Παιχνίδια Εξουσίας (Κεφάλαιο 3)


 Αναλύζα

Η έπαυλη ήταν γεμάτη χρώμα και κόσμο. Η πίστα κατακλυζόταν από ζευγάρια. Η μπάντα ήταν ίδια με την χθεσινή, στέκονταν στην άκρη του χώρου και έπαιζαν μουσική. Πήγα προς τον μπουφέ και σερβιρίστηκα ένα ποτήρι κόκκινο κρασί. Η γεύση του ήταν γλυκιά και άφηνε πίσω του την υπόνοια γαρίφαλου και κανέλας.
Ο θυμός μου με έκανε να κατεβάσω μονομιάς το ποτήρι. Έψαξα με το βλέμμα μου για τον Τζόναθαν. Έπρεπε πρώτα να με εντοπίσει, να δει πως είχα έρθει, να νομίζει ότι θα δεχόμουν το στοίχημα. Τον είδα, βρισκόταν μπροστά από μια ομάδα αντρών που άκουγαν με προσοχή ότι έλεγε. Με εντόπισε, σήκωσε ελαφρά το κεφάλι του για να με κοιτάξει στα μάτια και χαμογέλασε αυτάρεσκα. Έσφιξα το ποτήρι μου και έστρεψα την προσοχή μου προς τα επόμενα θύματα μου, έπρεπε να είναι σημαντικοί για τον Τζόναθαν. Έπρεπε να τους θεωρεί απειλή και ισάξιους τους. Τους εντόπισα σχεδόν αμέσως, ο πρώτος στόχος ήταν ο αδερφός του, ο Γουίλιαμ . Ο δεσμός που μοιράζονταν ήταν κάτι που μπορούσα να εκμεταλλευτώ.  Πήρα μια βαθιά ανάσα, φόρεσα ένα χαμόγελο και κινήθηκα προς το μέρος του. Συζήταγε με μία κοπέλα, φαινόταν κοντά στην ηλικία μου, είχε ξανθά μαλλιά και κόκκινα μάγουλα, ήταν ιδιαίτερα χαριτωμένη.
Πρέπει να έχεις αυτοπεποίθηση, να κοιτάς στον άντρα στα μάτια. Να του μιλάς με έξυπνη γλώσσα. Να του δείχνεις ότι μαζί σου δεν θα βαρεθεί ποτέ. Τα λόγια της μητέρας μου ήχησαν στο μυαλό μου. Μαθήματα που και η ίδια είχε μάθει από μια άλλη  γυναίκα, τα χρόνια που περάσαμε μαζί στην Κίνα. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τα μάτια της γκέισας, την απόκοσμη ομορφιά της.
Ο Γουίλιαμ έστρεψε το κεφάλι της προς το μέρος μου σαν να με είχε ακούσει, έσκυψα το κεφάλι μου σε μια ελαφριά υπόκλιση, ξέροντας έτσι πως θα είχε καλύτερη θέα στο μπούστο μου.
«Συγνώμη για την ενόχληση κύριε Γουίλιαμ...» ίσιωσα το κορμί μου και τον κοίταξα στα μάτια, τον καθήλωσα εκεί ώστε να έχω την αμέριστη προσοχή του.  Το κορίτσι φάνηκε να νιώθει άβολα και έκανε ένα βήμα πίσω. Σχεδόν την λυπήθηκα, όχι όμως και τόσο ώστε να φύγω και να τους αφήσω ήσυχους. «Είμαι καινούργια σε αυτού του είδους τις... Συναντήσεις. Θα μπορούσατε να μου δώσετε μερικές οδηγίες ώστε να τα βγάλω πέρα μέχρι το τέλος της βραδιάς; Αν δεν σας είναι κόπος και δεν ενοχλώ φυσικά»  έριξα ένα λοξό βλέμμα στην ντάμα του, θέλοντας να καταλάβει τι εννοούσα.
Πρέπει να δείξεις πως στον χώρο που βρίσκεσαι,  είσαι το κυρίαρχο θηλυκό. Εάν σε απορρίψει κάποιος, μην του δώσεις σημασία. Αυτά που προσφέρεις δεν είναι για τους ανάξιους και έχεις να προσφέρεις πολλά, μην το ξεχνάς ποτέ αυτό μικρή μου κόρη.
«Φυσικά» απάντησε αμέσως ο Γουίλλιαμ, ύστερα στράφηκε προς την ντάμα του και της έριξε ένα απολογητικό βλέμμα.
«Τάνια θα σε βρω μετά για να συνεχίσουμε την συζήτηση μας» την άγγιξε απαλά στο μπράτσο και ύστερα απομακρυνθήκαμε μαζί. Μου έτεινε το χέρι του και το έπιασα, ο Γουίλιαμ δεν έμοιαζε σε τίποτα με τον αδερφό του. Εκείνος ήταν μία ευγενική ψυχή, γλυκός και τρυφερός.
«Τι θα θέλατε να μάθετε πρώτα δεσποινίς Αναλύζα;» χαμογέλασε καθώς στρεφόταν προς το μέρος μου, σήκωσε το χέρι του για να πιάσει το δικό μου και αρχίσαμε να χορεύουμε. Ώστε ήξερε το όνομα μου; Τον κοίταξα με περισσότερο ενδιαφέρον. Δεν έμοιαζε με τον Τζόναθαν, είχε σκούρα καφέ μαλλιά, μαλακά χαρακτηριστικά και μάτια στο χρώμα της καραμέλας. Το παρουσιαστικό του ενέπνεε ασφάλεια.
«Αρχικά θα ήθελα να ξέρω ποιος είναι ο πραγματικός σκοπός αυτών των συναθροίσεων, εκτός από το ψυχαγωγικό μέρος φυσικά»
Πέρασε το χέρι του λίγο πιο πάνω από την μέση μου. «Έχουν επαγγελματικό χαρακτήρα» απάντησε απλά. Ανασήκωσα το φρύδι μου
«Πολύ μυστικοπαθής είσαι» σχολίασα εύθυμα. Μην χάσεις την προσοχή του. «Πως θα σου φαινόταν εάν έκανα εγώ μια μαντεψιά;» ο Γουίλιαμ ανασήκωσε τους ώμους του.
«Πιστεύω ότι τους καλείτε σε τέτοιους είδος συναθροίσεις για να τους δείξετε τα πλούτη σας, απόρροια των κερδών σας από τις επιχειρήσεις σας. Με αυτό τον τρόπο τους κάνετε να επιθυμούν τον δικό σας τρόπο ζωής.» Ο Γουίλιαμ πήρε το βλέμμα του από την πίστα και το κάρφωσε στο δικό μου. Χαμογέλασα θελκτικά, κρύβοντας τον θρίαμβο μου.
«Είστε πολύ διορατική δεσποινίς»
«Μπορείς να με φωνάζεις Λύζα»
«Εντάξει λοιπόν Λύζα, τι άλλο συμπεραίνεις;» κοίταξα το χώρο δήθεν σκεφτική.
«Το περιβάλλον είναι πολύ φιλικό, δεν συναντιέστε στα γραφεία σας, δεν είναι κάτι επίσημο ή τουλάχιστον δίνετε αυτή την ψευδαίσθηση. Επίσης το ποτό τους χαλαρώνει, μπορούν να συζητήσουν πιο άνετα, ίσως να δώσουν πληροφορίες που δεν θα έδιναν υπό κανονικές συνθήκες, να συμφωνήσουν σε συνεργασίες πιο εύκολα» η Γουίλιαμ γέλασε, δεν ήταν ένα κοροϊδευτικό γέλιο, ή ένα γέλιο που θα δημιουργούταν από κάποιο αστείο. Ήταν το είδος που δημιουργούταν από τον άνθρωπο που τον είχαν εντυπωσιάσει.
«Είσαι πραγματικά απίθανη, καταλαβαίνω γιατί τράβηξες τόσο πολύ το ενδιαφέρον του αδερφού μου, γιατί θα τράβαγες του κάθε άντρα»
«Ακόμα και το δικό σου;» ρώτησα, o Γουίλιαμ σοβάρεψε ξαφνικά, το βλέμμα του σκοτείνιασε και ήξερα ότι είχα κερδίσει. Άνοιξε το στόμα του να πει κάτι αλλά τότε ακούστηκε μια φωνή από πίσω μας.
«Γουίλ μπορώ να δανειστώ την ντάμα σου για λίγο;» ρώτησε ο Τζόναθαν, χωρίς να περιμένω να απαντήσει ο αδερφός του γύρισα να τον αντικρίσω. Τα μαλλιά του ήταν ανακατεμένα, στο στόμα του είχε ένα αυτάρεσκο χαμόγελο. Τα μάτια του γυάλιζαν επικίνδυνα.
«Κύριε Τζόναθαν, με συγχωρείτε αλλά δεν έχω έρθει εδώ για εσάς» το χαμόγελο του σβήστηκε και το βλέμμα του άστραψε από θυμό. Έσκυψα το κεφάλι μου για να υποκλιθώ και πήρα μια ευχαριστημένη έκφραση. Ο επόμενος στόχος μου ήταν εκεί κοντά. Ο Mέισον Γούαιτ έπινε το ποτό του και παρακολουθούσε τον χορό. Ήταν ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Τζόναθαν, δεν παραξενεύτηκα που βρισκόταν εκεί. Τι έλεγαν; Κράτα τους φίλους σου κοντά και τους εχθρούς πιο κοντά. Δεν έχασα τον χρόνο μου με περιττούς χαιρετισμούς, προχώρησα προς το μέρος του και τον έπιασα από το μανίκι. Τον τράβηξα προς την πίστα και τον άκουσα να παίρνει μια ξαφνιασμένη ανάσα.
«Θέλω να χορέψω μαζί σου» του δήλωσα, του έδωσα μια στιγμή για να αποφασίσει αν το ήθελε και αυτός και αφού πέρασε τα χέρια του γύρω μου, του χαμογέλασα.
Ο ρυθμός της μουσικής έγινε πιο αργός και αποφάσισα να το εκμεταλλευτώ, κόλλησα πιο πολύ πάνω του.
«Αναλύζα» μουρμούρισε. «Είσαι μια οπτασία με αυτό το φόρεμα» ένιωσα το χέρι του να χαϊδεύει το ύφασμα του κορσέ.
«Μέισον θα μπορούσα να πω πως είσαι και εσύ ένας εκπληκτικός άντρας» του είπα ψιθυριστά, εκείνος ανασήκωσε το φρύδι του.
«Το κατάλαβες από τις συναντήσεις με τον πατέρα σου; Γιατί ποτέ δεν παραβρίσκεσαι εκεί; Ακόμα και όταν σου το ζητάω»
«Το κατάλαβα από τα μάτια σου, εξάλλου οι δουλειές και οι άλλες υποθέσεις δεν πρέπει να εμπλέκονται, δεν συμφωνείς;»
«Οξυδερκής όπως πάντα» σχολίασε ο Μέισον. «Το ξέρεις ότι έχω ζητήσει πολλές φορές το χέρι σου και ο πατέρας σου δεν μου το δίνει;»
«Δικό μου το χέρι, δικιά μου η απόφαση» απάντησα κοφτά. «Αν το θες, πρέπει να το κερδίσεις» εκείνος κούνησε το κεφάλι του και μερικές μαύρες ατίθασες μπούκλες χόρεψαν γύρω από το πρόσωπο του. «Είσαι σαν την φωτιά Άννα, με αυτό το φόρεμα, αυτό το χαμόγελο, είσαι η ίδια η φωτιά»
«Είναι κακό αυτό;» ρώτησα αθώα. Ο Μέισον κούνησε το κεφάλι  του.
«Κανείς δεν είναι ισάξιος της φωτιάς» είπε.
«Το νερό» αντέτεινα. «Μπορεί να σβήσει φλόγες, μπορεί να την εκμηδενίσει»
«Τότε εγώ θα γίνω η θάλασσα σου» είπε. «Θα γίνω ολόκληρος ο ωκεανός αν αυτό μου εξασφάλιζε ένα από τα φιλιά σου, δεσποσύνη μου»
«Μα το νερό σβήνει τη φωτιά, και η φωτιά απεχθάνεται το νερό και εγώ δεν θέλω να σε μισώ» σήκωσα το χέρι μου και έβγαλα το τριαντάφυλλο από τα μαλλιά μου.
«Γίνε το παρανάλωμα μου, κάνε με πιο δυνατή και εγώ θα ποθώ το άγγιγμα σου»
έβαλα το τριαντάφυλλο στην τσέπη του σακακιού του. Εκείνος κάλυψε  το χέρι μου με την παλάμη του.
«Ανά» πρόλαβε να ψιθυρίσει βραχνά πριν κάποιος τον τραβήξει με δύναμη μακριά μου.


Τζόναθαν
Την είδα ακριβώς την στιγμή που μπήκε μέσα στην αίθουσα, Έλαμπε ολόκληρη, χρυσό και μαύρο, τα χρώματα που της ταίριαζαν περισσότερο. Συνέχισα να μιλάω για την επιχείρηση μου στην Ισπανία, ο Πέριλ Σβίτζερ ήθελε να επενδύσει στην επιχείρηση με τα μπαχαρικά, προσπαθούσα να τον πείσω πως αυτήν ήταν η πιο κερδοφόρα επιχείρηση αν και δεν ήταν. Συνέχισα να του μιλάω, ήμουν πολύ καλός στα λόγια. Πολλοί έλεγαν ότι για αυτό είχα τόση επιτυχία. Αλλά για εμένα ήταν το ένστικτο. Το ένστικτο και... Σήκωσα το βλέμμα μου. Η Αναλύζα χόρευε με τον αδερφό μου. Ο Γουίλιαμ είχε γύρει προς το μέρος της σαν να τον τράβαγε κάποιος μαγνήτης. Και ίσως έτσι να ήταν. Ένα ζεστό αίσθημα άρχισε να απλώνεται στα άκρα μου, δεν μπορούσα να πάρω το βλέμμα μου από πάνω της. Έμοιαζε τόσο όμορφη, τόσο ελεύθερη. Έτριψα δυνατά το πιγούνι μου και έσφιξα τα χέρια μου σε γροθιές. Γιατί με ενοχλούσε τόσο πολύ εικόνα του αδερφού μου να χορεύεις μαζί της; Αποκλείεται να ζήλευα... Ποτέ δεν ζήλευα. Μια φωνή με έβγαλε από την κόκκινη ομίχλη που είχε αρχίσει να επικρατεί στο μυαλό μου.
«Κύρια Ράιντερ είστε καλά;» ρώτησε η Κρισίλα Νταρκ, μια χείρα γυναίκα με πολλά πλούτη και έξυπνο χαρακτήρα. Έστρωσα το σακάκι μου και ξεροκατάπια.
«Φυσικά, συγχωρείστε με για ένα λεπτό» Πλησίασα το ζευγάρι. Ρώτησα ευγενικά τον αδερφό μου να δανειστώ την ντάμα του αλλά τότε η Αναλύζα στράφηκε προς το μέρος μου και το πρόσωπο της φλεγόταν από θυμό. Ήταν ακόμα πιο όμορφη από τι πριν.
«Κύριε Τζόναθαν με συγχωρείτε, αλλά δεν έχω έρθει εδώ για εσάς» είπε και οι λέξεις μετατράπηκαν σε κάτι αιχμηρό που με χτύπησε. Την παρακολουθούσα να απομακρύνεται και μόνο τότε συνειδητοποίησα ότι δεν φόραγε την χρυσή κορδέλα στον καρπό της, αλλά γύρω από τα εβέδινα μαλλιά της.
Αν πριν ήμουν θυμωμένος, τώρα κόχλαζε μέσα μου ολόκληρη η κόλαση. Αυτή η ατίθαση γυναίκα φλέρταρε ξεδιάντροπα με το Μέισον Γουάιτ, το μεγαλύτερο ανταγωνιστή μου. Εκείνος την κοίταζε σαν να ήταν το μοναδικό άτομο στην έπαυλη, δεν το αδικούσα αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι θα τον ανεχόμουν να ακουμπάει την Αναλύζα. Εκείνη έβγαλε ένα κόκκινο τριαντάφυλλο από τα μαλλιά της... Αυτό ήταν! Θα έβαζα την κατάσταση υπό έλεγχο. Ο Μέισον έσκυψε προς το μέρος της, φαινόταν έτοιμος να τη φιλήσει, τον τράβηξα απότομα από τον ώμο με τόση δύναμη που παραπάτησε.
«Τι στο καλό;» φώναξε ο Μέισον. «Έχεις τρελαθεί Τζον;»
«Μείνε μακριά της!» γρύλισα, τη κάρφωσα με το βλέμμα μου.
«Έλα μαζί μου τώρα!» απαίτησα. Η Αναλύζα μόρφασε.
«Έλα μαζί μου, γιατί θα σε τραβήξω με το ζόρι και θα ντροπιαστούμε» την απείλησα. Ο Μέισον μπήκε μπροστά μου. Πήγαινε γυρεύοντας να γευτεί την γροθιά μου.
«Άνα δεν χρειάζεται να πας πουθενά μαζί του» Άνα; Την έλεγε Άνα, ήθελα να τον σκοτώσω! Η Αναλύζα τον χάιδεψε στο μπράτσο.
«Μην ανησυχείς Μέισον, θα είμαι μια χαρά» με ακολούθησε. Προχωρούσα μπροστά, άκουγα τα απαλά βήματα της πίσω μου. Μόλις μπήκαμε στο γραφείο μου έκλεισα την πόρτα πίσω μου.
«Τώρα θα μου πεις τι προσπαθούσες να αποδείξ...» το χαστούκι της ήταν τόσο δυνατό που το κεφάλι μου πετάχτηκε προς τα πίσω. Την κοίταξα αποσβολωμένος.
«Δεν σου ανήκω!» φώναξε, τα μάγουλα της είχαν γίνει κατακόκκινα. Τράβηξε απότομα την κορδέλα από τα μαλλιά της, μερικές φουρκέτες έπεσαν στο πάτωμα. Τα μαλλιά της απελευθερώθηκαν. «Ήταν το αντίτιμο του στοιχήματος, του οποίου δεν έχω δεχτεί ακόμα και εσύ!» με χτύπησε με το δάχτυλο της στο στέρνο μου. Βαριανάσαινε. Τα στήθη της φούσκωναν, δυσκολευόμουν να σκεφτώ όταν η Αναλύζα βρισκόταν τόσο κοντά μου. Ήθελα να την αρπάξω και να την κολλήσω στον τοίχο. «Είχε σκοπός να με υπονομεύσεις, να δηλώσεις σε όλα αυτά τα σημαντικά πρόσωπα ότι ήμουν κάτι σαν σκλάβα σου! Να με ντροπιάσεος και να νομίζουν ότι είμαι μία από τις πόρνες σου!»
«Έχεις δίκιο» την διέκοψα γιατί ήμουν σίγουρος ότι ήθελε να πει πολλά άλλα. Με κοίταξε έκπληκτα και μετά καχύποπτα.
«Το εννοώ, αναγνωρίζω πότε αδικώ κάποιον. Δεν είχα σκοπό να σου πω για αυτήν την κορδέλα. Αλλά θύμωσα και δεν σκέφτηκα» πέρασα το χέρι από τα μαλλιά μου, καταλάβαινα την αγανάκτηση της. Είχα ζητήσει να γίνει δικιά μου αν κέρδιζα το στοίχημα και εκείνη είχε συμφωνήσει. Πήγα να διεκδικήσω κάτι που δεν είχα κερδίσει. Προχώρησα προς το γραφείο μου υπό το σαστισμένο βλέμμα της.
«Για να εκφράσω την συγνώμη μου θα σου δώσω αυτό» βρήκα το έγγραφο και υπέγραψα. Της το έδωσα και την άφησα να το διαβάσει. Με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια.

Αναλύζα


Η έκπληξη δεν μπορούσε περιγράψει το συναίσθημα που ένιωθα.
«Με έκανες αντιπροσωπεύτρια στις επιχειρήσεις σου για τα μετάξια;» διάβασα ξανά το έγγραφο.
«Είχα σκοπό να κάνω κάποιον άλλο, αλλά ξέρω ότι γνωρίζεις πολλά σχετικά με αυτό εμπόρευμα και αν υπάρχει μια μικρή πιθανότητα να κερδίσεις το στοίχημα, καλό θα ήταν να ξέρεις πως λειτουργούν οι επιχειρήσεις μου» χαμογέλασε, τα γαλάζια του μάτια με κοίταζαν με ενδιαφέρον. Δεν ήξερα τι να πω. Δεν περίμενα καθόλου μια τέτοια κίνηση. Δεν περίμενα να αναγνωρίσει το λάθος του.
«Λοιπόν;» ρώτησε, ανασήκωσα τα φρύδια μου μπερδεμένη.
«Λοιπόν δέχεσαι το στοίχημα;» με πλησίασε. Σήκωσα το κεφάλι μου. Η λογική μου έλεγε να του πω όχι, ήταν ο άντρας που χάριζε χρυσές κορδέλες και έκανε σαματά αδιαφορώντας για τις συνέπειες.
«Ναι» μουρμούρισα, επιχείρησα να τον κοιτάξω στα μάτια αλλά εκείνος είχε ήδη έρθει κοντά μου με τόση ορμή που οπισθοχώρησα μέχρι που βρέθηκα στον τοίχο.
«Ωραία, γιατί σκεφτόμουν όλη νύχτα να το κάνω αυτό» κόλλησε τα χείλη του στα δικά μου, ανοίγοντας το στόμα μου βίαια. Η γλώσσα του χόρεψε με τι δικιά μου, έναν ξέφρενο δυνατό χορό. Τα χέρια του από την μέση μου βρέθηκαν στην φούστα μου. Άρχισαν να την σηκώνουν. Πέρασα τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του και τον έσφιξα πιο πολύ πάνω μου. Σταμάτησε το φιλί του και έσκυψε σον λαιμό μου, η γλώσσα του σχημάτιζε υγρά μονοπάτια στην φλεγόμενη σάρκα μου. Πήρα μια κοφτή ανάσα καθώς άρχισα να υγραίνω και το μυαλό μου να θόλωσε από τον πόθο. Με σήκωσε ψηλά και χωρίς δισταγμό πέρασα τα πόδια μου γύρω από την μέση του. Ένιωσα τον ανδρισμό του, ήταν σκληρός.                
«Αναλύζα είσαι τόσο...» τα μάτια του είχαν σκουρύνει από την επιθυμία. Μου δάγκωσε το κάτω χείλος μου. Με έσπρωξε, όπως θα με έσπρωχνε αν έμπαινε μέσα μου. Φορούσαμε ρούχα αλλά εκείνος τρίφτηκε πάνω μου και εγώ άναψα ολόκληρη. Ήταν ένα παιχνίδι, σκέφτηκα. Μου έδειχνε πως θα ήταν αν έμπαινε μέσα μου. Μου έδινε ευχαρίστηση που δεν συγκρινόταν όταν τα σώματα μας θα γίνονταν ένα.
«Σου αρέσει;» με ρώτησε λαχανιασμένος καθώς το πέος του τριβόταν στο φύλλο μου πιο έντονα. Βόγκηξα και έγειρα το κεφάλι μου προς τα πίσω.
«Άνα πες το μου... Αν με θες μέσα σου... Πες το μου» ακουγόταν λαχανιασμένος, απόδειξη ότι είχε επηρεαστεί όσο και εγώ. Αν το ήθελα; Ήταν το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ εκείνη την στιγμή. Λύγισα την λεκάνη και άρχισα να κουνιέμαι και εγώ. Τριβόμουν πάνω του, μούγκρισε και έκλεισε τα μάτια μου. Με φίλησε ξανά, λιγότερα επιθετικά τώρα. Έγλειψε τα χείλη μου και ύστερα βάθυνε το φιλί μας. Την στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα άντεχα άλλο, η επαφή κόπηκε. Στηρίχτηκα στον τοίχο και κοίταξα τον Τζόναθαν, με κοίταζε με σκοτεινό βλέμμα. Δάγκωσα τα χείλη μου.
«Μην το κάνεις αυτό» απέστρεψε το βλέμμα μου. Σκέφτηκα πόσο κοντά είχαμε έρθει στο να τελειώσουμε το στοίχημα. Ο Τζόναθαν ίσιωσε την πλάτη του και έστρωσε το σακάκι του.
«Αύριο το απόγευμα εδώ. Δείπνο και ύστερα...» χαμογέλασε, με το ειρωνικό αυτάρεσκο χαμόγελο που είχε αρχίσει να μου αρέσει.
Και ύστερα... δάγκωσα το χείλος μου όταν με κοίταξε. Θα περίμενα με αγωνία το ύστερα... 

Αγγελίνα Παντελή