28
ΝΟΕΜΒΡΗ 2012: Η
Κρυσταλλία μένοντας στο σπίτι της μερικές μέρες κατάφερε να φτιάξει τις
σχέσεις της τόσο με την Φαίδρα, όσο και με τους γονείς της. Της θύμιζε τον
καιρό που ήταν έγκυος η Φαίδρα στο πρώτο της παιδί.
Φοβόταν πως μετά τη γέννα θα
ξαναγυρνούσαν στα παλιά. Αποφάσισε να φύγει για το εξωτερικό. Να ακολουθήσει
ένα μεγάλο της όνειρο. Να μείνει στο Λονδίνο. Με το πρόγραμμα που οργάνωσαν από τη σχολή θα έφευγε για εξάμηνες σπουδές. Πήρε τα πράγματα της και τα έβαλε
στο αμάξι του πατέρα της. Την πήγε μέχρι το αεροδρόμιο με την Αναστασία και τη Φαίδρα. Την αποχαιρέτησαν και μόλις μπήκε στο αεροπλάνο γύρισαν σπίτι. Η
Κρυσταλλία κοιτούσε από ψηλά τα σύννεφα, τα σπίτια και τη θάλασσα.
Κοιτούσε τους συμφοιτητές και συνεπιβάτες
της και άκουγε την αγαπημένη της μουσική. Πήγαινε χωρίς να έχει κάποιον γνωστό
της μαζί, καθώς η Ελισάβετ πήγε για σπουδές με το ίδιο πρόγραμμα στη Γαλλία ενώ
η Βιολέτα και η Ζωή δεν συμμετείχαν στο πρόγραμμα και έμειναν στην
Ελλάδα. Έφτασε στο Λονδίνο και πήρε τα πράγματα της. Κατευθύνθηκε, μαζί με
την ομάδα που συμμετείχε, στο ξενοδοχείο. Ήταν ένα μεγάλο ξενοδοχείο με πολλά
παράθυρα. Μπαίνοντας στην είσοδο υπήρχε ένα σαλονάκι και ένας μεγάλος
πολυέλαιος.
Ένας γκρουμ τους οδήγησε στα δωμάτια τους.
Θα έμενε μαζί με μια συμφοιτήτρια της, τη Ζέτα. Εκεί γνώρισε πολλούς φοιτητές,
Έλληνες και ξένους, και έκαναν παρέα. Περισσότερο ενδιαφέρον έδειχνε για έναν
συμφοιτητή της, τον Στράτο. Είναι ψηλός, γεροδεμένος, καστανός με μπλε
μάτια και αξύριστο πρόσωπο. Σε πολλές κοπέλες άρεσε ο Στράτος. Εκείνος έδειχνε
να ενδιαφέρεται για την Κρυσταλλία. Έβγαιναν οι δυο τους για καφέ ή ποτό
και περνούσαν καλά. Η Κρυσταλλία όμως δεν ξεχνούσε τον Μάριο.
24
ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2012: Η
Κρυσταλλία γύρισε για τα Χριστούγεννα στο πατρικό της. Θα έμενε μόνο για δυο
μέρες μιας και πάντοτε είχε όνειρο να περάσει τα Χριστούγεννα της στο Λονδίνο.
Στόλισαν το σπίτι και το δέντρο όλοι μαζί, έφτιαξαν φαγητό και έκατσαν το βράδυ
να φάνε. Έστρωσαν το στρογγυλό, ξύλινο τραπέζι με ένα λευκό
τραπεζομάντηλο και τοποθέτησαν πολλές πιατέλες με φαγητά επάνω του. Έβαλαν ένα
εορταστικό πρόγραμμα και έκατσαν μέχρι αργά. Η Κρυσταλλία τους έλεγε όλα αυτά
που είχε δει στο Λονδίνο. Η Φαίδρα της έλεγε για τα κατορθώματα του μικρού
Δαμιανού και για όσα προετοιμάζουν για το μωρό που έρχεται. Αργότερα πήγε στο
δωμάτιο της και κοιμήθηκε.
25
ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2012: Το
πρωί των Χριστουγέννων αποφάσισε να πάει μια βόλτα στα μαγαζιά. Είδε τα
στολισμένα σπίτια και άρχισε να θυμάται τα Χριστούγεννα που πέρασαν. Εκεί που
κοιτούσε τις βιτρίνες θυμήθηκε που είδε τον Μάριο με τη Μυρτώ. Αναστέναξε και
γύρισε στο σπίτι. Επιθυμούσε πολύ να τον δει, αλλά δεν ήθελε να μπει ανάμεσα σε
εκείνον και τη Μυρτώ. Εκείνο το βράδυ μάζεψε τα πράγματα της και για ακόμη
μια φορά αρνήθηκε στη μητέρα της να τηλεφωνήσει στον Μάριο να έρθει να την δει.
Όλη μέρα τη ρωτούσε και της διηγούνταν όσα είδε και άκουσε από τον Μάριο στο
νοσοκομείο. Η Κρυσταλλία ήθελε να την πιστέψει αλλά προτίμησε να αφήσει τα
πράγματα όπως έχουν. «Είμαστε πολλά χρόνια φίλοι και δεν υπήρχε περίπτωση να
μην έρθει να με δει. Τώρα όμως είναι με την Μυρτώ και από όσο μου είπες συζούν
κιόλας. Οπότε γιατί να τον ξεσηκώνω? Θα τον δω μια και καλή όταν γυρίσω πίσω».
26
ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2012: Η
Κρυσταλλία ξύπνησε χαράματα και έβαλε τα πράγματα της στο αμάξι του πατέρα της.
Μαζί τους στο αμάξι ήταν η Αναστασία, ενώ η Φαίδρα ένιωθε ενοχλήσεις και έμεινε
πίσω. Η Αναστασία είχε κρατήσει το τηλέφωνο του Μάριου στο κινητό της και καθώς
πήγαιναν προς το αεροδρόμιο του έστειλε μήνυμα:
ΩΡΑ
5:45
ΠΡΟΣ ΜΑΡΙΟ:
«Η Κρυσταλλία ήρθε για δυο μέρες στην
Ελλάδα και τώρα φεύγει για το Λονδίνο. Το αεροπλάνο φεύγει στις επτά ακριβώς».
Ο Μάριος είχε το κινητό στη δόνηση και το
άκουσε που έτριζε στο γραφείο του. Πάγωσε όταν διάβασε το μήνυμα. Προσπαθούσε
να κάνει ησυχία για να μην τον ακούσει η Μυρτώ. Έστειλε ένα γρήγορο μήνυμα,
ντύθηκε και έφυγε με το μαύρο διθέσιο του.
ΩΡΑ
6:10
Ο Μάριος ευχόταν να φτάσει γρήγορα αλλά θα
ήταν δύσκολο. Είχε ακόμη ώρα για να φτάσει στο αεροδρόμιο. ‘Έστειλε ένα μήνυμα,
καθώς σταμάτησε στο φανάρι, για να μάθει που βρίσκονται η Κρυσταλλία με τους
δικούς της.
ΠΡΟΣ ΜΑΜΑ ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΑΣ:
«Έχω δρόμο μπροστά μου εσείς που
βρίσκεστε;»
ΠΡΟΣ ΜΑΡΙΟ:
«Σε δυο λεπτά φτάνουμε στο αεροδρόμιο
ελπίζω να προλάβεις...»
Δέσποινα Τ.