Η Μάγισσα του Αέρα (Κεφάλαιο 26) - Δαιμονικό υβρίδιο - Μέρος 1ο

«Είναι περίπλοκο».
«Ευτυχώς που δεν έχω κανονίσει άλλο ραντεβού μετά από σένα» του απαντώ για να τον πειράξω και να τον προτρέψω να ξεκινήσει επιτέλους να μου δίνει απαντήσεις.
«Μπόνι, ξέρεις τι συμβαίνει σε ένα μωρό που μέσα στις φλέβες του ρέει δαιμονικό αίμα;» Ο τρόπος που κάνει την ερώτηση αυτή με κάνει να κομπιάσω και να διστάσω να του απαντήσω. Οπότε προτιμώ απλά να κουνήσω αρνητικά το κεφάλι μου και να μου απαντήσει ο ίδιος. «Φυσικά και δεν ξέρεις. Δεν το βροντοφωνάζουν κιόλας οι φανατικοί υπέρμαχοι του Καλού. Κάτι τέτοιο θα τους χαλούσε την εικόνα που θέλουν να βγάζουν προς τα έξω. Την εικόνα των  ενάρετων, πάνσοφων και γεμάτων αγάπη πλασμάτων. Βάζοντας αυτήν την εικόνα μπροστά σας καλούν να αναλάβετε τις μάχες τους για να μην κινδυνέψουν οι ίδιοι και χαθεί αυτή η τεράστια σοφία και αγάπη που κουβαλάνε... τι μπούρδες σας ταΐζουν και τις χάφτετε!»
«Κα, με τρομάζεις…» του αποκαλύπτω και το ύφος του αν και κυνικό και γεμάτο οργή, μοιάζει να μαλακώνει λίγο.
«Μπόνι, αυτά τα παιδιά... αυτά τα παιδιά τα σκοτώνουν στην κούνια. Μόλις γεννηθούν και αφού διεξάγουν ένα ψευτοτέστ για να κρίνουν αν το παιδί θα αναπτύξει τις δαιμονικές δυνάμεις του ή όχι, απλά τερματίζουν την ύπαρξή τους. Έτσι απλά. Χωρίς δεύτερες ευκαιρίες, χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις, χωρίς τίποτα. Σαν να ήταν ενοχλητικά μυρμήγκια, τα αφανίζουν από τη ζωή. Και αυτό το κάνουν οι δήθεν υπέρμαχοι του Καλού, οι πάνσοφοι και παντογνώστες τους οποίους καλείστε όλοι να υπακούτε στα τυφλά».
«Ω, Θεέ μου, όχι» αναφωνώ έκπληκτη και πραγματικά αηδιασμένη, φέρνοντας τα χέρια μου μπροστά από το στόμα. «Δεν μπορεί να είναι αλήθεια αυτό».
«Κι όμως είναι. Μην κοιτάς που εγώ την γλίτωσα. Αν τα βρέφη με ‘σκοτεινή’ καταγωγή δεν τα άρπαζαν μετά τη γέννηση τους από τις μάνες τους οι δαίμονες του Κάτω  Κόσμου, αυτά θα κατέληγαν στο νεκροταφείο, πριν ακόμα καλά καλά ανοίξουν τα μάτια τους».
Γι’ αυτό η μητέρα του Ταϊσίν τον μεγάλωνε κάτω από άκρα μυστικότητα. Δεν ήταν μόνο ο φόβος ότι μπορεί να τους εντόπιζε ο πατέρας του. Η γυναίκα έτρεμε στην ιδέα ότι θα σκότωναν το παιδί της όσο ακόμα ήταν βρέφος,  απλά και μόνο λόγω δαιμονικής καταγωγής από τη μεριά του πατέρα. Όλο αυτό μου θυμίζει κάτι από την ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας, αν και γενικότερα δεν είμαι φαν του συγκεκριμένου μαθήματος. Κάτι ανάλογο δεν έκαναν και οι Σπαρτιάτες με τα άρρωστα βρέφη στον Καιάδα;
«Και τελικά εσύ πώς την γλίτωσες; Προφανώς και δεν σε μεγάλωσε στα κρυφά η Τζέιν, αν κρίνω από τη διακριτικότητα των κινήσεών σου ώρες ώρες» του λέω με μια διάθεση να ελαφρύνω λίγο το κλίμα.
«Αποφάσισε η θρυλική οικογένεια Χάλιγουελ να ασχοληθεί με την τύχη μου» λέει ο Κα χλευάζοντας, κάτι που με ξενίζει ιδιαίτερα. «Βλέπεις, καλή μου Μπόνι, μερικές φορές οι άνθρωποι που έχουν την δύναμη να ασχοληθούν με ορισμένα ‘προβλήματα’ και να τα λύσουν, δεν το κάνουν μέχρι αυτά τα ‘προβλήματα’ να τους χτυπήσουν την πόρτα. Αυτό ισχύει και για την οικογένεια του αγαπημένου σου Καθοδήγητή. Σε περίπτωση που τους είχες βάλει σε κάποιο ξεχωριστό βάθρο μέσα στο μυαλό σου, καλύτερα να το γκρεμίσεις. Κανένας δεν αξίζει τέτοιες τιμές».
Τα λόγια του όπως πάντα σκληρά και ίσως, ίσως με λίγη πίκρα πάνω τους. Ο χρόνος θα δείξει αν θα λειτουργήσουν και κάτα κάποιο τρόπο αφυπνιστικά. Η αλήθεια είναι ότι ναι, έχω τους Χάλιγουελ σε ξεχωριστή θέση στην καρδιά και στο μυαλό μου. Θεωρώ ότι είναι πρότυπο μαγικής οικογένειας και ήρωες για όλον τον μαγικό κόσμο.  Ελπίζω να μην με απογοητεύσουν γιατί τότε πραγματικά θα πιστώ ότι δεν υπάρχει καμιά ελπίδα για τη σωτηρία αυτού του κόσμου.
«Δεν το πιστεύω αυτό Κα» του λέω αποφασισμένη να υπερασπιστώ το πρότυπό μου. «Γιατί το λες αυτό; Και γιατί είσαι τόσο σκληρός;»
«Με έκανε η ζωή» μου απαντά με ένα κοροϊδευτικό, στραβό χαμογελάκι και η ματιά του αιχμηρή, καρφώνεται σαν στιλέτο πάνω μου. «Δικαίωμά σου να μη με πιστεύεις. Δεν με ενδιαφέρει να σου αλλάξω γνώμη πάντως, έτσι κι αλλιώς».
«Μάλιστα. Θα μου πεις τουλάχιστον πώς σε γλίτωσαν από τον θάνατο;»
«Α, ναι αυτό σου έλεγα» λέει δήθεν αφηρημένος. «Λοιπόν, όπως είπαμε και νωρίτερα, ο πατέρας μου ήταν ένας πανίσχυρος δαίμονας. Ο καρπός της ένωσης του με μια λευκή μάγισσα, είχε σαν αποτέλεσμα την δημιουργία ενός δαινομικού υβριδίου, ενός μωρού στο οποίο κληροδοτήθηκε εξίσου και η δαιμονική φύση, μαζί με αυτή του μάγου. Μεγαλώνοντας δηλαδή θα μπορούσε να αναπτύξει και τα δυο είδη δυνάμεων, καθιστώντας αδύνατη την κατάταξή του αποκλειστικά στο στρατόπεδο του Καλού ή του Κακού. Αυτό και μόνο σαν ιδέα, προκαλούσε πονοκέφαλο σε όλα τα μεγάλα ‘κεφάλια’ που παίρνουν τις αποφάσεις για τις εξελίξεις στο μαγικό μας κόσμο. Η μητέρα μου λοιπόν, η Τζέιν σκέφτηκε κάτι πολύ απλό: αν σε αυτό το μωρό, όχι μόνο σε εμένα δηλαδή, αλλά σε κάθε μωρό που γεννιέται με διττύ Φύση, δεσμεύσουμε τις δυνάμεις που του κληροδοτήθηκαν από την ανεπιθύμητη πλευρά, θα μεγαλώσει αναπτύσσοντας μονάχα τις ικανότητές του από την άλλη πλευρά, την επιθυμητή. Έτσι, δεν θα υπάρχει πρόβλημα κατάταξης και αφοσίωσης σε ένα μόνο στρατόπεδο. Στη δική μου περίπτωση λοιπόν, δέσμευσαν τις δαιμονικές μου δυνάμεις με ένα νέο, πειραματικό ξόρκι δέσμευσης δυνάμεων, που δημιούργησαν με τον Πήτερ στη Σχολή Μαγείας και από τότε με ανέθρεψαν με όλες τις αξίες και τις προοπτικές που πρέπει να μεγαλώνει ένας λευκός μάγος».
«Δηλαδή, αυτό γίνεται σε όλα τα μωρά που προκύπτουν από την ένωση δαίμονα και λευκής μάγισσας; Το ξόρκι δέσμευσης εννοώ».
«Πλέον, ναι. Αυτή είναι η επίσημη οδηγία και στα δυο στρατόπεδα. Αλλά ο Κανόνας λέει ότι δεν πρέπει να νταραβερίζονται ερωτικά εκπρόσωποι από διαφορετικά μαγικά είδη. Έτσι γλιτώνουν όλοι και από τον κόπο να εντοπίσουν και να δεσμεύσουν τα  ‘παράνομα’ παιδιά και από το ρίσκο του τι θα προκύψει μπλέκοντας τα γονίδια».
Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω αυτόν τον ηλίθιο Κανόνα. Προφανώς και δεν θα έμπλεκε ερωτικά καμία λευκή μάγισσα έχοντας σώας τας φρένας με δαίμονα - εξαιρείται φυσικά η Τζέιν γιατί είμαι σίγουρη πως με κάποιο τρόπο ξεγελάστηκε- αλλά να απαγορεύσουν και την ένωση λευκής μάγισσας με Καθοδηγητή; Τι το κακό θα μπορούσε να προκύψει από μια τέτοια ένωση;
«Άρα, είσαι λευκός μάγος» καταλήγω αφού το επεξεργαστώ για λίγο στο μυαλό μου μετά από όλη αυτήν την ομολογουμένως παράξενη ιστορία.
«Όσο είναι εν ενεργεία το ξόρκι που δεσμεύει τις δαιμονικές μου δυνάμεις, ναι».
«’Εν ενεργεία’; Δηλαδή υπάρχει περίπτωση το ξόρκι να λυθεί;»
«Φυσικά».
«Μα... πώς;» δεν μπορώ να μη ρωτήσω, ειδικά όταν προσπαθεί επίτηδες να αποφύγει να μου αποκαλύψει πράγματα. Και μπορώ να το καταλάβω, όταν μου απαντάει μονολεκτικά και με αυτό το προκλητικό ύφος του ξερόλα.
«Αν με τη θέλησή μου χύσω το αίμα ενός αθώου, το ξόρκι αμέσως θα λυθεί και τότε θα έχω πρόσβαση και στις δυνάμεις που μου χαρίζει η δαιμονική μου φύση».
Ο τρόπος που μου παρουσιάζει τα πράγματα με ανησυχεί λίγο. Ειδικά με τα τελευταία του λόγια, με κάνει να νιώθω ότι θα ήθελε να έχει πρόσβαση και σε αυτές τις δυνάμεις. Τις δυνάμεις της σκοτεινής του κληρονομιάς. Θα ήταν όμως διατεθειμένος να πληρώσει αυτό το τίμημα; Πολύ αμφιβάλλω. Με μια μητέρα σαν την Τζέιν και έχοντας ανατραφεί μέσα στην οικογένεια Χάλιγουελ, είμαι σίγουρη ότι τιμά και αναγνωρίζει την αξία της ανθρώπινης ζωής. Κάθε ανθρώπινης ζωής.



Foni Nats