Αύρα (Κεφάλαιο 7: Γκρέι: Β’ Μέρος)

(Κρις)

Η πρωινή σειρήνα με επανέφερε στην πραγματικότητα. Άνοιξα τα μάτια μου κοιτώντας το ταβάνι, σαν να περίμενα να πάρω απαντήσεις από αυτό. Ο μετρητής στον τοίχο έγραφε πως είχαν απομείνει μόνο τρεις ώρες πριν τη συνάντηση με τη βασίλισσα. Δεν είχα καταφέρει ακόμα να καταλάβω το σχέδιο του δόκτωρ Ρεν και αυτό ήταν το κύριο πρόβλημα. Χαμένος μέσα στις σκέψεις μου, είχα ήδη φορέσει τη μαύρη στολή μου και αφού βεβαιώθηκα πως τα μαχαίρια μου ήταν κουμπωμένα στις θήκες τους, ξεκίνησα τη διαδρομή προς το μηχανουργείο.

Οι διάδρομοι του ξενώνα ήταν γεμάτοι με συναδέλφους που πήγαιναν για την πρωινή εξάσκηση, πριν την ανάθεση καθηκόντων. Αυτή ήταν και η δική μου καθημερινότητα πριν γνωρίσω τη Σκάι. Τώρα όλα έμοιαζαν σαν μακρινό παρελθόν. Η ζωή μου είχε μετατραπεί σε ένα ατέρμονο παιχνίδι μυστηρίου, στο οποίο βρέθηκα να παίζω χωρίς να το ξέρω. Τώρα ήμουν αντιμέτωπος με συναισθήματα που δεν είχα νιώσει ποτέ μου και χωρίς να γνωρίζω πού οδηγούσαν.

Ο δρόμος προς το μηχανουργείο ήταν άδειος, με αποτέλεσμα να βρίσκομαι στο επίπεδο τρία γρηγορότερα από όσο περίμενα. Καθώς έβγαζα την κάρτα εισόδου από την τσέπη μου, σκέφτηκα πως τα αρχεία καταγραφής θα ενημέρωναν τη βασίλισσα για την άφιξή μου και θα έχανα πολύτιμο χρόνο. Για καλή μου τύχη ο Πράις έβγαινε μέσα από το σκάφος και, σαν να διάβασε τη σκέψη μου, άνοιξε την πόρτα από μέσα με το δικό του πάσο.

«Κανονικά θα σου έκανα σκηνή τώρα, αλλά δεν έχουμε χρόνο για αστεία».

Από την έκφρασή του μπορούσα να καταλάβω ότι είχε ανακαλύψει κάτι σοβαρό. Το χαρακτηριστικό του Πράις ήταν το ατελείωτο χιούμορ του, ακόμα και υπό συνθήκες πίεσης. Μα τώρα δε χαμογελούσε και αυτή ήταν μια πλευρά του την οποία γνώριζα ελάχιστα.

«Τι συμβαίνει, Πράις; Τι ανακάλυψες;»

«Αυτό που βλέπεις μπροστά σου, φίλε μου, δεν είναι απλά ένα σκάφος. Είναι ένα μικρό κουτί θησαυρού, που στην προκειμένη περίπτωση ακόμη και το περίβλημα είναι θησαυρός, που αντί για πλούτη έχει = πληροφορίες».

Έκανε μια σύντομη παύση, κοιτώντας τις σημειώσεις του ξανά και ξανά, προσπαθώντας να σιγουρευτεί ότι δεν υπάρχει αμφιβολία.

«Αρχικά αυτό το σκάφος είτε είναι αντίκα ή κάποιος έφτιαξε ένα πολύ πιστό αντίγραφο ενός διαστημόπλοιου από την εποχή της Γης».

«Την εποχή της Γης; Εννοείς του παλιού κόσμου; Πράις, καταλαβαίνεις τι λες; Μιλάμε για τεχνολογία 3019 ετών». Σταύρωσε τα χέρια του και το ύφος του ήταν παγωμένο. Ήταν εμφανές πως εννοούσε κάθε του λέξη.

«Κρις, αστειεύομαι με πολλά πράγματα, αλλά αυτή τη φορά σοβαρολογώ. Παρόλο που το μοντέλο φαίνεται εκσυγχρονισμένο, δεν παύει να προέρχεται από την αρχική κατασκευή των διαστημόπλοιων της Γης, σαν εκείνα που έφεραν τους πρώτους ανθρώπους στον Άρη. Αλλά αυτό δεν είναι το μόνο που βρήκα».

Με μια γρήγορη κίνηση, ο Πράις είχε εξαφανιστεί στον θάλαμο εργαλείων και σύντομα ήταν ξανά πίσω, κρατώντας μια βέργα φωτός που έδειχνε σημάδια που δεν μπορούσε να εντοπίσει το ανθρώπινο μάτι. Στην επιστροφή του χαμήλωσε τα φώτα και μετά πήγε στην αριστερή μεριά του σκάφους.

«Κοίτα εδώ. Αυτά είναι παλιά σημάδια από ακτίνες λέιζερ μάχης που χρησιμοποιούμε τα τελευταία χρόνια».

Απορημένος, κοίταξα προσεκτικά τις αμυδρές γρατζουνιές που έλαμπαν κάτω από το φως και πράγματι είχαν τα ίδια χαρακτηριστικά. Το πρόβλημα ήταν πως αυτές οι εκδορές θα έπρεπε να εμφανίζονται στην αναφορά του ειδικού μηχανήματος, αλλά δεν υπήρχε καμία υπόδειξη.

«Ξέρω τι σκέφτεσαι. Μα αυτό δεν ήταν το μόνο ψηφιακό σημάδι που δεν αναγράφεται στην ανάλυση. Έλα μαζί μου».

Μπήκαμε στο σκάφος και για ακόμη μια φορά πέρασα μέσα από τους θαλάμους προς την καμπίνα που είχα βρει τη Σκάι. Κοίταξα την καρέκλα πάνω στην οποία βρισκόταν το σώμα της. Θυμήθηκα τον τρόπο που ένιωσα όταν τη σήκωσα στα χέρια μου, για να τη βγάλω έξω και την επιμονή μου να την οδηγήσω εγώ ο ίδιος στην Ντάργουιν. Ένιωσα τους μύες μου να συσπώνται στη σκέψη πως εγώ ο ίδιος είχα βάλει τη Σκάι σε κίνδυνο.

«Κρις, δεν έχουμε χρόνο, κοίτα εδώ κάτω».

Πράγματι κάτω από το πιλοτήριο υπήρχε ένα κιβώτιο ασφαλείας που δε φαινόταν με το μάτι από ψηλά.

«Εδώ θα έπρεπε να βρίσκονται τα αρχεία από τις εσωτερικές κάμερες. Μα το κουτί είναι παραβιασμένο και η Σκάι είναι στην Ντάργουιν. Η παραβίαση έγινε με ακτίνες κοπής. Κρις, κάποιος μπήκε εδώ και μάζεψε κάθε σημαντική πληροφορία. Κάποιος δε θέλει να μάθουμε τι έγινε εδώ. Όταν το είδα αυτό, έψαξα το περίβλημα και τότε βρήκα τα χτυπήματα. Δεν έχω ιδέα ποιος θα έκανε κάτι τέτοιο».

«Φοβάμαι πως ξέρω εγώ. Πάμε έξω».

Βγήκα γρήγορα από την πύλη του σκάφους και πέρασα πίσω από τους υπολογιστές στη δεξιά γωνία του μηχανουργείου. Άνοιξα τα αρχεία της κάμερας και πράγματι έλειπε ένα αρχείο μια μέρα αφότου βρήκα τη Σκάι.

«Λείπει ένα αρχείο από την κάμερα, πράγμα που σημαίνει ότι έχεις δίκιο. Όμως ο Μαξ δε θα εναντιωνόταν ποτέ στο στέμμα. Δε μπορούμε να παρουσιάσουμε αυτή την αναφορά στη βασίλισσα. Δεν ξέρουμε ποιος διέταξε τον καθαρισμό των στοιχείων. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Μπορώ να βασίζομαι πάνω σου;»

Ο Πράις στεκόταν δίπλα μου σκεπτικός, ζυγίζοντας τις επιλογές του. Του ζητούσα να προδώσει το στέμμα, κάτι που ήταν και για εμένα αδιανόητο μέχρι πριν από λίγες ημέρες. Ήξερα πως μέσα του διαδραματιζόταν μια μεγάλη σύγκρουση ανάμεσα στο καθήκον του και στη φιλία μας.

«Ξέρεις πως μπορείς να βασίζεσαι πάνω μου, Κρις. Εξάλλου, είμαι σχεδόν σίγουρος πως ο Μαξ δε θα πήγαινε ενάντια στη βασίλισσα, που σημαίνει πως η εντολή έχει έρθει πιθανότατα κατευθείαν από εκείνη».

«Αυτό ακριβώς σκεφτόμουν και εγώ, Πράις. Πρέπει να σβήσουμε το αρχείο της τελευταίας ώρας. Αν το δουν θα καταλάβουν ότι ξέρουμε».

«Μην ανησυχείς, έχω προγραμματίσει τις κάμερες να μην καταγράφουν τίποτα από τη στιγμή που κατάλαβα πως το σκάφος είναι πειραγμένο. Βγες έξω τώρα και μόλις σου πω, βάλε τον κωδικό και μπες ξανά μέσα. Η κάμερα θα καταγράψει πως ήρθες τώρα και φύγαμε».

Συμφωνήσαμε με τον Πράις και σε λίγο είχαμε καταφέρει να ανοίξουμε την πόρτα χωρίς να καταγραφεί η ενέργεια και βρισκόμουν πλέον έξω από αυτή. Εκείνος μπήκε στο σκάφος και βγαίνοντας μου έκανε νεύμα να μπω. Έβγαλα το πάσο από την τσέπη μου για ακόμη μια φορά και το πέρασα προσεκτικά πάνω από το σκαν. Σύντομα ο πολυπόθητος θετικός ήχος ακούστηκε και βρισκόμουν, επίσημα πλέον, μέσα. Ο Πράις άρχισε να μου λέει πως δε βρέθηκε τίποτε καινούριο και πως η έρευνά του συμφωνεί με την αναφορά του μηχανήματος. Στιγμές αργότερα, περάσαμε την πύλη για τελευταία φορά και κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο ελέγχου.

Στο δρόμο για το κέντρο επιχειρήσεων μας περίμενε ο Μαξ, ο οποίος περπατούσε αγχωμένος κατά μήκος του διαδρόμου.

«Καλά που είστε τόση ώρα; Είναι δυνατόν να εμφανίζεστε πέντε λεπτά πριν την ακρόαση με το στέμμα και να μην έχετε καν αλλάξει ρούχα για να είστε ευπαρουσίαστοι; Τι στο καλό κάνατε και σας πήρε τόσο χρόνο;»

Ο Πράις με κοίταξε για μια στιγμή περιμένοντας την απάντησή μου. Ο συντονιστής μας, μην κατέχοντας κόκκινη αύρα, δεν είχε εκπαιδευτεί σαν εμάς, ούτε γνώριζε τις διαδικασίες. Μπορούσε μόνο να καταλάβει γραφειοκρατικά ζητήματα. Πήρα μια βαθιά ανάσα και προσπάθησα να ακουστώ πειστικός.

«Συντονιστή, τι γνώμη θα είχε η βασίλισσα για τη μονάδα μας, αν δεν ερχόμασταν αμέσως εδώ μετά την ολοκλήρωση της αναφοράς; Έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε όλο τον χρόνο που μας έδωσε, για είμαστε σίγουροι για το αποτέλεσμα. Ειδάλλως, εκτός από εμάς, θα έπρεπε να πάρετε και εσείς την ευθύνη για τυχόν λάθη και παραλείψεις και αυτό είναι ένα ρίσκο που δε θέλαμε να πάρουμε για το καλό όλων μας».

Η όψη του Μαξ άλλαξε. Ήταν τόσο προσηλωμένος στην εμφάνιση, που δεν είχε συλλογιστεί πως μια δική μας αποτυχία θα αφορούσε άμεσα και εκείνον.

«Τέλος πάντων. Περάστε μέσα, είμαστε έτοιμοι για σύνδεση».

Αυτή τη φορά εκείνος δε με ακολούθησε μέσα στην αίθουσα. Είχε καταλάβει πως η βασίλισσα δε θα έκανε εξαιρέσεις και δεν ήθελε να προκαλέσει την οργή της. Κοίταξα για μια στιγμή τον Πράις, ο οποίος κούνησε το κεφάλι του καταφατικά και μπήκαμε μέσα στο κέντρο επιχειρήσεων.

«Έναρξη μετάδοσης».

Με την ανακοίνωση του ρομπότ, το σύστημα ήδη μας παρουσίαζε το γνώριμο ολόγραμμα της βασίλισσας μπροστά μας. Αυτή τη φορά η όψη της ήταν διαφορετική από ότι συνήθως. Φορούσε ένα σατέν, μαύρο φόρεμα που άγγιζε το πάτωμα και είχε αφήσει τα ασημένια μαλλιά της να πλαισιώσουν το σώμα της, πράγμα που δε συνήθιζε.

«Χαίρε, ηγέτιδα!»

Η φωνή του Πράις και η δική μου όντας σε απόλυτο συντονισμό γέμισαν την αίθουσα.

«Αγαπημένε μου Κρις, χαίρομαι που σε βλέπω. Ο νεαρός δίπλα σου φαντάζομαι είναι ο μοναδικός άνθρωπος που ζήτησες για αυτό την ιδιαίτερη έρευνα, ο Πράις, σωστά;»

«Μάλιστα, ηγέτιδα! Τιμή μου που σας γνωρίζω».

Ο Πράις έκανε μια βαθιά υπόκλιση και επέστρεψε στην αρχική του θέση. Η βασίλισσα τον κοιτούσε για λίγα λεπτά, με ένα μυστήριο βλέμμα και έπειτα έστρεψε την προσοχή της σε εμένα, σημάδι πως είχε έρθει η ώρα για την αναφορά.

«Ζητώ συγγνώμη, βασίλισσα, μα δε βρέθηκε τίποτε καινούριο. Ξέρουμε μόνο πως πρόκειται για αρχαία τεχνολογία, πράγμα που επιβεβαίωσε και το μηχάνημα ανάλυσης. Φοβάμαι πως το σκάφος δε μας παρείχε κανένα νέο στοιχείο. Λυπάμαι που σας έκανα να περιμένετε και τελικώς ήρθα σε εσάς με άδεια χέρια».

Η βασίλισσα κοίταξε προς τα εμένα και μετά προς τον Πράις. Για λίγα δευτερόλεπτα είχε μια παράξενη έκφραση, η οποία σύντομα μετατράπηκε σε ένα χαμόγελο, πιθανό δείγμα ευχαρίστησης, παρόλο που τα νέα δεν ήταν θετικά, πράγμα που επιβεβαίωσε τις υποψίες μου.

«Χαίρομαι που οι μαχητές μου κάνουν πάντα την καλύτερη και πιο μεθοδική έρευνα. Έχω πίστη τόσο σε εσάς όσο και στους επιστήμονες που σχεδιάζουν τον εξοπλισμό μας. Σας ευχαριστώ, στρατιώτες».

Ταυτόχρονα με τον Πράις κάναμε μια βαθιά υπόκλιση και το ρομπότ σήμανε τη λήξη της μετάδοσης.

Ο δρόμος για τον ξενώνα ήταν σύντομος και ο Πράις ήταν αμίλητος στο πλάι μου για όσο διάστημα υπήρχαν κάμερες. Ο Μαξ δεν μπήκε στον κόπο να μας σταματήσει. Του αρκούσε μόνο το καταφατικό νεύμα, για να ξαπλώσει αναπαυτικά στην καρέκλα του ανακουφισμένος, πριν αποχωρήσουμε από το γραφείο του. Με την άφιξή μας στο δωμάτιό μου, καθίσαμε στο τραπέζι προσπαθώντας να βγάλουμε ένα νόημα από όλα τα νέα δεδομένα.

«Κρις, καταλαβαίνω πως όλη αυτή η υπόθεση είναι παράξενη, αλλά για κάποιο λόγο νιώθω πως είσαι πιο δεμένος με όλο αυτό από ότι μου αποκαλύπτεις. Τι συμβαίνει;»

Ο εκνευρισμός μου πρέπει να ήταν εμφανής. Όχι μόνο είχα βάλει σε κίνδυνο τη Σκάι, όμως τώρα γνώριζα πως με κάποιο τρόπο η βασίλισσα έπαιζε σημαντικό ρόλο σε αυτή την ιστορία.

«Πράις, νομίζω πως έχω βάλει τη Σκάι σε τρομερό κίνδυνο. Δεν ξέρω αρκετά για το τι συμβαίνει, αλλά αυτή τη στιγμή είναι μόνη της με τον δόκτωρ Ρεν πιθανότατα, που ήδη προσπάθησε να τη σκοτώσει μια φορά. Τώρα ξέρουμε πως είναι και η βασίλισσα μπλεγμένη σε αυτό. Πώς να αισθάνομαι; Δεν ξέρω καν γιατί αισθάνομαι!»

Ο Πράις κοιτούσε απορημένος. Άνοιξε το στόμα του να μιλήσει, όμως αποφάσισε να κρατήσει τη σιωπή του για λίγο ακόμη. Όλη αυτή η ησυχία όμως έδινε χώρο στην οργή μου. Χτύπησα το χέρι μου στο τραπέζι και πετάχτηκα επάνω θυμωμένος. Καθόμουν εδώ και εκείνη βρισκόταν σε κίνδυνο. Σε έναν κίνδυνο στον οποίο την είχα παραδώσει εγώ ο ίδιος!

Ευριδίκη Πετσά