Ο Ανδρέας και ο Άρης, επέστρεψαν σε λίγα λεπτά με το ρομπότ. Ήταν
ένα αραχνοειδές μηχάνημα, με διαφορετικές ικανότητες σε κάθε ένα από τα 8 πόδια
του. Μπορούσε να στηρίζεται στα τρία, ενώ τα άλλα πέντε εργάζονταν είτε
αρμονικά, είτε ανεξάρτητα. Σε κάποια θήκη τού ρομπότ, έμπαινε ο δίσκος
προγραμματισμού, ενώ το πάνω κάλυμμα μπορούσε να αφαιρεθεί, και να γεμίσουν οι
θήκες τής κοιλιάς του με διάφορα υλικά, ανάλογα με το πρόγραμμα εργασίας.
Συνήθως, ο ανεφοδιασμός γινόταν από άλλα ρομπότ-μεταφορείς, με τις ίδιες
ιδιότητες.
Στην ορισμένη
ώρα, δόθηκε το σήμα για το 2ο πακέτο. Στην οθόνη, ως εκείνη τη στιγμή, υπήρχε
ένας πίνακας με τα αναγκαία υλικά για την κατασκευή. Ήταν ένα απλό μηχάνημα,
που είχε σκοπό την άμεση σύνδεση τού ρομπότ με τον δέκτη ταχυονίων. Οι τρεις
τους, το μοντάρισαν εύκολα, σε 10 μόνο λεπτά, και το προσάρμοσαν στο σύστημα
ελέγχου τού ρομπότ. Από τη στιγμή εκείνη, το ρομπότ λειτουργούσε ως τερματικό
τού υπολογιστή, λαμβάνοντας το πρόγραμμα υπό μορφήν ραδιοκυμάτων από έναν
πομπό. Έμεινε ακίνητο για πέντε λεπτά, ώσπου να γραφτεί ο δίσκος του, και μετά
αναχώρησε προγραμματισμένο για την αποθήκη υλικών.
Καθώς η
συσκευή άρχισε να λαμβάνει το 3ο οικονομικό πακέτο για την οικονομική κατάσταση
τών επομένων ημερών, το ρομπότ έξω, συνδέθηκε και προγραμμάτιζε τα δεκάδες άλλα
ρομπότ, τα οποία άρχισαν αμέσως να διαμορφώνουν διάφορες κατασκευές. Κάθε δυο
ώρες, το πρώτο ρομπότ που λειτουργούσε ως συντονιστής, άλλαζε δίσκο, και
μετέδιδε νέες εντολές στα υπόλοιπα.
Όταν οι
τρεις επιστήμονες αντιλήφθηκαν πως ήταν πια σχεδόν άχρηστοι, επιφόρτισαν ένα
ρομπότ να τροφοδοτεί όλα τα τερματικά, και πήγαν στο καθιστικό γύρω από το
τζάκι. Για μια ακόμα φορά, οι νέες πληροφορίες που λάβαιναν, ανέτρεπαν εντελώς
τη ζωή τους.
Η Ρίτα,
αγκαλιά με τον Ανδρέα, κοιτούσε με κρυφό καμάρι την κοιλιά της.
«Τι θα κάνεις με αυτήν την Καίτη;» ρώτησε ο Ανδρέας τον Άρη.
«Θα την περιποιηθώ καλά!» είπε με
μνησικακία ο Άρης. «...Θα της δώσω τέτοιες πληροφορίες, που θα κάνω
τους Αμερικάνους να παραμιλάνε! Αν δεν τους τρελάνω, να μη με λένε Άρη!»
«Μήπως θα έπρεπε απλώς να την απολύσουμε;» ρώτησε η Ρίτα.
«Όχι, επειδή τότε θα έστελναν άλλον πράκτορα, που δεν θα τον γνωρίζαμε.
Καλύτερα να γνωρίζεις τον εχθρό σου και να τον δουλεύεις, παρά να μην ξέρεις
από πού θα σού ‘ρθει» απάντησε ο
Άρης.
«Απ’ ότι φαίνεται, πρέπει να φύγουμε το συντομότερο για τη Σελήνη, γιατί
εδώ κινδυνεύουμε!» παρατήρησε
ο Ανδρέας.
«Ναι αν κρίνω από το χρονοδιάγραμμα τών πακέτων, σε ένα - ενάμισι μήνα,
πρέπει να αρχίσει η κατασκευή του τροχιακού σταθμού. Ίσως ως το καλοκαίρι, να
είμαστε στον Τύχωνα» συπλήρωσε η
Ρίτα.
«Και ποιος θα κάνει το χρονοτάξιδο;» ρώτησε ο Ανδρέας.
«Περίμενε ντε! γι’ αυτό έχουμε καιρό μπροστά μας. Προέχει η ανάλυση τού
ανθρώπινου εγκεφάλου» έκοψε τη
φόρα του η Ρίτα.
«Εγώ θα κάνω το χρονοτάξιδο!» είπε αποφασιστικά ο Άρης. «...εσείς είσαστε δεσμευμένοι, και ως τότε, θα
έχετε και παιδί. Στο κάτω - κάτω, εγώ έχω προηγούμενα μ’ εκείνη την κυρία!»
«Μήπως θέλεις να μας πάρεις την πρωτιά;» γέλασε ο Ανδρέας.
«Λοιπόν!» είπε
απότομα ο Άρης δήθεν αγανακτισμένος. «...έχουμε και λέμε: Είμαστε στην 5η εκδοχή,
στο στόχαστρο τών Αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, με μια προδότρα έτοιμη να
μου ριχτεί και να με καθαρίσει, με μερικές δεκάδες ρομπότ στην πλατφόρμα να
δουλεύουνε προγραμματισμένα από την 4η εκδοχή, και πρέπει να μετακομίσουμε στη
Σελήνη το συντομότερο, και να πάω ένα χρονοτάξιδο σε άλλο χωροχρόνο, για να
σταματήσω την παλαβή που με δολοφόνησε και με κεράτωσε! Ωραία! Πώς μπλέξαμε
έτσι;»
«Έλα! μην τα παραλές! Δες και την καλή πλευρά! Πολλοί θα ζήλευαν την
πολυτάραχη ζωή σου. Άλλοι δεν έχουνε να φάνε, κι εσύ σε λίγα χρόνια θα πίνεις
τον καφέ σου στον Τιτάνα, με φόντο τους δακτύλιους τού Κρόνου, με όλα τα έξοδα
πληρωμένα από μεταλλορύχους ρομπότ, που θα σκάβουν τους πλανήτες για χάρη σου!» είπε η Ρίτα γελώντας.
Με αυτά και
με άλλα, οι ώρες κύλισαν, και οι τρεις επιστήμονες, συνδέθηκαν με τη συσκευή
Ύπνου, για να συνδυάσουν τη νυχτερινή ξεκούραση, με τη γνώση τών νέων αυτών
σημαντικών στοιχείων. Το επόμενο πρωί, σηκώθηκαν γνωρίζοντας καλά τι θα
συναντούσαν. Όλα τα νυχτερινά προγράμματα, είχαν καταγραφεί στη μνήμη τους, και
ήξεραν πού οδηγεί το κατασκευαστικό πρόγραμμα. Πράγματι, κάτω από το υπόστεγο
τών ρομπότ, είχαν δημιουργηθεί τη νύχτα, τρεις διαφορετικές ομάδες ρομπότ.
Η πρώτη
ομάδα, ήταν δύο κατασκευαστές στοιχειωδών εξαρτημάτων, από διάφορα στοιχεία και
χημικές ενώσεις. Ήταν σχεδόν παραλληλεπίπεδα, με 10 πόδια, και μήκος τριών
μέτρων. Το κάθε ένα, κατασκεύαζε διαφορετικά εξαρτήματα.
Η δεύτερη
ομάδα, ήταν δυο μηχανήματα με ρόδες και ακαθόριστο σχήμα, που γύρω -
γύρω, είχαν δεκάδες κινητούς βραχίονες. Οι βραχίονες αυτοί, μοντάριζαν και
συγκολλούσαν τα εξαρτήματα παραγωγής τών πρώτων ρομπότ, με μεγάλη ταχύτητα και
ακρίβεια.
Την τρίτη
ομάδα, την αποτελούσαν μερικά μικροσκοπικά αραχνοειδή, στο μέγεθος κότας, με 8
βραχίονες το καθένα, που ήδη είχαν αρχίσει να κατασκευάζουν κάτι άλλο,
μικρότερο.
Ο Άρης,
επέστρεψε στο σπίτι, και ενημέρωσε τους υπευθύνους τών οικονομικών, για τις
επενδύσεις τής ερχόμενης εβδομάδας, δίνοντάς τους λεπτομερείς πληροφορίες για
τη διακίνηση τών μετοχών, με βάση τους πίνακες τής συσκευής ταχυονίων.
Ο Ανδρέας
έδωσε παραγγελίες για τις ποσότητες τών υλικών που θα χρειάζονταν τα ρομπότ,
σύμφωνα με τους καταλόγους τού προγράμματος. Τα υλικά, θα έφθαναν ως τα όρια
τής ιδιωτικής εκτάσεως, και από εκεί, θα τα έφερναν οι ίδιοι, και τα ρομπότ.
Τις
επόμενες τρεις ημέρες, παρακολουθούσαν με έντονο ενδιαφέρον τα ρομπότ, να
κατασκευάζουν άλλα, όλο και περισσότερα, όλο και με μεγαλύτερη ποικιλία και
εξειδίκευση.
Την τρίτη
ημέρα, σε κάποια γωνίτσα τού υποστέγου, αρκετές δεκάδες μικροσκοπικά ρομπότ με
μέγεθος μυρμηγκιού, συνέχιζαν να αυξάνουν. Η ομάδα αυτή, είχε αναλάβει την
κατασκευή τών μικροτέρων και λεπτοτέρων εξαρτημάτων. Από την πέμπτη ημέρα,
άρχισαν να κατασκευάζουν και κάποιες άλλες κατασκευές, όλα μαζί, ώσπου δύο
μόλις ημέρες μετά, ο πρώτος μικρός αντιδραστήρας σύντηξης, ήταν έτοιμος. Ένα
τεράστιο εργοτάξιο δημιουργήθηκε, ενώ μία συσκευή δημιουργούσε παρεμβολές στους
κατασκοπευτικούς δορυφόρους. Η όλη κατάσταση, θύμιζε μυρμηκοφωλιά.
Έτσι, ως
την 20ή ημέρα, είχαν κατασκευαστεί στο εργοτάξιο 10 μικροί αντιδραστήρες, που
είχαν συνδεθεί μ’ ένα θολωτό κατασκεύασμα, γεμάτο με πηνία από την κάθε πλευρά
του. Έμοιαζε με ένα μεγάλο κωνικό δωμάτιο, και ελεγχόταν από έναν ηλεκτρονικό
υπολογιστή τεραστίων διαστάσεων. Για μια φορά ακόμα, τα έξοδα είχαν ήδη
κερδηθεί, από την επένδυση στο χρηματιστήριο.
Τέλος, η
μεγάλη ημέρα έφθασε. Ο «Αναπαραγωγέας Ταχυονίων - Ύλης», ήταν έτοιμος την 21η
ημέρα, για την πρώτη του μετατροπή.
Χρόνης Πάροικος