονομίδης είναι υπαρκτό πρόσωπο και, όπως έχεις δηλώσει σε προηγούμενη συνέντευξή σου, συζητήσατε μαζί την ιστορία. Κατά πόσο θα έλεγες ότι είναι βασισμένα τα βιβλία σου στις πραγματικές περιπέτειες του επιθεωρητή; Πιστεύεις ότι μια τέτοια «συνεργασία» δημιουργεί περιορισμούς στο τι μπορείς να γράψεις εσύ σαν συγγραφέας;

Να διευκρινίσουμε πως ο Άντερς είναι υπαρκτό πρόσωπο στα πλαίσια του σύμπαντος που έχει δημιουργηθεί στα βιβλία, όχι στον πραγματικό κόσμο! Ο Άντερς έχει εξελιχθεί τόσο, που μπορώ να «συζητήσω» μαζί του, γνωρίζοντας τον χαρακτήρα του, ενώ πολλές φορές του δίνω λάσκα σκοινί για να ελιχθεί έτσι όπως πιστεύει εκείνος.  Μερικές φορές δημιουργούνται περιορισμοί, καθώς οι εναλλακτικές του Άντερς είναι λιγότερες από τις δικές μου.

5. Πώς ξεκίνησε το ταξίδι στην συγγραφή για σένα;

Με τη συστηματική συγγραφή, κάπου μέσα στο 2011.  Κοιτάζοντας πίσω, στο παρελθόν, μπορώ πλέον να καταλάβω το λόγο για τον οποίο δεν μπορούσα να ολοκληρώσω ό,τι έγραφα πριν: δεν είχα βρει κάποιον να μοιραστώ τις ιστορίες που είχα στο μυαλό μου. Φαντάζομαι ότι πολλοί συγγραφείς γράφουν για τον εαυτό τους, ξέρεις, σαν να γράφουν σε ημερολόγιο.  Είναι ένας τρόπος για να διοχετεύσουν κάπου το άγχος, ή απλά να εκφραστούν.  Για μένα ήταν σημαντικό να μοιραστώ με κάποιο κοινό (και όπου κοινό, το 2011 βάλε δύο άτομα) τις ιστορίες μέσα μου.  Εάν μία ιστορία δεν φτάσει στα αφτιά κάποιου άλλου, τότε ποιος ο λόγος δημιουργίας της;

6. Θα ήθελες να ασχοληθείς με κάποιο άλλο λογοτεχνικό είδος, πέρα από τα αστυνομικά μυθιστορήματα;

Θα ήθελα, δεν ξέρω, ωστόσο εάν θα μπορούσα.  Και για να πω την αλήθεια, δεν έχω δοκιμάσει το χέρι μου εδώ και πολλά χρόνια σε κάποιο άλλο είδος.  Θα μου άρεσε να μπορούσα να γράψω ένα επικό φάνταζυ μυθιστόρημα, αλλά, για να κάνω μία παρομοίωση, μερικές φορές είναι καλύτερο ο τερματοφύλακας να παίζει στη θέση του και όχι στην επίθεση.

7. Τι πιστεύεις ότι είναι αυτό που κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού σε ένα τέτοιο μυθιστόρημα, πέρα από την προοπτική της αποκάλυψης του δολοφόνου;

Όπως σε κάθε άλλο βιβλίο, οι χαρακτήρες.  Με πολλούς γινόμαστε φίλοι.  Λυπόμαστε με τις ευτυχίες τους, χαιρόμαστε όταν συμβαίνει κάτι καλό, παίρνουμε τηλέφωνο στη δουλειά και λέμε πως είμαστε άρρωστοι, για να καθίσουμε σπίτι και να κλάψουμε όταν κάποιος από αυτούς πεθαίνει.  Άλλους τους σιχαινόμαστε.  Οι χαρακτήρες προκαλούν δυνατά συναισθήματα και είναι αυτοί που μας αγκιστρώνουν σε ένα βιβλίο.  Πριν κάποια χρόνια είχα δει σε μία διαφημιστική αφίσα για ένα sushi bar τη φράση: «Come for the food, stay for the drinks».  Εάν η πλοκή ενός αστυνομικού μυθιστορήματος είναι το φαγητό που μας κάνει να… κλείσουμε τραπέζι, τότε οι χαρακτήρες αναμφίβολα είναι τα ποτά που μας κάνουν να το διαβάζουμε μέχρι τέλους.

8. Πώς βλέπεις τις ελληνικές εκδόσεις τα τελευταία χρόνια;

Παρόλο που σε απόλυτους αριθμούς, το τιράζ έχει μειωθεί, βλέπω νέους εκδοτικούς να εμφανίζονται, μαζί με νέους συγγραφείς, κάτι πολύ ευχάριστο.  Οι εκδοτικοί στην Ελλάδα κάνουν καλό παιχνίδι, παρόλο που απευθύνονται σε ένα κοινό, το οποίο δυστυχώς δεν αυξάνεται.  Θα γίνω ο εκατομμυριοστός που θα πω το κλισέ πως «χρειάζεται εθνική πολιτική προώθησης της φιλαναγνωσίας», αλλά δεν βλέπω να κινούμαστε προς αυτή την κατεύθυνση στο παρόν.

9. Μίλησέ μας για την δική σου εκδοτική εμπειρία.

Γύρω στον Φλεβάρη του 2013 έστειλα το Μίσος στις εκδόσεις Διόπτρα. Περίπου τρεις μήνες αργότερα, τα παιδιά επικοινώνησαν μαζί μου και με συνοπτικές διαδικασίες υπογράψαμε συμβόλαιο για να εκδοθεί το βιβλίο.  Μέσα στο καλοκαίρι συναντηθήκαμε και από κοντά κι εκεί διαπίστωσα στο πόσο πίστευαν στο βιβλίο.  Ο χώρος του βιβλίου μου ήταν άγνωστος, δεν ήξερα τι να περιμένω, αλλά από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι συνεργάζομαι με επαγγελματίες που γουστάρουν αυτό που κάνουν.  Είναι μεγάλο πράγμα να αισθάνεσαι ασφαλής σε έναν εκδοτικό οίκο.

10. Τι θα συμβούλευες τους νέους συγγραφείς που θέλουν να εκδώσουν το βιβλίο τους;

Τρία βασικά πράγματα: πρώτον, να στείλουν το κείμενό τους αφού το έχουν διορθώσει εκατοντάδες φορές. Η διαφορά ανάμεσα σε ένα κείμενο που έχει περάσει από επιμέλεια και σε ένα που έχει διορθωθεί πρόχειρα είναι χαοτική. Ζητείστε μία δεύτερη γνώμη και μην αποθαρρυνθείτε από τυχόν κριτική. Δεύτερον, βρείτε τον εκδοτικό που σας ταιριάζει. Με άλλα λόγια, εκείνον που εκδίδει παρόμοια βιβλία με εκείνο που γράψατε εσείς.  Τρίτον, σε περίπτωση που έρθει απόρριψη, δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου.  Πήρε πέντε χρόνια αποτυχημένων προσπαθειών στην Άγκαθα Κρίστι μέχρι να βρει εκδότη.  Δουλειά, μεθοδικότητα και επιμονή/υπομονή.

11. Πώς αντιμετωπίζεις την κριτική που λαμβάνεις τόσο για τα έργα σου όσο για τον τρόπο που γράφεις;

Την αφήνω να με πειράξει μέχρι 5-10 δευτερόλεπτα και μετά προσπαθώ να δω πώς μπορώ να την εκμεταλλευτώ και να γίνω καλύτερος.  Τις όποιες αρετές της γραφής μου πάνω –κάτω τις γνωρίζω.  Αλλά μόνο εάν βελτιωνόμαστε στις αδυναμίες μας μπορούμε να γράψουμε ένα καλύτερο επόμενο βιβλίο.  Ειδάλλως παραμένουμε στάσιμοι.

12. Ποια είναι η αγαπημένη σου τέχνη μετά τη λογοτεχνία;

Κινηματογράφος και τηλεόραση παρεούλα.  Είναι και οι πιο πλήρεις μορφές τέχνης, κατά τη γνώμη μου.

13. Τι πιστεύεις οτι κάνει έναν συγγραφέα και μια ιστορία να ξεχωρίζει;

Ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να αφηγηθεί διαφορετικά μία κοινότυπη ιστορία. Υπάρχουν εκατομμύρια ιστορίες του τύπου «αγόρι συναντάει κορίτσι, ερωτεύονται, εμφανίζεται μία δυσκολία και στο τέλος την ξεπερνάνε» ή «ένα πτώμα δίχως ταυτότητα ανακαλύπτεται σε ένα σκοτεινό δρομάκι».  Πολλές φορές έχουμε ακούσει ένα ανέκδοτο ξανά και ξανά, αλλά παρόλα αυτά, σκάμε στα γέλια όταν εκείνος που το λέει είναι παραστατικός και ξέρει να χειρίζεται τον λόγο.  Όπως και έχουμε ακούσει τύπους να καταστρέφουν ξεκαρδιστικά ανέκδοτα, επειδή δεν ξέρουν να τα αφηγούνται.  Το ίδιο ισχύει και με τους συγγραφείς και τις ιστορίες τους.

14. Δώσε μια συμβουλή στους συγγραφείς του Moonlight Tales.

Γράψτε και στον ύπνο σας. Η μέρα έχει είκοσι τέσσερις ώρες, εκ των οποίων οι έξι φεύγουν στον ύπνο και σας μένουν άλλες δεκαοχτώ για να γράψετε (οι οποίες στην πραγματικότητα είναι ακόμη λιγότερες λόγω δουλειάς και σπουδών). Εάν δεν σας φτάνουν, τότε θα χρησιμοποιήσω τη συμβουλή του Arnold και θα πω «Sleep faster».

15. Πέρα από δημοσιεύσεις ιστοριών και συνεντεύξεις, το Moonlight Tales ασχολείται και με συμβουλευτικά άρθρα για επίδοξους συγγραφείς. Εσύ τι θα θεωρούσες σημαντικό να σχολιαστεί σε μια τέτοια στήλη;

Το πώς μπορεί κανείς να γράψει αποδοτικά κάθε μέρα.

16. Έχεις βλέψεις για έκδοση στο εξωτερικό;

Κάποια στιγμή ελπίζω να γίνει.  Βήμα με το βήμα.

17. Ως συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας, ποια πιστεύεις ότι είναι η βασική διαφορά του συγκεκριμένου με τα άλλα είδη της λογοτεχνίας; Τι είναι αυτό που πρέπει να προσέχει περισσότερο ένας συγγραφέας του είδους;

Το αστυνομικό θεωρητικά έχει κάποιους ξεκάθαρους κανόνες: ένας γρίφος γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η πλοκή και οι χαρακτήρες, ωστόσο τα τελευταία χρόνια έχει ξεφύγει από το αυστηρό καλούπι του whodunit και έχει πάρει στοιχεία και από άλλα είδη.  Χρειάζεται, ωστόσο, ισορροπία για να πετύχει το μίγμα. Και φυσικά, ο γρίφος να έχει στηθεί από την αρχή. Οι χαρακτήρες μπορούν να αναπτυχθούν και κατά τη διάρκεια της γραφής, αλλά εάν ο γρίφος δεν είναι 100% έτοιμος στην αρχή, τότε θα υπάρξουν σημαντικά προβλήματα.

18. Θα συνεχιστεί η σειρά με τον επιθεωρητή Οικονομίδη;

Μέχρι να συνταξιοδοτηθεί ή να πεθάνει.

19. Και για το τέλος, πώς μπορούν οι αναγνώστες μας να έρθουν σε επαφή μαζί σου;


Είτε στη σελίδα μου στο Facebook, είτε στο Twitter.

Ευχαριστούμε τον Βαγγέλη Γιαννίση για τη συνέντευξη που μας παραχώρησε και του ευχόμαστε ό,τι καλύτερο για το μέλλον.

Αν τα βιβλία του σας κίνησαν το ενδιαφέρον, πάρτε μέρος στην κλήρωση του Moonlight Tales και κερδίστε 1 αντίτυπο του "ΤΟ ΜΙΣΟΣ" και "ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ", πατώντας εδώ.