«Τι στο καλό έπαθε αυτός πάλι;», λέει τελικά ο Κα, ο οποίος έχει
πεταχτεί απότομα από τη θέση του και έχει φτάσει δίπλα μου, έχοντας πάρει θέση
σωματοφύλακα.
«Καλά δεν άκουγες πριν που λέγαμε για το περιστατικό
που ο Ματ κόντεψε να μας πάρει το κεφάλι, λίγο πριν ξεκινήσουμε για εδώ;»,
ρωτάει εκνευρισμένος ο Κρις, που έχει τσιτώσει και αυτός με την απρόσμενη
έκρηξη του Ματ και τώρα προσπαθεί να χαλαρώσει δίπλα στους γονείς του. Με το
που φλίπαρε ο Ματ, ο Κρις έτρεξε προς το μέρος τους έτοιμος να απλώσει την
πλασματική ασπίδα του για να τους προστατέψει.
«Όχι, η αλήθεια είναι ότι βαρέθηκα την συζήτηση σας
και άρχισα να παίζω με το κινητό μου σε κάποια φάση», απαντάει ο Κα, χαλαρός
τώρα και φαινομενικά αδιάφορος, όπως πάντα.
«Κα, δεν είναι ώρα για αστεία!» , τον ψευτομαλώνει η
μικρή Κάρι και τα μαγουλάκια της γίνονται γρήγορα γρήγορα σαν δυο μικρά
ντοματάκια. Βέβαια, με τον τρόπο που κοιτάζει τον Τι-Κέι, είμαι σίγουρη ότι το
ροδοκοκκίνισμα οφείλεται εν μέρη στην παρουσία του.
«Κα, πραγματικά, είμαστε σε επικίνδυνη φάση! Δεν
ήσουν παρών νωρίτερα στα ξεσπάσματα του Ματ και δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο
εύκολο είναι η κατάσταση να ξεφύγει εντελώς και τα πράγματα να γίνουν
επικίνδυνα», προσπαθώ κι εγώ να τον κάνω να σοβαρευτεί, ελπίζοντας ότι
τουλάχιστον εμένα θα με ακούσει. Τον κρατώ από το μπράτσο και τον τραβώ ελαφρά,
ώστε να γυρίσει να με κοιτάξει. Τα
αινιγματικά γκριζογάλανα μάτια του καρφώνονται στα δικά μου. «Αυτό που
συμβαίνει είναι σοβαρό, πραγματικά σοβαρό. Έχει σίγουρα να κάνει με τη Μαρί και
τα δολοπλόκα σχέδια της».
Για λίγο μένει το βλέμμα του καρφωμένο στο δικό μου.
Μόλις για μερικά δευτερόλεπτα, που σε μένα φαντάζουν αιώνες. Όταν το βλέμμα του
συννεφιάζει, απεγκλωβλίζομαι επιτέλους από τη ματιά του και τον αφήνω πίσω μου,
βέβαιη ότι με κατάλαβε και έτσι καταπνίγοντας μέσα μου οποιοδήποτε συναίσθημα
μου προκάλεσαν αυτά τα πανέμορφα μάτια, στρέφομαι προς τον Τάι, που είναι ο
μοναδικός που έχει πάρει το ρόλο του προστάτη για τον Ματ.
«Μην ανησυχείς, θα τον ηρεμήσουμε όπως και πριν»,
του λέω γλυκά, και εύχομαι να μπορούσα να σβήσω με κάποιο τρόπο την ανησυχία
από τα γλυκά, σοκολατένια του μάτια. Πραγματικά σε αυτό το σόι, το δυνατό
σημείο είναι το βλέμμα τους!
«Δεν ανησυχώ γι’ αυτό», λέει και μου δείχνει τριγύρω
με μια περιστροφική κίνηση του χεριού του. «Γι’ αυτούς ανησυχώ. Πώς, στο καλό,
θα τους πείσουμε να συγκρατηθούνε και να μην αντεπιτεθούν στην απειλή ενός
ανεξέλεγκτου μάγου;», λέει και φυσικά ανησυχεί περισσότερο για την Ρίκα και τον
Κα, παρά για τους υπόλοιπους.
«Θα βρίσκουμε τρόπο κάθε φορά», του λέω όσο πιο
πειστικά μπορώ. «Μαζί», συνεχίζω, και προσπαθώ να δώσω έμφαση σε αυτήν την λέξη
για να καταλάβει ότι το εννοώ με όλη μου την καρδιά. «Μαζί, νιώθω ότι μπορούμε
να κάνουμε τα πάντα. Γι’αυτό και είμαι σίγουρη ότι θα βοηθήσουμε τον Ματ και
όλα θα γίνουν όπως πριν».
Δεν ξέρω αν ήταν τα λόγια μου που τον ηρέμησαν ή το
γεγονός ότι απομακρύνθηκαν μερικά βήματα οι πολεμαχαρείς συγγενείς του από τον
ευρύτερο κύκλο μας, αλλά ένιωσα μια πρωτόγνωρη ικανοποίηση, όταν είδα το οικείο
και γλυκό χαμόγελο του να επανέρχεται στο πρόσωπό του.
«Εγώ με την Άρια, τον Κα, την Ρίκα και τον Κρίστοφερ
θα πάμε στην κουζίνα και θα ετοιμάσουμε ό,τι χρειάζεται για τον εξαγνισμό του
Ματ. Όταν τον ηρεμήσετε, σας περιμένουμε μέσα. Και Τάι, με προσοχή», του λέει ο
Πήτερ. O Tάι
απαντά με μια καθησυχαστική, καταφατική κίνηση του κεφαλιού και έτσι ο Πήτερ
παίρνει τους προαναφερθέντες και μπαίνουν στην κουζίνα.
«Λοιπόν, Κάρι, με το σήμα μου, ‘ξεπάγωσε’ μόνο το
κεφάλι του», δίνει αμέσως την οδηγία στη μικρή του αδερφή.
«Ελπίζω να τα καταφέρω», λέει χωρίς ιδιαίτερη
αυτοπεποίθηση η Κάρι και βάζει δυο μακριές, καστανές τούφες νευρικά, πίσω από
τα αυτιά της.
«Θα τα καταφέρεις», της λέει ο Τι-Κέι με απόλυτη
σιγουριά και η μικρή Χάλιγουελ, αφού του ρίχνει ένα ντροπαλό ευχαριστήριο
βλέμμα για την ψήφο εμπιστοσύνης, γίνεται πιο κόκκινη και από παντζάρι.
«Έι, κάτι γίνεται εδώ...», λέω, πιο πολύ στον εαυτό
μου, παρά σε κάποιον άλλο. Δυστυχώς, όμως με ακούει και ο Τάι –λογικό, αφού
είναι ακριβώς δίπλα μου.
«Τι; Τι συμβαίνει;»
«Εμ...»
«Άντε ρε παιδιά, με έχει φάει η αγωνία», σχολιάζει
την κατάλληλη στιγμή η Μίμη. Είναι από τις λίγες φορές που χαίρομαι, που η λέξη
‘διακριτικότητα’ δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό της.
«Είμαι έτοιμη Τάι».
«Ωραία, Κάρι. Τώρα», της δίνει σήμα αμέσως ο Τάι και
η μικρή κάνει μια κίνηση με το δεξί της χέρι στον αέρα, σαν τον μαέστρο σε
συναυλία, που με τις κινήσεις του συντονίζει μια ολόκληρη χορωδία.
«ΟΧΙ ΤΟΝ ΊΒΟ, όχι, όχι, έι...», συνεχίζει τις φωνές
από εκεί που έμεινε ο Ματ, μέχρι που συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να κουνηθεί.
«Ποιος μου το έκανε αυτό; ΠΟΙΟΣ;»
«Ματ, ηρέμησε σε παρακαλώ αδερφέ μου», του λέει ο
Τι-Κέι τρυφερά.
«Ναι, Ματ, είμαστε όλοι φίλοι σου εδώ πέρα»,
συνεχίζει ο Τάι. «Θυμάσαι που έχεις ένα πρόβληματάκι αυτοσυγκράτησης; Ε, αυτό προσπαθούμε
να διορθώσουμε τώρα», λέει προσπαθώντας να κάνει λίγο χιούμορ.
«Να... ηρεμήσω; Τι μου κάνατε; ΤΙΙΙΙΙ;», απαντάει
νευριασμένος ακόμα ο Ματ και κουνάει απότομα το κεφάλι του πέρα δώθε, σαν να
είναι δεμένος και να προσπαθεί να λυθεί. Το άσχημο της όλης εικόνας είναι πως
μου φαίνεται σαν να κουνιέται λίγο παραπάνω από πριν και φοβάμαι πως η επίδραση
των δυνάμεων της Κάρι αρχίζει να εξασθενεί.
«Μωρό μου; Μωρό μου με ακούς;», κάνει τη προσπάθειά
της και η Μίμη. Στο άκουσμα της φωνής της ο Ματ
σταματά να χτυπιέται και μοιάζει να προσπαθεί να συγκεντρωθεί στη φωνή
της αγαπημένης του.
«Μίμη; Μίμη, μωρό μου γιατί δεν μπορώ να κουνηθώ;»
«Μην ανησυχείς Ματ, είναι η μαγεία της Κάρι, τώρα θα
σε ξεπαγώσουμε», λέει η Μίμη και σίγουρη πως ο Ματ συνήλθε, τον πλησιάζει
τρυφερά και αγκαλιάζει μαλακά το πρόσωπό του με τα χέρια της. «Είναι εντάξει
τώρα, παιδιά, μπορείτε να τον ξεπαγώσετε».
«Σίγουρα;» ρωτάει ο Τάι.
«Ναι, είναι εντάξει τώρα. Ηρέμησε».
«Πώς το ξέρεις;», ρωτά και η Κάρι.
«Χρησιμοποιώ τη δύναμή μου αυτή τη στιγμή για να του
δώσω λίγη από την ηρεμία μου. Ακόμα και αν δεν είχε ηρεμήσει με τη φωνή μου
μόνο, τώρα με αυτό να είστε σίγουροι πως ηρέμησε. Το νιώθω άλλωστε», μας εξηγεί ψύχραιμα και κάνει νόημα στην Κάρι
να λύσει τα μαγικά της.
Η Κάρι ρίχνει απότομα τα χέρια της κάτω και ο Ματ
απελευθερώνεται αμέσως από τη μαγεία της. Παραπατάει λίγο προς τα εμπρός, λόγω
της ορμής που είχε πάρει νωρίτερα αλλά τον στηρίζει ελαφρά η Μίμη που είναι
κοντά του και βρίσκει γρήγορα την ισορροπία του.
«Συγγνώμη παιδιά», λέει και πάλι ο Ματ. «Δεν ξέρω τι
έκανα τώρα, αλλά νιώθω ότι πρέπει να ξαναπολογηθώ».
«Όλα καλά φίλε μου. Δεν έγινε τίποτα».
«Χάρη στην Κάρι και στις δυνάμεις της», συμπληρώνει
ο Τι-Κέι. «Σε ευχαριστούμε πολύ, πραγματικά», λέει και της απλώνει το χέρι για
χειραψία. Χμμμ, φάουλ μικρέ Ντι Κάρλο. Δε μιλάμε έτσι στην κοπέλα που μας
ενδιαφέρει! Μα καλά, δεν του έμαθε τίποτα ο μεγάλος Καζανόβας που έχει για
αδερφό;
«Ευχαριστώ μικρή», λέει ο Ματ, ενώ ταυτόχρονα αγκαλιάζει
τη Μίμη από τους ώμους. «Και τώρα; Πού είχαμε μείνει;»
«Τώρα πάμε να σε εξαγνίσουμε, μεγάλε», του λέει Τάι
και τον χτυπά φιλικά στον σβέρκο. «Να δούμε τι ψάρια θα πιάσουμε».
«Να με εξαγν...; Όκευ, όκευ, σας εμπιστεύομαι απόλυτα,
πάμε. Ε, βασικά που πάμε;»
«Προς ολοταχώς στην κουζίνα μας!»
«Αχ, θα φάμε και τίποτα;»
«Έλεος, Ματ!», σχολιάζει ο Τι-Κέι. «Μετά από σας»,
λέει στην Κάρι και με μια ελαφριά υπόκλιση, την αφήνει να περάσει πρώτη.
«Ευχαριστώ», λέει εκείνη με ένα ντροπαλό χαμόγελο
και τα μάτια της λάμπουν από χαρά, μετά την ιπποτική αυτή κίνηση.
Ακολουθούν η Μίμη και ο Ματ και στο τέλος , εγώ και
ο Τάι.
Foni Nats