ΠΥΡΓΟΣ ΤΟΥ
ΜΕΪΝΛΟΟΥΝ
ΤΑ ΞΑΝΘΑ ΜΑΛΛΙΑ ΤΗΣ απλώνονταν σαν μετάξι γύρω της ενώ εκείνη
ατένιζε σιωπηλή τα αστέρια. Πριν να το καταλάβει ο Κίλιαν είχε βρεθεί δίπλα της
και παρατηρούσε το πρόσωπό της. Είχε τόσα να της πει μα τα χείλη του ήταν
σφραγισμένα. Παρόλα αυτά ένιωθε ικανοποιημένος με την σιγή της νύχτας να είναι
απλωμένη σαν πέπλο ανάμεσά τους. Τον έκανε να νιώθει πιο κοντά της. Θυμόταν
περισσότερο την ανάσα της και τον ιδιαίτερο τρόπο που σούφρωνε τα χείλη της.
Και μπορούσε απλώς να κοιτάζει τα μάτια της που έλαμπαν γαλάζια, γκρι, και
πράσινα, ακόμη και στο φως των αστεριών. Και το απαλό της δέρμα, μπορούσε να το
κοιτάζει για ώρα. Τα μάτια του ταξίδεψαν στον λαιμό της και από εκεί στο φόρεμα
που φορούσε. Ήταν ένα μαύρο, κοντό φόρεμα. Η Άισλιν τηρούσε το έθιμο και φορούσε
μόνο μαύρα από τη στιγμή που είχε χάσει τη μητέρα της. Του το είχε αποκαλύψει η
Μία όσο την περίμεναν. Όμως το μαύρο ερχόταν σε όμορφη αντίθεση με το λευκό της
δέρμα και τα χρυσαφένια της μαλλιά.
«Τι σκέφτεσαι;»
Την ρώτησε αποτραβώντας την από τις βαθιές της σκέψεις.
«Όλα όσα
συνέβησαν.» Απάντησε με ήρεμη φωνή. «Απλώς είναι δύσκολο να προχωρήσεις μπροστά
όταν κοιτάζεις πίσω.» Τον κοίταξε σοβαρά. «Μου λείπει η μητέρα μου, αλλά έχω
έναν πατέρα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Και εδώ τίθεται η ερώτηση: Θα κοιτάξω
το παρελθόν ή το μέλλον;» Ο Κίλιαν χάιδεψε μια τούφα από τα μαλλιά της και
μειδίασε.
«Κοίτα πίσω σου.
Τι βλέπεις;» Εκείνη παρατήρησε τη Μία με τη Φιέρα που ήταν ξαπλωμένες στο
πάτωμα. Ο Εστέφαν βρισκόταν γονατισμένος και γελούσε μαζί τους. Ενώ ο Λίον
περπατούσε σαν χιμπατζής αν και σίγουρα πίστευε πως ήταν ο αποφασιστικός του
βηματισμός.
«Είναι
χαρούμενοι.» Απάντησε γελώντας κι εκείνη.
«Προχωράνε
μπροστά. Κοιτάζουν το μέλλον.» Η Άισλιν ένευσε και τον κοίταξε με λύπη.
«Έχω αποφασίσει να
ταξιδέψω στο Άπερον.» Ο Κίλιαν απέστρεψε τη ματιά του από εκείνη. Πίεσε τα
χείλη του μεταξύ τους. Έπρεπε να της πει. Πώς όμως; Σηκώθηκε όρθιος και την
τράβηξε μαζί του ενώ πηδούσε από τον πύργο.
Όλοι σταμάτησαν να γελάνε. Η Μία κοίταξε
σαστισμένα το σημείο από το οποίο είχαν εξαφανιστεί η Άισλιν και ο Κίλιαν. Ο
Λίον έτρεξε μέχρι εκείνο το σημείο και τους αναζήτησε με τα μάτια του. Δεν ήταν
ιδιαίτερα αποδοτική μέθοδος, αφού το σκοτάδι ήταν πυκνό γύρω τους. Ο Εστέφαν
δοκίμασε να ανασηκωθεί αλλά η Φιέρα κράτησε το χέρι του κοντά της.
«Μην ανησυχείτε.
Ο Κίτζι λέει πως θα επιστρέψουν σύντομα. Απλά ήθελε να της πει κάτι σημαντικό.»
Όλοι αναστέναξαν ανακουφισμένοι. «Επίσης λέει πως θα κρατήσει την υπόσχεση που
μου έδωσε.» Ο Λίον και ο Εστέφαν πλησίασαν τα πρόσωπά τους στη Φιέρα με απορία.
«Όχι τόσο κοντά!»
Τους μάλωσε η Μία και η Φιέρα γέλασε μαζί της. Οι άντρες προσποιήθηκαν πως δεν
την άκουσαν.
«Λοιπόν, λοιπόν;»
Ρώτησε ο Λίον με φωτιές να καίνε στα μάτια του.
«Είπε πως δεν θα
ασκήσει ποτέ ξανά μαύρη μαγεία.» Ανακοίνωσε περήφανο το παιδί.
«Ο Κίλιαν;»
Ρώτησε σαστισμένη η Μία.
Η Άισλιν για μια στιγμή είχε πιστέψει πως
θα πέθαινε. Η καρδιά της πάλευε να βγει από το σώμα της και ολόκληρο το κορμί
της τρεμούλιαζε. Έπεφτε και μάλιστα πολύ γρήγορα. Ο Κίλιαν την τράβηξε κοντά
του και η ταχύτητά τους ξεκίνησε να μειώνεται. Η Άισλιν δεν ήξερε τι μαγεία
χρησιμοποιούσε, όμως η καρδιά της μπήκε στη θέση της. Αυτό σήμαινε πως αυτό που
έκανε ο άντρας δούλευε. Τα πέλματά τους άγγιξαν απαλά το έδαφος και ο Κίλιαν
την κοίταξε με απροκάλυπτο πάθος. Η Άισλιν έκανε μερικά βήματα πίσω και η πλάτη
της κόλλησε στον τοίχο του πύργου.
«Δεν έχεις να πας
πουθενά.» Της είπε αποφασιστικά. «Χωρίς εμένα.» Συνέχισε.
«Τι είναι αυτά
που λες; Έχεις επιτέλους την ευκαιρία να είσαι με τη Φιέρα..»
«Εκείνη μου το
ζήτησε. Δεν ξέρω πως το κάνει, όμως γνωρίζει τις σκέψεις σου. Μου είπε πως
θέλεις να ταξιδέψεις και πως δεν πρέπει να σε αφήσω να πας μόνη. Αρχικά θα
κινδυνεύεις. Ξέρεις πως η ιδιαίτερη δύναμή σου είναι μαγνήτης για σκοτεινούς
μάγους. Επίσης..» Ο Κίλιαν δίστασε και έγλειψε τα χείλη του. «Δεν θα μπορούσα να
σε αφήσω από τα μάτια μου Άισλιν.» Εκείνη εγκλωβίστηκε στη ματιά του. Μπορούσε
να δει πως εννοούσε όσα της έλεγε.
«Κίλιαν. Ότι κι
αν λέει η Φιέρα είναι απλά ένα παιδί. Χρειάζεται τον αδερφό της.» Ο άντρας
ακούμπησε τον δείκτη του στα χείλη της για να την σταματήσει. Μετά έσυρε το
δάχτυλό του προς τα κάτω, χαϊδεύοντας τα απαλά.
«Και αν έχω κάνει
συμφωνία μαζί της; Να με δει ξανά σε έναν χρόνο και έκτοτε να μην ασκήσω ποτέ
ξανά μαύρη μαγεία;» Η κοπέλα έμεινε εμβρόντητη.
«Θα έκανες κάτι
τέτοιο;» Ρώτησε με απορία. Ο Κίλιαν άφησε την απάντησή του να εννοηθεί και
ξεκίνησε να την πλησιάζει.
«Άκουσέ με
Άισλιν.» Της είπε σοβαρά. Έπιασε το σαγόνι της και τράβηξε το πρόσωπό της κοντά
στο δικό του. «Είχα πολλές εμπειρίες με γυναίκες.» Τα μάτια της κοπέλας πέταξαν
σπίθες οργής και προσπάθησε να τραβηχτεί μακριά του. «Αλλά εσύ..» Κοίταζε με
εκείνον τον παθιασμένο τρόπο πάλι. «Με αποπλανείς, με κάνεις να χάνω τον ύπνο
μου και εγκλωβίζεις τα μάτια μου πάνω σου.» Η κοπέλα έγλειψε τα χείλη της.
Ξαφνικά το στόμα της ήταν τόσο στεγνό. «Αν ήταν μόνο αυτό όμως δεν θα ήταν αρκετό.
Είναι πολλά ακόμη. Είναι το μυαλό σου που με εντυπωσιάζει και οι μικρές
κινήσεις σου που με μαγεύουν.» Χτύπησε με το χέρι του τον τοίχο δίπλα της. «Και
ξέρω κάθε μέρα που ξυπνάω πως δεν έχεις κανέναν λόγο να με θες στη ζωή σου.
Είμαι σκοτεινός και απομονωμένος..» Τα λόγια του πνίγηκαν.
Γιατί η Άισλιν έφερε τα χείλη της πάνω στα
δικά του. Έτσι απλά όλες του οι σκέψεις έγιναν καπνός. Χάιδεψε τον λαιμό της με
το χέρι του και ολόκληρο το σώμα της αναρίγησε. Τα χείλη της έκαναν ότι της
είχε πει νωρίτερα. Τον αποπλάνησαν και τον βοήθησαν να χάσει τον αυτοέλεγχό
του. Τα χέρια του τυλίχτηκαν γύρω από τη μέση της και την τράβηξαν πιο κοντά
του. Ήθελε να αισθανθεί το σώμα της. Εκείνη χάιδεψε το πίσω μέρος του λαιμού
του και αμέσως μετά συνειδητοποίησε τι συνέβαινε. Τον έσπρωξε μακριά της και
πήρε μια βαθιά ανάσα. Η καδιά της ήταν άρρυθμη ξανά και τα χείλη της λαίμαργα
για εκείνον. Αλλά έπρεπε να επιστέψουν στον πύργο. Ο Κίλιαν κατάλαβε τι
σκεφτόταν και ένευσε.
«Αν ταξιδέψουμε
μαζί δεν θα έχουμε κάποιο σπίτι για να γυρίσουμε σε αυτό.» Του είπε σκεπτικά
ενώ την σήκωνε στο αέρα και την κρατούσε στην αγκαλιά του. Ο Κίλιαν σχημάτισε
ένα σύννεφο μαύρου καπνού κάτω από τα πόδια του το οποίο ξεκίνησε να τους
ανυψώνει.
«Θα γυρνάω πίσω
σε εσένα.» Της είπε ενώ κοίταζε στον ουρανό. «Αυτό μου είναι αρκετό».
Ράνια Ταλαδιανού