Το επόμενο πρωί περίμενα τον Κεν να έρθει και να καταθέσει. Είχα ήδη στείλει ένταλμα έρευνας στο σπίτι του και άρση απορρήτου. Δεν ήθελα να τον αντιμετωπίσω μόνη μου γι’ αυτό ζήτησα από τον Τόμας, που επέστρεψε στο τμήμα, να είναι μαζί μου στο δωμάτιο κατάθεσης. Μετά από μια ώρα εμφανίστηκε σκυφτός και χαμένος στις σκέψεις του.
«Σας ζητήσαμε να έρθετε εδώ να καταθέσετε, καθώς βρήκαμε πως είχατε συχνές οικονομικές συναλλαγές με το θύμα» είπε ο Τόμας σοβαρά. «Γνωρίζετε πως το βράδυ πριν βρεθεί νεκρός ο συνάδελφός σας είχε έλθει με μια βαλίτσα με χρήματα. Αυτή δε βρέθηκε. Γνωρίζεται πού βρίσκεται αυτή η βαλίτσα;»
«Ό…όχι, δε γνωρίζω» απάντησε διστακτικά.
«Σας έστελνε συχνά χρήματα. Μάλιστα το ποσό που φαίνεται να είχε κάνει ανάληψη είναι ίσο με το ποσό που έστελνε σε εσάς».
«Δεν… εμ, δε γνωρίζω πόσα είχε μαζί του. Τα χρήματα που μου έστελνε όπως είπα και στην Πέιτζ-»
«Αστυνόμο Ρόζεουν» διέκοψα απότομα.
«Στην αστυνόμο Ρόζεουν. Μου έστελνε την πληρωμή μου από το εστιατόριο. Ήταν στις αρμοδιότητές του».
«Μάλιστα. Τον Λε Μπλανκ τον έχετε γνωρίσει;»
«Ο…όχι, δεν τον ξέρω». Η Μάριον χτυπώντας την πόρτα μπήκε και μας έδωσε ένα φάκελο. Τον κοίταξα επιμελώς και δήλωσα:
«Αυτή την στιγμή έχουμε στα χέρια μας τα τηλεφωνήματα που κάνατε. Εδώ φαίνεται καθαρά πως τηλεφωνούσατε τακτικά στο σταθερό τηλέφωνο του Λε Μπλανκ αλλά και στο κινητό που είναι στο όνομα της συζύγου του. Επιμένετε πως δεν τον γνωρίζατε;» Ο Κεν κατέβασε το κεφάλι του και δεν απαντούσε. Πέρασαν μερικά λεπτά άβολης σιωπής. Τη στιγμή διέκοψε ένα τηλεφώνημα στο κινητό μου.
«Πες μου, Λάρρυ. Ναι… κατάλαβα. Φέρτε τα όλα μαζί σας αφού τραβήξετε φωτογραφίες» πρόσταξα και έκλεισα το τηλέφωνο. «Κύριε Σόχερτι θα τεθείτε υπό κράτηση για παράνομη κατοχή και πιθανή διακίνηση ναρκωτικών» δήλωσα και ο Κεν με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια
«Μα γιατί εγώ δεν…»
«Αφήστε τις φθηνές δικαιολογίες. Βγάλαμε ένταλμα έρευνας για το σπίτι σας και ανακαλύψαμε εκατό κιλά κοκαΐνη κρυμμένη μέσα στην ντουλάπα σας. Μη μου πείτε τώρα πως θα τη χρησιμοποιούσατε όλη εσείς, γιατί δεν πρόκειται να το πιστέψω. Το μόνο που μπορείτε να κάνετε για να ελαφρύνετε τη θέση σας είναι να μας πείτε την αλήθεια. Κάνατε διακίνηση με τον συνάδελφό σας;»
«Όχι» φώναξε.
«Μήπως τότε με τον Λε Μπλανκ;» ρώτησε ο Τόμας.
«Σταματήστε! Είμαι αθώος. Με παγίδευσαν. Θέλω δικηγόρο» φώναζε αρχίζοντας να τριγυρνάει γύρω από το δωμάτιο κοπανώντας τους τοίχους. Εγώ έβγαλα το πιστόλι μου και το ακούμπησα στον κρόταφό του λέγοντας προστακτικά:
«Καθίστε κάτω τώρα! Θα μπείτε σε προφυλάκιση. Θα πάρουμε τα δακτυλικά σας αποτυπώματα και θα σας στείλουμε τον δικηγόρο σας σε λίγο. Αλλά πρέπει να καθίσετε ήρεμα». Ο Κεν δε με είχε ξαναδεί έτσι. Είδα τρόμο στα μάτια του. Λογικό, καθώς δε με γνώριζε τόσο καλά όσο νόμιζε.
Μετά από μισή ώρα ήρθε ο Λάρυ με τις φωτογραφίες και τα ναρκωτικά καλά σφραγισμένα. Ο Τόμας πήρε δαχτυλικά αποτυπώματα από τον Κεν και τα δώσαμε στο εργαστήριο για ταυτοποίηση. Περίμενα τα αποτελέσματα αγχωμένη στο γραφείο μου. Ο Τόμας κάθισε απέναντι μου και με κοίταξε συμπονετικά
«Πως νιώθεις, Πέιτζ;»
«Σαν χαζή. Χαζή που δε σε άκουσα τότε. Που δεν εμπιστεύτηκα ούτε το ένστικτό μου για ακόμη μια φορά. Πάντα πέφτει μέσα. Πάντα! Όμως εγώ σαν χαζή ελπίζω, κάνω σχέδια, πετάω στα σύννεφα...»
«Πείτζ, μη μιλάς έτσι».
«Όχι, είμαι εντελώς ηλίθια. Δεν μπορώ να περιγράψω πόσο πολύ. Εμπιστεύτηκα έναν πιθανό ένοχο. Κοιμήθηκα μαζί του τον έβαλα στο σπίτι μου!» φώναξα. «Τον έβαλα σπίτι μου...» επανέλαβα και τηλεφώνησα στους γονείς μου.
«Πατέρα, διώξε την Ελίζ» «Μα τι λες, παιδί μου, τρελάθηκες;»
«Κάνε όπως σου λέω, πατέρα, και μη ρωτάς. Θα βρούμε άλλη, μόνο διώξε την τώρα αμέσως. Βρες δικαιολογία. Πες ότι θα έρθετε να μείνετε σε εμένα μόνιμα. Οτιδήποτε!»
«Καλά, παιδί μου, εντάξει» απάντησε. Έκλεισα το τηλέφωνο απότομα.
«Πω πω, τι πήγαμε να πάθουμε».
«Πέιτζ, ηρέμησε! Είμαστε στη δουλειά. Θες να μας ακούσει ο αρχηγός;» είπε και με κοίταξε έντονα. Πήρα μια βαθιά ανάσα όμως πριν προλάβω να εκπνεύσω εντελώς ήρθε ο υπαστυνόμος Θάντερς
«Πέιτζ, ακούγεσαι σε όλα τα γραφεία. Θα έρθεις αμέσως να δώσεις εξηγήσεις στον αρχηγό» πρόσταξε. Ο Τόμας με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια
«Δεν έλεγα τίποτα άλλο» ψέλλισε. Εγώ τρομαγμένη σηκώθηκα και τον ακολούθησα ως το γραφείο του αφεντικού, ενώ οι υπόλοιποι αστυνομικοί άρχισαν να μουρμουράνε μεταξύ τους κοιτώντας με.
«Τι συμβαίνει, Θάντερς; Γιατί τόση αναστάτωση;» ρώτησε ο αρχηγός.
«Κύριε, η αστυνόμος Ρόζεουν φώναζε τα προσωπικά της, ενώ βρισκόταν στο γραφείο της και αναστάτωσε όλο τον όροφο, για κάποιον πιθανό ένοχο που δεν έπρεπε να εμπιστευτεί από όσο ακούστηκε. Αν και δεν ήταν δύσκολο να το ακούσει κανείς τόσο που φώναζε. Ζητώ τη συμμόρφωσή της, κύριε».
«Πέιτζ, τι συνέβη;» ρώτησε ο αρχηγός. «Εγώ... αρχηγέ, είχα ένα... πρόβλημα με ένα παλικάρι που βρισκόμασταν και-»
«Και είναι αυτός λόγος να φωνάζεις ενώ βρίσκεσαι στη δουλειά σου;»
«Όχι, κύριε» δήλωσα.
«Και γιατί είναι ένοχος;» απόρησε.
«Γιατί... γιατί...» κόμπιασα.
«Άντε κυρία Ρόζεουν απαντήστε, ξημερώσαμε» με διέκοψε ο υπαστυνόμος Θάντερς. Προσπαθούσα να σκεφτώ μια καλή δικαιολογία, αλλά τα έντονα βλέμματά τους με φόβιζαν τόσο που θόλωσαν το μυαλό μου. Ένιωθα πίεση να με πνίγει.
«Γιατί εμπλέκεται με την υπόθεση του Ρόμπινσον που βρέθηκε νεκρός» ξεστόμισα και αμέσως έκλεισα το στόμα μου σαν να μου ξέφυγε η αλήθεια.
«Αυτό είναι ανεπίτρεπτο! Αστυνόμος να επισυνάπτει ερωτικές σχέσεις με ύποπτο για φόνο» φώναξε ο υπαστυνόμος έξαλλος. «Υπαστυνόμε, σας παρακαλώ ηρεμήστε και αποχωρήστε από το γραφείο μου. Κάνατε τη δουλειά σας. Τώρα επιτρέψτε μου να κάνω τη δική μου» δήλωσε ο αρχηγός. Ο Θάντερς έφυγε θυμωμένος.
«Πέιτζ, πρέπει να βγεις από αυτήν την υπόθεση αφού εμπλέκεσαι συναισθηματικά» δήλωσε ο αρχηγός.
«Μα τώρα τελείωσα τη σχέση αυτή» ανταπέδωσα.
«Πέιτζ, αυτή η ιστορία μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα στο τμήμα, να σου στοιχήσει το σήμα και το όπλο σου. Πες μου την αλήθεια. Γνώριζες πως ήταν ύποπτος πριν κάνεις κάτι μαζί του;»
«Το γνώριζα και λυπάμαι πολύ, μα μη μου πάρετε το σήμα και το όπλο. Μη με βγάζετε από την υπόθεση. Πιστεύω την εξιχνίασα» δήλωσα μετανιωμένη.
«Ήσουν μαζί του για να αποσπάσεις πληροφορίες όμως; Γιατί το ξέσπασμά σου λέει πολλά»
«Όχι, κύριε. Νόμιζα πως ήταν αθώος» απάντησα με σκυφτό κεφάλι.
«Τότε δεν έχω άλλη επιλογή, Πέιτζ. Εσύ έχεις θολώσει από τα συναισθήματά σου για αυτόν τον νεαρό και-»
«Μα κύριε» διέκοψα.
«Μη διακόπτεις. Δεν είσαι σε θέση να αντιμιλάς, κάνεις χειρότερα τα πράγματα. Θολώνει η κρίση σου και δεν μπορείς να συνεχίσεις να ψάχνεις για τη συγκεκριμένη υπόθεση. Είσαι εκτός, Πέιτζ. Δε θα σου πάρω το σήμα και το όπλο, αλλά μόνο αν υποσχεθείς ότι τα προσωπικά σου από εδώ και πέρα θα μένουν έξω από το τμήμα».
«Το υπόσχομαι, κύριε».
«Πρόσεξε καλά, Πέιτζ. Έγινες θέαμα σήμερα. Επικρατεί αναστάτωση έξω. Ένα ακόμη ξέσπασμα και θα αναγκαστώ δίχως να το θέλω να σου πάρω σήμα και όπλο. Μη με αναγκάσεις να το κάνω» δήλωσε με έντονο ύφος.
«Θα προσέχω, κύριε».
«Τώρα για να ηρεμήσει η κατάσταση φύγε για σήμερα και έλα πάλι αύριο. Δε θέλω να συνεχίσουν τα κουτσομπολιά. Πρέπει να επιστρέψουμε στη δουλειά μας»
«Μάλιστα, κύριε» είπα ξεψυχισμένα και έφυγα για το σπίτι μου χαιρετώντας από μακριά τον Τόμας που με κοιτούσε φανερά δυσαρεστημένος με όλα όσα είχαν γίνει.
Δέσποινα Τ.
«Σας ζητήσαμε να έρθετε εδώ να καταθέσετε, καθώς βρήκαμε πως είχατε συχνές οικονομικές συναλλαγές με το θύμα» είπε ο Τόμας σοβαρά. «Γνωρίζετε πως το βράδυ πριν βρεθεί νεκρός ο συνάδελφός σας είχε έλθει με μια βαλίτσα με χρήματα. Αυτή δε βρέθηκε. Γνωρίζεται πού βρίσκεται αυτή η βαλίτσα;»
«Ό…όχι, δε γνωρίζω» απάντησε διστακτικά.
«Σας έστελνε συχνά χρήματα. Μάλιστα το ποσό που φαίνεται να είχε κάνει ανάληψη είναι ίσο με το ποσό που έστελνε σε εσάς».
«Δεν… εμ, δε γνωρίζω πόσα είχε μαζί του. Τα χρήματα που μου έστελνε όπως είπα και στην Πέιτζ-»
«Αστυνόμο Ρόζεουν» διέκοψα απότομα.
«Στην αστυνόμο Ρόζεουν. Μου έστελνε την πληρωμή μου από το εστιατόριο. Ήταν στις αρμοδιότητές του».
«Μάλιστα. Τον Λε Μπλανκ τον έχετε γνωρίσει;»
«Ο…όχι, δεν τον ξέρω». Η Μάριον χτυπώντας την πόρτα μπήκε και μας έδωσε ένα φάκελο. Τον κοίταξα επιμελώς και δήλωσα:
«Αυτή την στιγμή έχουμε στα χέρια μας τα τηλεφωνήματα που κάνατε. Εδώ φαίνεται καθαρά πως τηλεφωνούσατε τακτικά στο σταθερό τηλέφωνο του Λε Μπλανκ αλλά και στο κινητό που είναι στο όνομα της συζύγου του. Επιμένετε πως δεν τον γνωρίζατε;» Ο Κεν κατέβασε το κεφάλι του και δεν απαντούσε. Πέρασαν μερικά λεπτά άβολης σιωπής. Τη στιγμή διέκοψε ένα τηλεφώνημα στο κινητό μου.
«Πες μου, Λάρρυ. Ναι… κατάλαβα. Φέρτε τα όλα μαζί σας αφού τραβήξετε φωτογραφίες» πρόσταξα και έκλεισα το τηλέφωνο. «Κύριε Σόχερτι θα τεθείτε υπό κράτηση για παράνομη κατοχή και πιθανή διακίνηση ναρκωτικών» δήλωσα και ο Κεν με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια
«Μα γιατί εγώ δεν…»
«Αφήστε τις φθηνές δικαιολογίες. Βγάλαμε ένταλμα έρευνας για το σπίτι σας και ανακαλύψαμε εκατό κιλά κοκαΐνη κρυμμένη μέσα στην ντουλάπα σας. Μη μου πείτε τώρα πως θα τη χρησιμοποιούσατε όλη εσείς, γιατί δεν πρόκειται να το πιστέψω. Το μόνο που μπορείτε να κάνετε για να ελαφρύνετε τη θέση σας είναι να μας πείτε την αλήθεια. Κάνατε διακίνηση με τον συνάδελφό σας;»
«Όχι» φώναξε.
«Μήπως τότε με τον Λε Μπλανκ;» ρώτησε ο Τόμας.
«Σταματήστε! Είμαι αθώος. Με παγίδευσαν. Θέλω δικηγόρο» φώναζε αρχίζοντας να τριγυρνάει γύρω από το δωμάτιο κοπανώντας τους τοίχους. Εγώ έβγαλα το πιστόλι μου και το ακούμπησα στον κρόταφό του λέγοντας προστακτικά:
«Καθίστε κάτω τώρα! Θα μπείτε σε προφυλάκιση. Θα πάρουμε τα δακτυλικά σας αποτυπώματα και θα σας στείλουμε τον δικηγόρο σας σε λίγο. Αλλά πρέπει να καθίσετε ήρεμα». Ο Κεν δε με είχε ξαναδεί έτσι. Είδα τρόμο στα μάτια του. Λογικό, καθώς δε με γνώριζε τόσο καλά όσο νόμιζε.
Μετά από μισή ώρα ήρθε ο Λάρυ με τις φωτογραφίες και τα ναρκωτικά καλά σφραγισμένα. Ο Τόμας πήρε δαχτυλικά αποτυπώματα από τον Κεν και τα δώσαμε στο εργαστήριο για ταυτοποίηση. Περίμενα τα αποτελέσματα αγχωμένη στο γραφείο μου. Ο Τόμας κάθισε απέναντι μου και με κοίταξε συμπονετικά
«Πως νιώθεις, Πέιτζ;»
«Σαν χαζή. Χαζή που δε σε άκουσα τότε. Που δεν εμπιστεύτηκα ούτε το ένστικτό μου για ακόμη μια φορά. Πάντα πέφτει μέσα. Πάντα! Όμως εγώ σαν χαζή ελπίζω, κάνω σχέδια, πετάω στα σύννεφα...»
«Πείτζ, μη μιλάς έτσι».
«Όχι, είμαι εντελώς ηλίθια. Δεν μπορώ να περιγράψω πόσο πολύ. Εμπιστεύτηκα έναν πιθανό ένοχο. Κοιμήθηκα μαζί του τον έβαλα στο σπίτι μου!» φώναξα. «Τον έβαλα σπίτι μου...» επανέλαβα και τηλεφώνησα στους γονείς μου.
«Πατέρα, διώξε την Ελίζ» «Μα τι λες, παιδί μου, τρελάθηκες;»
«Κάνε όπως σου λέω, πατέρα, και μη ρωτάς. Θα βρούμε άλλη, μόνο διώξε την τώρα αμέσως. Βρες δικαιολογία. Πες ότι θα έρθετε να μείνετε σε εμένα μόνιμα. Οτιδήποτε!»
«Καλά, παιδί μου, εντάξει» απάντησε. Έκλεισα το τηλέφωνο απότομα.
«Πω πω, τι πήγαμε να πάθουμε».
«Πέιτζ, ηρέμησε! Είμαστε στη δουλειά. Θες να μας ακούσει ο αρχηγός;» είπε και με κοίταξε έντονα. Πήρα μια βαθιά ανάσα όμως πριν προλάβω να εκπνεύσω εντελώς ήρθε ο υπαστυνόμος Θάντερς
«Πέιτζ, ακούγεσαι σε όλα τα γραφεία. Θα έρθεις αμέσως να δώσεις εξηγήσεις στον αρχηγό» πρόσταξε. Ο Τόμας με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια
«Δεν έλεγα τίποτα άλλο» ψέλλισε. Εγώ τρομαγμένη σηκώθηκα και τον ακολούθησα ως το γραφείο του αφεντικού, ενώ οι υπόλοιποι αστυνομικοί άρχισαν να μουρμουράνε μεταξύ τους κοιτώντας με.
«Τι συμβαίνει, Θάντερς; Γιατί τόση αναστάτωση;» ρώτησε ο αρχηγός.
«Κύριε, η αστυνόμος Ρόζεουν φώναζε τα προσωπικά της, ενώ βρισκόταν στο γραφείο της και αναστάτωσε όλο τον όροφο, για κάποιον πιθανό ένοχο που δεν έπρεπε να εμπιστευτεί από όσο ακούστηκε. Αν και δεν ήταν δύσκολο να το ακούσει κανείς τόσο που φώναζε. Ζητώ τη συμμόρφωσή της, κύριε».
«Πέιτζ, τι συνέβη;» ρώτησε ο αρχηγός. «Εγώ... αρχηγέ, είχα ένα... πρόβλημα με ένα παλικάρι που βρισκόμασταν και-»
«Και είναι αυτός λόγος να φωνάζεις ενώ βρίσκεσαι στη δουλειά σου;»
«Όχι, κύριε» δήλωσα.
«Και γιατί είναι ένοχος;» απόρησε.
«Γιατί... γιατί...» κόμπιασα.
«Άντε κυρία Ρόζεουν απαντήστε, ξημερώσαμε» με διέκοψε ο υπαστυνόμος Θάντερς. Προσπαθούσα να σκεφτώ μια καλή δικαιολογία, αλλά τα έντονα βλέμματά τους με φόβιζαν τόσο που θόλωσαν το μυαλό μου. Ένιωθα πίεση να με πνίγει.
«Γιατί εμπλέκεται με την υπόθεση του Ρόμπινσον που βρέθηκε νεκρός» ξεστόμισα και αμέσως έκλεισα το στόμα μου σαν να μου ξέφυγε η αλήθεια.
«Αυτό είναι ανεπίτρεπτο! Αστυνόμος να επισυνάπτει ερωτικές σχέσεις με ύποπτο για φόνο» φώναξε ο υπαστυνόμος έξαλλος. «Υπαστυνόμε, σας παρακαλώ ηρεμήστε και αποχωρήστε από το γραφείο μου. Κάνατε τη δουλειά σας. Τώρα επιτρέψτε μου να κάνω τη δική μου» δήλωσε ο αρχηγός. Ο Θάντερς έφυγε θυμωμένος.
«Πέιτζ, πρέπει να βγεις από αυτήν την υπόθεση αφού εμπλέκεσαι συναισθηματικά» δήλωσε ο αρχηγός.
«Μα τώρα τελείωσα τη σχέση αυτή» ανταπέδωσα.
«Πέιτζ, αυτή η ιστορία μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα στο τμήμα, να σου στοιχήσει το σήμα και το όπλο σου. Πες μου την αλήθεια. Γνώριζες πως ήταν ύποπτος πριν κάνεις κάτι μαζί του;»
«Το γνώριζα και λυπάμαι πολύ, μα μη μου πάρετε το σήμα και το όπλο. Μη με βγάζετε από την υπόθεση. Πιστεύω την εξιχνίασα» δήλωσα μετανιωμένη.
«Ήσουν μαζί του για να αποσπάσεις πληροφορίες όμως; Γιατί το ξέσπασμά σου λέει πολλά»
«Όχι, κύριε. Νόμιζα πως ήταν αθώος» απάντησα με σκυφτό κεφάλι.
«Τότε δεν έχω άλλη επιλογή, Πέιτζ. Εσύ έχεις θολώσει από τα συναισθήματά σου για αυτόν τον νεαρό και-»
«Μα κύριε» διέκοψα.
«Μη διακόπτεις. Δεν είσαι σε θέση να αντιμιλάς, κάνεις χειρότερα τα πράγματα. Θολώνει η κρίση σου και δεν μπορείς να συνεχίσεις να ψάχνεις για τη συγκεκριμένη υπόθεση. Είσαι εκτός, Πέιτζ. Δε θα σου πάρω το σήμα και το όπλο, αλλά μόνο αν υποσχεθείς ότι τα προσωπικά σου από εδώ και πέρα θα μένουν έξω από το τμήμα».
«Το υπόσχομαι, κύριε».
«Πρόσεξε καλά, Πέιτζ. Έγινες θέαμα σήμερα. Επικρατεί αναστάτωση έξω. Ένα ακόμη ξέσπασμα και θα αναγκαστώ δίχως να το θέλω να σου πάρω σήμα και όπλο. Μη με αναγκάσεις να το κάνω» δήλωσε με έντονο ύφος.
«Θα προσέχω, κύριε».
«Τώρα για να ηρεμήσει η κατάσταση φύγε για σήμερα και έλα πάλι αύριο. Δε θέλω να συνεχίσουν τα κουτσομπολιά. Πρέπει να επιστρέψουμε στη δουλειά μας»
«Μάλιστα, κύριε» είπα ξεψυχισμένα και έφυγα για το σπίτι μου χαιρετώντας από μακριά τον Τόμας που με κοιτούσε φανερά δυσαρεστημένος με όλα όσα είχαν γίνει.
Δέσποινα Τ.