Βρέθηκα σε πόλεμο με τον εαυτό μου.
Εναντίον της φύσης μου.
Εναντίον της πλάσης, του πλάστη και του πολεμιστή.
Βρέθηκα να κολυμπάω στον ωκεανό με τα μάτια κλειστά και θυμήθηκα τη μήτρα της μάνας.
Τη μοναδική πατρίδα του ανθρώπου.
Μετά ήμουν ξαπλωμένος στην έρημο και ικέτευα τον θάνατο να έρθει γρήγορα, πριν έρθουν εκείνοι, ώστε να βρω τη λήθη πριν βρω τη συνέπεια.
Κατέληξα να ζητάω συγχώρεση από τον ουρανό και να ικετεύω οίκτο από τη θάλασσα. Πλέον εύχομαι να μην είχα γεννηθεί.
Κι όλα αυτά γιατί κάποτε επέλεξα να ζήσω.
Ηθικά, κοινωνικά, ανθρωπιστικά ερωτήματα που δέχονται απάντηση μέσα από την ιστορία ενός στρατιώτη –από την οπτική ενός πιονιού κι όχι ενός παίκτη. Ο κύκλος ενός ατόμου σε συνεχή αλληλεπίδραση με τον κόσμο γύρω του.
Η Δέσποινα Σίσκου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία και ασχολήθηκε με το θέατρο. Έζησε για κάποια χρόνια στην Ξάνθη, στη Μυτιλήνη και στη Σκόπελο. Πλέον συνεχίζει τις σπουδές της και εργάζεται στην Αθήνα. Γράφει μυθιστορήματα, θεατρικά σενάρια και ποίηση.
1. Πες μας δυο λόγια για το βιβλίο σου.
Ο «Άμαχος» είναι ένα δυστοπικό μυθιστόρημα φαντασίας
που χρονικά λαμβάνει μέρος μετά τη λήξη ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου.
Βρισκόμαστε πια στη επιτομή της παγκοσμιοποίησης: τα σύνορα μεταξύ των χωρών
έχουν πέσει, υπάρχει ένα καθολικό σύνταγμα, μία μοναδική κυβέρνηση. Προκειμένου
να διαφυλάξει την τάξη και την ειρηνική συνύπαρξη, η κυβέρνηση αυτή, έχει
δημιουργήσει το Τάγμα των Στρατιωτών. Μία ειδική μονάδα εξελιγμένων πολεμιστών
όπου δρα ως ο δήμιος της δικαιοσύνης. Μέσα από τις αναμνήσεις ενός τέτοιου Στρατιώτη,
παρακολουθούμε τη πορεία της ζωής του. Βλέπουμε την επίδραση της βίας στο
χαρακτήρα του και τη μεταβολή της ηθικής του. Καταλαβαίνουμε τη διπολική φύση
της ανθρώπινης ύπαρξης. Η ιστορία του, όπως την εξομολογείται ο ίδιος, έχει ως
στόχο να προειδοποιήσει.
2. Ποια είναι η κυριότερη πηγή έμπνευσής σου και τι
σε έκανε να ξεκινήσεις τη συγκεκριμένη ιστορία;
Γενικά είναι ένα συνονθύλευμα επιρροών και εντυπώσεων.
Για τον «Άμαχο» όμως η μεγαλύτερη έμπνευση ήταν η ίδια η αγωνία μου, νομίζω.
Ακούγεται τραγικό, αλλά για το συγκεκριμένο βιβλίο είναι αλήθεια. Ξεκίνησα την
ιστορία αυτή σε πολύ νεαρή ηλικία και κατέληξε να συμπικνώνει όλη την αγωνία
των εφηβικών μου χρόνων. Ήταν ο τρόπος μου να εκφράσω τους χειρότερους φόβους
μου για το μέλλον. Και ταυτόχρονα ήταν και το όνειρο μου, το όνειρο της
συγγραφής. Η ίδια διπολικότητα.
3. Αν μπορούσες, τι συμβουλή θα έδινες στον εαυτό
σου όταν ξεκίνησες να γράφεις;
Μη βιάζεσαι. Και μην το πιέζεις. Άσε το να ωριμάσει μέσα
σου κι όταν είναι έτοιμο θα πάρει μορφή. (Μπορεί και να το έχω κλέψει από τον
Κέρουακ...)
4. Τι λογοτεχνικό είδος σού αρέσει να διαβάζεις και
ποιο προτιμάς όταν γράφεις;
Μεγάλωσα με κλασική λογοτεχνία κι ακόμη και σήμερα
λατρεύω τους κλασικούς. Ωστόσο θα διαβάσω οτιδήποτε πέσει στα χέρια μου, από
ερωτικά μυθιστορήματα ως πολιτικά δοκίμια. Όταν γράφω, προτιμώ την επιστημονική
φαντασία, γιατί μου δίνει κυριολεκτικά την ελευθερία να δημιουργήσω κόσμους.
5. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο σημαντικό σε μια
ιστορία; Ο πρωταγωνιστής, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες ή ο ανταγωνιστής;
Ως αναγνώστρια τείνω σχεδόν πάντοτε να συμπαθώ τους
δευτερεύοντες χαρακτήρες, ή και τους ανταγωνιστές, περισσότερο απ’ ότι τον
πρωταγωνιστή. Το ίδιο πράγμα μου συμβαίνει κι όταν γράφω. Γι’ αυτό και μία από
τις μεγαλύτερες προκλήσεις για εμένα, είναι η δημιουργία ενός κεντρικού
χαρακτήρα, τόσο πολύπλευρου και στα μάτια μου γοητευτικού, όπου να μην μπορεί να
επισκιαστεί. Ακόμη σημαντικότερη ωστόσο, θεωρώ ότι είναι η
αλληλεπίδραση, η ‘χημεία’, μεταξύ των χαρακτήρων. Αν η αντανάκλαση είναι
ρεαλιστική τότε μπορεί να προχωρήσει την ιστορία από μόνη της.
6. Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να γράφεις;
Ακριβής ηλικία, άγνωστη. Παιδί πάντως. Ήμουν ντροπαλή
μικρή, δεν μιλούσα πολύ, το να γράφω μου φαινόταν πιο εύκολο.
7. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο κρίσιμο για την
επίτευξη ενός καλού βιβλίου; Η ικανότητα γραφής, η φαντασία ή η σκληρή δουλειά;
Η φαντασία. Αδιαπραγμάτευτα. Είναι ο σπόρος. Είναι η
βάση. Είναι η κινητήρια δύναμη. Ξέχνα τη λογοτεχνία- χωρίς φαντασία, θα ζούσαμε
ακόμη σε σπηλιές και μάλιστα χωρίς ζωγραφιές στους τοίχους.
8. Γιατί γράφεις;
Είναι σαν να ρωτάς «γιατί ονειρεύεσαι;». Για τον ίδιο
λόγο.
9. Πρότεινε ένα βιβλίο που θεωρείς ότι πρέπει να
διαβάσει κάθε συγγραφέας και ένα κάθε αναγνώστης.
Για συγγραφείς, το «Χαμένος Ορίζοντας» του Τζέιμς
Χίλτον. Και για αναγνώστες «ο Ξένος» του Καμύ.
10. Τι πρέπει να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;
Ιστορίες, ελπίζω. Την προσωπική μου οπτική για το
κόσμο γύρω μας. Τώρα, το αν η οπτική αυτή, ενδιαφέρει κανέναν, αυτό είναι άλλη
ερώτηση...
11. Πώς μπορούν να επικοινωνήσουν οι αναγνώστες μαζί σου;
Social media, ως επί των πλείστων. Αλλά και από κοντά - το λέω
συνήθως για αστείο αλλά στη πραγματικότητα το εννοώ: αν σου ανήκει αντίτυπο του
βιβλίου μου, σου χρωσστάω καφέ.
Ευχαριστώ ειλικρινά, Δέσποινα Σίσκου.
Ευχαριστούμε πολύ τη Δέσποινα Σίσκου για τη συνέντευξη που μας παραχώρησε και της ευχόμαστε τα καλύτερα για το μέλλον.
Αν το βιβλίο της σας κίνησε το ενδιαφέρον, πάρτε μέρος στην κλήρωση του Moonlight Tales και κερδίστε 1 αντίτυπο του βιβλίου "άμαχος" πατώντας εδώ.