«Απίστευτο» μουρμούρισε η Κάθριν προσπαθώντας να επεξεργαστεί τις πληροφορίες που μόλις είχε μάθει. Καθισμένη στο κρεβάτι της Έλενας και κρατώντας το κεφάλι στα χέρια της προσπαθούσε να ξεμπερδέψει το κουβάρι που είχε μόλις λάβει από την Έλενα.
«Χμ... Εσένα περίμενα να μου το πεις!» της είπε ειρωνικά η Έλενα βαδίζοντας πέρα-δώθε στο δωμάτιο.
«Και τι θα κάνεις τώρα?» την ρώτησε απαλά η Κάθριν αγνοώντας το σχόλιο της.
«Δεν ξέρω Κάθριν.» της απάντησε με την απελπισία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της.
«Ειλικρινά... δεν ξέρω. Θα μιλήσω με τον Κλάους και θα δω».
Η 'Έλενα αναστέναξε βαθιά και πήγε να καθίσει δίπλα στην Κάθριν χαμηλώνοντας το κεφάλι της. Όταν σήκωσε το βλέμμα της η Κάθριν μπορούσε να διακρίνει τα δάκρυα που δεν έλεγαν να τρέξουν να καθρεπτίζονται στα μάτια της και δεν ήξερε πως να αντιδράσει. Ποτέ δεν είχε νοιαστεί για κανέναν αρκετά ώστε να μείνει κοντά του σε μια τέτοια κατάσταση. Όμως εδώ ήταν διαφορετικά. Έτσι απλά ακούμπησε το χέρι της στον ώμο της σωσίας της.
1 χρόνο τώρα η Έλενα είχε καταφέρει να μην δείξει ποτέ τα αισθήματά της. Να μην ρίξει ούτε ένα δάκρυ για κανέναν. Όμως τώρα που έβλεπε ότι η κατάσταση ήταν πλέον ανεξέλεγκτη και πλήρως εκτός του ελέγχου της δεν μπορούσε να κρατηθεί άλλο. Και αυτή η τόσο μικρή χειρονομία της Κάθριν απέναντί της την έκανε να ξεσπάσει σε δυνατά κλάματα.
Η Κάθριν δεν ήξερε πως μπορούσε να την βοηθήσει. Δεν ήξερε αν πρέπει να καταραστεί την τύχη της που την έφερε σε αυτήν την κατάσταση ή ήταν αυτή η ευκαιρία να τους αποδείξει ότι μπορούσε να αλλάξει.
«Τι θέλεις Έλενα?» της είπε σιγανά παίρνοντας την αγκαλιά.
«Τον αγαπάω Κάθριν.» κατάφερε να ψελλίσει ανάμεσα στα αναφιλητά της η Έλενα. Δεν χρειαζόταν να της πει περισσότερα. Αφού είχε ακούσει όλη την πλευρά της ιστορίας μπορούσε να καταλάβει καθαρά ποιόν εννοούσε. Δεν μπορούσε να κάνει κάτι όμως γι' αυτό. Είχε μια συμφωνία με τον Ντέιμον και σκόπευε να την κρατήσει. Ήξερε ότι διακινδύνευε πολλά αλλά ήταν ένα ρίσκο που άξιζε να πάρει. Αρκεί να έβρισκε τον κατάλληλο τρόπο να χειριστεί την κατάσταση. Μετά βέβαια τα πρόσφατα γεγονότα έπρεπε να αλλάξει γραμμή πλεύσης. Κοίταξε την κοπέλα που έκλαιγε στην αγκαλιά της και το παιδί που έπαιζε στην άλλη άκρη του κρεβατιού με το αρκουδάκι του χωρίς να δίνει σημασία στην μητέρα του που είχε σπαράξει. Δεν μπορούσε παρά να αναρωτηθεί γιατί. Ήξερε καλά ότι μπορούσε να κάνει κάτι ακόμα και σε αυτήν την μικρή ηλικία, εξάλλου είχε ήδη μερικές ικανότητες. Η Έλενα είχε φροντίσει να της πει και για αυτές. Οπότε, γιατί δεν αντιδρούσε? Εκτός... ξαφνικά μια σκέψη της ήρθε στο μυαλό αλλά την έδιωξε γρήγορα. Δεν μπορούσε να ξέρει, σωστά? Δεν μπορούσε να ξέρει τι θα συμβεί παρακάτω. Να γνωρίζει την συνέχεια. Το παιδί σήκωσε τα μάτια του για να συναντήσει εκείνα της Κάθριν. Για μια στιγμή θα ορκιζόταν ότι είδε τα μάτια του πατέρα της και ένα χαμόγελο να σχηματίζεται στα χείλη της αλλά το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο που κοίταξε καλύτερα η μικρή απλά την κοιτούσε. Τι στο καλό συνέβη μόλις? αναρωτήθηκε την στιγμή που το τηλέφωνο της Έλενας χτυπούσε στο κομοδίνο.
Η Έλενα σήκωσε το κεφάλι της την ίδια στιγμή που η Κάθριν σηκωνόταν να πάει να το πάρει. Κοίταξε την μικρή οθόνη που αναβόσβηνε και γυρίζοντας προς το μέρος της Έλενας της είπε: «Είναι ο Ντέιμον.»
Κοιτώντας την Έλενα να χλομιάζει, η Κάθριν πήρε την πρωτοβουλία και απάντησε.
«Τηλέφωνο της Έλενας εδώ. Είμαι η Κάθριν. Πως μπορώ να σας εξυπηρετήσω κύριε Σαλβατόρε?» του είπε ειρωνικά προκαλώντας ένα χαμόγελο στα χείλη της Έλενας.
«Γιατί σηκώνεις εσύ του τηλέφωνο της Έλενας?» την ρώτησε η φωνή του Ντέιμον από την άλλη γραμμή.
«Η Έλενα είναι λίγο... απασχολημένη αυτή τη στιγμή. Μπορώ να σε βοηθήσω εγώ σε κάτι?»
«Απασχολημένη... πως?» συνέχισε ο Ντέιμον και η Κάθριν κατάλαβε ότι είχε χρησιμοποιήσει τις λάθος λέξεις. Του είχε κινήσει το ενδιαφέρον. Η Κάθριν προσπαθούσε να σκεφτεί γρήγορα ένα ψέμα την στιγμή που η Έλενα αφήνοντας μια μακριά ανάσα της έπαιρνε το τηλέφωνο από τα χέρια.
«Τι τρέχει Ντέιμον?» τον ρώτησε πλήρως ψύχραιμη τώρα σκουπίζοντας τα δάκρυά της με την παλάμη της.
«Είσαι καλά?» την ρώτησε. Η Έλενα παραλίγο να βάλει τα γέλια. Σχεδόν μπορούσε να διακρίνει ενδιαφέρον στην φωνή του. Σχεδόν.
«Μια χαρά. Γιατί με πήρες?» του απάντησε ψυχρά.
«Γιατί απάντησε η Κάθριν στο τηλέφωνό σου?»
«Γιατί εγώ δεν μπορούσα.» συνέχισε στον ίδιο τόνο ελπίζοντας να σταματήσει την ανάκριση. Δεν το έκανε όμως.
«Δηλαδή τώρα γίνατε και κολλητές? Σηκώνεται η μια τα τηλέφωνα της άλλης?»
Η Έλενα κοίταξε για λίγο την Κάθριν που καθόταν τώρα μπροστά της κοιτάζοντας την πίσω.
«Μπορείς να το πεις και έτσι. Τι θέλεις Ντέιμον?» τον ρώτησε πιο έντονα τώρα.
«Πόσο χρονών είναι η κόρη σου?»
Παραλίγο να πέσει το τηλέφωνο από τα χέρια της όταν άκουσε την ερώτηση. Αυτό σίγουρα ήταν κάτι που δεν περίμενε.
«Γιατί..» ξερόβηξε λίγο προσπαθώντας να απαλλαγεί από τον κόμπο στον λαιμό της πράγμα που ήξερε ότι δεν θα περνούσε απαρατήρητο από τον Ντέιμον. «Γιατί ρωτάς?»
«Γιατί τραυλίζεις?» Θα στοιχημάτιζε όλα της τα λεφτά ότι είχε αυτόν τον ηλίθιο μορφασμό χαραγμένο σε όλο το πρόσωπό του αυτήν την στιγμή.
«Πνίγηκα. Ευχαριστημένος?»
«Όχι.» της απάντησε απλά. «Αλλά δεν θα το αναλύσω τώρα. Πόσο χρονών είναι το παιδί?»
«Γιατί ρωτάς?» επέμεινε η Έλενα.
«Δεν ξέρω άμα το γνωρίζεις, αλλά εδώ στα καταστήματα για να αγοράσεις μωρουδιακά πρέπει να ξέρεις την ηλικία του παιδιού.» την ειρωνεύτηκε και αυτό μπορούσε να της σπάσει τα ήδη σπασμένα νεύρα της ακόμα περισσότερο.
«Τίποτα από αυτά που γράφω στην λίστα δεν βασίζεται στο ηλικιακό κριτήριο.»
«Έλενα, γιατί δεν μου λες? Φοβάσαι κάτι?»
Η Έλενα ένιωσε να φεύγει όλο το αίμα από το σώμα της. Δεν μπορούσε να του πει. Δεν ήταν χαζός. Άμα του έλεγε θα μπορούσε να έρθει πολύ κοντά στο μυστικό της.
«Που είναι ο Στέφαν?» ρώτησε σε μια ύστατη προσπάθεια να αλλάξει θέμα.
Παύση ακολούθησε και ήξερε ότι προφανώς τον είχε εκνευρίσει με την ερώτησή της. Πράγμα που φάνηκε από τον τόνο του στην επόμενη φράση του.
«Έξω.» της είπε σκληρά.
«Έξω? Του έδωσα σαφής οδηγίες να μην σε αφήσει ανεξέλεγκτο. Τι στο καλό κάνει έξω?»
Η Κάθριν που τόση ώρα απλά άκουγε είχε φτάσει και αυτή τώρα στον μέγιστο βαθμό εκνευρισμού.
«5 μηνών, Ντέιμον.» του απάντησε αρπάζοντας το τηλέφωνο από την Έλενα και τερματίζοντας την κλήση.
«Μα δεν είναι...» άρχισε να λέει η Έλενα παραξενεμένη αλλά η Κάθριν την σταμάτησε.
«Δεν θα του πεις την αλήθεια. Ξέρει μαθηματικά. Δεν θα το ρισκάρεις. Εξάλλου τι σημασία έχει ένας μήνας πάνω-ένας κάτω?» την ρώτησε η Κάθριν χωρίς πραγματικά να περιμένει απάντηση και ανασηκώνοντας ελαφρά τον ώμο της.
«Καμία.» συμφώνησε η Έλενα. «Πάντως είμαι περίεργη γιατί ρώτησε.»
«Θα μάθουμε όταν γυρίσει.» της απάντησε χαμογελώντας. «Εξάλλου δεν θα το αφήσει να περάσει έτσι. Τώρα πήγαινε ετοιμάσου να πας στην ξανθιά βρικόλακα. Θα μείνω εγώ με την μακρινή απόγονό μου.»
Η Έλενα ρίχνοντας μια τελευταία ματιά στην κόρη της και την Κάθριν εξαφανίστηκε στο μπάνιο.
Νadia.
«Και τι θα κάνεις τώρα?» την ρώτησε απαλά η Κάθριν αγνοώντας το σχόλιο της.
«Δεν ξέρω Κάθριν.» της απάντησε με την απελπισία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της.
«Ειλικρινά... δεν ξέρω. Θα μιλήσω με τον Κλάους και θα δω».
Η 'Έλενα αναστέναξε βαθιά και πήγε να καθίσει δίπλα στην Κάθριν χαμηλώνοντας το κεφάλι της. Όταν σήκωσε το βλέμμα της η Κάθριν μπορούσε να διακρίνει τα δάκρυα που δεν έλεγαν να τρέξουν να καθρεπτίζονται στα μάτια της και δεν ήξερε πως να αντιδράσει. Ποτέ δεν είχε νοιαστεί για κανέναν αρκετά ώστε να μείνει κοντά του σε μια τέτοια κατάσταση. Όμως εδώ ήταν διαφορετικά. Έτσι απλά ακούμπησε το χέρι της στον ώμο της σωσίας της.
1 χρόνο τώρα η Έλενα είχε καταφέρει να μην δείξει ποτέ τα αισθήματά της. Να μην ρίξει ούτε ένα δάκρυ για κανέναν. Όμως τώρα που έβλεπε ότι η κατάσταση ήταν πλέον ανεξέλεγκτη και πλήρως εκτός του ελέγχου της δεν μπορούσε να κρατηθεί άλλο. Και αυτή η τόσο μικρή χειρονομία της Κάθριν απέναντί της την έκανε να ξεσπάσει σε δυνατά κλάματα.
Η Κάθριν δεν ήξερε πως μπορούσε να την βοηθήσει. Δεν ήξερε αν πρέπει να καταραστεί την τύχη της που την έφερε σε αυτήν την κατάσταση ή ήταν αυτή η ευκαιρία να τους αποδείξει ότι μπορούσε να αλλάξει.
«Τι θέλεις Έλενα?» της είπε σιγανά παίρνοντας την αγκαλιά.
«Τον αγαπάω Κάθριν.» κατάφερε να ψελλίσει ανάμεσα στα αναφιλητά της η Έλενα. Δεν χρειαζόταν να της πει περισσότερα. Αφού είχε ακούσει όλη την πλευρά της ιστορίας μπορούσε να καταλάβει καθαρά ποιόν εννοούσε. Δεν μπορούσε να κάνει κάτι όμως γι' αυτό. Είχε μια συμφωνία με τον Ντέιμον και σκόπευε να την κρατήσει. Ήξερε ότι διακινδύνευε πολλά αλλά ήταν ένα ρίσκο που άξιζε να πάρει. Αρκεί να έβρισκε τον κατάλληλο τρόπο να χειριστεί την κατάσταση. Μετά βέβαια τα πρόσφατα γεγονότα έπρεπε να αλλάξει γραμμή πλεύσης. Κοίταξε την κοπέλα που έκλαιγε στην αγκαλιά της και το παιδί που έπαιζε στην άλλη άκρη του κρεβατιού με το αρκουδάκι του χωρίς να δίνει σημασία στην μητέρα του που είχε σπαράξει. Δεν μπορούσε παρά να αναρωτηθεί γιατί. Ήξερε καλά ότι μπορούσε να κάνει κάτι ακόμα και σε αυτήν την μικρή ηλικία, εξάλλου είχε ήδη μερικές ικανότητες. Η Έλενα είχε φροντίσει να της πει και για αυτές. Οπότε, γιατί δεν αντιδρούσε? Εκτός... ξαφνικά μια σκέψη της ήρθε στο μυαλό αλλά την έδιωξε γρήγορα. Δεν μπορούσε να ξέρει, σωστά? Δεν μπορούσε να ξέρει τι θα συμβεί παρακάτω. Να γνωρίζει την συνέχεια. Το παιδί σήκωσε τα μάτια του για να συναντήσει εκείνα της Κάθριν. Για μια στιγμή θα ορκιζόταν ότι είδε τα μάτια του πατέρα της και ένα χαμόγελο να σχηματίζεται στα χείλη της αλλά το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο που κοίταξε καλύτερα η μικρή απλά την κοιτούσε. Τι στο καλό συνέβη μόλις? αναρωτήθηκε την στιγμή που το τηλέφωνο της Έλενας χτυπούσε στο κομοδίνο.
Η Έλενα σήκωσε το κεφάλι της την ίδια στιγμή που η Κάθριν σηκωνόταν να πάει να το πάρει. Κοίταξε την μικρή οθόνη που αναβόσβηνε και γυρίζοντας προς το μέρος της Έλενας της είπε: «Είναι ο Ντέιμον.»
Κοιτώντας την Έλενα να χλομιάζει, η Κάθριν πήρε την πρωτοβουλία και απάντησε.
«Τηλέφωνο της Έλενας εδώ. Είμαι η Κάθριν. Πως μπορώ να σας εξυπηρετήσω κύριε Σαλβατόρε?» του είπε ειρωνικά προκαλώντας ένα χαμόγελο στα χείλη της Έλενας.
«Γιατί σηκώνεις εσύ του τηλέφωνο της Έλενας?» την ρώτησε η φωνή του Ντέιμον από την άλλη γραμμή.
«Η Έλενα είναι λίγο... απασχολημένη αυτή τη στιγμή. Μπορώ να σε βοηθήσω εγώ σε κάτι?»
«Απασχολημένη... πως?» συνέχισε ο Ντέιμον και η Κάθριν κατάλαβε ότι είχε χρησιμοποιήσει τις λάθος λέξεις. Του είχε κινήσει το ενδιαφέρον. Η Κάθριν προσπαθούσε να σκεφτεί γρήγορα ένα ψέμα την στιγμή που η Έλενα αφήνοντας μια μακριά ανάσα της έπαιρνε το τηλέφωνο από τα χέρια.
«Τι τρέχει Ντέιμον?» τον ρώτησε πλήρως ψύχραιμη τώρα σκουπίζοντας τα δάκρυά της με την παλάμη της.
«Είσαι καλά?» την ρώτησε. Η Έλενα παραλίγο να βάλει τα γέλια. Σχεδόν μπορούσε να διακρίνει ενδιαφέρον στην φωνή του. Σχεδόν.
«Μια χαρά. Γιατί με πήρες?» του απάντησε ψυχρά.
«Γιατί απάντησε η Κάθριν στο τηλέφωνό σου?»
«Γιατί εγώ δεν μπορούσα.» συνέχισε στον ίδιο τόνο ελπίζοντας να σταματήσει την ανάκριση. Δεν το έκανε όμως.
«Δηλαδή τώρα γίνατε και κολλητές? Σηκώνεται η μια τα τηλέφωνα της άλλης?»
Η Έλενα κοίταξε για λίγο την Κάθριν που καθόταν τώρα μπροστά της κοιτάζοντας την πίσω.
«Μπορείς να το πεις και έτσι. Τι θέλεις Ντέιμον?» τον ρώτησε πιο έντονα τώρα.
«Πόσο χρονών είναι η κόρη σου?»
Παραλίγο να πέσει το τηλέφωνο από τα χέρια της όταν άκουσε την ερώτηση. Αυτό σίγουρα ήταν κάτι που δεν περίμενε.
«Γιατί..» ξερόβηξε λίγο προσπαθώντας να απαλλαγεί από τον κόμπο στον λαιμό της πράγμα που ήξερε ότι δεν θα περνούσε απαρατήρητο από τον Ντέιμον. «Γιατί ρωτάς?»
«Γιατί τραυλίζεις?» Θα στοιχημάτιζε όλα της τα λεφτά ότι είχε αυτόν τον ηλίθιο μορφασμό χαραγμένο σε όλο το πρόσωπό του αυτήν την στιγμή.
«Πνίγηκα. Ευχαριστημένος?»
«Όχι.» της απάντησε απλά. «Αλλά δεν θα το αναλύσω τώρα. Πόσο χρονών είναι το παιδί?»
«Γιατί ρωτάς?» επέμεινε η Έλενα.
«Δεν ξέρω άμα το γνωρίζεις, αλλά εδώ στα καταστήματα για να αγοράσεις μωρουδιακά πρέπει να ξέρεις την ηλικία του παιδιού.» την ειρωνεύτηκε και αυτό μπορούσε να της σπάσει τα ήδη σπασμένα νεύρα της ακόμα περισσότερο.
«Τίποτα από αυτά που γράφω στην λίστα δεν βασίζεται στο ηλικιακό κριτήριο.»
«Έλενα, γιατί δεν μου λες? Φοβάσαι κάτι?»
Η Έλενα ένιωσε να φεύγει όλο το αίμα από το σώμα της. Δεν μπορούσε να του πει. Δεν ήταν χαζός. Άμα του έλεγε θα μπορούσε να έρθει πολύ κοντά στο μυστικό της.
«Που είναι ο Στέφαν?» ρώτησε σε μια ύστατη προσπάθεια να αλλάξει θέμα.
Παύση ακολούθησε και ήξερε ότι προφανώς τον είχε εκνευρίσει με την ερώτησή της. Πράγμα που φάνηκε από τον τόνο του στην επόμενη φράση του.
«Έξω.» της είπε σκληρά.
«Έξω? Του έδωσα σαφής οδηγίες να μην σε αφήσει ανεξέλεγκτο. Τι στο καλό κάνει έξω?»
Η Κάθριν που τόση ώρα απλά άκουγε είχε φτάσει και αυτή τώρα στον μέγιστο βαθμό εκνευρισμού.
«5 μηνών, Ντέιμον.» του απάντησε αρπάζοντας το τηλέφωνο από την Έλενα και τερματίζοντας την κλήση.
«Μα δεν είναι...» άρχισε να λέει η Έλενα παραξενεμένη αλλά η Κάθριν την σταμάτησε.
«Δεν θα του πεις την αλήθεια. Ξέρει μαθηματικά. Δεν θα το ρισκάρεις. Εξάλλου τι σημασία έχει ένας μήνας πάνω-ένας κάτω?» την ρώτησε η Κάθριν χωρίς πραγματικά να περιμένει απάντηση και ανασηκώνοντας ελαφρά τον ώμο της.
«Καμία.» συμφώνησε η Έλενα. «Πάντως είμαι περίεργη γιατί ρώτησε.»
«Θα μάθουμε όταν γυρίσει.» της απάντησε χαμογελώντας. «Εξάλλου δεν θα το αφήσει να περάσει έτσι. Τώρα πήγαινε ετοιμάσου να πας στην ξανθιά βρικόλακα. Θα μείνω εγώ με την μακρινή απόγονό μου.»
Η Έλενα ρίχνοντας μια τελευταία ματιά στην κόρη της και την Κάθριν εξαφανίστηκε στο μπάνιο.
Νadia.