Ποίηση Σταύρος Σταύρου


Ήμουν πάλι τσαλακωμένος
και ζητιάνευα έναν εαυτό σιδερωμένο,
η άρνηση των βράχων με είχε γλυτώσει
από βέβαιο λιθοβολισμό
κι έτσι δεν έμαθα ποτέ

η ζωή πού μας πήγε
πόσο μάλλον η ζωή μας πού πήγε,
αγαπημένη
σήμερα μη μ΄αγκαλιάζεις σαν εραστή
σήμερα αγκάλιασέ με σαν ορφανεμένο παιδί.


στ. σταύρου - Τρόμος του λέγειν