(Κρις)
Η κόκκινη αύρα προσδίδει τρία χαρακτηριστικά: Πίστη, τόλμη και δύναμη. Βρισκόμουν μπλεγμένος σε ένα τεράστιο μυστήριο, του οποίου η άκρη ήταν ανύπαρκτη. Η επιστροφή μου στο Γκρέι ήταν το πρώτο λογικό γεγονός των τελευταίων ημερών και, ενώ το να αφήσω τη Σκάι μετά από όσα είδα ήταν δύσκολο, δεν ήταν δική μου δουλειά και δε θα έπρεπε να με απασχολεί.
Έσπαγα το κεφάλι μου να διώξω αυτή την εσωτερική παρόρμηση να γυρίσω πίσω. Η πίστη μου ήταν πάντα αφιερωμένη στο στέμμα και ένα άγνωστο κορίτσι δε θα μπορούσε να το αλλάξει αυτό. Όμως, η αίσθηση όταν την είδα για πρώτη φορά, ο τρόπος που μιλούσε, ευθύς, σαν να γνωριζόμασταν χρόνια και-
«Έι, ήρωα, αποφάσισες να γίνεις πρωταθλητής στον ύπνο; Σήκω, φτάσαμε». Η φωνή του Πράις με επανέφερε στην πραγματικότητα. Οι πόρτες του μαύρου οχήματος άνοιξαν διάπλατα και σύντομα πατούσα ξανά σε γνώριμο έδαφος. Ο Πράις ήταν ο νεότερος μαχητής στο Γκρέι. Μόλις δεκαοκτώ ετών και είχε ήδη καταφέρει να συναγωνίζεται τους καλύτερους.
«Ίσως απλά δεν ήθελα να βλέπω τα μούτρα σου. Όπως και να το κάνεις δεν είναι το καλύτερο θέαμα και ειδικά τόσο πρωί. Για να πω την αλήθεια, ακόμη και ο Μαξ ίσως να έχει καλύτερη εμφάνιση από εσένα». Χαμογέλασα ειρωνικά και ο Πράις με αντέγραψε, καθώς ήταν αδιανόητο να ειπωθεί κάτι τέτοιο για τον Μάξ στην πραγματικότητα.
«Το ήξερα ότι έχεις περίεργα γούστα, Κρις, αλλά σοβαρά; Ο Μαξ; Τέλος πάντων, υποθέτω θα κάνω πίσω για να μπορέσετε να προχωρήσετε το ρομάντζο σας. Με πληγώνεις αλλά θα το υποστώ, αρκεί να σε κάνει ευτυχισμένο». Τον κοίταξα λοξά, αλλά εκείνος κοιτούσε τώρα μπροστά, παγωμένος στη θέση του και αυτή ήταν η επιβεβαίωση ότι ο Μαξ είχε ακούσει όλη τη συζήτηση.
«Δεν ξέρω αν σε βλέπω κατά αυτό τον τρόπο, Κρις, αλλά αν αυτός ήταν ο λόγος που χρειαζόσουν για να γυρίσεις στη μονάδα μετά από τόσες ημέρες διακοπών, τότε ευχαρίστως να το δεχθώ σαν κομπλιμέντο». Η φωνή του Μαξ δε μου είχε λείψει καθόλου. Η υπεροψία στη φωνή του ήταν πιο φωτεινή και από την κυανή αύρα του. Όμως είχε δίκιο για ένα πράγμα: οι ημέρες των διακοπών είχαν τελειώσει και τώρα έπρεπε να μάθω περισσότερα για το σκάφος στο οποίο είχα βρει λιπόθυμη τη Σκάι. Αν ήθελα να συμμετέχω στην έρευνα, δεν αρκούσε το γεγονός ότι ήμουν αυτός που το βρήκε. Έπρεπε να κάνω τον Μαξ να με διορίσει χειριστή της υπόθεσης.
«Σε ποιο πόστο θα αναλάβουμε σήμερα, συντονιστή;» Ο Πράις είχε επέμβει στην κουβέντα, γλιτώνοντάς με από τον κόπο να βρω κολακευτικά λόγια. Δεν ήμουν ποτέ καλός σε αυτά, αλλά δεν το απαιτούσε και η δουλειά μου ούτως ή άλλως.
«Εσύ, Πράις, μπορείς να ψυχαγωγήσεις το φυλάκιο σήμερα μιας και σε διακατέχει ένα πνεύμα κλόουν. Όσο εσένα, Κρις, έλα μαζί μου στο κέντρο ελέγχου».
Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα το μόνο που μπορούσα να δω ήταν η αχνή εικόνα του Πράις που έμπαινε στην πτέρυγα εξοπλισμού, απέναντι από το συγκρότημα με τους ξενώνες, για να ετοιμαστεί. Ο Μαξ προπορεύτηκε και εγώ ακολούθησα προς την είσοδο του κεντρικού κτιρίου της μονάδας ελέγχου που έστεκε μπροστά μας.
Τα κτίρια στο Γκρέι δεν έμοιαζαν σε τίποτα με τους πολυτελείς πύργους της Ντάργουιν. Άλλωστε το όνομα της περιοχής πήγαζε από το γκρι πέτρωμα που είχε χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή των κτισμάτων. Οπτικά, μπορεί να μην ήταν ότι καλύτερο, όμως αυτό το υλικό θα άντεχε αρκετά κατά τη διάρκεια ενός πιθανού πολέμου.
Σε αντίθεση με το εσωτερικό του ξενώνα, που αποτελούσε τη μόνιμη κατοικία των μαχητών, η διακόσμηση του κέντρου ελέγχου ήταν μεγαλοπρεπής. Μεταλλικά στοιχεία έδεναν με τους γκρι τοίχους και μαύρα χαλιά είχαν στρωθεί με την άφιξη του Μαξ. Ανεβαίνοντας την κύρια σκάλα που έστεκε στη μέση της αίθουσας υποδοχής, βρισκόντουσαν τα προσωπικά διαμερίσματα του συντονιστή, όπως επίσης το δωμάτιο επιχειρήσεων, το γραφείο του και φυσικά μια αίθουσα ψυχαγωγίας. Ένα μικρό, λιτό παλάτι που θα άντεχε απέναντι σε σχεδόν κάθε όπλο μαζικής καταστροφής.
Μπαίνοντας στο γραφείο του Μαξ, η πόρτα έκλεισε αυτόματα πίσω μου και το ύφος του συντονιστή ήταν δολοφονικό.
«Δεν ξέρω πώς τα κατάφερες, αλλά έχεις την εύνοια της βασίλισσας. Σε διόρισε ως επικεφαλή αυτής της πολύ ιδιαίτερης έρευνας. Από σήμερα, μπορείς να συντάξεις μια ομάδα, η οποία θα σε βοηθήσει να αναλύσεις όλα τα στοιχεία που μπορούν να βρεθούν και, αφού ολοκληρώσεις την έρευνα, θα αναφέρεις τα αποτελέσματα μόνο σε εκείνη. Πάρε αυτό, είναι μια δέσμη με μοβ προσκλήσεις. Φαίνεται πως η Ντάργουιν δεν τελείωσε μαζί σου. Μη δώσεις λόγο στο στέμμα να προτιμήσει τους εκτελεστές από εμάς».
Φαίνεται πως η τύχη ήταν με το μέρος μου. Ο Μαξ δε χαιρόταν ιδιαίτερα, αλλά ήταν απασχολημένος με το γεγονός ότι το στέμμα είχε προσέξει τη μονάδα που διοικούσε εκείνος. Δεν ήταν δική του η επιτυχία φυσικά, αλλά ποιος θα τολμούσε να πει κάτι διαφορετικό;
«Μάλιστα, συντονιστή. Όσο για την ομάδα, θα ήθελα μόνο τον Πράις. Έχει εξαιρετική γνώση στην ιστορία των σκαφών και θα ήταν χρήσιμος. Μπορεί να ξεκινήσει μετά τη βάρδια στο φυλάκιο. Μέχρι τότε θα κατέβω μόνος μου στο μηχανουργείο να ρίξω μια ματιά».
«Πολύ καλά, ας γίνει έτσι. Το σκάφος δεν έχει ανοίξει ξανά από τη δική σου είσοδο με εντολή της βασίλισσας. Να θυμάσαι να της αναφέρεις πως οι εντολές της τηρούνται κατά γράμμα».
Παρόλο που οι προτάσεις αντηχούσαν χαλαρές μέσα στο δωμάτιο, ήταν ξεκάθαρο πως εννοούσε κάθε λέξη.
«Μάλιστα, συντονιστή».
«Μπορείς να φύγεις τώρα, ίσως να είσαι ήρωας στα μάτια των υπολοίπων, αλλά δεν αξίζεις τόσο πολύ από τον χρόνο μου. Κάνε τη δουλειά σου και φρόντισε για το μέγιστο αποτέλεσμα». Η ανάγκη του Μαξ να νιώθει ανώτερος ήταν μια χαρά που δε με ενδιέφερε να του στερήσω. Έκανα ένα βήμα πίσω και σύντομα βρισκόμουν στην έξοδο του κέντρου ελέγχου και στον δρόμο για το μηχανουργείο. Οι νέες πληροφορίες σχετικά με την αποστολή μου είχαν δώσει την ευκαιρία όχι μόνο να μάθω περισσότερα για τη Σκάι και το πώς βρέθηκε εδώ, αλλά ίσως και γιατί ο δόκτωρ Ρεν προσπάθησε να τη σκοτώσει.
Η μονάδα του Γκρέι ήταν μικρή και τα κτίρια είχαν κοντινή απόσταση μεταξύ τους, με αποτέλεσμα μέσα σε λίγα μόλις βήματα να περνάω το ειδικό αναγνωριστικό πάσο μου από την πόρτα ασφαλείας.
Το σκάφος με περίμενε στο επίπεδο τρία, το οποίο συνήθιζε να απαρτίζεται από εκατοντάδες μηχανικούς. Μετά από απόφαση του στέμματος όμως, το επίπεδο κλείδωσε και δεχόταν μόνο τον δικό μου κωδικό και φυσικά της βασίλισσας.
Μπήκα στο κτίριο και πέρασα από τον όροφο εκπαίδευσης, ο οποίος ήταν γεμάτος με νέους μαχητές σε ρόλο μηχανικών, προς το δεύτερο επίπεδο στο οποίο διεξαγόταν η βασική έρευνα και οι δοκιμές νέων τεχνολογιών και όπλων, φτάνοντας στον επιθυμητό όροφο που φιλοξενούσε το προϊστορικό σκάφος μέσα στο οποίο είχα βρει τη Σκάι, τη μονάδα σκαφών. Χωρίς τον Πράις και τις υπερβολικά πολλές γνώσεις του επάνω στην αρχαία τεχνολογία, δεν είχε νόημα να μπω στις τεχνικές λεπτομέρειες. Σαν ανιχνευτής, ήταν προτιμότερο να ελέγξω τα δωμάτια προσεκτικά για κάποιο στοιχείο σχετικά με τη Σκάι. Οποιαδήποτε πληροφορία μπορούσα να συλλέξω από έγγραφα, έστω και ένα ωφέλιμο στοιχείο, θα με βοηθούσε να καταλάβω περισσότερα για τις συνθήκες που οδήγησαν στην πρόσκρουση.
Περνώντας την πύλη, βρέθηκα μπροστά στο αεροσκάφος της Σκάι. Η πόρτα ήταν ανοιχτή όπως την είχα αφήσει την πρώτη φορά, επιτρέποντάς μου να περάσω απευθείας στον θάλαμο προετοιμασίας, όπου δεν υπήρχε καμία στολή ούτε κάποιος μηχανισμός εκκένωσης αέρος με μια πρώτη ματιά. Έπειτα με περίμενε το δωμάτιο ψυχαγωγίας. Μερικά ράντζα ήταν βιδωμένα στα τοιχώματα του σκάφους και στο μέσο ένας στρογγυλός καναπές με ζώνες. Από τις αμυδρές αναμνήσεις μου από εκείνη τη νύχτα, ήξερα πως αμέσως μετά με περίμενε το πιλοτήριο, που ήταν και το σημείο αναφοράς.
Το μπροστινό μέρος του θαλάμου ήταν αρκετά χαοτικό εξαιτίας της συντριβής, όμως δεν υπήρχε κανένα εμφανές στοιχείο σχετικά με τις συντεταγμένες τις οποίες χάραξε η Σκάι. Κατάλαβα σύντομα πως το να ψάξω εδώ και στο μεσαίο επίπεδο ήταν χάσιμο χρόνου, αφού η Σκάι ήταν μόνη της μέσα στο σκάφος. Βγήκα προς το επίπεδο ψυχαγωγίας και, προς έκπληξή μου, ανακάλυψα μια μικρή πόρτα που οδηγούσε σε ένα μικρό δωματιάκι. Όμως, ακόμη και εκεί δεν υπήρχε προσωπικό αντικείμενο ή έγγραφο που να δηλώνει την πρόθεση. Αυτό οδηγούσε σε δύο πιθανότητες: κάποιος έστησε παγίδα για άγνωστο σκοπό χρησιμοποιώντας τη Σκάι ή εκείνη αποφάσισε να πιλοτάρει μόνη της. Σε κάθε περίπτωση το ταξίδι είχε προγραμματιστεί βεβιασμένα και δεν υπήρχε καμία ένδειξη σχεδιασμού και οργάνωσης.
Βγαίνοντας από το σκάφος τα ερωτήματα είχαν πολλαπλασιαστεί. Η αναφορά από τους πολλαπλούς ελέγχους των προηγμένων συστημάτων δεν έγραφε κανένα ελάττωμα στις μηχανές του σκάφους, ούτε στον σχεδιασμό. Χωρίς να είμαι σίγουρος για την αξιοπιστία των αποτελεσμάτων, καθώς πρόκειται για αρχαία τεχνολογία που ίσως να μη γνώριζαν οι σύγχρονες μηχανές ελέγχου, όλες οι ενδείξεις κατέληγαν στο ίδιο συμπέρασμα: το σκάφος προσγειώθηκε στο σημείο που είχε ορισθεί.
«Κρις, ανοίγεις; Δεν έχουν ενεργοποιήσει τον κωδικό μου για αυτή την αίθουσα».
Φαίνεται πως ο φόβος του Μαξ για την οργή του στέμματος ήταν μεγαλύτερος από όσο νόμιζα. Μια βάρδια στο φυλάκιο σήμαινε δώδεκα ώρες κοιτώντας το απόλυτο κενό. Με ένα πέρασμα της κάρτας μου, η πόρτα άνοιξε και ο Πράις βρισκόταν μπροστά στο μεγαλύτερο μυστήριο.
«Πράις, για τις υπόλοιπες έντεκα ώρες που θα έπρεπε να ήσουν στο φυλάκιο, αυτό εδώ θα είναι το σπίτι σου. Δεν εμπιστεύομαι κανέναν άλλον κοντά σε αυτό το σκάφος. Θέλω πλήρη αναφορά της κατάστασης και των μετρήσεων μέσα από τη δική σου εμπειρία. Πρέπει να συγκρίνω τις διαφορές ανάμεσα στα αποτελέσματα του σκαν και στη δική σου ανάλυση. Ίσως το μηχάνημα παρέβλεψε κάτι που εσύ θεωρείς σημαντικό. Το λέιζερ δεν είναι σχεδιασμένο για τόσο παλιά τεχνολογία, οπότε δεν είμαι σίγουρος ότι είναι απόλυτα αξιόπιστο».
Τα μάτια του Πράις έλαμψαν. Δεν ήταν κάθε μέρα που ένας τόσο νέος μαχητής συμμετείχε σε μια τόσο ιδιαίτερη αποστολή έρευνας.
«Κρις, αυτό είναι το καλύτερο δώρο γενεθλίων που μου έχουν κάνει, θα μπορούσα να σε φιλ-»
«Ολοκλήρωσε αυτή την πρόταση και φοβάμαι ότι δε θα προλάβεις να δεις ούτε παξιμάδι από το εσωτερικό του σκάφους».
Ο Πράις χλόμιασε και ύστερα αποφάσισε να πιάσει δουλειά. Ήταν καιρός να τον αφήσω υπό το έργο και να προσπαθήσω να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά. Ήξερα πως μπορούσα να εμπιστευτώ το μυστικό του σκάφους στα χέρια του, και ότι θα ήμουν ο μόνος στον οποίο θα έδειχνε την αναφορά. Αυτό μου έδινε χρόνο να μάθω περισσότερα για το σχέδιο του δόκτωρ Ρεν.
«Α και Πράις, χρόνια πολλά».
Έκλεισα την πόρτα πίσω μου βλέποντάς τον να χαμογελάει δευτερόλεπτα πριν χαθεί στο εσωτερικό του ιπτάμενου μυστηρίου. Στο δρόμο για την πτέρυγα με τα δωμάτια, αφού βεβαιώθηκα πως το πάσο του Πράις ήταν πλέον σε ισχύ και πως θα είχε φαγητό και νερό για να τον κρατήσουν, ανέβηκα στο δωμάτιό μου εξουθενωμένος.
Μέχρι να βγάλω τις μπότες μου, ο Μαξ βρισκόταν στην πόρτα φανερά εκνευρισμένος.
«Κύριε ήρωα, συγγνώμη που διακόπτω τον καλλωπισμό σας, αλλά σας ζητάει το στέμμα στην αίθουσα επιχειρήσεων. Τώρα».
Το δολοφονικό του βλέμμα πρόδιδε το γεγονός πως θα ήθελε εκείνος να ήταν προσκεκλημένος της βασίλισσας. Φόρεσα ξανά τα άρβυλα και γρήγορα βρέθηκα για ακόμη μία φορά στο γραφείο του Μαξ. Παρόλο που είχε και εκεί προτζέκτορα τρισδιάστατης προβολής, καταλάβαινα γιατί επιλέχθηκε το κέντρο επιχειρήσεων. Αναρωτιέμαι τι θα έλεγε το στέμμα αν έβλεπε κουτιά από έτοιμα φαγητά και λερωμένα χαρτομάντιλα σε όλο το γραφείο του συντονιστή. Το κέντρο επιχειρήσεων ήταν ενωμένο με το γραφείο του, μέσω μιας πόρτας ασφαλείας. Τοποθέτησα την παλάμη μου στο σκαν και το πράσινο φως άνοιξε τις γυάλινες πόρτες μπροστά μου. Πέρασα μέσα και οι πόρτες ασφάλισαν πίσω μου, αφήνοντας τον Μαξ να κοιτάει νευρικά.
«Έναρξη μετάδοσης». Η φωνή του ρομπότ γέμισε το δωμάτιο και σύντομα βρισκόταν μπροστά μου σε τρισδιάστατη μορφή η βασίλισσα. Πριν προλάβω να μιλήσω, με ένα νεύμα του χεριού της δείχνοντας πίσω από εμένα, ο Μαξ είχε γίνει καπνός και η άλλοτε γυάλινη πόρτα ήταν πλέον ματ. Δεν μπορούσε κανείς να δει ή να ακούσει τη συνομιλία μας, πράγμα που δήλωνε ξεκάθαρα το θέμα της σημερινής συνάντησης.
«Χαίρε, ηγέτιδα!» Γονάτισα σε μια βαθιά υπόκλιση και ύστερα σηκώθηκα ξανά στη θέση μου. Στο άκουσμα της προσφώνησης χαμογέλασε, θυμίζοντάς μου τον Μαξ κάθε φορά που άκουγε τη λέξη συντονιστής. Αυτές οι λέξεις κλειδιά ξεκλείδωναν αρκετές πόρτες για πολλά ζητήματα. Μπορεί βέβαια ο συντονιστής να ήταν εύκολος στόχος, όμως κανείς δεν μπορούσε να κοροϊδέψει το στέμμα.
«Αγαπημένε Κρις, ευχαριστώ για τη συνεισφορά σου. Πιστεύω γνωρίζεις γιατί βρίσκεσαι εδώ».
«Μάλιστα, μεγαλειοτάτη. Φοβάμαι πως η έρευνα από το λέιζερ δεν είναι αξιόπιστη, καθώς το σκάφος είναι αρκετά παλιάς τεχνολογίας. Δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία στη βάση δεδομένων των μηχανημάτων για να κρίνουν αξιόπιστα την κατάσταση και τις μετρήσεις του σκάφους. Αυτή τη στιγμή έμπειρος μηχανικός εξετάζει προσεκτικά το περίβλημα και όλο το εσωτερικό. Αναμένεται να έχουμε απαντήσεις μετά το πέρας έντεκα ωρών. Με συγχωρείτε που ζητάω τόσο μεγάλο διάστημα, αλλά δε θα μπορούσα να σας δώσω μια αναφορά που δεν είναι απόλυτη».
Η βασίλισσα δε φάνηκε ιδιαίτερα χαρούμενη για τον χρόνο αναμονής, αλλά ήθελε σωστά αποτελέσματα, που σήμαινε πως, προς το παρόν, δεν υπήρχε άλλη επιλογή.
«Πολύ καλά. Έχετε έντεκα ώρες να ολοκληρώσετε την έρευνα. Θα σου δώσω μια ώρα επιπλέον να ενημερωθείς και να βρίσκεσαι σε αυτό το δωμάτιο μαζί με τον μηχανικό που διεξήγαγε την έρευνα».
«Μάλιστα, ηγέτιδα».
Με ένα νεύμα της, το ρομπότ αναφώνησε τη λήξη της μετάδοσης. Οι πόρτες ήταν και πάλι γυάλινες και ανοιχτές για την έξοδό μου. Στη διαδρομή για τον γυρισμό ο Μαξ ήταν εξαφανισμένος -το μόνο θετικό πράγμα που συνέβη σήμερα. Γύρισα στο δωμάτιο και έπεσα στο κρεβάτι. Είχα έντεκα ώρες να μάθω τι συνέβη.
Ξαφνικά, όλη η κούραση των περασμένων ημερών έπεσε πάνω μου και με παρέσυρε στη λήθη. Οι σκέψεις της ημέρας άρχισαν να παίρνουν μορφή και τα αναπάντητα ερωτήματα ταρακουνούσαν το υποσυνείδητό μου, κάνοντας τον ύπνο μου ένα πιστό αντίγραφο της πραγματικότητας.
Σκάι… Σκάι…»
Ευριδίκη Πετσά
Η κόκκινη αύρα προσδίδει τρία χαρακτηριστικά: Πίστη, τόλμη και δύναμη. Βρισκόμουν μπλεγμένος σε ένα τεράστιο μυστήριο, του οποίου η άκρη ήταν ανύπαρκτη. Η επιστροφή μου στο Γκρέι ήταν το πρώτο λογικό γεγονός των τελευταίων ημερών και, ενώ το να αφήσω τη Σκάι μετά από όσα είδα ήταν δύσκολο, δεν ήταν δική μου δουλειά και δε θα έπρεπε να με απασχολεί.
Έσπαγα το κεφάλι μου να διώξω αυτή την εσωτερική παρόρμηση να γυρίσω πίσω. Η πίστη μου ήταν πάντα αφιερωμένη στο στέμμα και ένα άγνωστο κορίτσι δε θα μπορούσε να το αλλάξει αυτό. Όμως, η αίσθηση όταν την είδα για πρώτη φορά, ο τρόπος που μιλούσε, ευθύς, σαν να γνωριζόμασταν χρόνια και-
«Έι, ήρωα, αποφάσισες να γίνεις πρωταθλητής στον ύπνο; Σήκω, φτάσαμε». Η φωνή του Πράις με επανέφερε στην πραγματικότητα. Οι πόρτες του μαύρου οχήματος άνοιξαν διάπλατα και σύντομα πατούσα ξανά σε γνώριμο έδαφος. Ο Πράις ήταν ο νεότερος μαχητής στο Γκρέι. Μόλις δεκαοκτώ ετών και είχε ήδη καταφέρει να συναγωνίζεται τους καλύτερους.
«Ίσως απλά δεν ήθελα να βλέπω τα μούτρα σου. Όπως και να το κάνεις δεν είναι το καλύτερο θέαμα και ειδικά τόσο πρωί. Για να πω την αλήθεια, ακόμη και ο Μαξ ίσως να έχει καλύτερη εμφάνιση από εσένα». Χαμογέλασα ειρωνικά και ο Πράις με αντέγραψε, καθώς ήταν αδιανόητο να ειπωθεί κάτι τέτοιο για τον Μάξ στην πραγματικότητα.
«Το ήξερα ότι έχεις περίεργα γούστα, Κρις, αλλά σοβαρά; Ο Μαξ; Τέλος πάντων, υποθέτω θα κάνω πίσω για να μπορέσετε να προχωρήσετε το ρομάντζο σας. Με πληγώνεις αλλά θα το υποστώ, αρκεί να σε κάνει ευτυχισμένο». Τον κοίταξα λοξά, αλλά εκείνος κοιτούσε τώρα μπροστά, παγωμένος στη θέση του και αυτή ήταν η επιβεβαίωση ότι ο Μαξ είχε ακούσει όλη τη συζήτηση.
«Δεν ξέρω αν σε βλέπω κατά αυτό τον τρόπο, Κρις, αλλά αν αυτός ήταν ο λόγος που χρειαζόσουν για να γυρίσεις στη μονάδα μετά από τόσες ημέρες διακοπών, τότε ευχαρίστως να το δεχθώ σαν κομπλιμέντο». Η φωνή του Μαξ δε μου είχε λείψει καθόλου. Η υπεροψία στη φωνή του ήταν πιο φωτεινή και από την κυανή αύρα του. Όμως είχε δίκιο για ένα πράγμα: οι ημέρες των διακοπών είχαν τελειώσει και τώρα έπρεπε να μάθω περισσότερα για το σκάφος στο οποίο είχα βρει λιπόθυμη τη Σκάι. Αν ήθελα να συμμετέχω στην έρευνα, δεν αρκούσε το γεγονός ότι ήμουν αυτός που το βρήκε. Έπρεπε να κάνω τον Μαξ να με διορίσει χειριστή της υπόθεσης.
«Σε ποιο πόστο θα αναλάβουμε σήμερα, συντονιστή;» Ο Πράις είχε επέμβει στην κουβέντα, γλιτώνοντάς με από τον κόπο να βρω κολακευτικά λόγια. Δεν ήμουν ποτέ καλός σε αυτά, αλλά δεν το απαιτούσε και η δουλειά μου ούτως ή άλλως.
«Εσύ, Πράις, μπορείς να ψυχαγωγήσεις το φυλάκιο σήμερα μιας και σε διακατέχει ένα πνεύμα κλόουν. Όσο εσένα, Κρις, έλα μαζί μου στο κέντρο ελέγχου».
Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα το μόνο που μπορούσα να δω ήταν η αχνή εικόνα του Πράις που έμπαινε στην πτέρυγα εξοπλισμού, απέναντι από το συγκρότημα με τους ξενώνες, για να ετοιμαστεί. Ο Μαξ προπορεύτηκε και εγώ ακολούθησα προς την είσοδο του κεντρικού κτιρίου της μονάδας ελέγχου που έστεκε μπροστά μας.
Τα κτίρια στο Γκρέι δεν έμοιαζαν σε τίποτα με τους πολυτελείς πύργους της Ντάργουιν. Άλλωστε το όνομα της περιοχής πήγαζε από το γκρι πέτρωμα που είχε χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή των κτισμάτων. Οπτικά, μπορεί να μην ήταν ότι καλύτερο, όμως αυτό το υλικό θα άντεχε αρκετά κατά τη διάρκεια ενός πιθανού πολέμου.
Σε αντίθεση με το εσωτερικό του ξενώνα, που αποτελούσε τη μόνιμη κατοικία των μαχητών, η διακόσμηση του κέντρου ελέγχου ήταν μεγαλοπρεπής. Μεταλλικά στοιχεία έδεναν με τους γκρι τοίχους και μαύρα χαλιά είχαν στρωθεί με την άφιξη του Μαξ. Ανεβαίνοντας την κύρια σκάλα που έστεκε στη μέση της αίθουσας υποδοχής, βρισκόντουσαν τα προσωπικά διαμερίσματα του συντονιστή, όπως επίσης το δωμάτιο επιχειρήσεων, το γραφείο του και φυσικά μια αίθουσα ψυχαγωγίας. Ένα μικρό, λιτό παλάτι που θα άντεχε απέναντι σε σχεδόν κάθε όπλο μαζικής καταστροφής.
Μπαίνοντας στο γραφείο του Μαξ, η πόρτα έκλεισε αυτόματα πίσω μου και το ύφος του συντονιστή ήταν δολοφονικό.
«Δεν ξέρω πώς τα κατάφερες, αλλά έχεις την εύνοια της βασίλισσας. Σε διόρισε ως επικεφαλή αυτής της πολύ ιδιαίτερης έρευνας. Από σήμερα, μπορείς να συντάξεις μια ομάδα, η οποία θα σε βοηθήσει να αναλύσεις όλα τα στοιχεία που μπορούν να βρεθούν και, αφού ολοκληρώσεις την έρευνα, θα αναφέρεις τα αποτελέσματα μόνο σε εκείνη. Πάρε αυτό, είναι μια δέσμη με μοβ προσκλήσεις. Φαίνεται πως η Ντάργουιν δεν τελείωσε μαζί σου. Μη δώσεις λόγο στο στέμμα να προτιμήσει τους εκτελεστές από εμάς».
Φαίνεται πως η τύχη ήταν με το μέρος μου. Ο Μαξ δε χαιρόταν ιδιαίτερα, αλλά ήταν απασχολημένος με το γεγονός ότι το στέμμα είχε προσέξει τη μονάδα που διοικούσε εκείνος. Δεν ήταν δική του η επιτυχία φυσικά, αλλά ποιος θα τολμούσε να πει κάτι διαφορετικό;
«Μάλιστα, συντονιστή. Όσο για την ομάδα, θα ήθελα μόνο τον Πράις. Έχει εξαιρετική γνώση στην ιστορία των σκαφών και θα ήταν χρήσιμος. Μπορεί να ξεκινήσει μετά τη βάρδια στο φυλάκιο. Μέχρι τότε θα κατέβω μόνος μου στο μηχανουργείο να ρίξω μια ματιά».
«Πολύ καλά, ας γίνει έτσι. Το σκάφος δεν έχει ανοίξει ξανά από τη δική σου είσοδο με εντολή της βασίλισσας. Να θυμάσαι να της αναφέρεις πως οι εντολές της τηρούνται κατά γράμμα».
Παρόλο που οι προτάσεις αντηχούσαν χαλαρές μέσα στο δωμάτιο, ήταν ξεκάθαρο πως εννοούσε κάθε λέξη.
«Μάλιστα, συντονιστή».
«Μπορείς να φύγεις τώρα, ίσως να είσαι ήρωας στα μάτια των υπολοίπων, αλλά δεν αξίζεις τόσο πολύ από τον χρόνο μου. Κάνε τη δουλειά σου και φρόντισε για το μέγιστο αποτέλεσμα». Η ανάγκη του Μαξ να νιώθει ανώτερος ήταν μια χαρά που δε με ενδιέφερε να του στερήσω. Έκανα ένα βήμα πίσω και σύντομα βρισκόμουν στην έξοδο του κέντρου ελέγχου και στον δρόμο για το μηχανουργείο. Οι νέες πληροφορίες σχετικά με την αποστολή μου είχαν δώσει την ευκαιρία όχι μόνο να μάθω περισσότερα για τη Σκάι και το πώς βρέθηκε εδώ, αλλά ίσως και γιατί ο δόκτωρ Ρεν προσπάθησε να τη σκοτώσει.
Η μονάδα του Γκρέι ήταν μικρή και τα κτίρια είχαν κοντινή απόσταση μεταξύ τους, με αποτέλεσμα μέσα σε λίγα μόλις βήματα να περνάω το ειδικό αναγνωριστικό πάσο μου από την πόρτα ασφαλείας.
Το σκάφος με περίμενε στο επίπεδο τρία, το οποίο συνήθιζε να απαρτίζεται από εκατοντάδες μηχανικούς. Μετά από απόφαση του στέμματος όμως, το επίπεδο κλείδωσε και δεχόταν μόνο τον δικό μου κωδικό και φυσικά της βασίλισσας.
Μπήκα στο κτίριο και πέρασα από τον όροφο εκπαίδευσης, ο οποίος ήταν γεμάτος με νέους μαχητές σε ρόλο μηχανικών, προς το δεύτερο επίπεδο στο οποίο διεξαγόταν η βασική έρευνα και οι δοκιμές νέων τεχνολογιών και όπλων, φτάνοντας στον επιθυμητό όροφο που φιλοξενούσε το προϊστορικό σκάφος μέσα στο οποίο είχα βρει τη Σκάι, τη μονάδα σκαφών. Χωρίς τον Πράις και τις υπερβολικά πολλές γνώσεις του επάνω στην αρχαία τεχνολογία, δεν είχε νόημα να μπω στις τεχνικές λεπτομέρειες. Σαν ανιχνευτής, ήταν προτιμότερο να ελέγξω τα δωμάτια προσεκτικά για κάποιο στοιχείο σχετικά με τη Σκάι. Οποιαδήποτε πληροφορία μπορούσα να συλλέξω από έγγραφα, έστω και ένα ωφέλιμο στοιχείο, θα με βοηθούσε να καταλάβω περισσότερα για τις συνθήκες που οδήγησαν στην πρόσκρουση.
Περνώντας την πύλη, βρέθηκα μπροστά στο αεροσκάφος της Σκάι. Η πόρτα ήταν ανοιχτή όπως την είχα αφήσει την πρώτη φορά, επιτρέποντάς μου να περάσω απευθείας στον θάλαμο προετοιμασίας, όπου δεν υπήρχε καμία στολή ούτε κάποιος μηχανισμός εκκένωσης αέρος με μια πρώτη ματιά. Έπειτα με περίμενε το δωμάτιο ψυχαγωγίας. Μερικά ράντζα ήταν βιδωμένα στα τοιχώματα του σκάφους και στο μέσο ένας στρογγυλός καναπές με ζώνες. Από τις αμυδρές αναμνήσεις μου από εκείνη τη νύχτα, ήξερα πως αμέσως μετά με περίμενε το πιλοτήριο, που ήταν και το σημείο αναφοράς.
Το μπροστινό μέρος του θαλάμου ήταν αρκετά χαοτικό εξαιτίας της συντριβής, όμως δεν υπήρχε κανένα εμφανές στοιχείο σχετικά με τις συντεταγμένες τις οποίες χάραξε η Σκάι. Κατάλαβα σύντομα πως το να ψάξω εδώ και στο μεσαίο επίπεδο ήταν χάσιμο χρόνου, αφού η Σκάι ήταν μόνη της μέσα στο σκάφος. Βγήκα προς το επίπεδο ψυχαγωγίας και, προς έκπληξή μου, ανακάλυψα μια μικρή πόρτα που οδηγούσε σε ένα μικρό δωματιάκι. Όμως, ακόμη και εκεί δεν υπήρχε προσωπικό αντικείμενο ή έγγραφο που να δηλώνει την πρόθεση. Αυτό οδηγούσε σε δύο πιθανότητες: κάποιος έστησε παγίδα για άγνωστο σκοπό χρησιμοποιώντας τη Σκάι ή εκείνη αποφάσισε να πιλοτάρει μόνη της. Σε κάθε περίπτωση το ταξίδι είχε προγραμματιστεί βεβιασμένα και δεν υπήρχε καμία ένδειξη σχεδιασμού και οργάνωσης.
Βγαίνοντας από το σκάφος τα ερωτήματα είχαν πολλαπλασιαστεί. Η αναφορά από τους πολλαπλούς ελέγχους των προηγμένων συστημάτων δεν έγραφε κανένα ελάττωμα στις μηχανές του σκάφους, ούτε στον σχεδιασμό. Χωρίς να είμαι σίγουρος για την αξιοπιστία των αποτελεσμάτων, καθώς πρόκειται για αρχαία τεχνολογία που ίσως να μη γνώριζαν οι σύγχρονες μηχανές ελέγχου, όλες οι ενδείξεις κατέληγαν στο ίδιο συμπέρασμα: το σκάφος προσγειώθηκε στο σημείο που είχε ορισθεί.
«Κρις, ανοίγεις; Δεν έχουν ενεργοποιήσει τον κωδικό μου για αυτή την αίθουσα».
Φαίνεται πως ο φόβος του Μαξ για την οργή του στέμματος ήταν μεγαλύτερος από όσο νόμιζα. Μια βάρδια στο φυλάκιο σήμαινε δώδεκα ώρες κοιτώντας το απόλυτο κενό. Με ένα πέρασμα της κάρτας μου, η πόρτα άνοιξε και ο Πράις βρισκόταν μπροστά στο μεγαλύτερο μυστήριο.
«Πράις, για τις υπόλοιπες έντεκα ώρες που θα έπρεπε να ήσουν στο φυλάκιο, αυτό εδώ θα είναι το σπίτι σου. Δεν εμπιστεύομαι κανέναν άλλον κοντά σε αυτό το σκάφος. Θέλω πλήρη αναφορά της κατάστασης και των μετρήσεων μέσα από τη δική σου εμπειρία. Πρέπει να συγκρίνω τις διαφορές ανάμεσα στα αποτελέσματα του σκαν και στη δική σου ανάλυση. Ίσως το μηχάνημα παρέβλεψε κάτι που εσύ θεωρείς σημαντικό. Το λέιζερ δεν είναι σχεδιασμένο για τόσο παλιά τεχνολογία, οπότε δεν είμαι σίγουρος ότι είναι απόλυτα αξιόπιστο».
Τα μάτια του Πράις έλαμψαν. Δεν ήταν κάθε μέρα που ένας τόσο νέος μαχητής συμμετείχε σε μια τόσο ιδιαίτερη αποστολή έρευνας.
«Κρις, αυτό είναι το καλύτερο δώρο γενεθλίων που μου έχουν κάνει, θα μπορούσα να σε φιλ-»
«Ολοκλήρωσε αυτή την πρόταση και φοβάμαι ότι δε θα προλάβεις να δεις ούτε παξιμάδι από το εσωτερικό του σκάφους».
Ο Πράις χλόμιασε και ύστερα αποφάσισε να πιάσει δουλειά. Ήταν καιρός να τον αφήσω υπό το έργο και να προσπαθήσω να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά. Ήξερα πως μπορούσα να εμπιστευτώ το μυστικό του σκάφους στα χέρια του, και ότι θα ήμουν ο μόνος στον οποίο θα έδειχνε την αναφορά. Αυτό μου έδινε χρόνο να μάθω περισσότερα για το σχέδιο του δόκτωρ Ρεν.
«Α και Πράις, χρόνια πολλά».
Έκλεισα την πόρτα πίσω μου βλέποντάς τον να χαμογελάει δευτερόλεπτα πριν χαθεί στο εσωτερικό του ιπτάμενου μυστηρίου. Στο δρόμο για την πτέρυγα με τα δωμάτια, αφού βεβαιώθηκα πως το πάσο του Πράις ήταν πλέον σε ισχύ και πως θα είχε φαγητό και νερό για να τον κρατήσουν, ανέβηκα στο δωμάτιό μου εξουθενωμένος.
Μέχρι να βγάλω τις μπότες μου, ο Μαξ βρισκόταν στην πόρτα φανερά εκνευρισμένος.
«Κύριε ήρωα, συγγνώμη που διακόπτω τον καλλωπισμό σας, αλλά σας ζητάει το στέμμα στην αίθουσα επιχειρήσεων. Τώρα».
Το δολοφονικό του βλέμμα πρόδιδε το γεγονός πως θα ήθελε εκείνος να ήταν προσκεκλημένος της βασίλισσας. Φόρεσα ξανά τα άρβυλα και γρήγορα βρέθηκα για ακόμη μία φορά στο γραφείο του Μαξ. Παρόλο που είχε και εκεί προτζέκτορα τρισδιάστατης προβολής, καταλάβαινα γιατί επιλέχθηκε το κέντρο επιχειρήσεων. Αναρωτιέμαι τι θα έλεγε το στέμμα αν έβλεπε κουτιά από έτοιμα φαγητά και λερωμένα χαρτομάντιλα σε όλο το γραφείο του συντονιστή. Το κέντρο επιχειρήσεων ήταν ενωμένο με το γραφείο του, μέσω μιας πόρτας ασφαλείας. Τοποθέτησα την παλάμη μου στο σκαν και το πράσινο φως άνοιξε τις γυάλινες πόρτες μπροστά μου. Πέρασα μέσα και οι πόρτες ασφάλισαν πίσω μου, αφήνοντας τον Μαξ να κοιτάει νευρικά.
«Έναρξη μετάδοσης». Η φωνή του ρομπότ γέμισε το δωμάτιο και σύντομα βρισκόταν μπροστά μου σε τρισδιάστατη μορφή η βασίλισσα. Πριν προλάβω να μιλήσω, με ένα νεύμα του χεριού της δείχνοντας πίσω από εμένα, ο Μαξ είχε γίνει καπνός και η άλλοτε γυάλινη πόρτα ήταν πλέον ματ. Δεν μπορούσε κανείς να δει ή να ακούσει τη συνομιλία μας, πράγμα που δήλωνε ξεκάθαρα το θέμα της σημερινής συνάντησης.
«Χαίρε, ηγέτιδα!» Γονάτισα σε μια βαθιά υπόκλιση και ύστερα σηκώθηκα ξανά στη θέση μου. Στο άκουσμα της προσφώνησης χαμογέλασε, θυμίζοντάς μου τον Μαξ κάθε φορά που άκουγε τη λέξη συντονιστής. Αυτές οι λέξεις κλειδιά ξεκλείδωναν αρκετές πόρτες για πολλά ζητήματα. Μπορεί βέβαια ο συντονιστής να ήταν εύκολος στόχος, όμως κανείς δεν μπορούσε να κοροϊδέψει το στέμμα.
«Αγαπημένε Κρις, ευχαριστώ για τη συνεισφορά σου. Πιστεύω γνωρίζεις γιατί βρίσκεσαι εδώ».
«Μάλιστα, μεγαλειοτάτη. Φοβάμαι πως η έρευνα από το λέιζερ δεν είναι αξιόπιστη, καθώς το σκάφος είναι αρκετά παλιάς τεχνολογίας. Δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία στη βάση δεδομένων των μηχανημάτων για να κρίνουν αξιόπιστα την κατάσταση και τις μετρήσεις του σκάφους. Αυτή τη στιγμή έμπειρος μηχανικός εξετάζει προσεκτικά το περίβλημα και όλο το εσωτερικό. Αναμένεται να έχουμε απαντήσεις μετά το πέρας έντεκα ωρών. Με συγχωρείτε που ζητάω τόσο μεγάλο διάστημα, αλλά δε θα μπορούσα να σας δώσω μια αναφορά που δεν είναι απόλυτη».
Η βασίλισσα δε φάνηκε ιδιαίτερα χαρούμενη για τον χρόνο αναμονής, αλλά ήθελε σωστά αποτελέσματα, που σήμαινε πως, προς το παρόν, δεν υπήρχε άλλη επιλογή.
«Πολύ καλά. Έχετε έντεκα ώρες να ολοκληρώσετε την έρευνα. Θα σου δώσω μια ώρα επιπλέον να ενημερωθείς και να βρίσκεσαι σε αυτό το δωμάτιο μαζί με τον μηχανικό που διεξήγαγε την έρευνα».
«Μάλιστα, ηγέτιδα».
Με ένα νεύμα της, το ρομπότ αναφώνησε τη λήξη της μετάδοσης. Οι πόρτες ήταν και πάλι γυάλινες και ανοιχτές για την έξοδό μου. Στη διαδρομή για τον γυρισμό ο Μαξ ήταν εξαφανισμένος -το μόνο θετικό πράγμα που συνέβη σήμερα. Γύρισα στο δωμάτιο και έπεσα στο κρεβάτι. Είχα έντεκα ώρες να μάθω τι συνέβη.
Ξαφνικά, όλη η κούραση των περασμένων ημερών έπεσε πάνω μου και με παρέσυρε στη λήθη. Οι σκέψεις της ημέρας άρχισαν να παίρνουν μορφή και τα αναπάντητα ερωτήματα ταρακουνούσαν το υποσυνείδητό μου, κάνοντας τον ύπνο μου ένα πιστό αντίγραφο της πραγματικότητας.
Σκάι… Σκάι…»
Ευριδίκη Πετσά