μια νύχτα χαρισμένη σ' εσένα,
που ο Ποσειδώνας θα ερωτοτροπήσει
με τη θύελλα και την οργή,
που ο Δαίμονας θα προσκυνήσει
την κόρη την ιερή,
απόψε θα γίνεις δικός μου.
Θα παραδοθείς και θα παραδεχθείς
πως η ψυχή σου είναι δική μου
πως η ανάσες που χαρίζεις τόσο επιπόλαια
είναι δανεικές… κλεμμένες από την αγκαλιά μου,
πως οι ψίθυροι που κρύβεις στα βρόμικα σεντόνια
είναι γεννημένοι για να με υμνήσουν,
λατρεία να μου χαρίσουν.
Ικέτες της ίδιας της ζωής, ζητιάνοι της ηδονής
και όλοι υποταγμένοι στη μορφή μου,
χαραγμένοι από τη μυρωδιά μου,
πληγωμένοι από τα φιλιά μου.
Απόψε… μια νύχτα μόνο
δώρο οίκτου του θεού Χρόνου, για να σε ξεγελάσει,
να γευτείς ό,τι από αύριο θα στερηθείς,
ό,τι αιώνια θα ποθείς.
Λίγες ώρες ταμένες στην τρέλα της ψυχής μου
στη δίψα της ζωής μου.
Ένας απαγορευμένος καρπός
που για λίγες ανάσες θα σου χαριστεί
και εσύ ένα πεινασμένο παιδί, που δεν θα ξέρει
πώς να καταλαγιάσει το τέρας της πείνας του.
Απόψε…
μια νύχτα που θα ντυθεί παράδοση, αυτοκτονία
μια μικρή νίκη της πιο ανήθικης αγάπης
μια μικρή ήττα της πιο ευαίσθητης ψυχής
Απόψε… μια νύχτα μόνο…
©2023 Μαρία Σταυρίδου