Εδώ και πέντε λεπτά κοιτούσε το λευκό ταβάνι, επαναλαμβάνοντας την προηγούμενή της συζήτηση με τον Άγγελο. Ενώ κανονικά θα απαιτούσε να μάθει την αλήθεια από το πρώτο λεπτό που είχε ανοίξει τα μάτια της, αυτό δε συνέβη. Αντίθετα, ήταν ήρεμη, δεν κράτησε μούτρα για τη χθεσινή μάχη και σίγουρα δε θύμωσε με το μυστικό του νεαρού. Εξάλλου, η Χλόη είχε κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα με τη δύναμη του Σμαραγδένιου Δράκου, οπότε κατέληξε πως ήταν πάτσι.
Όπως κι εκείνοι δεν την πίεσαν για απαντήσεις, έτσι και η ίδια δε θα πίεζε την κατάσταση περαιτέρω. Θα τα μάθαινε όλα στην ώρα τους.
"Δεν είμαι εγώ αυτή", μουρμούρισε, συνειδητοποιώντας πως μέσα σε αυτές τις έξι μέρες, ή καλύτερα μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια, είχε αλλάξει. Η Χλόη του παρελθόντος θα είχε χρησιμοποιήσει από την πρώτη στιγμή το Σμαραγδένιο Δράκο, δε θα δεχόταν ποτέ τη βοήθεια κανενός και σίγουρα δε θα άφηνε κανέναν να δει την αδύναμη πλευρά της. Αλλά η αρχηγός της πιο επίλεκτης ομάδας του Μαύρου Ρόδου είχε πεθάνει το ίδιο βράδυ που πέθανε ο Χατζόπουλος. Και αυτό δεν το είχε καταλάβει μέχρι τώρα.
Σκεπτόμενη αυτά τα πράγματα, ένιωσε ένα βάρος να φεύγει από πάνω της. Επιτέλους θα μπορούσε να κάνει μία καινούρια αρχή χωρίς τις σκιές του παρελθόντος να την κυνηγάνε. Χωρίς να κρύβεται και να φοβάται.
Γύρισε πλευρό και αγκάλιασε το μαξιλάρι της. Έπνιξε ένα χασμουρητό και έκλεισε τα μάτια της για να παρασυρθεί σε έναν γλυκό ύπνο.
***
Δευτέρα 26 Ιουνίου, 17:15
Ημέρα έκτη.
Μέσα στον ύπνο του άκουσε πρώτα το κουδούνι της πόρτας και στη συνέχεια τον εκνευριστικό ήχο του σταθερού τηλεφώνου. Σηκώθηκε απρόθυμα από το μαλακό του κρεβάτι και κατευθύνθηκε προς το σαλόνι, όπου βρισκόταν το τηλέφωνο.
"Παρακαλώ;"
"Άνοιξε την πόρτα, είμαστε ακριβώς απ'έξω!", είπε απλά ο επιθεωρητής Γκρέις και του το έκλεισε στα μούτρα.
Ο Άγγελος μουρμούρισε μία βρισιά και άνοιξε την πόρτα.
"Ακόμα κοιμάστε;", ρώτησε ο Γκρέις, αλλά ο νεαρός ήξερε καλύτερα από το να απαντήσει μία ρητορική ερώτηση κι έτσι απλά παραμέρισε για να περάσει ο επιθεωρητής με τη Γαλήνη στο διαμέρισμα.
"Πού έμπλεξες χτες και είσαι έτσι;", ρώτησε εννοώντας τις μελανιές και τις πληγές στο σώμα του Άγγελου.
"Σε μία μάχη με τα μέλη του Μαύρου Ρόδου, επιθεωρητά", απάντησε εκείνος. "Πάω να ξυπνήσω τη Χλόη"
Η κοκκινομάλλα θα ήταν έξαλλη που δεν τήρησαν τη συμφωνία στην ώρα της, αλλά παρακοιμήθηκαν και οι δυο τους.
Άνοιξε την πόρτα χωρίς να περιμένει να αντικρίσει κάτι συγκεκριμένο.
Η Χλόη κοιμόταν του καλού καιρού, έχοντας στην αγκαλιά της το μαξιλάρι και μία γαλήνια έκφραση στόλιζε τα χαρακτηριστικά της. Δεν του έκανε καρδιά να την ξυπνήσει τόσο ήρεμα που κοιμόταν, αλλά αν δεν το έκανε αυτός, έβαζε στοίχημα πως ο Γκρέις είχε έτοιμο ένα ποτήρι με νερό για να τη λούσει με αυτό.
Την έπιασε από τον ώμο και την ταρακούνησε ελαφρά. "Χλόη, ξύπνα. Χλόη μου, ήρθαν ο επιθεωρητής Γκρέις με τη Γαλήνη"
Η κοπέλα άνοιξε τα μάτια της και οι πράσινές της ίριδες καρφώθηκαν πάνω του. "Αλλάζω ρούχα και έρχομαι", απάντησε με βραχνή φωνή.
Έκλεισε την πόρτα του δωματίου του και άνοιξε την ντουλάπα για να βρει ρούχα να βάλει. Κατέληξε σε μία απλή γκρι φόρμα και μία μαύρη κοντομάνικη μπλούζα και πήγε στο σαλόνι.
"Τι να σας προσφέρω; Έναν χυμό, έναν καφέ, κάτι να φάτε;"
"Άγγελε, κάτσε κάτω. Πρώτα θα σας πω τα νέα και μετά αυτά", δήλωσε ο Γκρέις και ο νεαρός υπάκουσε.
"Γεια!", αναφώνησε η Χλόη με την είσοδό της στο χώρο και κάθισε δίπλα στη Γαλήνη. Η ξανθιά κοπέλα πήρε αγκαλιά την αδερφής της, η οποία μόρφασε από τον πόνο με την ξαφνική επαφή τους.
"Χλόη! Τι έγινε;"
"Θα σου εξηγήσω μετά, όταν θα χρησιμοποιείς τις θεραπευτικές σου δυνάμεις"
"Θα τα πείτε μετά, προς το παρόν, σας έχω άλλα νέα, πιο σημαντικά", ανακοίνωσε ο επιθεωρητής. "Υπάρχουν εξελίξεις στην υπόθεσή σου, Χλόη"
Η καρδιά της κοκκινομάλλας άρχισε να χτυπάει πιο γρήγορα από το κανονικό. "Τι είδους εξελίξεις;"
"Θετικές", δήλωσε και έκανε μία παύση πριν συνεχίσει. "Βρέθηκε ο πραγματικός δολοφόνος του Αβαούζου και είναι ο διοικητής της αστυνομίας"
Τους άφησε να χωνέψουν την καινούρια πληροφορία πριν περάσει στην επόμενη.
"Στοιχηματίζω πως υπάρχει και ένα 'αλλά' μέσα στην πρόταση που είπες", είπε η Χλόη, που παρόλο που ήθελε να το γιορτάσει, παρέμενε ήσυχη στη γωνία της, σε αντίθεση με τον Άγγελο, ο οποίος της χαμογελούσε θριαμβευτικά.
Ο μεγαλύτερος άντρας συμφώνησε με τα λεγόμενα της κοπέλας, γνέφοντας καταφατικά και συνέχισε. "Επειδή είναι ο διοικητής της αστυνομίας, δε θα μας πιστέψουν έτσι εύκολα και αυτοί που σε θέλουν πίσω από τα σίδερα θα φτιάξουν και άλλα στοιχεία εναντίον σου"
"Εκπληκτικά...", αναφώνησε ειρωνικά η Χλόη και έριξε το βάρος της προς τα πίσω.
"Σίγουρα θα υπάρχει κάτι το οποίο θα μπορούμε να κάνουμε", είπε ο Άγγελος.
"Έχω μιλήσει με τον στρατηγό Νέργκααρντ και θα μας προσφέρει τη βοήθειά του και όσον αφορά τα υπόλοιπα, τα έχουμε αναλάβει εγώ και η επιθεωρήτρια Τζόουνς", δήλωσε ο Γκρέις. "Εσείς, αν θυμάμαι καλά, έχετε να τακτοποιήσετε κάποια άλλα ζητήματα"
Η Χλόη έγνεψε καταφατικά. Όντως, είχαν να διευθετήσουν κάποια άλλα θέματα, ξεκινώντας από την Κριστίν, ή αλλιώς Μαύρο Ρόδο. "Με την Αννίτα Κασακιάν, τι γίνεται;"
"Τι έγινε με την Κασακιάν;", ρώτησε ο Άγγελος.
"Είναι νόμιμα έξω, δυστυχώς. Τόσος κόπος να την κλείσουμε μέσα κι αυτή με έναν καλό δικηγόρο και κάποιες διασυνδέσεις κατάφερε να βγει!", απάντησε οργισμένος ο επιθεωρητής, ενώ ο νεαρός με τα καστανά μάτια είχε μείνει άναυδος.
"Κι εσύ, Χλόη, πώς το γνωρίζεις αυτό;"
"Λίγο προτού με βρεις εσύ, με βρήκε αυτή και απαίτησε να της δώσω το Μαύρο Ρόδο"
Η Γαλήνη ανατρίχιασε στο άκουσμα του ονόματος του μαγικού ξίφους που στοίχειωνε την παιδική της ηλικία. "Ακόμα με αυτό ασχολούνται;"
"Δυστυχώς, μικρή. Και όπως κατάλαβες δεν είναι μόνο η οργάνωση που το διεκδικεί"
"Οι άντρες της Κασακιάν σας προκάλεσαν αυτά τα τραύματα;", ρώτησε ο Γκρέις και η κοκκινομάλλα με τον Άγγελο αντάλλαξαν ένα προειδοποιητικό βλέμμα.
"Τα μέλη του Μαύρου Ρόδου και ένας νεαρός, τον οποίο πρώτη φορά βλέπω"
"Ο Λούκας. Πρώην Φάντασμα και νυν εγκληματίας. Συνεργάζεται με τη μαφία πού και πού", συμπλήρωσε ο νεαρός και το βλέμμα του σκοτείνιασε. "Δε θα το έβρισκα παράλογο αν αυτό τον καιρό συνεργάζεται ταυτόχρονα με την Κασακιάν και το Μαύρο Ρόδο"
"Διπλός πράκτορας, ε...", μονολόγησε ο επιθεωρητής. "Το ξίφος το βρήκατε;", τους ρώτησε, κοιτάζοντάς τους εναλλάξ.
"Μάθαμε την τοποθεσία στην οποία βρίσκεται, αν εννοείς αυτό", άρχισε να λέει η Χλόη.
"Μην πεις τίποτα παραπάνω! Όσο λιγότεροι ξέρουν για την Κριστίν, τόσο το καλύτερο", της είπε προειδοποιητικά ο νεαρός μέσα στο κεφάλι της.
"Καλώς", έκανε ο επιθεωρητής και σηκώθηκε από τον καναπέ, με τον Άγγελο να τον μιμείται. "Εγώ πρέπει να φύγω, αλλά σας αφήνω εδώ τη Γαλήνη. Να την προσέχετε"
"Μάλιστα, κύριε επιθεωρητή!", είπαν ταυτόχρονα η Χλόη με τον νεαρό και η Γαλήνη γέλασε.
Ο Τόνι Γκρέις απλά κούνησε το κεφάλι του και κατευθύνθηκε προς την εξώπορτα. "Απλά φροντίστε να μην κάψετε ή καταστρέψετε το σπίτι του Αναγνώστου, κορίτσια, γιατί μετά θα παραπονιέται σε μένα"
Αφού σιγουρεύτηκαν πως ο επιθεωρητής βρισκόταν σε αρκετά μεγάλη απόσταση, η Χλόη και ο Άγγελος αναστέναξαν από ανακούφιση.
"Άγγελε, εγώ θα της πω για το Μαύρο Ρόδο", δήλωσε η κοκκινομάλλα.
"Όπως θες, αρκεί να μην της πεις για το Λευκό"
"Τι έγινε με το Μαύρο Ρόδο;", ρώτησε η Γαλήνη
"Το βρήκαμε, Γαλήνη, αλλά δεν ήταν αυτό που περίμενα"
"Δηλαδή;"
"Θυμάσαι πως όλοι στην οργάνωση μιλούσαμε για ένα ξίφος", εξήγησε η Χλόη και η κοπέλα έγνεψε καταφατικά. "Στην πραγματικότητα, δεν πρέπει να ανησυχούμε τόσο για το ξίφος, όσο για την-" έκανε μία παύση και έστρεψε το βλέμμα της στον Άγγελο για βοήθεια. "Μπορείς να με βοηθήσεις λίγο στην εξήγηση, σε παρακαλώ;"
"Εντάξει", απάντησε εκείνος. "Αυτό που θέλει να πει η Χλόη είναι πως στο ξίφος είναι φυλακισμένη μία ψυχή. Μία αθάνατη ψυχή, εκείνη της πρώτης κατόχου του Μαύρου Ρόδου, της Κριστίν"
"Και τώρα αυτή είναι ελεύθερη"
"Ορίστε;", έκανε τρομοκρατημένη η Γαλήνη και η Χλόη την έπιασε καθησυχαστικά από τον ώμο.
"Δε θα κρατήσει για πολύ, όμως αυτό. Απόψε θα τη βρω για να τελειώνουμε με αυτό"
"Στην κατάστασή σου δεν έχεις να πας πουθενά!"
"Δίκιο έχει η Γαλήνη, Χλόη! Τα τραύματά σου δεν είναι αμελητέα!", πετάχτηκε ο Άγγελος και η κοπέλα τον κεραυνοβόλησε με το σμαραγδί της βλέμμα.
"Προέχει η ασφάλεια όλων!"
"Αλλά αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να παραμελείς τον εαυτό σου!", υποστήριξε η ξανθιά κοπέλα. "Φαίνεται από χιλιόμετρα πως πονάς με την κάθε σου κίνηση!"
Η κοκκινομάλλα πήγε να μιλήσει, αλλά την πρόλαβε η μικρή της αδερφή. "Δε σηκώνω αντίρρηση! Σε ξέρω πολύ καλά και να σου θυμίσω ότι είμαι θεραπεύτρια"
"Αυτό δεν ξεχνιέται. Γι'αυτό, εξάλλου, σε χρειάζομαι αυτή τη στιγμή, Γαλήνη"
"Θα σε θεραπεύσω, αλλά μόνο αν μου υποσχεθείς πως δε θα κάνεις καμία τρέλα", της αποκρίθηκε σταυρώνοντας τα χέρια κάτω από το στήθος της.
"Τώρα παίζεις βρώμικα, μικρή"
"Έμαθα από την καλύτερη", την αποστόμωσε η Γαλήνη με ένα μειδίαμα χαραγμένο στο πρόσωπό της.
***
Η Γαλήνη είχε φύγει προ πολλού, αφήνοντας μόνους τον Άγγελο με τη Χλόη.
Ήταν καθισμένοι στο τραπέζι της κουζίνας, με τα πιάτα μπροστά τους να είναι άδεια.
"Μάλλον πεινούσαμε πολύ", σχολίασε ο νεαρός και τοποθέτησε τα βρώμικα πιάτα στο νεροχύτη. Η Χλόη έγνεψε καταφατικά και ήπιε μία γουλιά νερό από το ποτήρι της πριν σηκωθεί από τη θέση της.
Η μικρή της αδερφή είχε θεραπεύσει με τις δυνάμεις της τα τραύματά της και τώρα ένιωθε έτοιμη για όλα.
Είχε ήδη ετοιμάσει ένα σχέδιο για να βρει το Μαύρο Ρόδο, το ίδιο κιόλας βράδυ. Δεν την ένοιαζε τίποτα άλλο από το τέλος της συγκεκριμένης ιστορίας. Ήθελε να κάνει μία καινούρια αρχή και η μόνη λύση ήταν να σφραγίσει το Μαύρο Ρόδο και να σιγουρευτεί πως κανένας δε θα το έψαχνε ξανά.
"Δεν έχεις να πας πουθενά!"
Τι στο καλό; Το μυαλό της διάβαζε;
Πάγωσε στη θέση της και γύρισε να τον κοιτάξει την ώρα που έπλενε τα πιάτα. Το πρόσωπό του ήταν μία ανέκφραστη μάσκα.
"Στο σαλόνι θα είμαι", απάντησε και έκανε να φύγει, αλλά τα πόδια της κόλλησαν στο έδαφος, καθώς ο Άγγελος είχε χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του.
Αφού τοποθέτησε και το τελευταίο πιάτο στη σχάρα για να στεγνώσει, έστρεψε τον κορμό του προς το μέρος της και την κάρφωσε με το σοκολατένιο του βλέμμα. Σε αυτό διέκρινε μία προστατευτικότητα και στο κορμί της απλώθηκε μία θέρμη.
"Δε με ξεγελάς εμένα, πριγκίπισσα. Το γνωρίζω πως μόνο στο σαλόνι δεν πρόκειται να πας"
Η Χλόη ξεφύσηξε εκνευρισμένη. "Ωραία, το βρήκες!", του αντιγύρισε και χρησιμοποίησε τον Σμαραγδένιο Δράκο για να ακυρώσει τη δύναμη του Λευκού Ρόδου. "Δε θα πάω στο σαλόνι! Θα πάω να αντιμετωπίσω το Μαύρο Ρόδο!"
"Λυπάμαι που θα σε απογοητεύσω, αλλά αυτό δεν πρόκειται να γίνει απόψε. Χρειαζόμαστε ένα σχέδιο και τα δύο Φαντάσματα που ασχολούνται με την υπόθεση δεν είναι διατεθειμένα να μας καλύψουν"
Τα χείλη της κοπέλας ενώθηκαν, σχηματίζοντας μία λεπτή γραμμή. Πήγε να απαντήσει, αλλά την πρόλαβε ο νεαρός. "Η Κριστίν είναι επικίνδυνη. Δεν μπορούμε να πάμε μόνο οι δυο μας"
"Εντάξει, θα μείνω εδώ!", δήλωσε και το μυαλό της πήγε αυτόματα σε αυτά, τα οποία είχε διαβάσει τρεις μέρες πριν στην κεντρική βιβλιοθήκη. "Αλλά, μου χρωστάς κάποιες εξηγήσεις. Μη νομίζεις ότι το ξέχασα!"
Ο Άγγελος αναστέναξε ηττημένος και ένα μειδίαμα ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό του. Πέρασε το μπράτσο του γύρω από τους ώμους της Χλόης και την οδήγησε στο σαλόνι. "Λοιπόν, τι θα ήθελες να μάθεις;", τη ρώτησε αφού βολεύτηκαν στον μαύρο καναπέ.
"Προηγουμένως ανέφερες πως η ψυχή της Κριστίν είναι παγιδευμένη στο ξίφος, αυτό ισχύει και στη δική σου περίπτωση;"
"Ίσχυε. Πριν από είκοσι, περίπου, χρόνια ο προηγούμενος κάτοχος του Σμαραγδένιου Δράκου με ελευθέρωσε και ξαναγεννήθηκα σαν άνθρωπος. Απλά ακόμα είμαι κάτοχος του Λευκού Ρόδου", εξήγησε και έπλεξε τα δάχτυλα των χεριών του μεταξύ τους. "Αν καταφέρεις να ελευθερώσεις την ψυχή της Κριστίν και σφραγίσεις τις δυνάμεις του Μαύρου Ρόδου, αυτό θα ήταν το ιδανικό"
"Μάλιστα... Άρα, εσύ ήσουν εκείνος ο νεαρός στρατηγός του μύθου"
"Ναι", είπε, γελώντας ελαφρά, "εγώ είμαι ο Άντζελο Ντοτσίνι"
"Ποτέ δεν πίστευα πως θα γνώριζα κάποιον τόσο μεγάλο"
"Με λες παππού, δηλαδή;", έκανε και καλά θιγμένος εκείνος και τοποθέτησε το δεξί του χέρι στην καρδιά.
"Θα μπορούσα", απάντησε η Χλόη και ανασήκωσε τους ώμους της. "Στο θέμα μας, όμως"
"Ακούω"
"Για το Λευκό Ρόδο δεν υπάρχουν περαιτέρω πληροφορίες πέρα από αυτές που παρέχει ο μύθος"
"Τις εξαφάνισα εγώ. Δεν ήθελα ο κόσμος να γνωρίζει για εμένα, Χλόη"
Η κοπέλα απλά κούνησε το κεφάλι της. "Τα Φαντάσματα το ξέρουν ότι είσαι το Λευκό Ρόδο;"
"Ναι, όπως δυστυχώς και ο Λούκας", απάντησε ο Άγγελος και η ματιά του πλανήθηκε έξω από το παράθυρο, στην απέναντι πολυκατοικία. Ξαφνιάστηκε όταν ένιωσε το χέρι της Χλόης στον ώμο του, αλλά δε γύρισε να την κοιτάξει. Απλά το κάλυψε με την παλάμη του.
"Λυπάμαι πολύ για τον ρούνο"
Στράφηκε έκπληκτος προς το μέρος της. "Δε φταις εσύ για ό,τι έγινε με τον Λούκας"
"Ναι, αλλά αν δεν είχαμε δημιουργήσει το Μέριλ με την Ισμήνη, δε θα σε χρησιμοποιούσε εκείνος", είπε η Χλόη, χαμηλόφωνα.
"Μπορεί. Παρόλα αυτά, ο ρούνος δημιουργήθηκε για καλό σκοπό, ασχέτως αν κάποιος άλλος τον ήθελε για διαφορετική χρήση"
Έκανε μία παύση του ενός δευτερολέπτου. "Δε φταις εσύ, Χλόη", της είπε μαλακά και τοποθέτησε την παλάμη του απαλά στο μάγουλό της.
"Μα, εγώ πήρα το ξίφος από την οργάνωση, εγώ-"
"Το έκανες για καλό, Χλόη!", της αντιγύρισε και πλησίασε το πρόσωπό του στο δικό της, χωρίς να παίρνει το χέρι του από πάνω της. "Αν κάποιος ευθύνεται για όλα αυτά, τότε είναι εκείνος που έδωσε στην Κριστίν το μαγικό ξίφος, όχι εσύ!"
Ξανθίππη Γιωτοπούλου