Οι μερες περασαν πολυ γρηγορα και πολυασχολα θα ελεγα. Το πρωι πηγαινα στην σχολη και αμεσως μετα γυρνουσα στο σπιτι να φαω και μετα για δουλεια. Μια μερα απο την φασαρια που ειχε γινει στο μαγαζι εγω και ο Μαριος ακουσαμε τρελο κατσαδιασμα απο το αφεντικο και φυσικα πηρα το φταιξιμο ολο εγω γιατι δεν ηθελα να την πληρωσει και εκεινος μαζι μου. Ουσιαστικα εγω το ξεκινησα. Τελικα καταλειξαμε να τσακωθουμε ασχημα και απ' οτι φαινεται δεν θα εμενα και παρα πολυ σε αυτη τη δουλεια.Σημερα ηταν Παρασκευη και θα εμενα μεχρι αργα στο μαγαζι. Ολη μερα σκεφτομουν πως ειχα αργησει πολυ να απαντησω στην δισκογραφικη. Ηταν απογευμα και κρατουσα την καρτα του Τζει κοιταζοντας την.
"Φτανουν οι σκεψεις." μονολογισα. Αρπαξα τον ασυρματο και πληκτρολογησα τον αριθμο του. Περιμενα μερικα χτυπηματα και υστερα το σηκωσε.
"Παρακαλω?"
"Τζει, η Καρολαιν ειμαι." ειπα και ενιωσα την καρδια μου να χτυπαει γρηγορα απο την αγωνια.
"Και ελεγα θα με παρει δεν θα με παρει. Τι εγινε και αργησες τοσο πολυ?" ειπε χαρωπα και κοιταξα το κενο. Τι με εκανε αραγε να τον καλεσω.
"Ε, ειχα καποιες δουλειες και γι' αυτο αργησα."
"Λοιπον? Και ποια ειναι η απαντηση σου?"
"Τι θα ελεγες να περασεις το βραδυ απο το μαγαζι για να συζητησουμε. Εχω καποιες ερωτησεις να σου κανω πριν δωσω την οποιαδηποτε απαντηση. Φυσικα και εχει ποτο κερασμενο απο μενα." ειπα οσο πιο ευθυμα μπορουσα και φυσικα δεχτηκε την προσφορα μου.
Αφου το κλεισαμε σηκωθηκα ορθια και φυσικα οπως ηταν επομενο με επιασε υπερκινητικοτητα. Αρχισα να μαζευω το δωματιο μου και να ετοιμαζω τα πραγματα μου για το βραδυ. Υστερα μολις τελειωσα βγηκα και πηγα να βρω την Ρω που καθοταν στο σαλονι. Τωρα με τον γυψο περνουσε τον περισσοτερο χρονο της στον κατω οροφο.
"Τι καλο εχει η τηλεοραση?" την ρωτησα ενω επεσα επανω στον καναπε διπλα της.
"Ολο μπουρδες! Δεν βαζουν τιποτα καλο και βαριεμαι την ζωη μου!" γκρινιαξε και της χαιδεψα το κεφαλι σαν να ηταν κουταβι.Φυσικα και αυτο την εκνευριζε και γι' αυτο το εκανα. Χαστουκισε το χερι μου και υστερα χαμογελασε.
"Γιατι σε εχει πιασει υπερκινητικοτητα παλι? Τι εγινε?" με ρωτησε καχυποπτα και αναστεναξα. Οχι φυσικα και δεν μπορω να ξεφυγω απο εκεινη.
"Θα ερθεις μαζι μου στην δουλεια? Θα συναντηθω με καποιον και θελω ηθικη υποστηριξη." ειπα χαμηλοφωνα και δαγκωσα το κατω χειλος μου. Και τωρα ερχεται η ανακριση.
"Τι? Με ποιον? Ποτε προλαβες και βρηκες αλλον γκομενο? Ειναι καλος? Αα καλε εσυ εισαι γρηγορη!"
"Σκασε, δεν ειναι γκομενος! Απλα πηρα τον Τζει απο την δισκογραφικη και του ειπα να με συναντησει στο μαγαζι για να μιλησουμε.Οπως καταλαβαινεις θα ξεσηκωσω τον κοσμο απο την αγωνια μου γι' αυτο σε θελω." ειπα και εκανα τα γλυκα ματακια ωστε να την πεισω.
"Το πηρες τελικα αποφαση? Θα πας?"
"Δεν ξερω. Ηθελα πρωτα να του κανω μερικες ερωτησεις και μετα θα δω. Ειμαι πολυ μπερδεμενη." παραδεχτηκα και επεσε στην αγκαλια μου.
"Για μενα πρεπει να δεχτεις. Εχεις πολυ ωραια φωνη και αφου σου προσφερουν μαθηματα θα γινει ακομα καλυτερη. Καλα, θα ερθω αρκει να με βοηθησεις με αυτο το πραγμα!" ειπε και χτυπησε τον γυψο με το χερι της. Χαμογελασα και την εσφιξα σε μια δυνατη αγκαλια.
"Σιγα θα με σκασεις! Παμε να ετοιμαστουμε τωρα γιατι μη ξεχνας οτι θελω και καποια ωρα." γελασε και την βοηθησα να σηκωθει. Περασαμε τις επομενες ωρες να ετοιμαζομαστε με το πασο μας και ευτυχως δεν σκεφτομουν τοσο πολυ το αποψινο. Η Ρω ειχε πει και στον Ελιοτ να ερθει και ετσι δε θα χρειαζοταν να την παρω μαζι μου με την μηχανη. Θα ειχα ενα ακομα επιπλεον αγχος στο κεφαλι μου. Ξεκινησαμε και οι τρεις μαζι και καθως οδηγουσα αναρωτιομουν συνεχεια εαν θα μου μιλουσε σημερα ο Μαριος. Ειχαν περασει δυο εβδομαδες απο τοτε που "χωρισαμε" και τις τελευταιες τρεις μερες φεροταν καπως περιεργα. Στην σχολη με απεφευγε και στο μαγαζι μιλουσαμε παρα μονο για πραγματα που αφορουσαν μονο και μονο την δουλεια. Τι μπλεξιμο και αυτο.
"ΠΟΥ ΠΑΣ ΜΩΡΗ? ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΟΚΚΙΝΟ?" ακουσα καποιον να με βριζει και τοτε παρατηρησα οτι παραλιγο να χτυπησω τον μπροστινο μου στο φαναρι. Εβγαλα το κρανος και σταθηκα διπλα απο το παραθυρο του αυτοκινητου του. Ευτυχως δεν ειχα κανει χοντρη ζημια και ημουν ετοιμη να του πω να τον πληρωσω. Μολις με ειδε το προσωπο του μαλακωσε και μου ειπε πως ολα ηταν ενταξει. Στην αρχη παραξενευτηκα και οταν κοιταξα τον καθρευτη της μηχανης καταλαβα γιατι πηρε αυτη την εκφραση. Τα μαγουλα μου ηταν κατακοκκινα και τα ματια μου βουρκωμενα. Μα πως δεν το ειχα καταλαβει τοση ωρα? Μην μου πεις οτι αρχισαμε παλι τα ιδια οπως παλια? Οχι, ρε πουστη! Οχι, παλι! Αυξησα ταχυτητα περισσοτερο απο το κανονικο ετσι ωστε να φτασω νωριτερα απο τους αλλους. Οταν εφτασα κλειδωσα την μηχανη και μπηκα σχεδον τρεχοντας μεσα με προορισμο την τουαλετα. Δεν ηθελα να με δει κανεις σε αυτα τα χαλια. Κλειδωθηκα σε μια απο τις τουαλετες και καθισα κατω αγκαλιαζοντας τον εαυτο μου. Αφησα το μεσα μου να βγει ελευθερο ετσι ωστε να ξεσπασω και ευτυχως δεν κρατησε πολυ. Η αναπνοη μου ηρεμισε καποια στιγμη αλλα η καρδια μου συνεχισε να χτυπαει σαν τρελη. Σηκωθηκα και την ωρα που πηγα ανοιξω την πορτα και να βγω για να πλυνω λιγο το προσωπο μου την εκλεισα παλι και αυτη τη φορα την κλειδωσα. Δεν ειναι δυνατον!
"Βγες εξω." ειπε εκεινος με προστακτικο τονο κατι που με νευριασε.
"Τι κανεις παλι εδω, Αλεξ?" τον ρωτησα αγρια.
"Σε ειδα που μπηκες. Τι εγινε? Τι επαθες?"
"Να μην σε νοιαζει."
"Με νοιαζει! Πες μου, γαμωτο! Σταματα να με αποφευγεις." ειπε θυμωμενα και ανοιξα την πορτα με φορα σπρωχνοντας τον πανω στον τοιχο. Ημουν εξοργισμενη. Μιλαει εκεινος για αδιαφορια? Ειμαστε με τα καλα μας?
"Μην υποτιμας τα ορια μου! Σου ειπα οτι δεν θελω να σε ξαναδω και το εννοω!" ειπε κοιτωντας τον απειλητικα. Ειχα βγει σχεδον εκτος εαυτου. Ηθελα τοσο πολυ να τον χτυπησω και ηξερα οτι επρεπε να κρατηθω γι' αυτο και πηρα τα πραγματα μου απο το πατωμα και βγηκα εξω. Μπηκα με φορα στην μπαρα και παρατησα τα πραγματα μου στην πρωτη φωνια που βρηκα. Αρπαξα το μπουκαλι με την βοτκα και εβαλα σκετη σε ενα ποτηρι.
"Να ρωτησω τι εγινε η θα φαω το ποτηρι στο κεφαλι?" ρωτησε ο Μαριος σαρκαστικα και τον λοξοκοιταξα. Εκανε ενα βημα πισω και σηκωσε τα χερια ψηλα σα να παραδινεται. Εκεινη την στιγμη μπηκαν μεσα ο Ελιοτ με την Ρω και προσπαθησα να φερομαι οσο πιο νορμαλ μπορουσα. Αφησα τον Μαριο να τους εξυπηρετησει και αμεσως στρωθηκα στην δουλεια. Ξαφνικα ειδα τον Αλεξ να βγαινει μεσα απο την τουαλετα και καθως περασε μεσα απο το πληθος πηγε και καθισε σε ενα απο τα τραπεζια που ηταν γεματα. Αμεσως τον αγνοησα γιατι ηθελα να ημουν οσο πιο ψυχραιμη μπορουσα για την συναντηση που ειχα με τον Τζει.
«Love never fails but when it does it hurts......Curses break the lovers....Cutting souls with silence's knife..»
Η φωνη εκεινη ακουστηκε απο το πουθενα και ολα παγωσαν για μια στιγμη. Στηριχτηκα στον παγκο και εκλεισα τα ματια για λιγο. Γιατι δεν μπορω να εχω την ησυχια μου? Ζηταω τοσα πολλα? Ενιωσα ενα παγωμενο χερι πανω στο μπρατσο μου και αμεσως ανοιξα τα ματια για να δω τον Μαριο να με κοιταζει με ενα περιεργο βλεμμα.
"Τι εγινε?"
"Σε ζηταει καποιος." ειπε και μου εδειξε λιγο πιο περα. Ειδα τονΤζει να στεκεται στην μπαρα και να κοιταζει προς το μερος μας με ενα χαμογελο. Αυτη τη φορα δεν φορουσε ουτε κουστουμι ουτε τιποτα επισημο. Ηταν πολυ απλα ντυμενος κατι που με εξεπληξε. Ειπαν στον Μαριο αν μπορει να με καλυψει για λιγο ωστε να μπορω να συζητησω μαζι του με ανεση και αφου δεχτηκε τον πλησιασα και αρχισαμε να μιλαμε. Γενικα ηταν πολυ ανετος σαν ανθρωπος και με εκανε να νιωσω λιγο πιο σιγουρη για αυτο που πηγαινα να κανω.
"Λοιπον ποια ειναι η αποφαση σου?" ειπε και χαμογελασα στο κενο.
"Εαν ειναι ολα οπως τα λες τοτε δεν εχω να χασω κατι." ειπα και και εκεινη την στιγμη το συνειδητοποιησα και εγω. Τι αποφαση και αυτη. Αμεσως το προσωπο του φωτιστηκε και εδειχνε πιο ευδιαθετος.
"Τοτε καλως ορισες στην εταιρια μας Καρολαιν!" ειπε και μου εδωσε το χερι του. Ανταλλαξαμε μια χειραψια και υστερα μιλουσαμε περι ανεμων και υδατων. Υστερα επεστρεψα στην δουλεια μου και εκεινος καθισε κοντα στην μπαρα για να πιει το ποτο του και να ανταλλασουμε καμια κουβεντα. Που και που μου ελεγε για καλλιτεχνες και δουλειες που εχουν κανει σαν εταιρια και ομολογω πως ηταν ολα πολυ σημαντικα. Μου ειπε ομως και κατι που πραγματικα καλυτερα να μην το γνωριζα.
"Και απο' τι βλεπω ειστε και στεκι πολλων καλλιτεχνων εδω, ε?"
"Τι εννοεις?" ρωτησα παραξενεμενη.
"Θυμασε τον Μαρκ Κοουλ? Τον γνωρισες την ημερα που ειχες περασει απο την εταιρια."
"Ναι, κατι ειχε πει οτι θα ταιριαζα με τους πελατες του η κατι τετοιο.Τι με αυτον?"
"Οι πελατες του ειναι εκει, αυτη η παρεα με τα αγορια." ειπε και μου εδειξε το τραπεζι που καθοταν ο Αλεξ. Αμεσως το στομαχι μου δεθηκε κομπος.
"Τι θες να πεις? Ποιοι ειναι?" ρωτησα σοκαρισμενη και με κοιταξε με περιεργεια.
"Μα δεν τους ξερεις? Ειναι παρα πολυ γνωστοι σε αυτη την πολη. Ειναι οι Narcissus." ειπε και εσφιξα τα χερια μου σε γροθιες. Οχι, δεν ειναι δυνατον! Εκεινη την στιγμη ο Αλεξ γυρισε προς το μερος μας και την στιγμη που ειδε τον Τζει το βλεμμα του παγωσε.
"Και ο τυπος που κοιταει προς τα εδω τι ρολο βαραει?" ρωτησα ετοιμη να εκραγω και την απαντηση την εδωσε λες και ηταν η πιο φανερη.
"Ο τραγουδιστης. Πως ειναι δυνατον να μην τους ξερεις? Εχουν μεγαλη φημη και ο τυπος εχει απιστευτη φωνη." ειπε με θαυμασμο και τοτε ενιωσα την καρδια μου να σπαει σε χιλια κομματια. Τα ματια μου θολωσαν και η οργη κυριευσε ολο μου το σωμα.
"Ναι, εχει. Με συγχωρεις για λιγο." ειπα ηρεμα και αφου αρπαξα τον μεταλλικο κουβα με τα παγακια βγηκα απο την μπαρα και το μονο που θυμαμαι ειναι την Ρω να μου φωναζει να σταματησω. . . .
Merian