Η Μιράλ έγινε πρόσφυγας και –αναγκαστικά– μετανάστρια στην Ελλάδα και ταυτόχρονα θύμα εκμετάλλευσης συμμοριών. Το μοναδικό πράγμα για το οποίο αποφάσισε στη ζωή της ήταν να κρατήσει και να γεννήσει το παιδί της, το οποίο εγκατέλειψε στο μαιευτήριο για να μην το καταδικάσει στην ίδια μοίρα. Η μάνα και ο γιος έζησαν παράλληλους βίους μέχρι που ήρθε η μεγάλη στιγμή: η συνάντηση. Οι συγγραφείς, πατέρας και κόρη, έγραψαν ένα περιπετειώδες μυθιστόρημα, ένα ψυχολογικό θρίλερ, που κινείται ανάμεσα στην περιπέτεια, στο έγκλημα, στην υιοθεσία και στην κάθαρση.
Από τη Λωρίδα της Γάζας η Μιράλ, ένα κοριτσάκι, που δεν έχει προλάβει να γνωρίσει ζεστή αγκαλιά, παλεύοντας με το φόβο, την πείνα και τα κύματα, καταλήγει στην Αθήνα, όπως τόσοι και τόσοι πρόσφυγες. Θα κάνει ό,τι μπορεί, για να επιβιώσει και τελικά θα φέρει στον κόσμο ένα παιδί, το οποίο θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει. Αυτό είναι το ένα θέμα του βιβλίου.
Το άλλο είναι ένα μεγάλο κοινωνικό θέμα της υιοθεσίας. Ένα ζευγάρι μετά από πολλές σκέψεις, αμφιβολίες και φόβους αποφασίζει να υιοθετήσει το παιδί και να το μεγαλώσει με αγάπη.
Το βιβλίο δεν είναι η συγκινητική ιστορία του κοριτσιού και του παιδιού της. Οι συγγραφείς αναδεικνύουν αφενός το σύγχρονο δουλεμπόριο και την εκμετάλλευση του αδύναμου ανθρώπου από τα παράνομα κυκλώματα και αφετέρου τον θεσμό της υιοθεσίας ως πράξη αγάπης και προσφοράς.
Με τη γραφή τους από τη μία μας κάνουν να βιώσουμε τον αγώνα των ανθρώπων που εκπατρίζονται αναγκαστικά προκειμένου να επιβιώσου. Ανάμεσα σε ξένους ανθρώπους, μην ξέροντας πώς να επικοινωνήσουν, προσπαθούν να επιβιώσουν, πέφτοντας συχνά έρμαια στα χέρια ανθρώπων που θα τους εκμεταλευτούν όπως και όσο μπορούν.
Από την άλλη μάς μιλούν για το ρόλο του θετού γονιού και πρωτόγνωρο αίσθημα της αγάπης και της τρυφερότητας που γεννιέται μέσα από τη φροντίδα ενός παιδιού.
Είναι ένα πολύ καλογραμμένο και ευανάγνωστο βιβλίο, το οποίο αναδεικνύει μεγάλα κοινωνικά προβλήματα της εποχής μας. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Καλομοίρα Αναστασίου