Έκανα χώρο στα σωθικά μου…
να χωρά τραγούδι…
της καρδιάς σου ο χτύπος.
Άφησα τα μάτια μου στεγνά…
να διψάσουν…
σαν την άνυδρη γη,
για μια χαρά δική σου.
Σφράγισα χείλη…
κλείδωσα λέξεις…
τύλιξα την ανάσα με αναπνοή
και περίμενα κλειδί…
φυλαχτό το φιλί σου.
Έκρυψα φως…
έσβησα αστέρια, /ήταν πολλά/…
χρωμάτισα το φεγγάρι
και καρτερούσα τυφλός…
των ματιών σου το δικό μου φως.
Αλλά…
μάτωσα και το κορμί…
έκανα πληγή όλη την διαδρομή…
που χάριζες με το χάδι σου εσύ …
κάθε βράδυ.
Έτσι έφτιαξα και εγώ…
έναν έρωτα καημό,
να χει η καρδιά…
να περιμένει.
Δημήτρης Άνεμος