Όλη την υπόλοιπη βδομάδα, η συσκευή συνέχισε να μεταδίδει πληροφορίες με τον ίδιο ρυθμό, σταματώντας μόνο το βράδυ. Η Ρίτα, ερχόταν καθημερινά, όχι μόνο για τον Ανδρέα και τις πληροφορίες που έφθαναν, αλλά και για να μάθει τα μαθήματα τών σπουδών της, με τη «Φωτογραφική Μνήμη». Η οικογένειά της, έμενε στην Κατερίνη, και εκείνη ζούσε με μία συμφοιτήτριά της, σε κάποιο νοικιασμένο δωμάτιο, για τις σπουδές της στην Αθήνα. Έτσι, είχε πλήρη ελευθερία κινήσεων.
Ο γάμος, ορίστηκε για τις αρχές Ιανουαρίου τού 1996, και ένα λυόμενο στήθηκε σε 3 μόνο ημέρες, πλάι στη σπίτι τού Άρη, για να μπορούν να μένουν οι νεόνυμφοι, και να έχουν πρόσβαση στο εργαστήριο τού Άρη. Εκεί, έμενε και η Ρίτα ως το γάμο, για να μπορεί να χρησιμοποιεί τη Φωτογραφική Μνήμη ύπνου τα βράδια, και να συνεργάζεται μαζί τους σε κάθε τους σχέδιο. Ταυτόχρονα, τα κέντρα πληροφορικής και εφαρμογών, εργάζονταν για την κατασκευή τών εξαρτημάτων τού πρώτου Αυτοαναπαραγόμενου ρομπότ, χωρίς οι εργαζόμενοι να γνωρίζουν την κατάληξη τών κατασκευών τους.
Ο γάμος, ορίστηκε για τις αρχές Ιανουαρίου τού 1996, και ένα λυόμενο στήθηκε σε 3 μόνο ημέρες, πλάι στη σπίτι τού Άρη, για να μπορούν να μένουν οι νεόνυμφοι, και να έχουν πρόσβαση στο εργαστήριο τού Άρη. Εκεί, έμενε και η Ρίτα ως το γάμο, για να μπορεί να χρησιμοποιεί τη Φωτογραφική Μνήμη ύπνου τα βράδια, και να συνεργάζεται μαζί τους σε κάθε τους σχέδιο. Ταυτόχρονα, τα κέντρα πληροφορικής και εφαρμογών, εργάζονταν για την κατασκευή τών εξαρτημάτων τού πρώτου Αυτοαναπαραγόμενου ρομπότ, χωρίς οι εργαζόμενοι να γνωρίζουν την κατάληξη τών κατασκευών τους.
Οι τρεις συνεργάτες, εργάζονταν αδιάκοπα, αναγνωρίζοντας την ευθύνη που τους βάραινε απέναντι στην ανθρωπότητα, καθώς διοχέτευαν προσεκτικά και λίγη - λίγη, όλη αυτή τη γνώση που είχαν. Ιδιαίτερα, ενδιαφέρονταν για το τμήμα φαρμακευτικής και χημείας, καθώς και για το νεοϊδρυμένο τμήμα γενετικής και βιολογίας, ώστε να βγουν στην αγορά το συντομότερο, φάρμακα και μέθοδοι θεραπείας, απαραίτητα για τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Ήταν ο τομέας που θα προωθούσαν ταχύτερα. Φυσικά, η διοίκηση αυτών τών τμημάτων, καθώς και άλλων συναφών, δόθηκε στη Ρίτα, που κάθε μέρα, καταβρόχθιζε τους τόμους τής ιατρικής, τον ένα πίσω από τον άλλον, με τη βοήθεια τής φωτογραφικής μνήμης.
Ο Ανδρέας ανέλαβε την ευθύνη τών κάθε είδους κατασκευών, ενώ ο Άρης τον οικονομικό τομέα, και τις δημόσιες σχέσεις. Ιδιαίτερα, προσπάθησε να προσεγγίσει κυβερνητικά πρόσωπα, που θα τους βοηθούσαν στην ολοκλήρωση τού έργου τους. Σε αυτό, βοήθησαν οι κατάλογοι έμπιστων προσώπων, που είχαν λάβει από το μέλλον.
Στις αρχές τού νέου έτους, ο Άρης πράγματι κατόρθωσε να κλείσει συμφωνίες για τη διοχέτευση τεχνολογίας προς το Ελληνικό Δημόσιο, πράγμα που θα βελτίωνε την οικονομία τής χώρας. Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, εξεπλάγησαν από τα όσα σχέδια τους έδειξε ο Άρης, σε κάθε τομέα τής ζωής. Έτσι, συμφωνήθηκε η παραχώρηση τής έκτασης στη Στερεά Ελλάδα, και η βραχονησίδα στο Αιγαίο, πολύ ενωρίτερα απ’ ότι είχαν παραχωρηθεί στην 3η εκδοχή. Παραχωρήθηκε μέσα στο καλοκαίρι τού 1996, δηλαδή 4 χρόνια ενωρίτερα. Έτσι, η Ελληνική κυβέρνηση απέκτησε τα σχέδια τού πρώτου αντιδραστήρα σύντηξης, που θα κατασκευαζόταν με τη βοήθεια τών ερευνητικών κέντρων που ίδρυσαν ο Άρης και ο Ανδρέας. Αυτή, ήταν μία πολύ καλή συμφωνία, επειδή έτσι θα γλίτωναν τεράστια ποσά, τόσο η χώρα, από τις έτοιμες μελέτες που υπήρχαν, όσο και οι 3 συνεργάτες, λόγω τών χρηματοδοτήσεων κατασκευής. Φυσικά, η κατασκευή θα γινόταν με πλήρη μυστικότητα, ως απόρρητο κρατικό μυστικό.
Ο Άρης, έδωσε στην κυβέρνηση τα πλήρη σχέδια κατασκευής, τον προϋπολογισμό, ακόμα και την περιοχή κατασκευής, ως την τελευταία λεπτομέρεια. Έτσι, στα τέλη τού 1997, ο αντιδραστήρας θα ήταν έτοιμος για λειτουργία, εκπλήσσοντας ολόκληρο τον κόσμο. Θα ήταν πανομοιότυπος με τον αντιδραστήρα που κατασκεύασε η Ελληνική κυβέρνηση στην 3η εκδοχή, το 2006. Τώρα όμως, θα κερδίζονταν ακόμα 9 χρόνια!
Το καλοκαίρι τού 1996, ήταν πολύ σημαντικό για τον Άρη και το ζευγάρι τών φίλων του. Στους περασμένους μήνες, (μετά από την ανάπαυλα τών 15 ημερών για το ταξίδι τού μέλιτος στη Χαβάη), είχαν αποθηκεύσει στο μυαλό τους, όλη εκείνη τη γνώση που είχαν λάβει, και τώρα τη συμπλήρωναν με στοιχεία από τη δική τους εκδοχή. Μέρα με την ημέρα, συνδύαζαν στη σκέψη τους όσα μάθαιναν, και έβρισκαν νέες λύσεις σε κάθε τους πρόβλημα. Οι επιχειρήσεις τους ελέγχονταν από επιστάτες μετόχους, και αύξαναν με εκθετικό ρυθμό.
Οι συνεχείς «ανακαλύψεις» τών 15 ερευνητικών τους κέντρων, έκαναν τον παγκόσμιο τύπο να μιλάει με θαυμασμό για το «Ελληνικό θαύμα», και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτό που χρειαζόταν τώρα, ήταν να ολοκληρώσουν τον δικό τους αντιδραστήρα σύντηξης, ώστε να αποκτήσουν την απαραίτητη ενέργεια, που θα τους επέτρεπε να κατασκευάσουν τα υλικά για τον «μικρό αντιδραστήρα σύντηξης».
Το πρώτο αυτοαναπαραγόμενο ρομπότ, ήταν έτοιμο στο τέλος Φεβρουαρίου τού 1996. Μέχρι τόν Ιούνιο που τους δόθηκε η έκταση στη Στερεά Ελλάδα, είχε δημιουργήσει άλλους 7 «απογόνους», μια και το κάθε ρομπότ, έφτιαχνε άλλο ένα κάθε μήνα, με τα υλικά που του προμήθευαν οι τρεις επιστήμονες.
Τα 6 ρομπότ, μεταφέρθηκαν στην νέα έκταση, και άρχισαν να διαμορφώνουν τον χώρο για την κατασκευή τού αντιδραστήρα, και τού κοσμοδρομίου. Το 7ο, μεταφέρθηκε στη βραχονησίδα, για τη διαμόρφωση μιας βάσης υποβρυχίων μελετών. Παράλληλα, συνέχιζαν να αυξάνουν.
Τα σχέδια για όλες τις κατασκευές, ήταν πανομοιότυπα με αυτά που είχαν λάβει, και τα ρομπότ προγραμματίζονταν από έτοιμα προγράμματα τής 3ης εκδοχής. Έτσι, με όλο και περισσότερους άμισθους εργάτες, τα έργα επιταχύνονταν. Με το ρυθμό αυτό, θα είχαν έτοιμο τον αντιδραστήρα αλλά και τη διαστημική βάση, ως τον Απρίλιο τού 1997. Όσο για τα τεράστια έξοδα τών κατασκευών τους, καλύπτονταν από τις τεράστιες εισπράξεις που είχαν, όχι μόνο από τις αυξανόμενες επιχειρήσεις τους, αλλά και από τα έσοδα πώλησης τεχνογνωσίας και δικαιωμάτων για τις ανακαλύψεις τους, σε κάθε γωνιά τού κόσμου. Και η κυβέρνηση όμως, δεν έχανε ευκαιρία να στηρίζει όσο μπορούσε τους ανέλπιστους δωρητές της.
Οι εργασίες προχωρούσαν σταθερά σε όλους τους τομείς, ως τον Δεκέμβριο τού 1996. Και τότε, αποφάσισαν όπως κάθε χρόνο, να γιορτάσουν τη 2η επέτειο από την ανακάλυψη τού δέκτη ταχυονίων. Μόνο που τώρα, έμεναν πλέον στο διαστημικό τους κέντρο, ώστε να επιβλέπουν την εργασία τών ρομπότ, και να εργάζονται ανενόχλητοι. Την πορεία τών επιχειρήσεων, την είχαν αναθέσει σε οικονομικούς συμβούλους. Έτσι, μπορούσαν να αφοσιωθούν πλήρως στην ανάπτυξη τής τεχνολογίας τους. Βαθειά μέσα τους όμως, έλπιζαν πως και αυτή η επέτειος, για τρίτη συνεχή χρονιά, θα είχε να τους δώσει ένα καινούργιο μήνυμα, με νέες σπουδαιότερες πληροφορίες.
Χρόνης Πάροικος