«Ο Σταθμάρχης»
του Γιώργου Αγγελίδη
εμπνευσμένο από το έργο του Κάρολου Ντίκενς “The Signal-man”
ΜΕ ΤΟΝ ΒΥΡΩΝΑ ΚΟΛΑΣΗ
Ένας μοναχικός άντρας σε μια χαράδρα.
Ένα φάντασμα δίχως πρόσωπο.
Μια φωνή από το σκοτάδι.
Σε έναν απομονωμένο σιδηροδρομικό σταθμό, ένας σταθμάρχης παλεύει να κρατήσει τη γραμμή ασφαλή. Μα όταν αρχίζει να βλέπει οράματα, να ακούει κραυγές και να νιώθει πως το ίδιο το σκοτάδι τον κοιτά, η πραγματικότητα αρχίζει να ραγίζει. Είναι τρελός ή μήπως γίνεται μάρτυρας ενός προαιώνιου κύκλου προειδοποίησης και θανάτου;
Μια ατμοσφαιρική διασκευή που μετατρέπει την νουβέλα του Ντίκενς σε έναν βαθιά ψυχολογικό μονόλογο τρόμου και υπαρξιακής αγωνίας. Ένα έργο για τον φόβο, τη μοναξιά, την ευθύνη και το τίμημα που πληρώνουν εκείνοι που στέκουν άγρυπνοι φρουροί, ενώ ο κόσμος προσπερνά χωρίς να κοιτάξει ποτέ πίσω.
Λίγες μέρες πριν από την πρεμιέρα, η Νατάσα Παπαδάκη, που ανέλαβε τη σκηνοθεσία της παράστασης, μας μίλησε για αυτή: για τις προκλήσεις αλλά και τις όμορφες στιγμές, για το κείμενο αλλά και για το τελικό αποτέλεσμα, για το προσωπικό της στοίχημα μέσα από τον Σταθμάρχη.
Πάμε να δούμε τι μας είπε;
1.
Πείτε μας δυο λόγια για την παράσταση.
Ο Σταθμάρχης στην παράστασή μας είναι ένα σύμβολο. Μαζί του θα καταδυθούμε σε όλες τις ψυχολογικές προεκτάσεις ενός ανθρώπου που ναι μεν κυριεύεται από τον φόβο του αγνώστου, της μοναξιάς και των προσωπικών του δαιμόνων, αλλά παράλληλα κρατά το αίσθημα της ευθύνης για τον συνάνθρωπο και ένα ολόκληρο σύστημα αξιών στο υψηλότερο σημείο.
Τι σας τράβηξε αρχικά σε αυτό το έργο/κείμενο;
Είναι ένα εργο του Ντίκενς όχι ιδιαίτερο γνωστό, από τα τελευταία και σπουδαιότερα του δημιουργού, που βασίζεται – δυστυχώς – σε μια σιδηροδρομική τραγωδία – προσωπικό βίωμα του ίδιου του Ντίκενς - που τον στιγμάτισε βαθιά και που τόσα χρόνια μετά εξακολουθεί να μας θυμίζει, ότι η ιστορία όχι μόνο έχει την τάση να επαναλαμβάνεται, αλλά κάθε επόμενη φορά οι προεκτάσεις της είναι περισσότερο καταστροφικές. Όταν διάβασα τη διασκευή του Γιώργου Αγγελίδη, το πώς ‘φώτισε’ τα σκοτάδια αυτού του αγαπημένου ‘αντιήρωα’, όπως συνηθίζω να τον αναφέρω, είδα αμέσως, ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο, σ’ ένα έργο πιο επίκαιρο από ποτέ, μάλλον καλύτερα πάντα επίκαιρο, έναν άνθρωπο που μέσα από την δική του πορεία, θ’ αναγνωρίσουμε καλά κρυμμένα μυστικά και φόβους μας. Ένα ταξίδι συνειδητοποίησης που αξίζει να έχει τη θέση του στη θεατρική σκηνή.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση στη σκηνοθεσία αυτής της παράστασης;
Πώς ένας μονόλογος θα σκηνοθετηθεί, ώστε χωρίς φιοριτούρες, θα κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού και θα το μεταφέρει σε μια άλλη διάσταση σχεδόν απόκοσμη ορισμένες φορές. Ευτυχώς είχα οδηγό το ίδιο το κείμενο του Γιώργου, την βοηθό και συνοδοιπόρο Μαρία Μπακάρα και τον εξαίρετο Βύρωνα Κολάση, 3 συνιστώσες που διευκόλυναν το έργο μου κατά πολύ!
Αν μπορούσατε να συνομιλήσετε με τον/τη συγγραφέα του έργου, τι θα τον/τη ρωτούσατε; Πώς σας βοήθησε η συνομιλία με τον/τη συγγραφέα του έργου;
Έχω το προνόμιο ο συγγραφέας του έργου να είναι όχι μόνο εν ζωή, αλλά εν τη δική μου ζωή, φίλος αδελφικός και κουμπάρος, συνεπώς οι συνομιλίες μας για το έργο αυτό κρατούν μήνες και είναι σχεδόν αδιάλειπτες. Αυτό με βοηθάει καθημερινά σε νέες προκλήσεις που γεννιούνται συνομιλώντας με τον ήρωα του έργου καθώς και με τον ηθοποιό που τον ενσαρκώνει.
Αν έπρεπε να περιγράψετε την παράσταση με τρεις λέξεις, ποιες θα ήταν αυτές;
Μοναχικό, εξομολογητικό, λυτρωτικό
Ποια ήταν η πιο αναπάντεχη στιγμή στις πρόβες;
Ήταν η πρώτη μας συνάντηση. Συνέβη αυτό το μαγικό που σπάνια συμβαίνει. Ένιωσα σα να ήμασταν εκεί που έπρεπε, όλοι όσοι έπρεπε! Δεν μπορώ να το εξηγήσω με λόγια
Ποιο είναι το προσωπικό σας στοίχημα με αυτήν την παράσταση;
Ένας μονόλογος από μόνος του είναι ένα τεράστιο στοίχημα. Προσωπικά μιλώντας όμως, είναι να καταφέρω μέσω της ατμόσφαιρας και της λιτής σκηνοθετικής γραμμής που ακολουθώ, να ‘μεταφέρω’ το κοινό στ’ άδυτα της ψυχής του σταθμάρχη και κυρίως στ’ άδυτα της δικής του ψυχής. Να μεταφερθούν τα μηνύματα του έργου που αγγίζουν και θέματα κοινωνικοπολιτικά, αλλά πιο πολύ ο θεατής να αισθανθεί κατά τη διάρκεια της παράστασης και να προβληματιστεί μετά το τέλος της
Πώς μπορεί το κοινό να επικοινωνήσει μαζί σας;
Αυτό είναι κάτι που καλείτε να το ανακαλύψει μόνος του και αυτή είναι η μαγεία του θεάτρου. Να βρίσκουν όλοι οι εμπλεκόμενοι (θεατές – ηθοποιοί/συντελεστές) τρόπους να έρθουν κοντά και να επικοινωνήσουν «εν τω βάθει».
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Κείμενο: Γιώργος Αγγελίδης
Σκηνοθεσία: Νατάσα Παπαδάκη
Σκηνικά: Βασίλης Δαρόγλου
Ενδυματολόγος: Έλενα Στρατηγοπούλου
Σχεδιασμός φώτων: The Chameleon
Βοηθός σκηνοθέτη/παραγωγής: Μαρία Μπακάρα
Επικοινωνία: Καλλ. Εταιρεία Cald / Le Canard qui Parle
Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Λέπουρης
Επιμέλεια Μουσικής: Νατάσα Παπαδάκη
Social Media/Βίντεο: Blacklist Productions
Παραγωγή: Chameleon Productions
Οργάνωση παραγωγής: Μαντάμ Σαρδάμ
Πρωταγωνιστεί ο Βύρων Κολάσης
- Από 16 Οκτωβρίου, κάθε Πέμπτη στις 20.00 για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων στο Θέατρο Αργώ, Ελευσινίων 13-15 (Πλησίον του Μετρό Μεταξουργείο) | Τηλέφωνο: 2105201684 | www.argotheater.gr
- Διάρκεια Παράστασης: 60 λεπτά
- Τιμές Εισιτηρίων: 15€
(Κανονικό), 12€ (Μειωμένο)
-Κρατήσεις: www.more.com & στο ταμείο του θεάτρου
- Ig: @chameleonproductionsgr
Εμείς θα είμαστε εκεί. Εσύ;