Αγάπη από Πέτρα (Κεφάλαιο 28)

Εφτασα πρωτη και οπως ειχε πει εκεινος καλυτερα που δεν φτασαμε μαζι. Γινοταν ενας γενικος χαμος εξω απο το μαγαζι. Υπηρχε μια τεραστια ουρα απο ατομα που εφτανε τουλαχιστον δυο τετραγωνα πιο κατω και υπηρχαν αρκετοι δημοσιογραφοι. Παρκαρα την μηχανη μου λιγο πιο κατω απο το μαγαζι και πλησιασα την πορτα. Φυσικα και ο Μπο με αφησε να μπω πρωτη μεσα μιας και δεν πληρωνα εισητηριο και οταν ακουσα τα παραπονα πισω μου ενιωσα λιγο ασχημα. Η Ρω, ο Ελιοτ, ο Τζει και η Αριαννα με περιμεναν σε μια γωνια που ειχαν βαλει ειδικα για το συγκροτημα. Οι υπολοιποι δεν ειχαν ερθει ακομα. Μολις με ειδε η Ρω με τα φτερα αρχισε να τσιριζει σαν τρελη.
"Ειναι ΤΕΛΕΙΑ!" τονισε την τελευταια λεξη και τυλιξε τα χερια της γυρω μου. Μολις με αφησε παρατηρησα και την δικη της στολη και με αφησε εκπληκτη. Στα μαλλια της ηταν πλεγμενα πολλα φιδια και φορουσε διαφορα χρυσα κοσμηματα που θυμιζαν παλια. Ειναι ντυθει Μεδουσα και ειδικα με το βαψιμο που ειχε κανει και με τους χρωματιστους φακους που ειχε φορεσει στα ματια ηταν απλα τρομακτικη!
"Και εσυ το ιδιο! Ποτε την εφτιαξες?"
"Οσο εμενα με τον Ελιοτ. Με βοηθησε σε ολο το κοστουμι!" ειπε χαρουμενα και εκανε μια στροφη για να την δω. Ηταν πραγματι παρα πολυ καλο! Ο Τζει μας πλησιασε και κοιταχτηκαμε και χαμογελοντας.
"Αγγελε μου εισαι υπεροχη!" φωναξε και με αγκαλιασε σφιχτα. Ειχε ντυθει ο Θεος Ερωτας και ηταν τοσο χαριτωμενος με τα μικροσκοπικα λευκα φτερα και το τοξο. Η Αριαννα απο την αλλη ηταν ολη ντυμενη στα κοκκινα και ειχε κυριολεκτικα παντου καρδουλες! Ηρθε και σταθηκε διπλα του και παρατηρησα πως και αυτοι πηγαιναν σετακι. Το βλεμμα της επεσε επανω του και ειδα κατι διαφορετικο να καθρεφτιζεται στα ματια της. Υπηρχε η λαχταρα και η χαρα. Μου φαινεται οτι καποιος εδω ειχε δαγκωσει την λαμαρινα. Ο Τζει φαινοταν πως δεν εδινε σημασια στις κινησεις της αλλα ειμαι σιγουρη πως κατι θα ειχε καταλαβει. Δεν του ξεφευγαν κατι τετοια.
Καθισαμε ολοι μαζι και ενω εγω κοιτουσα το πληθος μηπως και εμφανιστουν τα παιδια, ο Τζει συνεχεια προσπαθουσε να με βαλει σε οποιαδηποτε συζητηση ειχαν με τους αλλους. Το μαγαζι γεμιζε επικινδυνα και ο Αλεξ δεν ελεγε να φανει ακομα. Μα που ηταν τοση ωρα? Με εκανε να ανησυχω. Σηκωθηκα ορθια και πλησιασα την μπαρα για να παρω δευτερο ποτο. Μολις ειχε μπει και ο Μαριος και φαινοταν αγχωμενος. Ειχε ντυθει πειρατης η κατι τετοιο. Εμενα αυτο μου εμοιαζε παντως.
"Τι εγινε και τρεχεις σαν τρελος?" τον ρωτησα με ενα χαμογελο ενω ηταν απασχολημενος. Μολις γυρισε και καταλαβε οτι ημουν εγω το χαογελο του εφτασε μεχρι τα αυτια. Εσκυψε πανω απο το μπαρ για να με αγκαλιασει και ισως ηταν λιγο πιο εντονα απο αλλες φορες.
"Τιποτα μωρε απλα αργησα και γινεται χαμος. Εισαι μια κουκλα σημερα." ειπε με ενα περιεργο υφος και μου φανηκε σαν να...μπα η ιδεα μου ηταν. Με φλερταρε παλι ο Μαριος?
"Ευχαριστω. Πιασε μου αλλη μια βοτκα σκετη." ειπα και του εδωσα το αδειο ποτηρι απο πριν. Με κοιταξε με ανασηκωμενο φρυδι και εκανε οτι του ειπα.
"Αγχωμενη εισαι?"
"Δεν μου φαινεται ε? " ειπα ειρωνικα.
"Βασικα οχι ακριβως. Ειμαι αγχωμενη για το βιντεο αλλα και για καποια αλλα δικα μου θεματα."
"Τι εγινε ρ-" δεν προλαβε να τελειωσει την ερωτηση του και ξαφνικα καποιος με αρπαξε και με γυρισε αποτομα προς το μερος του. Ηρθα αντιμετωπη με μια λευκη μασκα και δυο κρυσταλλινα ματια να με κοιταζουν με θυμο. Ωχ, οχι παλι.
"Σε αφηνω για λιγο και φλερταρεις παλι με αυτον?" ειπε με σφιγμενα δοντια και δυστυχως φορουσα και εγω μασκα και δεν φαινοταν οτι ημουν θυμωμενη. Απομακρυνθηκα απο το αγγιγμα του ατσουμπαλα και γυρισα να παρω το ποτο μου. Ο Μαριος ηταν πιο περα και χαμογελουσε στο κενο. Το χαμογελο του ηταν καπως χαιρεκακο αλλα δεν ειμαι και τοσο σιγουρη. Δεν θα εκανε ποτε κατι τετοιο για να με φερει σε δυσκολη θεση. Νομιζω τουλαχιστον.
"Καρολαιν, σου μιλαω." ειπε αποτομα και με κρατησε με δυναμη απο το χερι.
"Παρατα με!" του φωναξα και τιναξα το χερι του μακρια. Γυρισα την πλατη μου και πηγα και καθισα κοντα στην Ρω. Ειδε που αρπαχτηκαμε και με κοιταξε σαν να μου ελεγε να της πως τι εγινε. Κουνησα το κεφαλι αρνητικα και αφοσιωθηκα ιδιαιτερα στο ποτο μου. Αρχισαν να ακουγοντε ουρλιαχτα απο τα κοριτσοπουλα που μολις καταλαβαν οτι αυτος ηταν εκεινος και σιγα σιγα ακολουθησαν και οι υπολοιποι. Ηρθαν να καθισουν μαζι μας και φυσικα εμεις καθισαμε χωρια. Ο Τζει αλλαξε θεσεις με την Ρω και με πλησιασε ετσι ωστε να μπορω να τον ακουσω.
"Για καλο δικο σου μην δειξεις για αποψε το προσωπο σου. Δεν θα σε αφηνουν σε ησυχια μετα." με προειδοποιησε και κουνησα καταφατικα το κεφαλι. Γυρισα προς το μερος των παιδιων και το βλεμμα μου επεσε στον Αλεξ που σηκωνοταν. Βγηκε απο τον χωρο που ημασταν και χωθηκε μεσα στο πυκνο πληθος. Μα που πηγαινε? Εριξα το κεφαλι μου μπροστα και κοιταξα το πατωμα. Η μουσικη επαιζε δυνατα και ο χωρος γινοταν ολο και πιο αποπνικτικος. Ξαφνικα ειδα το κινητο μου να χτυπαει. Ειχα μηνυμα απο τον Αλεξ.
- Ελα στις τουαλετες...ΤΩΡΑ!"
Εγραφε τονιζοντας ιδιαιτερα την λεξη "τωρα". Αναστεναξα και αρχισα να χτυπαω το ποδι μου νευρικα. Δεν προκειται να του εκανα το χατιρι. Φερθηκε για μια ακομη φορα ηλιθια δεν υπηρχε περιπτωση να κανω πισω.
Δεν περασε αρκετη ωρα και μου ηρθε το επομενο μηνυμα απο εκεινον.
- Μην με αναγκασεις να βγω να σε τραβηξω εξω! Θα γινουμε θεαμα αλλα δεν θα υπολογισω τιποτα!
Ηταν τρελος! Εδω επρεπε να παλευουμε ολο το βραδυ για να μην με αναγνωρισει κανεις και εκεινος ηθελε να τα τιναξει ολα στον αερα! Εδειξα το μηνυμα στον Τζει και σηκωσε τα χερια ψηλα σαν να παραδινεται.

"Πηγαινε γιατι οντως εννοει αυτα που λεει! Ας μην δημιουργησουμε παραπανω προβληματα για αποψε." ειπε σοβαρα και απλα σηκωθηκα. Στριμωχτηκα μεσα στο πληθος και μετα απο πολυ δυσκολια και πιεση καταφερα να μπω στις τουαλετες. Στις γυναικιες υπηρχαν τεσσερις κοπελες που ειχαν καθισει μπροστα απο τον καθρεφτη και εφτιαχναν τα μαλλια τους ενω μολις μπηκα με κοιτουσαν απο πανω ως κατω. Ηταν και οι τεσσερις ντυμενες σαν κουνελακια του Playboy και ηταν πραγματικα χυδαιες. Κοιταξα τις καμπινες και ηταν ολες κλειστες εκτος απο την τελευταια που ηταν ανοιχτη. Ξαφνικα πεταχτηκε απο μεσα ενα πεμπτο κουνελακι που τραβουσε εναν τυπο ντυμενο στα λευκα. Δεν μου πηρε πολυ για να καταλαβω ποιος ηταν. Εκεινη τον φιλουσε με παθος ενω αυτος ειχε τα χερια του στην μεση της και δεν φαινοταν οτι προσπαθουσε να την αποφυγει. Αμεσως ενιωσα ενα σκιρτημα στην καρδια. Μολις με ειδε τραβηχτηκε και δεν εδειχνε ιχνος μετανοιας η εκπληξης. Του εριξα ενα βλεμμα γεματο θυμο και απλα γυρισα την πλατη και εφυγα. Χωθηκα μεσα στο πληθος ξανα και αφου πηρα γρηγορα τα πραγματα μου διχως να δωσω εξηγησεις σε κανεναν πηγα προς την εξοδο του μαγαζιου. Βγηκα εξω και πηγα προς την μηχανη μου. Ο κοσμος με κοιτουσε με περιεργεια μα δεν εδωσα καμια σημασια. Τραβηξα την μασκα αγαρμπα απο τα ματια μου και την πεταξα στο εδαφος, υστερα καβαλησα την μηχανη μου και εφυγα απο κει οσο πιο γρηγορα μπορουσα. Εφτασα στο σπιτι του σε λιγοτερο απο δεκα λεπτα και αφου ανεβηκα επανω αρχισα να μαζευω τα πραγματα μου με βιαστικες κινησεις. Εχωσα τα περισσοτερα απο τα ρουχα μου μεσα σε μια τσαντα και ενω εψαχνα τριγυρο η Λιβ με κοιτουσε φοβισμενη. Την πλησιασα και αφου τις χαιδεψα το κεφαλακι, βγηκα απο το διαμερισμα σαν κυνηγημενη. Καβαλησα την μηχανη παλι και εφυγα απο αυτο το μερος. Καπου επρεπε να παω ομως. Εφοσον ομως δεν μπορουσα να γυρισω σπιτι που αλλου θα πηγαινα? Εκει η θα με εβρισκαν αμεσως οι αλλοι η μπορει να μου την ειχε στημενη ο Μαικ με τον Χιθ. Μονο ενα μερος μου ειχε μεινει και οι περισσοτεροι σιγουρα το ειχαν ξεχασμενο. Το σπιτι της μαμας.

Merian