«Μπορείς να γυρίσεις να δω κάτι;»
Ο κλώνος Henry γύρισε κι ο κλώνος Paul είδε το
τατουάζ.
Ο κλώνος Christie είδε το
μισάνοιχτο συρτάρι και βρήκε τον φάκελο. Απ’ έξω είχε μια μαύρη ντάλια και το
όνομα Δόκτωρ Walls γραμμένο με
στυλό. Ειδοποίησε τους
κλώνους Paul, Henry και James και κάθισαν σε
αντικριστά κρεβάτια. Άνοιξαν τον φάκελο και διάβασαν τα αρχεία. Πάγωσαν με αυτά
που έγραφε μέσα. Ο κάθε κλώνος είχε ένα νούμερο, ανάλογα με το πόσα και ποια
στοιχεία ανέμειξαν και εισχώρησαν στο κάθε κλωνοποιημένο ον. Ο κλώνος James ήταν το
πείραμα είκοσι, ο κλώνος Henry ήταν το πείραμα δώδεκα, ο κλώνος Paul το πείραμα
πέντε και ο κλώνος Christie το πείραμα εννέα. Ήταν κλώνοι κι όχι πραγματικοί. Είχαν κωδικά ονόματα και
κανένα παρελθον. Αυτό τους στοίχισε πολύ... Το αρχείο είχε χαρτιά γραμμένα στο
χέρι που αποκάλυπταν την αλήθεια για την απόρρητη βάση και τον σκοτεινό
διάδρομο. Με τα αρχεία αυτά μπορούσαν να παγιδεύσουν τον Walls με τα ίδια του
τα όπλα. Βρήκαν τον δρόμο που θα τους οδηγούσε στην απόρρητη βάση και ξεκίνησαν
να καταστρώνουν το σχέδιο τους.
Έξω απο το στρατόπεδο η Christie, ο James και ο Henry έκαναν και εκείνοι τα σχέδια τους,
για να σταματήσουν τον Walls. Το επόμενο πρωί χτύπησε ο συναγερμός άσκησης
πολέμου και όλα τα σχέδια ανατράπηκαν. Ο κλώνος James έκρυψε τον φάκελο κάτω από το κρεβάτι του, ώστε
κανείς να μην τον βρει μέσα στον πανικό που επικρατούσε. Έκαναν άσκηση πολέμου
με όλα τα όπλα που είχαν. Αυτή η άσκηση έγινε και στην απόρρητη βάση και
κράτησε ολόκληρη τη μέρα. Εξαντλημένοι οι στρατιώτες, κοιμήθηκαν
αμέσως.
Μάριος Κ.
