«Θα τελειώσεις ποτέ την ηλιοθεραπεία;» γκρίνιαξε ο Χένρι στον Μάξιμους, μιας και ο δεύτερος τεμπέλιαζε τις τελευταίες δύο ώρες κάτω από την τεχνητή λάμπα στην άκρη του σαλονιού.
«Έχω ανάγκη από βιταμίνη D» απάντησε νωχελικά εκείνος, με ένα ύφος απόλυτης ευεξίας να έχει απλωθεί στο πρόσωπό του.
«Το ξέρεις πως όλα αυτά είναι κουραφέξαλα, έτσι; Τι να την κάνει ένας βρικόλακας τη βιταμίνη D;» ρώτησε απηυδησμένος, χωρίς να περιμένει πραγματικά απάντηση. Είχαν κάνει πολλές φορές αυτή τη συζήτηση και ο Μάξιμους παρέμενε ακόμη ένα θύμα του αναίσχυντου υπερκαταναλωτισμού, αγοράζοντας με μανία ό,τι καινούριο αντικείμενο πλάσαραν στην αγορά των βαμπίρ. Λες και τα πράγματα των ανθρώπων δεν τους έκαναν, όοοχι, έπρεπε να δουν τηλεόραση με το ειδικό φίλτρο που δεν έκαιγε τον ευαίσθητο αμφιβληστροειδή τους και να κάνουν μπάνιο με ειδικά αφρόλουτρα, για να μη σπάσει το κουρασμένο δέρμα τους. Το αποκορύφωμα όλων ήταν η λάμπα μαυρίσματος, η οποία αποδεδειγμένα δεν έκανε τί-πο-τα.
«Τα φοβερά και τρομερά βαμπίρ, τρέμε κόσμε» είπε με ψεύτικο στόμφο και πήγε προς το δωμάτιό του. Δε θα έβαζε εκείνος μυαλό στον αδερφό του. Εξάλλου αυτός ήταν ο μεγάλος.
Το μόνο άχρηστο πράγμα που είχε αγοράσει ποτέ ο Χένρι ήταν ένα παιχνίδι που σου έκανε ερωτήσεις και ανάλογα με τις απαντήσεις σου σου έλεγε ποιον έχεις στο μυαλό σου. Κι αυτό γιατί το είχε απωθημένο από όταν ήταν μικρούλης, ήταν δικαιολογημένος. Κατά τ’ άλλα επένδυε τα χρήματά του πιο σωστά, αγοράζοντας τα απαραίτητα και αποταμιεύοντας. Κάποτε είχε ασχοληθεί και με το χρηματιστήριο. Ο Μάξιμους τον θεωρούσε υπερβολικά βαρετό και ξενέρωτο, αλλά δεν τον ένοιαζε.
Φτάνοντας στην κάσα του βρήκε καρφωμένο με ένα μαχαίρι ένα σημείωμα –όχι απειλητικό ευτυχώς. Το πήρε στα χέρια του και αφού διάβασε τις πρώτες δύο γραμμές το πέταξε στο πάτωμα και ξάπλωσε.
Βιταμίνη D: Ιδιότητες και πηγές πρόσληψης…
Angelina S.
«Έχω ανάγκη από βιταμίνη D» απάντησε νωχελικά εκείνος, με ένα ύφος απόλυτης ευεξίας να έχει απλωθεί στο πρόσωπό του.
«Το ξέρεις πως όλα αυτά είναι κουραφέξαλα, έτσι; Τι να την κάνει ένας βρικόλακας τη βιταμίνη D;» ρώτησε απηυδησμένος, χωρίς να περιμένει πραγματικά απάντηση. Είχαν κάνει πολλές φορές αυτή τη συζήτηση και ο Μάξιμους παρέμενε ακόμη ένα θύμα του αναίσχυντου υπερκαταναλωτισμού, αγοράζοντας με μανία ό,τι καινούριο αντικείμενο πλάσαραν στην αγορά των βαμπίρ. Λες και τα πράγματα των ανθρώπων δεν τους έκαναν, όοοχι, έπρεπε να δουν τηλεόραση με το ειδικό φίλτρο που δεν έκαιγε τον ευαίσθητο αμφιβληστροειδή τους και να κάνουν μπάνιο με ειδικά αφρόλουτρα, για να μη σπάσει το κουρασμένο δέρμα τους. Το αποκορύφωμα όλων ήταν η λάμπα μαυρίσματος, η οποία αποδεδειγμένα δεν έκανε τί-πο-τα.
«Τα φοβερά και τρομερά βαμπίρ, τρέμε κόσμε» είπε με ψεύτικο στόμφο και πήγε προς το δωμάτιό του. Δε θα έβαζε εκείνος μυαλό στον αδερφό του. Εξάλλου αυτός ήταν ο μεγάλος.
Το μόνο άχρηστο πράγμα που είχε αγοράσει ποτέ ο Χένρι ήταν ένα παιχνίδι που σου έκανε ερωτήσεις και ανάλογα με τις απαντήσεις σου σου έλεγε ποιον έχεις στο μυαλό σου. Κι αυτό γιατί το είχε απωθημένο από όταν ήταν μικρούλης, ήταν δικαιολογημένος. Κατά τ’ άλλα επένδυε τα χρήματά του πιο σωστά, αγοράζοντας τα απαραίτητα και αποταμιεύοντας. Κάποτε είχε ασχοληθεί και με το χρηματιστήριο. Ο Μάξιμους τον θεωρούσε υπερβολικά βαρετό και ξενέρωτο, αλλά δεν τον ένοιαζε.
Φτάνοντας στην κάσα του βρήκε καρφωμένο με ένα μαχαίρι ένα σημείωμα –όχι απειλητικό ευτυχώς. Το πήρε στα χέρια του και αφού διάβασε τις πρώτες δύο γραμμές το πέταξε στο πάτωμα και ξάπλωσε.
Βιταμίνη D: Ιδιότητες και πηγές πρόσληψης…
Angelina S.