Νομιζα οτι θα πνιγω. Η αναπνοη μου κοβοταν και εμοιαζε λες και καποιος με πιεζε στο στηθος για να μην σηκωθω. Εβλεπα το παρελθον μου σε επαναληψη ξανα και ξανα. Ηθελα να ξυπνησω αλλα πνιγομουν ολο και περισσοτερο. Καρολαιν, πρεπει να σηκωθεις! Ελεγα συνεχεια στον εαυτο μου και στο τελος τιναχτηκα περνοντας μια γερη δοση αερα. Ενιωθα τον λαιμο μου τραχυ και πονουσε το κεφαλι μου υπερβολικα. Κατεβασα τα ποδια μου απο το κρεβατι και κοιταξα το κενο. Εξω ηταν ακομα νυχτα. Κοιταξα το ρολοι στο κινητο μου και δεν ειχαν περασει ουτε τρεις ωρες απο την ωρα που κοιμηθηκα. Γαμωτο. Σηκωθηκα και αφου φορεσα μια φορμα επειδη κοιμομουν με το βρακι, κατεβηκα κατω. Ολο το σπιτι ηταν βουτιγμενο στο σκοταδι και στην ησυχια. Πηγα στα τυφλα στην κουζινα και εβαλα ενα ποτηρι νερο. Τα χερια μου ετρεμαν και με το ζορι το κρατουσα. Ηπια μερικες γουλιες και υστερα το αφησα μεσα στον νεροχυτη και εκλεισα για μια στιγμη τα ματια."Καρ?" ειπε καποιος απο πισω μου και τιναχτηκα. Παλι καλα που δεν μου ξεφυγε κανενα ουρλιαχτο μεσα στη νυχτα.
"Με τρομαξες! Τι κανεις τετοια ωρα ξυπνιος?" τον ρωτησα ενω προσπαθουσα να ηρεμισω την αναπνοη μου. Το τρεμουλο δεν ελεγε να φυγει.
"Δεν ειχα υπνο. Τι εγινε? Εσυ τρεμεις!" ειπε και με πλησιασε. Κρατησε τα χερια μου μεσα στα δικα του και απεφυγα στο να τον κοιταξω.'
"Δεν ειναι τιποτα. Απλα ειχα εναν εφιαλτη." ειπα χαμηλοφωνα και απο κει που δεν το περιμενα εκεινος τυλιξε τα χερια του γυρω μου και με κρατησε επανω του. Κοκαλωσα αλλα δεν τον απεφυγα.
"Ασε με μονο να σε κρατησω. Ξερω οτι δεν σου αρεσει αλλα ασε με για λιγο." ψιθυρισε στα μαλλια μου και δεν απαντησα. Αντιθετως χαλαρωσα λιγακι και σηκωσα δειλα τα χερια μου για να τον ακουμπησω στην πλατη. Την ειχα αναγκη μια αγκαλια. Σιγα σιγα εφυγε και το τρεμουλο και μονο τοτε απομακρυνθηκα απο κοντα του. Τον κοιταξα στα ματια και υστερα σηκωσα το χερι μου και το εβαλα στο μετωπο του. Εκαιγε ακομα.
"Εχεις βαλει καθολου θερμομετρο? Εισαι πολυ ζεστος." ειπα και μου χαμογελασε στραβα.
"Δεν ειναι απο τον πυρετο." ειπε με εναν υπαινιγμο. Τον αγριοκοιταξα και ετσι οπως ειχα το χερι μου στο μετωπο του τον εσπρωξα μακρια. Εφυγα μακρια του και πηγα προς το σαλονι. Εκεινος με ακολουθησε και καθισε παλι στον καναπε.
"Θα μεινεις να μου κανεις παρεα?" ειπε χαμηλοφωνα και αντι να απαντησω πηγα και κουρνιασα στα ποδια του, στην ακρη του καναπε. Εκεινος σχεδον ξαπλωσε αλλα προσεχε να μην με ακουμπαει. Επιασα την κουβερτα και καλυψα τα ποδια μου. Καθομασταν και οι δυο διχως να μιλαμε μεσα στο σκοταδι και ο καθενας ηταν βυθισμενος στην σκεψη του. Ξαφνικα μεσα στην ησυχια ακουστηκε κατι σαν κεραυνος και υστερα ο ηχος της βροχης που δυναμωνε. Δεν υπηρχε πιο ομορφη μουσικη. Σηκωθηκα και πλησιασα το παραθυρο. Παραμερισα λιγο την κουρτινα και καθισα εκει να κοιταζω την βροχη. Ποσο ομορφη.
"Θες να μου μιλησεις για τον εφιαλτη σου?" ειπε μετα απο λιγη ωρα και του απαντησα διχως να παρω το βλεμμα μου απο το νερο.
"Δεν ειναι κατι που θελω να συζηταω."
"Συγγνωμη."
"Δεν πειραζει. Εσυ γιατι δεν κοιμοσουν? Δεν σε αφηνε ο πυρετος?"
"Δεν με αφηνε το μυαλο μου. Σκεφτομουν αυτα που εχω κανει σε εσενα, το παρελθον μου που με κυνηγαει. Ολα." ειπε χαμηλοφωνα και τοτε μονο γυρισα να τον κοιταξω.
"Δεν προκειται να με κανεις να σε λυπηθω ετσι."
"Δεν το ειπα για να με λυπηθεις. Δεν προκειται ποτε να δεχτω την λυπηση του καθενος! Με ρωτησες και σου απαντησα." ειπε καπως εντονα και δεν του απαντησα. Του φερομαι σαν σκυλα, το ξερω αλλα δεν μπορω να τον συγχωρεσω ακομα. Πηγα και καθισα παλι στην ακρη του καναπε και κοιταξα το κενο. Κατι επρεπε να κανω για να ελαφρυνω την ενταση αναμεσα μας. Ειχα ηδη αγχωθει με το ολο θεμα του να συμμετασχω στο βιντεοκλιπ τους και στο τραγουδι και καπως επρεπε να τα βρω μαζι του ωστε να συνεργαστουμε καλα.
"Ειδα σημερα και τον βλακα, τον φιλο σου που με χουφτωσε τις προαλλες. Μονο τον κωλο μου αναγνωρισε και αυτο ουτε καν θυμαται τι εγινε." ειπα και τον ακουσα να γελαει.
"Αυτος ειναι Βινσεντ. Μαλλον θα πρεπει να τον ανεχτεις δυστυχως. Στο ειπα οτι ηταν τελειως μεθυσμενος. Την επομενη μερα ξυπνησε και νομιζε οτι τον σαπισε το αγορι καποιας γκομενας που πηδηξε το προηγουμενο βραδυ."
Γελασα με αυτο που ακουσα και ειμαι σιγουρη πως οταν μαθει οτι ημουν εγω δεν θα εβρισκε τρυπα να κρυφτει. Αφου ανταλλαξαμε μερικες ακομα κουβεντες και για τα αλλα μελη της μπαντας του επιτελους νυσταξα και σηκωθηκα για να παω πανω. Πριν φυγω με επιασε απαλα απο το χερι για να μου πει κατι τελευταιο. Αμεσως τραβηξα το χερι μου μακρια και τον αγριοκοιταξα.
"Μην αγχωνεσαι για αυτη την εβδομαδα. Ειμαι σιγουρος οτι θα τα πας μια χαρα." ειπε και αφου εγνεψα εφυγα διχως να πω κατι αλλο. Μολις μπηκα στο δωματιο μου εβγαλα την φορμα μου παλι και επεσα κατω απο τα σκεπασματα. Αυτη τη φορα ο υπνος μου ηταν πιο ηρεμος και το ονειρο μου δεν ηταν πολυπλοκο. Υπηρχε μονο εκεινος. Με αγκαλιαζε, με φιλαγε. Γαμωτο.
Το πρωι οταν κατεβηκα κατω ειδα τον Τζει στην κουζινα να καθεται και να πινει καφε ενω ο Αλεξ δεν ηταν πουθενα. Εβαλα και εγω καφε και καθισα απεναντι απο τον Τζει.
"Καλημερα. Που ειναι το αρρωστο."
"Ξυπνησε, μαζεψε τα πραγματα του, εστρωσε το κρεβατι του και πηγε σπιτι. Λεει δεν ηθελε να μας ξυπνησει." ειπε και κοιταξα τον καναπε. Οντως τα ειχε συμμαζεψει ολα. Δεν το περιμενα. Αφου ηπια τον καφε μου ανεβηκα επανω για να ετοιμαστω και το ιδιο εκανε και ο Τζει στο κατω μπανιο. Μολις κατεβηκα με περιμενε και κοιτουσε εξω απο το παραθυρο.
"Θα παμε με το αμαξι μου αν ειναι γιατι εχει πολυ βροχη εξω. Δεν σε αφηνω να πας με την μηχανη."
Εκανε σαν την μαμα μου και μετα απο πολυ γκρινια συμφωνησα να παω μαζι του. Το πολυ πολυ μετα να επερνα ταξι για να γυρισω πισω. Σε ολο τον δρομο μου ελεγε για τον τυπο που γουσταρε τον τελευταιο καιρο αλλα δεν μπορουσε να του το πει επειδη ηταν απο την εταιρια. Ηταν ενας απο τους ηχοληπτες.
"Και γιατι δεν μπορεις να του το πεις? Σε ποιον αιωνα ζουμε?" ειπα ενοχλημενα και χαμογελασε θλιμενα.
"Χαιρομαι που το βλεπεις ετσι και δεν με παρεξηγεις αλλα βλεπεις δεν ειναι ολοι ετσι. Στην εταιρια με εχουν για σοβαρο ανθρωπο και λιγοι ξερουν τις σεξουαλικες μου προτειμησεις. Ασε που δεν ξερω καν αν ειναι και αυτος γκει. Οποτε ασε θα κοιταξω αλλου. Τον φιλαρακο σου απο το μπαρ για παραδειγμα. Πολυ κουκλι."
"Ασ' τον αυτον. Ειναι στρειτ και με γουσταρει."
"Ολους τους εχει προλλαβει η αγγουρο! Δεν πειραζει για ολα υπαρχει μια πρωτη φορα! Μολις καθισει το παιδι στα ποδαρακια μου θα σε ξεχασει!." ειπε και ξεκαρδιστηκα απο τα γελια. Ειχαμε αρχισει να δημιουργουμε μια πολυ καλη σχεση με τον Τζει και μου αρεσε αρκετα.
Οταν φτασαμε στην εταιρια η Αριαννα με περιμενε στο ιδο δωματιο που ημασταν και εχθες και μαζι της ηταν και ο Αλεξ. Ειχε αλλαξει αλλα φαινοταν λιγακι ταλαιπωρημενος. Εκεινη διχως να χασει ευκαιρια ξεκινησε αμεσως την δουλεια. Ηταν πολυ αγχωμενη στο να προλαβουμε μεχρι την τελευταια μερα αλλα προσπαθουσε να μη το δειχνει ωστε να μην αγχωσει και εμενα. Πολυ αργα. Αν δεν κρατιομουν θα ετρεμα απο την αγωνια μου και θα με επιανε υπερκινητικοτητα παλι.
Αφου ξεκινησαμε με ζεσταμα και ολα τα κλασικα μου εκανε μερικες καινουριες ασκησεις. Ο Αλεξ μας παρακολουθουσε σιωπηλα ενω ο Τζει ειχε παει στα γραφεια. Καποια στιγμη η Αριαννα εφερε μερικες φωτοτυπιες και εκανε νοημα στον αλλον να πλησιασει. Πηγε να του δωσει ενα αντιγραφο αλλα εκεινος το αρνηθηκε. Τοτε καταλαβα πως επροκειτο για το τραγουδι τους.
"Δεν χρειαζεται. Μην ξεχνας οτι εγω το εγραψα."
"Ψωνιο." μουρμουρισα και μου εσκασε μια φαπα στο κεφαλι. Φυσικα και του την ανταπεδωσα και καταλειξαμε να παιζουμε ξυλο αλλα γελοντας. Η Αριαννα αρχισε να μας φωναζει και στο τελος με εβαλε να καθισω διπλα της στο πιανο ενω εκεινος ηταν απο την απεναντι πλευρα.
"Παμε την μελωδια να μου πεις εαν χρειαζεται καποια αλλαγη ωστε να την βαλω να το μαθει."
"Τα παιδια το εχουν ηχογραφισει ηδη απο'τι μου ειπαν και αυριο μπαινω και εγω στο στουντιο οποτε δεν νομιζω να χρειαστει αλλαγη. Ας της μεινει η μελωδια για αρχη και ολα θα πανε μια χαρα." ειπε αισιοδοξα και μου εκλεισε το ματι παιχνιδιαρικα. Εκεινη ξεκινησε να παιζει αυτο που εβλεπε στο χαρτι και μπορω να πω πως ηταν παρα πολυ ομορφο.
Ευτυχως τελειωσαμε νωρις για σημερα και ετσι μπορουσα να γυρισω σπιτι να ξεκουραστω χωρις αλλες παρεμβολες. Ενω χαιρετησα τον Τζει που θα εμενε μεχρι αργα στο γραφειο και μονο που δεν πιαστικε απο το ποδι μου για να μεινω μαζι του να του κανω παρεα, βγηκα εξω απο την εταιρια για να παρω ταξι. Η βροχη ηταν ακομα πιο δυνατη απο το πρωινο και ο καιρος φαινοταν οτι θα χαλασει ακομα χειροτερα. Ξαφνικα σταματησε μπροστα μου το αμαξι του Αλεξ και κατεβασε το παραθυρο του για να μου μιλησει.
"Μπες, θα σε παω εγω!" μου φωναξε και αφου κοιταξα τριγυρω ειδα πως δεν περνουσε κανεις. Ανοιξα την πορτα και χωθηκα μεσα πριν γινω τελειως μουσκεμα. Εκεινος ξεκινησε κατευθειαν και καθολη την διαδρομη δεν μιλουσε. Τον ακουγα που ρουφαγε την μυτη του αραια και που και εβηχε. Αναρωτιεμαι πως θα τραγουδισει αυριο.
"Πως εισαι?" τον ρωτησα και αργησε για λιγο να απαντησει.
"Ενταξει, ο πυρετος εχει πεσει λιγακι αλλα μου εχει μεινει το συναχι. Θα ζησω."
Ηταν οι μονες κουβεντες που ανταλλαξαμε και ευτυχως φτασαμε γρηγορα στο σπιτι. Η βροχη δεν ελεγε να σταματησει. Καθισαμε λιγο σιωπηλοι μπας και σταματησει λιγο ωστε να βγω εξω αλλα δεν μας εκανε και πολυ την χαρη. Τουλαχιστον ηταν ζεστα εδω μεσα.
"Νομιζω οτι πρεπει να βγω." ειπα και τον ακουσα που χαχανισε.
"Σκοτωνεσαι στο να βγεις."
"Ει, δεν φταιω εγω που εξω γινεται της κακομοιρας!" παραπονεθηκα και αφησε ενα ακομα γελακι. Ξαφνικα εσκυψε μπροστα μου για να βρει κατι στο ντουλαπακι και οταν το βρηκε γυρισε προς το μερος μου και μου το εδωσε. Ηταν λευκη θηκη απο cd.
"Τι ειναι αυτο?"
"Αυτο στα μερη μου λεγεται cd. Εσεις δεν ξερω πως το λετε." με ειρωνευτηκε και τον στραβοκοιταξα.
"Εννοω τι να το κανω, ηλιθιε."
"Ειναι το κομματι. Δεν ειναι η κανονικη ηχογραφιση αλλα ειναι οπως το ακουσες πριν. Ακουσε το αρκετα για να μπεις στον ρυθμο και την μελωδια ωστε να προχωρησουμε πιο γρηγορα. Αυτοι εδω ειναι και οι στιχοι και απο κατω το τηλεφωνο μου." ειπε και στο 'τηλεφωνο' τον κοιταξα περιεργα.
"Ουτε που να διανοηθεις να το μοιρασεις δεξια και αριστερα. Μου φτανει η φωτογραφια με τους μονοκερους!" μουρμουρισε και επνιξα το γελιο μου.
"Σ' ευχαριστω τοτε. Τα λεμε αυριο!" ειπα και αφου με χαιρετησε και αυτος βγηκα εξω στο κατακλυσμο και μπηκα στο σπιτι μου. Με περιμενεναν μεσα ο Ελιοτ, η Ρω και προς μεγαλη μου εκπληξη ηταν και ο Μαριος μαζι. Μολις μπηκα με κοιταξαν ολοι σα να περιμενουν κατι. Δεν ηθελα και πολυ για να το καταλαβω. Αγριοκοιταξα την Ρω και εκεινη κρυφτηκε πισω απο τον Ελιοτ.
"Τους το ειπες, ετσι δεν ειναι?" μουρμουρισα και αφου εχωσα διακριτικα τα πραγματα μεσα στην τσαντα μου πηγα και καθισα και εγω στο σαλονι.
"Ελα, αφου με ξερεις οτι δεν μπορω να κρατηθω. Πες μας τωρα πως πηγε! Τι κανετε εκει?" με ρωτησε ολο απορια και ολονων τα ματια ηταν καρφωμενα επανω μου. Κοιταξα καπου αοριστα γιατι δεν ηξερα και πως να το πω.
"Μεχρι το τελος της εβδομαδας θα κυκλοφορισει βιντεοκλιπ που θα ειναι μεσα η μουρη μου και θα ακουγομαι να γκαριζω." ειπα καπως χαμηλοφωνα και τοτε ενιωσα μια Ρω να πεταγεται, μαζι με τον γυψο, και να πεφτει πανω μου τσιριζοντας. Ωωωωχ.
"ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟ!" φωναξε και αφου με συγχαρηκαν ολοι καθισαμε για να τους πως τι εχουμε κανει ως τωρα και πως προεκυψε ολο αυτο. Βεβαια οταν αποκαλυψα πως θα ημουν μαζι με τον Αλεξ στην ολη διαδικασια οι αντιδρασεις δεν ηταν και τοσο καλες αλλα το δεχτηκαν ολοι εκτος απο τον Μαριο. Ακομα ηταν θυμωμενος οσο και να μην ηθελε να το δειξει. Δεν ειχε καποια ιδιαιτερη αντιδραση αλλα δεν μιλουσε και φαινοταν τσιτωμενος. Ε, στο κατω κατω δεν μπορω να κανω και τιτποτα.
Αφου καθισαμε για λιγο ολοι μαζι μετα απο καποια ωρα ανεβηκα επανω για να ξαπλωσω. Γδυθηκα και αφου φορεσα ενα φαρδυ φουτερ, καθισα στο κρεβατι κρατοντας το cd και τους στιχους. Κοιταξα που μου ειχε γραψει το τηλεφωνο του στο μεσα μερος της θηκης και εκανα κατι που ηξερα οτι θα τον τσιγκλισει. Αφου εβαλα το κομματι να παιζει ωστε να το ακουω, βρηκα την φωτογραφια εκει που την ειχα αποθηκευσει και του την εστειλα με ενα μηνυμα διχως να γραψω κατι αλλο. Δεν μου απαντησε αμεσως και οταν ηρθε η απαντηση δεν μπορουσα να μην χαμογελασω.
"Θα σε σκοτωσω! Ελα, διεγραψε την!" απαντησε και απο κατω μου ειχε στειλει ενα εικονιδιο με ενα θλιμμενο γατακι. Του εστειλαενα ξερο 'Οχι' και μετα απο αυτο δεν ξαναεστειλε. Πηρα τους στιχους σταχερια μου και αρχισα να διαβαζω.
(Alex) Take my soul away
I’m give into you
Just let me hold you in my arms
Guide me to your inner world
Never let me go
We will travel far, away
(Caroline) I’ll hold you
I’ll destroy you
Your soul is mine
I had your heart in my arm
(Both) As long as we live
Our worlds can’t be together
(Alex) I cannot live without you
(Caroline) You can’t live without me
(Both) There is a battle
We have to win
War against our nature
We cannot lose
(Alex) Since the day I’ve met you
My whole world collapsed
Angel with green eyes
Or I should say demon with red hair
I want to make you mine
I promised you, I will
Μετα απο αυτο το σημειο υπηρχαν καποιες επαναληψεις και ειχε και καποια αλλα στοιχεια. Εγω κυριως κολλησα με τον τελευταιο στιχο. Δεν μπορει να ηταν στην τυχη. Γιατι επρεπε να παιζει ετσι με το μυαλο μου?
Merian