"Μικρη, κοφτο!" ειπε ο Αλεξ και μου γυρισε την πλατη για να σταματησω να τον πριζω. Πηγα μπροστα του και σηκωθηκα στις μυτες τον ποδιων μου για να με κοιταζει στο προσωπο. Πηρα την πιο κουταβισια εκφραση που μπορουσα να κανω και τον ειδα να αναστεναζει. "Ελα! Ενα μικρο στοιχηματακι ειναι μονο!" ειπα και σηκωσε τα χερια του ψηλα αγανακτισμενος.
"Πειτε της κατι!" παραπονεθηκε και προσπαθησε να φυγει. Πηρα φορα και πηδηξα πανω στην πλατη του ενω τυλιξα τα ποδια μου γυρω του. Εκεινος κρατησε τα χερια μου και κοιταξε τα παιδια.
"Καμια βοηθεια?" ειπε και ολοι κοιταξα διθεν αλλου.
"Ω, καλα ενταξει! Και ποιο θα ειναι το ανταλλαγμα?" γελασα δυνατα και υστερα κατεβηκα δινοντας του ενα φιλι στο μαγουλο.
Σημερα ειχαμε Χαλλοουιν. Το βραδυ θα γινοταν η πρωτη προβολη του βιντεο στο The Call και ειχαμε μαζευτει ολοι στο σπιτι του Αλεξ για να καθισουμε. Ηταν μαζι μας η Ρω και ο Ελιοτ και ειχαμε συμφωνησει πως ολοι θα ημασταν μασκαρεμενοι. Την προηγουμενη μερα ειχαμε τελειωσει τα γυρισματα με μεγαλη επιτυχια και στην τελευταια σκηνη ο Αλεξ μου εδωσε ενα παθιασμενο φιλι μπροστα στις καμερες που υστερα του κρατουσα μουτρα. Μου ελεγε συνεχεια πως δε θα το δειξουν και εγω του ειπα οτι θα το εκμεταλλευτουν. Ετσι ξεκινησε η κοντρα μεχρι που ο Μαρσελ μας εβαλε την σπιουνια του στοιχηματος. Φυσικα και ημουν μεσα για κατι τετοιο σε σχεση με τον στριμμενο.
"Διαλεξε εσυ το δικο σου και εγω θα σου πω το βραδυ αφου βγει το βιντεο." ειπα πονηρα και με αγριοκοιταξε.
"Αυτο το ξερεις οτι δεν ειναι δικαιο? Ωραια, αμα χασεις θα μεινεις μαζι μου μεχρι να βρεις αλλο διαμερισμα και δε θα μου φερεις ξανα αντιρρηση για αυτο το θεμα." ειπε διαβολικα και ηταν η σειρα μου να τον αγριοκοιταξω.
"Ει! Ουτε αυτο ειναι δικαιο! Μενω ηδη εδω και δεν με αφηνεις να φυγω!" παραπονεθηκα και ακουσα και την Ρω να μουρμουραει απο πισω μου. Απο την ημερα που μου εκαναν την επιθεση οι αλλοι, δεν με ειχε αφησει να γυρισω παλι σπιτι και ουτε ο Ελιοτ την Ρω. Δεν συζητουσαμε για αυτο το θεμα γιατι μου ειχε πει πως θα περιμενε εμενα να του το πω αλλα ταυτοχρονα μου ηταν πολυ να μενω μαζι του. Οχι οτι με χαλαγε, καθε αλλο. Ειχαμε ερθει πολυ κοντα και κατα καποιο τροπο.
"Δηλαδη δεν σου αρεσει που μενεις μαζι μου?" ειπε και το βλεμμα του γεμισε θλιψη. Τον πλησιασα και τυλιξα τα χερια μου γυρω απο τον λαιμο του. Τον κοιταξα στα ματια και χαμογελασα.
"Και φυσικα μου αρεσει. Απλα ειναι πολυ νωρις και οχι τοσο καταλληλη η στιγμη." ειπα χαμηλοφωνα και με τετοιο τονο ετσι ωστε να τον καθυσηχασω. Σηκωθηκα στις μυτες των ποδιων μου και ενωσα τα χειλη μου με τα δικα του. Εκεινος με εσφιξε επανω του και απο πισω ακουγοντουσαν οι αλλοι που εκαναν παραπονα.
"Βρειτε κανα δωματιο, ρε!" φωναξε η Ρω.
"Ιου, φιλε! Καλα σας λεει!" παραπονεθηκε ο Ααρον και συμφωνησαν και οι υπολοιποι. Οταν τον αφησα τους κεραυνοβολησα με ενα βλεμμα και αρπαξα ενα μαξιλαρι απο το κρεβατι και το πεταξα στην Ρω. Δυστυχως για εκεινη δεν προλαβε να το αποφυγει και φυσικα προσπαθησε να ανταποδωσει.
"Μαξιλαροπολεμος!" φωναξε ο Ρικι και τοτε ολοι αρπαξαμε απο ενα μαξιλαρι και ξεκινησε ο χαμος. Φυσικα και εψαχνε δικαιολογια! Η καημενη η Λιβ ειχε κρυφτει κατω απο το κρεβατι και μας κοιτουσε τρομοκρατημενη. Το να βλεπει μια γατα εννια ατομα να κινουντε περα δωθε σαν τρελα δεν ηταν οτι το καλυτερο. Ευτυχως μετα απο ωρα ολοι πεσανε κατω ξεθεωμενοι και εγω πηγα να την βγαλω απο την κρυψωνα της. Την κρατησα στην αγκαλια μου και πηγα και κουρνιασα στον καναπε διπλα απο τον Αλεξ. Εκεινος της χαιδεψε λιγο τον λαιμο και εκεινη γουργουρισε.
"Οριστε, μεχρι και η Λιβ σε θελει εδω!" ειπε και κουνησα το κεφαλι αποδοκιμαστικα. Υστερα εγειρα επανω του και χαιδεψε τα μαλλια μου.
"Ωχου! Καλα. Ειμαι μεσα." ειπα και χαμογελασε θριαμβευτηκα. Ετσι και αλλιως ημουν σιγουρη οτι δεν θα εχανα. Φυσικα η δικια μου πλευρα αμα εχανε ηταν πιο υπουλη. Πριν δυο μερες με ειχαν ενημερωσει τα παιδια οτι ηθελε να παει να κανει αλλες δυο τρυπες στα χειλη, δεξια και αριστερα απο το σκουλαρικι που εχει τωρα, αλλα φοβοταν την βελονα. Ανθρωπος που εχει ηδη πιρσινγκ και αρκετα τατουαζ φοβοταν την βελονα. Αν ειναι ποτε δυνατον! Ολοι τον επριζαν να παει και μαλιστα υπηρχαν και ενα-δυο θαυμαστριες που το ειχαν γραψει στο διαδικτυο οτι θα του πηγαινε κατι τετοιο αλλα αυτος ηταν ανενδοτος. Ηταν γελοιο ουσιαστικα σαν ορος αλλα εφοσον το ηθελε και ο ιδιος εγω απλα θα του εδινα ενα μικρο σπρωξιμο. Φυσικα αμα πηγαινε θα εκλεινα και εγω ραντεβου για ενα καινουριο τατουαζ που ηθελα να κανω. Σιγα μην εχανα την ευκαιρια.
Οι ωρες περνουσαν και αφου μαγειρεψαμε εγω και οι Ρω κατι για ολους, ειχαμε καθισει και τρωγαμε ενω βλεπαμε ταινια. Κατι που εμαθα σημερα ειναι οτι σε ολους μας αρεσει η ταινια "Το Κορακι". Ειδικα σε εμενα και στον Αλεξ ηταν η αγαπημενη μας και ειχαμε και οι δυο τατουαζ την φραση απο την πρωτη ταινια "It can't rain all the time". Μολις τελειωσε η ταινια αφου μαζεψα ολα τα πιατα, στρωθηκα στη δουλεια για να τα πλυνω. Ενω τελειωνα, ξαφνικα ενιωσα δυο χερια να με αγκαλιαζουν απο πισω και εκεινος με φιλισε στην καμπυλη του λαιμου μου. Χαμογελασα εγυρα πισω.
"Ακομα δεν μου ειπες την δικη σου πλευρα του στοιχηματος." ειπε χαμηλοφωνα και με μια σεξυ φωνη που επρεπε να χιλιοδαγκωθω για να μην του αποκαλυψω τα παντα.
"Σου ειπα πως θα το μαθεις το βραδυ. Πολυ ανυπομονος εισαι."
"Και οχι μονο γι' αυτο." ψιθυρισε στο αυτι μου και εκανε τα γονατα μου να τρεμουν. Και εγω τον ηθελα σαν τρελη αλλα ακομα δεν μπορουσα να κανω κατι. Περα το οτι ηταν νωρις υστερα απο ολα οσα εγιναν δεν μπορουσα να τον εμπιστευτω σε αυτον τον τομεα.
"Μαζεψου. Δεν ειμαστε μονοι μας." τον μαλωσα και χαμογελασε υπουλα. Τεντωσα τα ματια απο εκπληξη και τον ειδα να γυριζει προς τους αλλους.
"Αντε, δεν πηγαινετε σπιτια σας για να ετοιμαστουμε και εμεις? Περναει η ωρα." ειπε και ενιωθα σαν να ηθελα η Γη να με καταπιει. Θα τον σκοτωνα! Το χειροτερο ομως δεν ειναι αυτο αλλα οτι οι αλλοι δεχτηκαν και αρχισαν να μαζευουν τα πραγματα τους για να φυγουν. Η Ρω με πλησιασε και ειχε ενα πονηρο βλεμμα. Ωχ.
"Να υποθεσω πως θα μας βρειτε πολυ αργοτερα στο The Call ετσι?" ειπε υπουλα και εκρυψα το προσωπο στα χερια μου.
"Θα σε πνιξω και εσενα και αυτον!" ειπα μεσα απο τα δοντια μου και γελασε. Υστερα μου εδωσε ενα φιλι στο μαγουλο και εφυγαν. Καθισα επανω στον παγκο και κοιταξα το κενο ενω εκεινος χαιρετουσε και τους τελευταιους. Μολις εκλεισε η πορτα γυρισε προς το μερος μου και απο το βλεμμα του και μονο καταλαβα τις προθεσεις του. Τα ματια του ειχαν σκοτεινιασει απο τον ποθο κατι που εκανε τα μαγουλα μου να κοκκινιζουν. Με πλησιασε και σταθηκε μπροστα μου. Φιλησε το μετωπο μου και υστερα σηκωσε το κεφαλι μου ωστε να με κοιταζει. Διχως να μιλησε πλησιασε ολο και πιο κοντα και εσυρε το σκουλαρικι του επανω στα χειλη μου καθως με το ενα του χερι χαιδευε την ραχοκοκαλια μου. Ηξερε οτι μου αρεσε αυτο και οταν μου ξεφυγε ενας αναστεναγμος χαμογελασε. Αγγιξε τα χειλη μου κανονικα και μου εδωσε ενα βαθυ και παθιασμενο φιλι που σχεδον με εκανε να παραλυσω. Περασε τα ποδια μου γυρω απο την μεση του και αφου με στηριξε γερα με σηκωσε διχως να σταματησει το φιλι μας. Ξαπλωσαμε στο κρεβατι με τα σωματα μας πλεγμενα και τις ανασες μας ακανονιστες. Τα χερια του ηταν τυλιγμενα γυρω μου και με χαιδευαν σε σημεια μονο που ηταν επιτρεπτα. Δεν πηγαινε παρακατω.
"Σε θελω." ψιθυρισε στο αφτι μου και ενιωσα ενα ριγος να διαπερνα ολο μου το σωμα. Περασα τα χερια μου μεσα απο την μπλουζα του την σηκωσα προς τα πανω. Την περασα πανω απο το κεφαλι του και την πεταξα στο πατωμα. Εκανε το ιδιο και στην δικη μου και οταν κολλησε το σωμα του επανω μου και τα γυμνα σημεια με αγγιξαν ενιωθα ολη την θερμη που εβγαζε. Ξαφνικα εικονες πηδησαν στο μυαλο μου απο τα παλια και ολα οσα ειχαν γινει με τον Μαικ και το πρωτο πραγμα που εκανα την να τον σπρωξω απο πανω μου και να καλυψω το σωμα μου. Κοιταξα αλλου νευρικα και τον ακουσα που αναστεναξε. Περιμενα οτι θα νευριασει η οτι θα μου φωναξει αλλα ανταυτου σηκωσε το χερι του και αγγιξε το μαγουλου μου. Τον κοιταξα και στο προσωπο του διαγραφοταν η θλιψη αλλα ο ποθος δεν ειχε φυγει.
"Πως μπορεις να θες ακομα ενα ατομο ψυχικα κατεστραμενο?" ρωτησα χαμηλοφωνα. Ρουθουνισε και τον κοιταξα περιεργα. Χαμογελουσε.
"Εισαι χαζη." ειπε και με τραβηξε στην αγκαλια του. Κουρνιασα επανω του και με κρατησε σφιχτα. Μειναμε για λιγο ακινητοι στην ησυχια ενω και οι δυο κοιτουσαμε εξω που νυχτωνε. Ειχαμε δωσει ραντεβου με τα παιδια γυρω στις εντεκα στο μαγαζι και η ωρα ηταν ηδη οκτω. Οσο και να μη το ηθελα ανασηκωθηκα λιγο και απομακρυνθηκα απο την αγκαλια του.
"Πρεπει να ετοιμαστουμε." ειπα απροθυμα και με το ιδιο υφος αναστεναξε.
"Θα προτειμουσα να μεινουμε εδω και να κανουμε κατι αλλο. Δεν εχω ορεξη να βγω." ειπε με ενα κουταβισιο υφος και τον κοιταξα στραβα με ενα πονηρο χαμογελο.
"Φοβασαι οτι θα χασεις το στοιχημα, ε?"
"Μικρη, μη κοροιδευεις γιατι θα εχουμε ασχημα ξεμπερδεματα." γρυλισε και μου πεταξε ενα μαξιλαρι. Υστερα σηκωθηκε και πηγε προς το μπανιο. Ακουσα το νερο στο ντουζ να τρεχει και απο κει καταλαβα οτι θα εμπαινε πρωτος για μπανιο. Το καθικι! Και του ειχα πει οτι ηθελα να μπω εγω πρωτη! Σηκωθηκα και αφου εβαλα πρωτα στην Λιζ να φαει σταθηκα μπροστα απο την ντουλαπα του και προσπαθησα να βρω τι θα βαλω. Μου ειχε παραχωρησει εναν μικρο χωρο για μερικα απο τα ρουχα μου και ενω ειχα φερει μερικα δεν ηξερα τι να φορεσω για το βραδυ. Υποτιθεται επρεπε να ειμαστε μασκαρεμενοι και εγω δεν ημουν ακομα σιγουρη για το τι θα ντυθω. Καθως ημουν σχεδον χωμενη ολοκληρη μεσα στη ντουλαπα να ψαχνω μηπως βρω κατι, ενιωσα δυο χερια να με τραβανε και να τυλιγοντε γυρω μου σφικτα. Με κολλησε πανω στο σωμα του και απο την υγρασια καταλαβα πως δεν φορουσε μπλουζα. Χαμογελασα και εγυρα πισω το κεφαλι μου.
"Μπορεις τουλαχιστον να ντυθεις?"
"Εαν βγεις απο την ντουλαπα μου ισως και να το κανω. Τι ψαχνεις εκει μεσα με τοση προσηλωση?"
"Δεν ξερω τι να φορεσω. Δεν ειχα σκεφτει καθολου το θεμα της στολης." μουρμουρησα και εκανα στην ακρη για να παρει οτι ηθελε. Τοτε μονο παρατηρησα πως ηταν μονο με την πετσετα και τιποτα αλλο. Αμεσως ενιωσα τα μαγουλα μου να καινε. Πηρα την αλλαξια που ειχα ετοιμη και εκανα μεταβολη πηγαινοντας προς το μπανιο. Τον ακουσα που χαχανισε και πριν κλεισω την πορτα εριξα μια τελευταια, κλεφτη ματια πισω μου. Ωωω, ειχε βγαλει την πετσετα και ηταν γυρισμενος πλατη. Αμαν, ζημια! Χωθηκα αρον αρον κατω απο το νερο και προσπαθησα να μη σκεφτομαι τιποτα. Τελειωσα σχετικα γρηγορα και αφου τυλιξα τα μαλλια μου σε μια πετσετα, ντυθηκα και βγηκα εξω. Εκεινος με περιμενε καθισμενος στον καναπε και κρατουσε στα χερια του μια κλασικη κιθαρα. Γρατζουνουσε λιγο τις χορδες και δεν με ειχε παρει χαμπαρι οτι βγηκα. Φαινοταν απορροφημενος σε αυτο που εκανε και το βλεμμα του ηταν τοσο ηρεμο. Σταθηκα εκει να τον κοιταζω μεχρι που με εντοπισε και μου χαρησε ενα γλυκο χαμογελο.
"Ελα να σου δειξω τι βρηκα." ειπε και χτυπησε απαλα την θεση διπλα του για να παω κοντα του. Πλησιασα και μου εδωσε μια τεραστια, κλειστη σακουλα. Την ανοιξα προσεκτικα και εβγαλα απο μεσα ενα ζευγαρι μεγαλα μαυρα φτερα. Σηκωθηκα ορθια και τα σηκωσα ψηλα για να τα εξετασω καλυτερα. Ηταν τοσο μακρια που αμα σηκωνα το χερι μου ψηλα ακουμπουσαν το πατωμα και σερνονταν. Τα αγγιξα με τα ακροδαχτυλα μου και ηταν πολυ μαλακα. Τον κοιταξα και μου χαμογελασε.
"Δοκιμασε τα."
"Αληθεια?" τον ρωτησα εκπληκτη και κουνησε το κεφαλι καταφατικα. Σηκωθηκε ορθιος και τα κρατησε ετσι ωστε να μπορεσω να τα φορεσω. Μολις τα στηριξα καλα γυρισα απο την αλλη και πηρα μια ποζα.
"Πως ειμαι?" ρωτησα και εκανα μια ακομα στροφη. Με πλησιασε και εβαλε τα χερια του στην μεση μου. Με κοιταξε στα ματια και μου εδωσε ενα απαλο φιλι στο μετωπο.
"Σαν τον αγγελο που μου εκλεψε την καρδια."
"Λιγο κλισε." τον πειραξα και γελασε.
"Ναι αλλα οχι απο τους συνηθισμενους. Εκεινη ειναι σκοτεινη, αγρια, δεν δεχεται πολλα πολλα και μου εκανε την ζωη δυσκολη για να την πλησιασω."
"Και που εισαι ακομα. Ασε που δεν ξερω για πιο πραγμα μιλας." ειπα δηθεν αδιαφορα και απομακρυνθηκα. Εβγαλα τα φτερα και τα ακουμπησα μαλακα πανω στον καναπε.
"Ποιος ξερει τι αλλο εχω να τραβηξω με σενα." μουρμουρισε και τον στραβοκοιταξα ενω στεκομουν μπροστα απο την ντουλαπα για μια ακομη φορα.
"Εχεις την ευκαιρια σου να φυγεις."
Ξαφνικα ηρθε πισω μου και με εσφιξε επανω του αποτομα.
"Ποιος ειπε οτι θελω? Το μονο που θελω ειναι εσενα στην αγκαλια μου."
"Αλεξ..." ειπα σχεδον ξεπνοα και προσπαθησα να κρατηθω ορθια. Τα γονατα μου σχεδον δεν τα ενιωθα. Με φιλησε στον λαιμο αισθησιακα ενω χαιδευε την κοιλια μου και ημουν ενα βημα πριν χασω το μυαλο μου.
"Θα σε αφησω...για την ωρα." ειπε υπουλα και απομακρυνθηκε. Το σωμα μου εκαιγε σε καθε σημειο που με αγγιζε και τον ηθελα παραπανω. Κουνησα το κεφαλι μου περα-δωθε για να διωξω καθε σκεψη και επικεντρωθηκα στα ρουχα μου. Εν τελει ευτυχως βρηκα κατι που να ταιριαζε μετα φτερα που μου ειχε δωσει και μετα βοηθησα εκεινον στην δικη του. Απο κει που δε το περιμενα εκεινος ντυθηκε στα λευκα ετσι ωστε να ταιριαζει με εμενα.
Επιτελους μετα απο τοσες ωρες ημασταν και οι δυο ετοιμοι και οπως το ειχε προβλεψει η Ρω οντως ειχαμε αργησει. Κατεβηκαμε κατω και ενω τον περιμενα να κλειδωσει κοιταξα τον ουρανο. Ηταν ξαστερος και ευτυχως δεν φαινοταν οτι θα βρεξει.
"Με τι θα παμε?" τον ρωτησα και αναστεναξε.
"Καλυτερα να παει ο καθενας μονος του. Μιλησα με τον Τζει και μου ειπε να μην διακινδυνεψουμε το να μας δουνε μαζι." ειπε λυπημενα και κουνησα καταφατικα το κεφαλι. Καταλαβα οτι ηταν θεμα δημοσιογραφων και κουτσομπολιου αλλα επρεπε να το περιμενω.
"Ενταξει τοτε, θα σε βρω εκει." ειπα με ενα ζεστο χαμογελο και γυρισα την πλατη για να παω προς την μηχανη μου. Ξαφνικα με αρπαξε και με τραβηξε στην αγκαλια του. Μου εδωσε ενα δυνατο φιλι στα χειλη και υστερα με αφησε.
"Ποτε μην φευγεις χωρις ενα φιλι." ειπε και τον κοιταξα εκπληκτη.Υστερα με αφησε και πηγε ο καθενας στο οχημα του. Ανεβηκα επανω στην μηχανη προσεχοντας να μην μπλεχτω με τα φτερα και την ωρα που φορουσα το κρανος μου εκεινος σταθηκε με την δικη του μηχανη διπλα μου. Με κοιταξε απο πανω ως κατω και μπορουσα να δω το αγριεμενο βλεμμα του μεσα απο το κρανος.
"Επρεπε να βαλεις αυτη τη φουστα?" ειπε θυμωμενα και κοιταξα κατω ενω εκανα οτι δεν καταλαβαινω. Φορουσα μια μακρια φουστα και στα πλαγια ειχε δυο μεγαλα σχησιματα που εφταναν ψηλα στους μηρους μου. Οπως καθομουν και τα δυο μου ποδια ηταν εξω και αυτο σιγουρα τον ενοχλουσε. Κουνησα περα δωθε το κεφαλι και διχως να του απαντησω ξεκινησα πρωτη. Δεν μπορουσα παρα να μην χαμογελαω σε ολη την διαδρομη. . . . . .
Merian